HÜKÜM GİYMEYEN KATİL

Hava yine kapalı .

Pencereme ışık girmiyor .

Senin gibi oda beni bıraktı .

Hangi yastık senin dizlerin gibi .

Hangi yorgan senin kolların gibi .

Beni sensiz bıraktın .

Bununla nasıl başaçıkabilirim .

Sen beni sevmedin .

Ben de kendimi sevemedim .

Artık gözlerim gökyüzüne bakmıyor .

Aşağı doğru kayıyor .

Anladım ki mutluluğun daimi orada .

Burada her şey bitip tükeniyor .

Bazen sabret bitecek diyorum .

Sonra bırak boşluk seninle dolsun .

Belki bir umut hâlâ vardır .

Sonra unut gitsin diyorum .

Düşünüyorum kendimden geçiyorum .

Acaba diyorum kendimi Öldürsem ;

Kaç yıl hüküm giyerim .

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top