De volgende avond stond de groep pubers weer voor de klimmuur, meneer Van Dijk stond op de mat, zodat hij net iets hoger stond dan de groep. 'Jongens, even aandacht.'

Langzaam werd de groep stil, tot uiteindelijk alleen Boaz en Noah bleven praten. Kayley rolde geïrriteerd haar ogen terwijl ze naar de twee vrienden keek, 'die twee kunnen ook nooit luisteren hè?' Mompelde ze zacht.

Beau knikte, maar gaf geen antwoord. Haar blik was gericht op het bos, ze leek iets te zien.

Op dat moment kwamen Boaz en Noah hun kant op lopen, 'hé Kayley, Beau, willen jullie een leuk verhaal horen?'

Kayley zuchtte, 'op dit moment wil ik graag horen wat meneer Van Dijk te zeggen he...'

Beau onderbrak haar, 'heeft het te maken met die, doeken? Wat het dan ook maar is, in het bos?'

De jongens kregen een grijns op hun gezicht, 'zeker. We hebben het wat spannender gemaakt, gisteren was het namelijk zo makkelijk.' Antwoordde Noah geheimzinnig.

'Spannender?' Vroeg Kayley scherp.

'Je zult het wel zien.'

Ze trok protesterend haar mond open, maar van Dijk onderbrak hen. 'Noah, Boaz, kunnen jullie asjeblieft voor deze ene keer je mond houden?'

Kayley en Beau schoten in de lach terwijl Boaz verontwaardigt naar hen wees, 'zij praten toch ook?'

Van Dijk negeerde hem en begon te praten: 'jullie weten allemaal wel dat we elke avond het dwaallicht spel spelen.'

Er waren een aantal stemmen te horen die kaarsje aan, kaarsje uit, mompelden. De kinderen vonden dat een stuk leuker klinken en noemden het ook allemaal zo.

Van Dijk wachtte tot het geroezemoes was uitgestorven en vervolgde zijn verhaal: 'dit keer heb ik echter een leuke verassing! Twee mannen van de organisatie zijn vandaag de spotters, en geloof me, ze kennen dit bos op hun duimpje.'

Kayley keek Beau enthousiast aan, 'dan hebben we een keer echt goede spotters! Nu ga ik hem zeker uitblazen.'

Boaz klopte verontwaardigd op haar schouder, 'hallo, geen goede spotters? Wat ben ik dan, de buurman?'

'Nee, een slechte spotter, zonder geduld,' grinnikte Kayley droog.

Boaz leek even niet te weten hoe hij moest reageren, maar de stem van hun mentor redde hem: 'Jullie mogen je zelf verdelen in tweetallen, natuurlijk even jongens en meisjes mixen hè, jongens.'

'Nou Kayley, dan moeten wij maar hè.' Reageerde Boaz gelijk, zijn zelfverzekerde grijns was weer terug op zijn gezicht.

'Ik denk dat er nog een stuk of tien jongens zijn waaruit ik kan kiezen, dus laat me denken; nee bedankt.' Antwoordde Kayley terwijl ze Boaz recht aankeek, ze voelde zich nogal klein toen ze omhoog moest kijken om zijn blauwe ogen te zien.

'Geef maar toe, uit al die jongens kies je toch het liefst mij.'

Kayley beet op haar lip, hij had gelijk. Geen enkele jongen was beter in kaarsje aan, kaarsje uit, dan Boaz. Noah kwam in de buurt, maar hij kon zich niet stil verplaatsen, alleen heel hard rennen. 'Oké best, maar we gaan volgens mijn tactiek.' Gaf ze uiteindelijk toe.

Boaz gaf Noah grijnzend een high five en Kayley rolde haar ogen, terwijl ze vaag hoorde dat Noah samen met Beau zou gaan.