*Adrien*

Obudziłem się z ręką w buzi. 

Jednak nie należała ona do mnie. 

Nagle zobaczyłem u swojego boku Marinette. 

Była wtulona w mój turs i jej ręka właśnie znajdowała się w mojej jamie ustnej.

Powolutku ją wyjąłem i wstałem z kanapy.

Ściągnąłem koszulkę z piżamy i zacząłem wkładać inną, gdy nagle ktoś przejechał delikatnie palcem po moich plecach, przez co przez moje ciało przeszły dreszcze.

- Masz duże mięśnie. - szepnęła Mari.

- Już wstałaś? Może wybierzemy się na śniadanie? - zapytałem zmieniając temat. Dziewczyna to wyczuła i odwróciła mnie w swoją stronę. 

Pierwszy raz poczułem się nieswojo. Bez koszulki, przed obcą księżniczką. Ta tylko się zachwycała.

- Czemu zmieniasz temat? Czy ty przypadkiem się mnie nie boisz? - spytała patrząc mi w oczy.

- Nie, po prostu nigdy nie pokazywałem swoich mięśni obcej dziewczynie.

- Więc jestem dla Ciebie obca? Może to zmienimy? - zapytała i zbliżyła swoją twarz do mojej.

Lekko musnęła ustami moje wargi.

Odwzajemniłem gest i pogłębiłem nasz pocałunek.

- Adrien? Co ty wyprawiasz? - krzyknął mój ojciec, wchodząc do pokoju.

Natychmiast się od siebie oderwaliśmy. Złapałem ją za rękę i ucałowałem jej wierzch.

- Kocham Marinette i nie rozdzielisz jej ze mną. Poza tym Tobie zależy tylko na skarbcu i władzy. Jestem dziedzicem, mam ukończone 18 lat i już dzisiaj weźmiemy ślub. - odparłem stanowczo.

- A-ale, j-ja n-nic nie powiedziałam. - zaczęła cicho Marinette.

Mój ojciec uniósł kąciku ust w geście uświadomienia mi, że nie mam z nim szans.

Nie chciałem odpuścić.

Uklęknąłem przy swojej ukochanej i zapytałem:

- Marinette, czy wyjdziesz za mnie? Za tego co Cię popchnął, zganił, obraził? Za tego głupiego co Cię skrzywdził i był dla Ciebie niemiły? Za tego....

************************

Tak, jestem polsatem..

Ale przecież jest maraton więc można polsatować.

Za chwilkę kolejny rozdział ;)

Dzisiaj mam zamiar oficjalnie zakończyć opowieść, ale nie martwcie się!

Druga część na sto procent będzie, bo mam już świetny pomysł!