epilogue.

Note: Long comments ples? Ending na, e.:)

Kyungsoo

"LOVE isn't perfect. It isn't a fairytale or a storybook, and it doesn't always come so easy. Love is overcoming obstacles, facing challenges, fighting to be together, holding on and never letting go." Nabasa ko 'to sa internet habang nagsesearch ako ng mga fornography -- just kidding. Sapol ako sa nguso bae. Yes, I did gave Jongin up but I never did stop believing on us. I never lost the reason why we ended up together on the first place kasi mahal ko sya sagad sa singit nyang maputi. BOOM SUPER BASS!

Nginitian ko si Jongin as I reached out for his free hand. He squeezed mine in the right amount. Pumasok kami sa loob ng ward ng father nya. Nakahiga lang ito sa higaan habang ang daming nakaturok sa kanyang tubo. Inatake kasi sya sa puso nang mamatay si Yi Beng. He granted his wish of seeing him until his last breath.

Nang idilat ni Mr. Kim ang mata nya, he instantly reaches for Jongin's hand. Akala ko nga hindi aabutin ni Jongin pero mali ako. Jongyeon's eyes became watery after seeing his son again after a very long time. May sinasabi ito pero hindi namin marinig ng maayos kasi parang nahihirapan syang magsalita. Jongin leaned forward to lend his ear. Paghihiwalayin nya pa ba kami?

"He said sorry for everything." Jongin said, smiling. Nakahinga ako ng maluwag dahil dun. Akala ko hanggang sa huling hininga nya tutol sya sa amin, e. Ngumiti lang ako. Hindi naman ako nagalit or even cursed him to death kasi naiintindihan ko sya. Iniwan ko sila para makapag-usap sila. I know marami pa silang dapat pagusapan. Knowing na ito ang araw na magkakabati silang dalawa, parang nabunutan ako ng tinik sa dibdib ko. Give love lang kasi.

Napatayo ako nang lumabas si Jongin. Inangat nya ang kamay nya, "Let's go?" wika nya. Ngumiti naman ako at inabot ang kamay nya. With our intertwined hands, lumabas kami ng ospital. Medyo malayo ang babyahiin namin pabalik ng California. Akala ko nga didiretso na kami pauwi pero pinark nya ang kotse sa isang mini-park. Walang masyadong tao dun parang kaming dalawa nga lang ata, e.

Hinawakan nya ang balikat ko at hinarap sa malaking puno. "You always wanted to engrave our names in a big tree. This is our chance now, Kyungsoo." Napakamot sya sa batok nya, "Bigla kong naalala. Haha. Hindi nga lang tayo umakyat ng bundok." Tumango ako. Lagi ko syang kinukulit nun about engraving our names pero hindi na kami nabigyan ng pagkakataon. Arte kasi ni Jongin, e. Sabi ko kasi umakyat kami ng bundok at pumili ng mayabong na puno para dito sa kagaguhan ko. Ang tamad.

Jongin loves Kyungsoo.

Walang titi -- bag.

"Kyungsoo," Napahum ako bilang sagot, "I love you." Nakangiting sambit nya at pinisil ang kamay, "Oh, before I forgot," Without any warning, sinuot nya yung ring sa daliri ko. "You can't say no right now, Kyungsoo. Pinag-antay mo na ako ng matagal. I don't know if I can wait for another year without you." I felt his hand on my waist, squeezing it in the right amount, "You are mine."

I'm not expecting for a wonderful proposal set-up right now like some kind of a movie with a lot of flowers, sweet slow music and expensive dining. All I wanted is to spend the rest of my life with him.. only with him. Jongin kissed me. It was hella kind of a kiss that could easily make me lost my senses. The sweet taste of his lips, the wanting, and the longing. Kim Jongin, he's the only person who could make me feel this way.

"All yours, Kim Jongin."

✘✘✘

"Ready ka na ba, Kyungsoo?" B asked. I only smiled at him. "Sa hinaba-haba ng byahe ng kalandian nyo, sa 'I do' lang din pala kayo matutuloy ni Jongin, e." Kinilig ako dahil dun. Gah. I still can't believe na mangyayari 'tong araw na 'to. We decided to make it private dahil ayaw ko namang pagpyestahan si Jongin ng media. People who knows what will happen today are our parents and close friends. "Kainggit ka, alam mo yun?!"

"Edi ayain mo si Yoda." asar ko.

Sumimangot sya, "Ewan ko dun."

"Patience is a virtue, B." pangaasar ko lalo sa kanya at natawa. Nagulat kami pareho nang pumasok si Taehyung. Ang gulo ng damit nya at hinihingal. "Oh anyare sayo, Taehyung? Parang nareyp ng kabayo ah? Umayos ka nga, magsisimula na tayo, e."

"Trinay ko kasi kung saan aabot ang bente pesos ko, Huehue. Tapos muntik na akong mapatay nung taxi driver. Sabi ko nalang; You no fun! You no fun! Tama naman 'di ba? Yun engrish ng 'hindi kita binibiro?!" Ngumangawang sabi nya, "20 bucks sabi nya kaya binigyan ko sya ng bente pesos tapos, tapos nagalit nalang sya sa akin! Huhu."

Binatukan namin sya ni B. "Urur! Ang gagu mo talaga, Taehyung. Aish! Hinahigh blood ako sayo anak." Piningot ni B ang tenga ni Taehyung, "Halika na dun sa labas! Tara! Patitinuin kitang pitingini mo ka!"

Natawa nalang ako. Hindi na siguro talaga magbabago si Taehyung. ALIEN pa rin as always. Natahimik ako nang lumapit ang father ni Tamara. Hindi sya nagalit sa akin. Instead, he congratulated us. He told me na parang anak na rin nya ako. He could see her in me. Hindi ako naoffend dun kahit na mas maganda ako kay Tamara.

"Be happy." He simply told me, "This is the ending you've been fighting for since the beginning, Kyungsoo. I've seen you suffered in that white room with nothing but just hopes in your eyes. I'm glad you already found your happiness.. in him and with him."He tapped my shoulder ligthly, "Congratulations, son."

Halos maiyak ako sa sinabi nya.

Tinawag nya akong son!

Pumasok naman si Miranda habang buhat si Taeoh. Si Taeoh ang ring bearer namin. Hihi. Lumipas ang ilang oras, nagsimula na ang ceremonya. Nakatingin ako kay Jongin habang papalapit sa kanya. Grabe ang kabog sa dibdib ko. Nawala na lang yun nang hawakan nya naman ang kamay ko.

"Kyungsoo, eh kasi." Jongin said.

"Beket bebe? Eetres ke ne be?"

"Hindi, may ano ka sa pisngi mo."

"Ene? Sebehen me ne etet ne eke."

"May kulangot ka!" sigaw nung pari.

Teka, yung priest. "Jongdae?!"

"Who's that pokemon?" sagot nya. Leche 'to! Pokemon pa ang gusto. Kamukha lang ba ni Jongdae? From Janitor naging pari? He cleared his throat. Something fishy ah?

"Aba pitingini lang, sino nagpahid ng kulangot sa pisngi ko!? Mamatay ka ng hayop ka!!" segway ko. Nakakahiya. Pinahid ko naman 'to kanina kay Taehyung ah? Kainis oh.

Tumigil ang tugtog at nagsimula na.

"Kim Jongin, tinatanggap mo ba itong taong nakalaklak ng isang kilong gluta na may malaking mata sa harapan mo bilang iyong kabiyak? In sickness and in health, for richest and for poorest." Pitingini. Ano bang pinagsasasabi nitong tinigini na 'to? Nagkatinginan lang kami ni Jongin na may kunot sa noo but shrugged our shoulders.

"I do." Shucks, kilig.

"Do Kyungsoo, tinatanggap mo bang malahian ng isang negro sa katauhan ng taong nasa iyong harapan bilang iyong kabiyak? In sickness and in health, for richest and for pooreeest, to infinity and beyond?" Luh? Hindi ganito ang ineexpect kong wedding vows. Pitingini.

Anyare ba?

Nagulat kami nang biglang may pumito. Pagtingin namin mga pulis. "Chase that guy!" sigaw nito at tinuro si Jongdae na kasalukuyan ng hinuhubad ang suot nya. Sabi ko na, e. May fishy. TNT siguro 'tong hayop na 'to! Ginulo pa ang KASAL namin. "Stop! You! You! You! Stop!" Masilayas kayo, hayop!

"Nagbebenta lang ako ng yakult!"

Napafacepalm ang lahat. Hanggang dito ba naman puro kaepikan ang mangyayari? "I am very sorry for being late." Napalingon kami at totoong pari na talaga ito. Finally. The ceremony goes on. Hindi na nga ako makapagantay na matapos. The priest finally pronouced us being united.

I'm officially now Mrs. Kim Jongin. I crii.

Like any other tradition, binuhat ako ni Jongin in bridal way papasok sa loob ng kuwarto. Fuchsia! Kinikilig ang utong ko! Nagulat ako nang paghiga nya sa akin ay niluwagan nya agad ang tie nya tapos ay inunbutton ang suit nya.

"I'll have my dinner now." He said.

"Ge lang. I'm open 24/7."

Hinalikan ako ni Jongin pababa sa leeg ko na tila sinisipsip nya. Every part of his hands went into gave me this goosebumps; only adding so much excitement for what's going to happen next. He played with my nipples without discontinuing our kiss. He pressed himself closer kaya naramdaman ko ang ano nya sa hita ko. The feels bae.

Naramdamam kong gumapang ang kamay nya pababa kaya napaungol ako. He took my throbbing member. Nakagat ko bigla ang balikat nya nang magsimula syang galawin ito. "Jongin, don't stop please." Lumayo sya ng kaonti at tinignan ako sa mata. He started pespering kisses sa leeg ko. Nang-aasar na naman sya. PITINGINI!

"You are mine.. all mine." Kinagat-kagat ni Jongin ang bawat parte ng katawan ko. I criii. Ang sakit kaya. "These are my marks, Kyungsoo. No one can have you but me." Napakagat ako sa labi ko when I felt him inside. He nailed me faster and harder by any minute. Sumabay lang ako sa galaw nya. With his every deep thrust, I touched mine 'cause I wanted to cum with him.

Then he exploded.

I grabbed his neck and pulled him closer.

"I love you, Kim Jongin." I said.

Jongin buried his face to my chest for a second before he distant himself as he was stroking my face, looking directly into my eyes. "We don't need to ask for another 12 days nor one day again, Kyungsoo. We now have FOREVER to cherish. We will begin to live and share LIFE together as ONE, now that we are married." He kissed me once again, "You, me and Taeoh. I love you."

I know, I can't never replaced Tamara in Taeoh's life. She will still be his mother. Ang kikilalanin at kalalakihan nya. Life is indeed like a song, sing it. Life is a game, play it. Life is a challenge, meet it. Life is a dream, realize it. Life is a sacrifice, offer it. And lastly, LIFE IS LOVE -- enjoy it. Thanks kay GOOGLE for this wonderful quotes.

"No matter how big the challenges are, Jongin, LOVE will always lead us if we're meant to be.. like magnets, you and I.. together forever and ever and ever and ever and ever and-" Napatigil ako nang bigla nya akong buhatin, "Bae naman!"

"Stop, let's just talk in the bathroom."

Jongin naughtily winked at me. His using our codes again. This is Kim Kyungsoo lels at ito ang storya ng 'Ugat ng kalandian'.

#LOVE is KAISOO

✘✘✘

Note: Yehet Ohorat! Finally natapos ko na sya. I hope nasatisfy ko kayo sa ending ng story na 'to. KAISOO feels. Love is KAISOO! Ples, I want to hear you guys ONE LAST TIME. LONG COMMENTS PLES? Share your thoughts regarding this.. make me smile.:)

Btw, this is dedicated to all of the activate commenters, voters and even the silent readers. Hindi na ako magmemention ng pasasalamatan dahil baka may magtampo kapag may nakalimutan ako i-tag. Once again, jinjja kamsahamnida chingudeul!

Hope you can visit Exocism of BB. :)

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top