MILA RASMEN

'Het spijt me van alles' fluister Jason.
Ik knik. 'Het spijt mij ook'.

'Laten we even een stukje gaan wandelen' stelt hij voor, wijzend naar de rolstoel in de hoek van de kamer.
Mijn mond valt open. 'Kan je niet meer zelf lopen dan?'.
Hij glimlach. 'Ik heb mijn enkel verzwikt, maar maakt he geen zorgen hoor. Ik ben zo weer beter'.

Ik besluit er verder niet op in te gaan en hijs hem in zijn rolstoel.
We lopen naar buiten en komen terecht in een soort grote ziekenhuis tuin. Ik wil hem duwen, maar hij duwt meteen mijn hand weg. 'Ik ben niet ineens gehandicapt of zo' zegt hij lachend.
Ik glimlach een neppe glimlach, maar hij lijkt het niet op te merken.

Na een tijdje lopen stopt hij voor een grote vijver.
'Wat nu Mila?' Vraagt hij.
Ik ga naast hem op het gras zitten en zucht. 'Ja, wat nu?'.

'Ik denk....'. Ik krijg de woorden bijna niet over mijn lippen. 'Ik denk dat we opnieuw moeten beginnen'.
Hij knikt.

JASON RASMEN

'Dat denk ik ook'.
'We moeten kappen met dit hele 'friends-with-benefits-gedoe. We moeten gewoon weer teug naar hoe het vroeger was'.
Mila knikt. 'Wij tweeën tegen de rest sn de wereld'.
Ik zucht. 'Precies'.

Hoeveel ik ook van haar hou, een relatie zit er gewoon niet in. Voor ons beide niet.
We zijn té verschillend, té eigenwijs en tenslotte gaan mijn ouders het nooit, maar dan ook nooit goedkeuren.

Ik steek plagerig mijn hand uit. 'Vrienden?' Vraag ik met een kinderachtig stemmetje.
Mila glimlacht. 'Vrienden' zegt ze, terwijl ze mijn hand schudt.

Ze legt haar hoofd tegen mijn rolstoel en staart voor zich uit.
'Hoe moet het nu verder met je ouders?' Vraagt ze. Ik zucht. Mijn ouders....

'Kan je niet gewoon bij mij komen wonen?' Vraagt ze zacht.
'Als mijn ouders dat goed vinden....'.
Mila lacht. 'Mijn moeder overtuigd ze wel'.

~~

MILA RASMEN

Een week later zit ik samen met Jason op mijn kamer. Onze kamer moet ik eigenlijk zeggen, want mijn moeder heeft Jasons ouders overtuigd. Hij mag voorlopig bij ons wonen.

Jason en ik zijn weer helemaal oke. Echt deze keer. We weten dat we gevoelens voor elkaar hebben/hadden, maar we hebben besloten er niks mee te doen.

We blijven gewoon vrienden en we zien wel wat de toekomst ons brengt. Voorlopig gaan we gewoon lol maken. Later zien we wel verder.

~Einde boek 1~

Dat was het alweer. Het einde :(
Maar....
Natuurlijk komt er een deel 2 aan!
Het gaat 'Just my bestfriend' en het komt gewoon in dit boek te staan.

Ik moet er nog wel wat inspiratie voor op doen en ik heb het ook druk met mijn andere nieuwe boek dus het kan nog even duren voordat ik het publiceer, maar het komt eraan. Beloofd!

Hopelijk zie ik jullie weer terug bij mijn nieuwe boek en deel 2, maar voorlopig....
Tot ziens & bedankt voor het lezen!
Liefs❤️