"Kızınızın tüm arkadaşlarını tanıyor musunuz?"

Çekingen bir ses tonuyla "Hayır, hepsini değil. Sadece... Yelda ve İrem'i tanırım ben. Yelda'yla yurt başvurusunda tanışmıştık galiba, tam hatırlamıyorum. İrem de İzmir'e gelmişti tatilde, bizde kalmıştı. Esin'le tatil yaptılar, okul açılmadan 2 hafta önce döndü İrem. 1 hafta kala da Esin gitti zaten. Böylelikle İrem'le tanışmış olduk."

"Peki, Doğan?"

Mürüvvet Hanımın çekingen tavrını sürdürerek "Evet, onu da ismen tanıyorum. Esin biraz bahsetmişti." cevabını vermesi Baş Komiser Yeliz'in gözünden kaçmamıştı. Hamit Beyin meraklı bakışlarıyla bu konuyu rafa kaldırmaya karar verdi. "Peki, Esin nasıl biriydi? Bizimle biraz detayları paylaşır mısınız? Yani... Sinirlendiğinde, kafası bozulduğunda çekip gider miydi? Sık sık ortalardan kaybolur muydu?"

Can havliyle söze atıldı kadın. "Yapmazdı öyle şeyler! Benim kızım çok uysal, sakin bir kızdı. Öfkelense bile bize haber vermeden, aramadan sormadan ortalardan kaybolmazdı. Sorumsuz bir kız değildi Esin. Bizim merak edeceğimizi, endişeleneceğimizi bilirdi. Etrafına çok duyarlıydı. Bu yüzden bu kadar korktuk, endişelendik zaten. Kesin başına bir şey..." Sözlerini tamamlayamadan hıçkırıklara boğuldu Mürüvvet Hanım. Biricik kızının başına bir şey gelmiş olma ihtimali çok korkutuyordu onu.

...