Chapter 02

•••

It is already noon, and I have no plans of going home after meeting with Macky. Hindi pa rin mawala sa aking isipan ang aking mga nalaman kanina after my cousin and I searched on that website for the name of the person my mom kept mentioning.

Mr. Park Hye— isa sa mayamang tao na nagmula sa ibang bansa. May business ito pero nalugi dahil sa anak nitong na hospital at asawa nitong may sakit na cancer, mabuti na lang at nagamot ito kaya gumaling.

Pero...

Ano kaya ang totoong dahilan kung bakit gusto nito makipag-corporate sa business namin? Ang kagustuhan kaya na magkaroon ng asawang Filipina ang anak nito o sa kadahilanang magaling sa business si mommy?

"Pwede rin ang dalawa, " patango-tangong sagot ko pa sa aking sariling mga tanong.

Teka, bakit familiar ang surname? Hindi kay—

Hindi ko natuloy pa ang susunod na aking iisipin, when suddenly I heard a loud scretch—tunog ng gulong ng sasakyan na nagbreak.

Nagulat na lang ako, and then I covered my ears habang nakapikit pa rin. Nang makarinig ako ng ingay mula sa paligid, may nakita rin akong isang kamay sa aking harapan.

Anong ginagawa niya? Nanglilimos? Walang piso, one thousand lang mayro'n.

"Are you okay, Miss?" the guy in front of me asked, as if he were concerned.

"Korean? Korean na naman?" I muttered, rubbing my aching butt kasi napaupo ako kanina bigla. Ang sakit na nga.

Nang mahimasmasan na ako sa gulat ay tumayo na ako at pinagpagan ang aking damit na nadumihan nang ako ay mapaupo sa sementong daan. Masakit man ang puwet ko ay hindi na ako nagpahalata pa. Masuwerte nga lang at kaunti pa ang dumaraan dahil nasa loob kami ng isang village.

As I turned my gaze toward him, I couldn’t help but notice his features. "Swerte siya, gwapo kasi, " I sighed, and crossed my arms, trying to maintain my posture dahil katatayo ko pa lang.

"Kaya mapapatawad ko na rin ’to.  Wala, talo sa pogi. " Then, I shook my head. "Teka, ano raw, gwapo?" My brows furrowed, and I tilted my head slightly, observing his face more closely. "Mukha nga siyang alien!" Rolling my eyes in disbelief.

I caught myself, surprised at my own thoughts and actions. Napaisip pa ako. Mapakinabangan ko ang encounter na ’to ah?

’Yan tatakas-takas pa, ngayon wala nang mauuwian. Kaya naisipan kong sasama na lang sa lalaki.

Tama kaya?

Thankfully, I was able to convince him even though I was already getting annoyed. Kung makapag-sermon at makapag-English, akala mo close kami! May pasabi-sabi pa na, "Are you crazy, lady? You crossed the road and stopped in the middle!"

Sige, siya na magaling.

Hindi man lang nagsabi na ititigil nito ang sasakyan, kaya sa ikalawang beses nauntog na naman ako sa comforter.

Nakarating na pala kami sa sinasabi niyang bahay nila. Bilis naman.

Bumaba na ako. Sumunod ako sa alien at nagsimulang humakbang papasok sa loob ng malaking bahay. Mansion ba tawag dito? Parang gano'n nga! Sa laki, hindi bagay ang tawagin itong bahay lang. May kaya naman kami sa buhay, pero wala kaming ganito kalaking tirahan. Well, hindi ko masisi si mom. Sino naman patirahin namin? Tatlo lang naman kami. Marami naman, kapag isali ko pa mga multo.

I gasped and said, "Wow," as I walked in. My eyes went wide as I looked around in amazement. May nakasabit din na mga pictures sa gilid at may mga medals. Ang tatalino siguro ng may-ari ng mga bagay na 'to.

May second floor at third floor pa sila at doon ang punta ko. Ako? Oo, ako lang. Kung saan nagpunta ang lalaki ay hindi ko alam. Nagpatuloy lang ako sa pag-akyat dala-dala ang malitang pinadala ng lalaki sa akin. Balak niya atang gawin ako na katulong.

Sa ganda kong 'to? Hindi bagay.

Pero teka, bakit nga ba may ganito siya? Hindi kaya naglayas rin? Tapos nagkita kami, tapos destiny, at live happily ever after!

Sige, imagine mo pa.

Nang makarating ako sa itaas, nakita ko kaagad na may kuwartong bukas ang pinto. Walang duda, pinasok ko kaagad ang ito.

The precious innocent eyes! Patakip, please. Pero sa gulat ko, wala na akong nagawa kun’di ang maistatwa sa kinatatayuan ko. Nakita ko ang lalaki na nakahubad pang-itaas, take note... Nakita ko ang malambot at matigas na katawan nito. Malambot kasi may tiyan, matigas kasi may abs? Like, sign A plus sign B equals abs, may S kasi marami.

“You’re imagining things...” sabi ng lalaki, na may halong pang-aasar habang tinitingnan ako ng matalim.

Inirapan ko na lamang siya habang nag-iisip ng salita na puwede kong sabihin, pero wala akong masabi. Inilagay ko ang malita sa tabi ng kama at saka naglakad palabas ng kwarto kasunod niya. Sa bawat hakbang ko, ramdam ko ang pagod at pagkabigo. Marahil napagod na ako sa buong araw, at idagdag pa ang puro na lang bad luck! Too unlucky. Akala ko lang lucky charm 'yon kasi ang gwapo talaga.

Sino na lang ang hindi magagwapuhan doon? Tinitingnan ko ang likod niya habang binubuksan niya ang pinto ng kwarto na sinabi niya kanina. ‘Yong height niya na malapit nang mag-six feet, oaka six feet nga. Then those eyes na familiar... Oo, familiar para sa akin. Para ba’ng nakita ko na siya dati? Hindi ko lang maalala kung saan at kailan. His smooth white skin, ang katawan niyang pang-modelo, iyong matangos na ilong, ang brown hair, at singkit na mga mata. All of it, felt familiar to me.

Nang tumingin siya, nagtagpo ang mga mata namin. Sandali kaming nagkatitigan bago siya dahan-dahang pumasok sa kwarto. Hindi mapigilang maglaro sa isip ko ang mga tanong, ‘Baka sakaling may koneksyon kami, at baka sakaling may dahilan kung bakit ganoon na lang ang epekto niya sa akin.’ Sa bawat segundo, parang lumapit ang puso ko sa kanya, at napaisip na baka hindi lang ito bad luck. Dahil baka ito na ang simula ng isang panibagong kuwento ng buhay ko.

Dumating ang susunod na araw. Walang nagbago, mali siguro ako ng inisip. Tama nga siya, I am imagining things. Ni hindi ko nga makausap ang lalaki dahil palagi itong may lakad.

Today, I am not as busy as I was yesterday. I thought that room would be nice, but to my shock, it turned out to be a stock room. So, I ended up tired from all the cleaning. I was in the kitchen washing dishes when suddenly someone knocked on the door. Napangunot pa  ang aking noo't sumilip sa labas.

"Is anyone there?" I asked while continuing to wash the dishes. When I heard a response, I stopped what I was doing. I didn’t know who it was, but I was pretty sure it was a guy based on his voice. When I opened the door, I couldn’t help but cover my mouth in surprise. It was another version of JEM, the guy I met yesterday. That was his name, as he told me.

I asked him what he needed. Then he told me that he’s looking for his friend, Jem. So, the guy standing in front of me, is his friend huh?

I quickly invited him in, before calling Jem. The guy took a seat on the sofa in the living room, and then Jem came over. "Hey, Song. Napadalaw ka?" Tinapik nito ang balikat ng kaibigan bago tuluyang umupo sa sofa na kaharap nito.

"I am doing great. Is it bad na kamustihin ang kabiigan?"  Napatawa pa dito si Jem nang marinig niya ang sinabi ng kaibigan.

"Hey! That's ku-mus-ta-hin, not ka-mus-ti-hin and that's ka-i-bi-gan, not ka-bi-i-gan." Pagtatama pa nito kay Song.

He laughed out loudly at sumagot. "Whatever. . .But, thanks. Wait for the right time and I'll be better than you."

"By the way, who's that girl? Is she your girlfriend?" Dagdag pa nito.

Ako ba pinag-usapan nila? Sorry, didn't mean to eavesdrop. Pero chismosa ako, syempre.

Jem nodded in response. The friend wondered why I was here, since he didn’t know me. Maybe it’s because I’m so gorgeous that he couldn’t say no. Just kidding! I laughed at my own silly thought. It’s funny how I keep imagining things.

I just went to my room and started arranging more things. Take note, this room used to be a stock room. Even so, I could still hear the conversation between the two guys because of how loud they were.

I stopped what I was doing when I heard the guy say, “Can I talk to her?”

WHAT?! As in talk. Talking Tom. My crush wants to talk to me? Oh my gosh! This feels like a dream come true.

Yep, I totally have a crush on him. I think it was love at first sight earlier. I couldn’t help but laugh at my own thoughts. Syempre, biro lang.

Ilang minuto pa ay may narinig na akong kumatok sa pintuan. Nagdalawang isip muna ako, bago binuksan ang pinto.

"Hi. May I know your name, Miss?"

Matagal muna bago ako  sumagot. "Sky,"  Ibang name ang aking ginamit, mabuti na ang safe.

Nag tanong naman ulit ang lalaki ng kung anu-ano, at lahat naman ay sinagutan ko nakadepende sa tanong nito. Dumating lang sa puntong napikon na ako sa rami ng tanong.

"Bakit ang dami mo namang tanong? D'yan ka na nga! Ano 'to, job interview?" I said with a hint of mockery as I walked out of the room. Naiwan naman si Song na nakatulala pa rin, mukhang nabigla sa mga nangyari.

Ano, maganda ba? Oh! sarcasm lang. This is me, maldita pero maganda.

Syempre, binibiro ko lang siya. Sa una lang ’tong kasungitan, maging madaldal din ’to. Wait for it.

end of chapter two. tysm for reading! ♡
@GreeneverGardenn (G.G. Writes)