"Get in the car!"

Nataranta ako dahil sa bigla nyang pagtataas ng boses. Pumasok ako ng sasakyan at sumunod sya. We were both quiet for a few minutes. Pinakiramdaman ko lang sya hanggang sa buhayin nya ang makina at pihitin ang manibela. Inaasahan kong itatanong nya kung sino yung nakita nyang kasama ko pero hindi sya nagsalita. His face remains emotionless for a while. Lumipas pa ang minutong pananahimik, I noticed his jaw clenching and unclenching.

"Kamusta sa office?"

"Mistakes everywhere."

Ang tipid ng sagot nya. Ni hindi nga rin sya tumitingin sa akin. Pinaguntog ko lang ang hintuturo ko sa isa't-isa; thinking of what to ask next. Napalunok ako, "Anong oras ang flight natin bukas?" tanong ko, "Para alam ko kung anong oras ako gigising at makapag-adjust ako. I know you hate it when someone comes late." Impatient si Jongin. Mas mabuti ng mauna ka kesa sya ang mag-antay syo. Paniguradong yari ka. Ang tagal nyang sumagot. Hindi ko alam kung anong iniisip nya. "Tanungin mo na. Tanungin mo na kung anong gusto mong tanungin, Jongin. Don't hold," I paused nang bigla nyang ihinto ang sasakyan sa gilid. Mabuti nalang at naisangga ko ang kamay ko sa dashboard kundi putok nguso ko nun. Broken hearted ang peg ng heart shaped kong lips, bae. Masakit kaya yun.

"9am." Muli ay tipid nyang sagot. Tinanggal nya ang seatbelt nya at lumapit sa akin. His eyes fixed to mine. Napasiksik ako sa gilid. "May nakakalimutan ka," ani nya. Anong nakalimutan ko? Napatingin ako sa labi nya nang ilapit nya lalo ang mukha nya. "Kyungsoo," Napa-ha ako. Jongin, ano bang plano mo? Pitingini. Ipipikit ko na sana ang mata ko at antaying maglapat ang labi namin pero yung inaasahan ko suddenly fades in the air. "Your seatbelt, Kyungsoo. Always wear it, don't forget." A smirk formed on his lips. Akala ko kung ano na. Jongin, pasuspense ka pa.

"Thanks?" Nakayukong sabi ko. Binalingan ulit ni Jongin ang manibela. Hindi ko alam kung saan kami pupunta. Bahala sya. Nilabas ko sa bulsa ko ang cellphone ko nang bigla itong magring. Si Taehyung. Sasagutin ko na sana kaso hinablot ni Jongin. "Teka, Jongin! May tumata-"

"Who is this?"

"Hyung, ano square root ng 9?"

"11!" inis na sagot ni Jongin at binabaan si Taehyung. Akala ko ibabalik na nya yung phone ko pero ipinasok nya ito sa bulsa nya. "Confiscated ang cellphone mo for the rest of the days." Napa-wtf ako sa isip ko. Confiscated? Detention lang ang peg? "Got it? Complain now and you know what will happen next." Ano yung next?! Syet.

Paano pag tumawag si Mr. Hwang?

"Ano bang offense ko?"

"For being such a flirt." Aray. Wala naman akong finiflirt na iba. Nagseselos nga sya. Hindi ko mapigilang hindi kiligin. Sabi ko na, e, may ASIM pa ako. Muling pinaandar nya ang sasakyan. Hindi na ako sumagot. Maya-maya lang ay huminto kami sa isang boutique. May pinick up syang black suit at inabot ito sa akin. "Wear this. Magpalit ka dun." Nginuso nya ang pinto malapit sa may hagdan, "I'll wait for you outside."

Nangunot ang noo ko.

"Bakit? Saan ba tayo pupunta?"

"Wala ng maraming tanong!"

"Masama bang magtanong?"

Hinawakan nya ang braso ko, "Oo."

"Fck, Jongin."

"Cuss one more and," Napatingin sya sa labi ko at ganun din ako, "You know what will happen next." sabi nya at binitawan ang braso ko. Pacman, is that you? Puro 'you know'. Wala nga akong clue. Pisti! "Now change. Make it fast or else you-"

"Yah, I know." I swayed my hand.

"Then, good."

Yun lang ang sinabi nya bago ako iniwan. Nagpalit nalang ako baka uminit ang ulo nya. Delikado pag nagiinit ang ulo nya. I hate wearing suits. Swim suits, okay lang. Nang makita nya akong palabas, agad na pinatay nya yung sigarilyo nya. Ayoko ng amoy ng sigarilyo kaso baka kung saan na naman mauwi pag sinabi ko. Alam na dis.

"Tagal mo." sabi nya lang.

Nauna syang pumasok at sumunod ako. Walang nagsalita sa amin. Hindi ko na sya tinanong kung saan kami pupunta. Ayaw din naman nyang sabihin. Sa haba na ng binyahe namin, hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako. Nagising nalang ako nang may maramdamang basa na dumadapo sa leeg ko. Nang i-dilat ko ang mata ko, si Jongin; nililibagan ang leeg ko.

"Jongin," sambit ko.

"Akala ko hindi ka pa magigising, e. Gusto mo pa atang makarami." Nakangising sabi nya. Luh. Grabe ang way nya ng paggising. Pagbaba ng sasakyan, bumungad sa akin ang isang malaking bahay. Pagpasok ng gate, may fountain sa gitna. Ang daming tao sa loob at lahat sila nakaformal attire. Sa itsura at kilos palang nila, halatang bigatin na. "Just follow me, stay close."

"E, gaano ba kaclose?"

Idinikit ko ang braso ko sa kanya.

Matalim na tinignan nya ako. Lumapit kami sa isang lalaking matangkad at mahaba baba. Nakachin pose kasi sya. "Yo, Kris! Congratulations sa million of copies sold." bati nya dito at nakipagmanly handshake. Naningkit ang mata ko ng makilala kung sino ito. Si Kris Wu. Isang successful singer nowadays. Holy egg~ Naiistarstruck ako sa baba nya at sa gilagid nyang shining shimmering splendid.

Ang ganda ng 'There is A Place' nya.

"Salamat dude. Buti at nakarating ka."

"Araw mo 'to, e." Napatingin sa akin si Kris Wu na syang napansin naman ni Jongin. "Ah, Assistant ko nga pala; Si Kyungsoo." Assistant? Bakit hindi syota? Pitingini. Napangiti sya sa akin at inabot ang kamay nya for a handshake na syang inabot ko rin.

"Nice meeting you, Kyungsoo."

"Ellow. Fen ne fen nye eke."

Natawa si baba -- Kris.

Naramdaman kong kinurot ako ni Jongin sa tagiliran. Muntik na akong mapasigaw, mabuti nalang at napigilan ko. "Dun na muna kami pare. Marami ka pang bisita na aasikasuhin." ani nya. Hinila nya ako at nagtungo sa garden. Mas maraming tao dun. May ilang set of tables. Naglalaway ako sa buffet table. Ang daming food. Napapatingin kay Jongin halos ang lahat. Bakit kasi walking porn ang uling na 'to?

"Inis," bulong ko.

Parang hinuhubaran nila si Bebe ko. D:

May mga kausap si Jongin. Business man din katulad nya. Hindi ako makarelate sa topic nila. Kung world peace nalang sana. Hindi nya napansin na nawala ako. Stay close pa ang hayop. Urur! Umupo ako sa isang table malapit sa puno. Bandang dulo na yun. Ilang sandali pa'y nagsimula ng dumilim ang paligid. Tumayo ako at lumapit sa buffet table. Gutom na ako, e.

Saktong pag-upo ko, lumapit si Jongin.

"Bakit ka umalis?" Hindi ko sya pinansin kasi nagugutom na ako. Muntik ko ng maibuga yung kanin nang maramdaman ko ang kamay nya sa hita ko sa ilalim ng lamesa. "Now for your punishment. Learn how to control your moans, Kyungsoo." Umangat ang kamay nya sa ano ko.

Napakagat ako sa labi ko.

Iginala ko ang tingin ko sa paligid. Tutok ang attention nila kay Kris na nagsasalita sa gitna. Humigpit ang kapit ko sa fork nang buksan nya ang zipper ko. Pitingini. Tinignan ko si Jongin at nagkukunwari syang nakikinig. Pinagpapawisan na ako dahil halo-halo ang nararamdaman ko sa oras na yun. Sobrang kaba at excitement.

"Jongin," sambit ko.

"Shhh. Be quiet." sita nya.

Fck, Jongin, sigaw ko sa isipan.

"How does it feel, Kyungsoo?"

Napalunok ako, "G-Good," He rubbed my throbbing member even more. Torture. Sobrang torture na nito. Hindi ko na ata kayang magpigil. Nalalasahan ko na ang dugo sa labi ko dahil sa pagpipigil. "Mft, Jongin." Napatingin sa akin yun babae sa harap namin kaya sumubo ako ng kanin.

Leche ka, Jongin! Ang daming tao!

"Stop it," bulong ko. Hinawakan ko ang kamay nya para pigilan sya pero hinawi nya lang. Mababaliw na ako, juice colored. Kinakabahan talaga ako kasi baka may makahulog ng tinidor at damputin sa ilalim ng lamesa tapos boom. Hello world!

"Bebe Jongin ko!"

Napatigil bigla si Jongin. Napatingin ako sa babaeng tumawag sa kanya na papalapit sa pwesto namin. Si Krystal. Ito na ang impakta. Wagas makabebe ko? Ang sarap nyang ibaon sa lupa. Pero fuchsia, bitin. I felt his hand again na sinara ang zipper ko.

Namutla ako. Napatungo sa table.

.

.

.

Masakit. Nazipper si Junjun.