Sevgili Sevgilim,

Bu karantina günlerinde kalplerimiz evlere kapandı. Pencereden gökyüzünü seyrederken bulutlarla senin resmini çiziyorum. Gece olunca yıldızların yolunu gözlüyorum. Biri kayar da ben de dilek tutarım diye... Kayan yıldızları posta güvercinlerine benzetiyorum. Avucumuzun arasından uçan ve sevdiklerimizin penceresine konan bir güvercin. Kaç gecedir yıldız görünmüyor sevgili. Sanki onlar da karantinaya almış kendini. Senden bir ses, bir nefes bekliyorum. Bu yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum. Takvimden kopan yapraklar gibi, umudum da her geçen gün kopuyor kalbimden. 

Bana "Kadınım" şarkısını söylediğin günleri özlüyorum. "Bu şarkı en çok sana yakışıyor" derdin. Artık yakışmıyor mu bana bu şarkı? Bak teknoloji çağında sana mektup ile ulaşmaya çalışıyorum şimdi. Gerçi teknoloji ile aran iyi olmadı hiçbir zaman. En basit şeyi bile bana sorardın. Dalga geçince de kızardın, hatta küserdin. O zamanlarda bir Türk kahvesi, yanında bitter çikolata koyardım ve dayanamaz küskünlüğü unutturdun. Şimdi hiç mi gelmiyor burnuna kahve kokusu? O da mı hatırlatmıyor sana beni? 

Normalde yazmayı sevmem bilirsin. Okuldayken bile en sevmediğim iş yazmaktı. Zaten yazım da güzel değildi. Hala da senin gibi güzel yazamıyorum. O zamanlar sana yazdırırdım. O da bin bir yalvarmayla. Öpücüklere boğardım yanaklarını. En sonunda hem kendi notlarını, hem de benim notlarımı temize geçerdin. "Yazarak iki bölüm birden okuyorum" derdin. Şimdi, iki hafta da üç mektup yazdım, bu da dördüncüsü... Bu mektuba da cevap gelmezse umutlarım ile birlikte yazmayı da keseceğim. 

"Kesmek" demişken, eski güzel günlerden bahsedip hafızanda ki beni hatırlatmak istiyorum. Belki o zaman sen kokan şehirden elime, yurdumuza bir zarf ulaşır. Salona bir pano asmıştık. O panoya gazetelerden, dergilerden bulduğumuz tatil manzaralarını kesip kendi fotoğraflarımızı yapıştırmıştık. Bir gün dünyayı gezip o fotoğrafları çeken insanların biz olmayı hayal ediyorduk. Sevgilim, hayallerimiz güzeldi, biz güzeldik. Sen gidince yuvamız beton yığınından farksız şimdi. Artık hayata montajlanmış gibi durmak istemiyorum. Seninle birlikte ömür boyu hayatın içinde var olmak istiyorum. Hatırla ne olur, nikah masasında olmasa da,  aşkımızın huzurunda birbirimize verdiğimiz sözleri hatırla..