JASON RASMEN

Ik probeer me te concentreren op mijn wiskunde huiswerk, maar wordt verstoord door het geschreeuw van mijn ouders.
'Slappe zak die je er bent!' Hoor ik mijn moeder roepen.
Ik bijt op mijn wang.
'Nee jij dan! Mevrouwtje ik-haat-mijn-zoon-en-laat-dat-aan-iedereen-zien'.
'Jij haat hem anders ook hoor Rick!' Gaat mijn moeder weer tegen hem in.
Waarom haten ze mij?
Tranen branden achter mijn ogen. Ik zie alles wazig en smijt boos mijn wiskunde boek weg.
Jason doe eens rustig daarboven!' Schreeuwt mijn moeder meteen.

Dat is de druppel.
Ik raap mijn spullen bij elkaar en loop stampvoetend het huis uit.
'Wat ga jij nou weer doen?!' Roept mijn vader verontwaardigt en boos.
Ik probeer hem te negeren en wil vooral niet dat hij mijn verdriet nu ziet. Dat gun ik hem niet.
Ik word bij mijn arm gegrepen en kijk ik het woeste gezicht van mijn vader.
'Ik vroeg je wat!' Schreeuwt hij, hij is nu helemaal rood aangelopen.
'Waar ga je heen?!'.
'Weg van hier' zeg ik met een gebroken stem.
Een klap in mijn gezicht volgt.
'Zwakkeling!' Hoor ik hem nog roepen.
Wat heb ik toch ooit fout gedaan?

MILA RASMEN

Ik staar naar mijn huiswerk, maar kan me niet concentreren. Steeds dwalen mijn gedachten weer af naar gisteren, of beter gezegd naar Josh.
Iedere keer zie ik weer voor me hoe hij naar me lachte en zijn arm om me heen sloeg.
Een raar gevoel in mijn buik vormt zich.

Ik heb al met Daisy over gisteren gebeld,k.
'Girrrl you're in love!!!!' Had Daisy keihard door de telefoon geschreeuwd.
Had ze gelijk? Vind ik hem echt leuk?

Mijn gedachtes worden onderbroken door de deurbel.
Ik hoor mijn moeder opendoen en tegen iemand praten.
Het is vast de postbode, die elke middag langskomt. Ik probeer me weer op mijn huiswerk te richten als ineens mijn kamerdeur openzwaait.

Verbaasd kijk ik naar Jason die zonder iets te zeggen naar mijn bed loopt en zich neer laat ploffen. Levenloos staart hij voor zich uit.
'Jason?' Vraag ik, nog steeds verbluft.
Geen reactie.
'Wat is er?'.
Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten.
Misschien haalt hij een of andere rare grap met me uit of zo?

'Jason ik....' stamel ik, terwijl ik een hand op zijn schouder leg.
'Mijn ouders' mompelt hij met schorre stem.
Hij kijkt me kort aan en barst dan in huilen uit.
Hij verbergt zijn hoofd tegen mijn schouder.
Zijn schouders schokken en ik voel hoe mijn jurkje langzaam doorweekt raakt van de tranen. Op dit moment kan het me niks schelen.
Het doet me pijn om hem zo te zien. Mijn hart brokkelt langzaam af bij elke snik die uit zijn mond klinkt.
'Wil je erover praten?' Vraag ik zacht.
'Ze.... ze' stamelt hij, om vervolgens weer in huilen uit te barsten.
'Stt.... stil maar' probeer ik hem te troosten.
Een zucht verlaat zijn mond, terwijl hij iets zachter begint te huilen. Gelukkig, want ik kan er echt niet tegen als hij zo verdrietig is.
'Ze houden niet van me' fluistert hij.
'Natuurlijk wel Jason, je bent hun zoon' stel ik hem gerust.
'Zo voelt het anders niet'.
Ik weet niet wat moet zeggen en wrijf daarom maar over zijn rug.

Onderzoekend kijk ik hem aan.
Op zijn wang zit een grote rode plek. Alsof hij....
'Jason....'.
Voorzichtig kijkt hij op. Met een blik vol verdriet kijkt hij me aan.
Ik strijk met mijn vinger over zijn wang. Jason bijt zijn tanden op elkaar en zijn gezicht vertrekt van de pijn.

JASON RASMEN

'Hoe komt dit?' Vraagt ze met grote ogen aan me. Meteen sla ik mijn ogen neer. Ik schaam me voor het antwoord.
Mila duwt met haar hand mijn hoofd omhoog.
Fijn. Nu moet ik haar wel aankijken.
'Jason' zegt ze op een strenge toon.
'Please vertel het tegen niemand' zeg ik zacht.
Haar ogen worden nog groter dan dat ze al waren.
'Wat?' Vraagt ze nu bijna fluisterend.
Ik haal diep adem. Moet ik het haar vertellen? Zij is de enige die ik echt vertrouw.
'Dat mijn vader me heeft geslagen'.

Mila kijkt me geschrokken aan. 'Jason dat.... dat....'.
'Dat meen je niet'.
'Doet hij dat vaker?' Stamelt ze.
Mijn handen beven en ik probeer haar blik te ontwijken.
Wanneer ik haar aankijkt moet ik het wel zeggen. Ze is mijn nichtje. Ik kan niet anders.
'Ja'.
'Oh mijn God' fluistert ze terwijl ze me weer ik een knuffel trekt.
Ik voel mijn ogen weer nat worden.
'Vertel het tegen niemand' snik ik.
'Mila?'.
'Beloofd?'.

'Beloofd' zegt ze dan.
Ik voel hoe de laatste tranen mijn ogen verlaten en haal dan diep adem.
'Pfoe dat lucht op' zeg ik met een glimlach op mijn gezicht.
Mila schenkt me een kleine glimlach en trekt me in een laatste knuffel.
'Dit verdien jij niet'.

MILA RASMEN

Een paar duizend tranen en stevige knuffels later zitten Jason en ik weer samen aan ons wiskunde huiswerk.

Het was naar om hem zo te zien, maar nu, een half uur later, lijkt het gelukkig alweer of hij nooit verdrietig is geweest

'Dus dan deel je x door y en dan....'.

Jason's uitleg wordt onderbroken door mijn telefoon die afgaat.

Josh💖🙈

Verschijnt er op mijn beeldscherm.
Ik kijk Jason met een verontschuldigde blik aan.
'Sorry maar ik moet deze even nemen'.
'Ga je gang' antwoordt hij.
Ik schenk hem een snelle glimlach en neem dan snel op.

'Hey' zegt Josh zijn heldere stem.
'Hey Josh' begroet ik hem.
Ik kijk naar Jason die met zijn ogen rolt en een gebaar met zijn hand langs zijn keel maakt.
'Afkappen die handel' fluistert hij.
Ik schud lachend mijn hoofd en richt me weer op Josh.

'Ik dacht misschien kunnen we vanavond wat afspreken?'.
Ik slik. 'Vanavond?'.
Ik had eigenlijk Jason al beloofd om hier bij mij te blijven slapen. Ik kan het niet maken om Josh nu boven mijn neef te verkiezen. Niet op dit moment in ieder geval. Jason heeft me nodig.
'Ehm morgen avond komt beter uit'.
'Prima' antwoordt hij.
'Waar spreken we af?'.
'Bij mij thuis?' Stel ik voor.
'Zie je morgen'.
'So it's a date?' Vraagt Josh dan met een warme stem.
Ik bloos. 'It's a date'.

Ik steek expres mijn duimen op naar Jason. Die als reactie zichzelf face-palmed.
Ik grinnik om zijn reactie en hang dan op.

Nog voordat ik iets kan zeggen steekt Jason zijn wijsvinger in de lucht.
'Ik wil er niks over horen!'.
Ik lach. 'Ah toe Jason, hij is hartstikke aardig!' Jammer ik.
Meteen steekt hij zijn vingers in zijn oren.
'La-la-la-la' blert hij hard door mijn woorden heen.

Ik loop naar hem toe en trek zijn vingers uit zijn oren.
'Please doe niet zo kinderachtig'.
'En trouwens waarom mag je Josh niet?' Vraag ik dan.

Jason lacht zijn jongensachtige glimlach en kijkt me uitdagend aan.
'Omdat jij verliefd op hem bent Mila'.

Mijn wangen worden rood en ik begin te stotteren. 'Wie.... wie zegt dat?!'.

Hij lacht. 'Ahh kom op het is toch duidelijk?'. 'Iedereen ziet het'.

'Ik vind hem niet leuk!' Breng ik tegen hem in.
'Ik bedoel hij is wel heel aardig en lief en knap enzo, maar-'.

Jason steekt zijn handen weer in zijn oren begint weer te blèren.
'La-la-la-la-la'.

Ik schud mijn hoofd kijkt hem lachend aan.
'Heel volwassen weer dit Jason, heel volwassen'.

Hey, weer een nieuw hoofdstuk :)
Stem+Comment <3

Wie shippen jullie op dit moment? ;)
Ik ship.....
Hahaha dat ga ik lekker niet zeggen :p

Xxx