Itong Alab ng damdami'y di na mapigilan

Naghahanap ng sukatan na siyang titimbang

Na kung saan dito ay walang labis at kulang

Walang sigaw ng pandaraya't may kapantayan

Sa simula'y pumatak na ang mga luhang letra

Na sa bawat isa rito ay may halong lupit

Upang ipadama ang nakatagong masakit

At maipatupad and hustisyang nais kamtin

Subalit higit pa sa pauli-ulit lamang

Dalangin na inaasam-asam ay di madaling kamtam

Ngunit hindi ito kailanman naging hadlang

Umaasa pa rin na sa tunay na sukatan maitimtimbang

Mangyari kayang marami rin ang tulad ko

Oo, totoo, nabasa ko ang kanilang kwento

Ngunit bakit ibang tao'y di maintindihan

Ang mensahing idinaan sa panitik na tula kung tawagin

Ibang nilalang ma'y di man nagsulat ng wika

Nabasa ko sa bituin ang kanilang hiling

Naglaho man sila'y mithi nila'y gintong kinang

Nais nila itong sa sukatan at itimbang

Himalang kailangan ng malalim na isip

Na walang buhay na letra ay nakakasakit

Nagbibigay saya minsan tila nangingiliti

Subalit letra ng tulad ko ay pumapatay

Mangyaring sa batong puso't isip di tumalab

Dahil di man sa tunay mata nila ay bulag

Kung di makakain ng lason di makikita

Iyong mukhang lumalaman sa puso ng iba

At isang kamay muli ang siyang nangungulit

Na itimbang ang sakit na sa puso'y lumaman

Sa bawat taong umuha noong isinilang

Ng bawat taong sa mundo ay nabuhay minsan....

written: sept. 13, 2000 @ 2:45 pm

sharing my old stuff... 

Mysterious Aries