Sanma ki sessizliğim çoraklığımdan
Sen onlar gibi aldanma,
Yüzümden dökülen kibrin kireç beyazına
Sen rengine boyalıdır benim gözbebeklerim
Kirpiklerimin her kepenk açışında;
Usul usul sızlayan bir sen sokulursun gün doğumlarıma,
Ihlamur kokunu bastığım avuçlarımdaki ince çizgilerden sol yanımdaki yangına

Ah nasılda közlüdür benim yüreğim...
Nasıl da yakar boğazımı,
Koştur koştur gelip dudaklarımın kapılarına dayanan diz(e)leri yaralı kelimelerim
Bundan ya dilsizdir, kimse anlamaz;
Hep yanık ıhlamur kokan tebessümlerimi, bir de seni.

Yazmaya, yazılmaya mahkumsun kadın!
Parmaklarımın her kıvrımıyla günde beş vakit seviştiği
Resminde yudum yudum sarhoşum
Tanyerim koyu bir maviye gebe bu saatlerde
Alçaktan uçuyor kuşlarım, sana deyip de içimde fırtınalar kopmasın diye
Nice sensizlikler boğuyorum mürekkep deryalarımda,
Şiirlerimde hala tercümesi olmayan yasaklı, beş harf senin adın

Ama sen, onlar gibi aldanma
Sevdi seni, sessizliğinden değil yangınlarından çorak bu adam.