JASON RASMEN

'Ik zweer het Mila, ik kwam alleen mijn boeken halen'.
Ze valt stil en staart me aan. 'Meen je dat?'.
Ik knik. Ook al is het niet waar. Ik wilde eigenlijk gewoon controleren of alles goed ging, aangezien Mila's moeder niet thuis is.

Mila onderzoekt mijn gezicht. 'Je kwam me gewoon controleren hè of niet soms?!' Zegt ze dan weer boos.
Ik zucht. 'Oke goed, dat is waar'.
'Jason!' Roept Mila uit.
'Wat? Je kent die gast niet eens' verdedig ik mezelf.
'Ik wil hem leren kennen!' Zegt ze, met haar handen in de lucht.
'Maar stel dat hij je nou iets aan wilde doen of zo?'.
'Jason!' Roept ze weer geïrriteerd uit.
Ik kuch. 'Ik bedoel ik was maar net op tijd'.
Mila's ogen worden groot. Fuck, dat had ik niet moeten zeggen.
'Hij ging me zoenen Jason, meer niet!'.
'Hoe weet je dat nou?!' Breng ik tegen haar in.
Ze zucht. 'Jij hebt zojuist mijn eerste zoen verpest'.

Ik kijk haar aan met een ondeugende glimlach.
'Dat is niet grappig!'.
Ik zie hoe ze moeite doet om haar gezicht in de plooi te houden.
'Ahh misschien een heel klein beetje?' Zeg ik op een plagerig toontje.
Een glimlach breekt door op haar gezicht, terwijl ze de boze frons tussen haar wenkbrauwen probeert te houden. 'Jij gaat hier voor boeten!' Roept ze uit, terwijl ze op me afspringt en me de kietel dood geeft.
Opgelucht haal ik adem. Gelukkig, ze kan erom lachen.

Ik gil wanneer haar handen over mijn rug kriebelen. Ik pak haar op en gooi haar over mijn schouder.
Ik ben een kop groter dan haar en veel sterker, Mila kan niks beginnen.
Terwijl ze wild spartelt loop ik met haar gevangen in mijn armen naar beneden.
'Wat ga je doen?' Roept ze, als ik met haar de tuin in loop.

Ik kijk grijnzend richting de vijver in haar tuin.
Ze ziet mijn blik en begint te gillen.
'Jason!'. 'Neeee!'. Ik lach en gooi haar er met een plons in.

Happend naar adem komt ze weer bovenwater. Haar haar plakt in natte slierten rond haar gezicht.
'Jij!' Proest ze, terwijl ze met een priemende wijsvinger naar me wijst.
Ik lach. 'Had je me maar niet moeten kietelen'.

Mila zet haar handen in haar zij. 'Als straf moet je er ook inkomen!'
Ik twijfel geen seconde en trek mijn shirt over mijn hoofd.
In mijn korte broek spring er met een bommetje in.

Ik schreeuw wanneer Mila een plons water in mijn gezicht gooit zodra ik bovenkom. Ik spetter haar nat en trek haar via haar been onder water.
Mila gilt het uit en houd dan plots haar mond. Ik kijk op om te zien waar ze naar kijkt.

Mijn tante staat met haar armen over elkaar heen geslagen aan de rand van de vijver.

'Sorry mam' stamelt Mila. 'Sorry' zeg ook ik met een schuldig gezicht.
Ze barst in lachen uit en slaat met haar handen op haar knieën van het lachen.
'Zolang jullie zelf alle rommel maar opruimen' en met die woorden loopt ze naar binnen toe.

Mila en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach. Meteen duw ik haar weer kopje onder, waardoor ze met haar benen tegen me aantrapt.

Ik schreeuw het uit. 'Die was onder de gordel!'.
Mila kijkt me geschrokken aan en barst dan in lachen uit.
Ik druk mijn lippen op elkaar en kijk haar met een verbeten gezicht aan.

Een tijdje later hijsen we onszelf op de kant.
'Ben je al thuis geweest?' Informeert Mila.
Ik kijk de andere kant en ontwijk haar blik. Wat moet ik nu zeggen?

'Jason?'. Ik schud mijn hoofd.
'Ik hoopte eigenlijk dat ik misschien een paar dagen hier kon slapen' zeg ik zacht.
'Maar natuurlijk!' Antwoordt ze.
Gelukkig. Ik had het echt niet overleeft bij mijn ouders.

Ik geef haar een kusje op haar wang als bedankje. 'Je bent het beste nichtje ooit!'.
Mila knikt. 'I know Jason, I know'.
Ik lach en duw haar weer de vijver in.

~~

Wanneer ik 's avonds samen met Mila in haar bed lig voel ik haar plotseling bewegen.
'Ben je nog wakker?' vraag ik.
Ze negeert mijn vraag en duwt zichzelf met haar ellebogen omhoog.
'Jason ik vroeg me af'.
'Uhhu' antwoord ik.
'Jij hebt HET echt al met duizenden meiden gedaan'. Ik grijns 'dus?'.
'Waarom maak je er dan zo'n probleem van dat ik met Josh wilde gaan zoenen?'.

'Omdat ik je neef ben' antwoord ik.
'Ja, maar ik ben je nichtje'.
Ik lach. 'Hoor je het verschil Mila?'.
'Nee?' Zegt ze, niet begrijpend wat ik bedoel.
'Neef en nichtJE'. 'Met nadruk op de JE'.
Ze zucht en ik weet gewoon dat ze nu met haar ogen rolt. 'We schelen maar twee maanden hoor' zeurt ze.
'Maar je bent en blijft mijn kleine nichtJE'.

Ze maakt een grommend geluid en laat zichzelf weer achterover zakken.
'Truste' mompelt ze, met een chagrijnige stem.
'Truste' zeg ik, met een grijns op mijn gezicht.