Aya benzetirdim seni öylesine göz kamaştırıcı öylesine güzeldin.

Dokunmaya kıyamazdım solup gitmenden korkardım .

Bakmaya doyamazdım gözlerimi kırpmadan seni izlerdim.

Hem elimi uzatsam alacak kadar yakınken hem yıldızlar kadar uzaktın.

Dışarda kar yağarken içimde baharı getiren tek insandın .

Karanlıkta yolumu senin ışığın sayesinde bulurdum.

Şimdi  sen yoksun gecem gündüzüm bellisiz .

Hep burası soğuk , hep karanlık ışığımı kim söndürdü .

NURCAN YANIK