MILA RASMEN

Een twee dagen later zit ik samen met Jason op mijn kamer. Hij typt het nummer van het bierviltje in op zijn telefoon.

'Hey' zegt hij na een tijdje, met een zwoele lage stem. Ik sla mijn hand tegen mijn voorhoofd. Wat een sukkel.
'Ik dacht, misschien heb je zin om vanavond langs te komen?'.
Hij ziet dat ik kijk steekt zijn duim naar me op.
'Oke, ehmm rond acht uur?' Gaat hij verder.
'Abesserlaan 43'. Mijn mond valt open. Dat is verdomme mijn adres!
'Jason!' Sis ik.
Hij reageert niet meteen.
'Jason!'.

'Wat?' Vraagt hij geïrriteerd als hij opgehangen heeft.
'Waarom nodig je haar uit bij mij thuis?'.
'Je moeder is toch niet thuis' ligt hij fronsend uit. Dit is echt niet te geloven.
'Ja maar ik wel!' Stamel ik.
'Dan blijf jij toch gewoon even op je kamer?'.
Ik zucht. 'Alsjeblieft' probeert hij.
'Ik zou je voor eeuwig dankbaar zijn'.
'Lieve Mila'.

Ik rol met mijn ogen, maar ik kan niet op tegen het zielige gezicht dat hij trekt. 'Oke dan'.
'Yes' hij maakt een juich beweging en omhelst me. 'Je bent de alle beste'.

Zijn aanrakingen laten een spoor van tintelingen achter op mijn huid en ik voel hoe mijn wangen rood kleuren.

~~

Een paar uur later wordt er aangebeld. Jason springt op en rent naar beneden. 'En onthoud Mila-'.
'Ik mag niet van mijn kamer afkomen' onderbreek ik hem.
'Precies'. Hij strijkt zijn haar goed, trekt zijn shirt in de plooi en rent dan de trap af.

'Hey'. Hoor ik hem op een zwoele toon zeggen als hij opendoet. Wat een maloot is het toch ook.

Er klinkt wat gestommel en vervolgens lopen ze door naar de woonkamer. Ik zet een film op en probeer Jason te vergeten.
Wat aardig lukt totdat.....

Er klinkt geklop op mijn deur. 'Binnen?' Roep ik.
Jason verschijnt in de deuropening. Hij ziet er over verhit uit met zijn vuur rode wangen en warrige haar. 'Wat?' Vraag ik.

'Ehmm....'. Hij strijkt door zijn haar.
'Mag ik misschien je kamer lenen?'.
Mijn mond valt open. 'Wat denk je zelf?'.
'Nou ik dacht.... misschien vind je het niet erg'.

'Niet erg?! Natuurlijk vind ik het wel erg als jij met één van je slachtoffers die je na een week weer dumpt in mijn kamer komt om vieze dingen te doen!'. Zo. Dat is gezegd.

'Is dat zo Jason?'. Een meisje dat ik niet ken staat achter Jason in de deuropening.
Jason werpt me een boze blij toe en richt zich dan op het meisje.
'Nee Molly, natuurlijk niet'.
Ze lacht schamper. 'Je liegt dat je barst'.
'Ik ben weg hier. Adios'.
Ze stormt de trap af en laat Jason en mij verbluft achter.

Als de deur dichtklapt staart Jason me aan. Misschien verwacht hij dat ik sorry ga zeggen, maar dat ben ik zeker niet van plan.
'Waar was dat voor nodig?' Vraagt hij na een lange stilte.
'Waarom maken we toch steeds ruzie?'.

Ik slik. We maken de laatste tijd inderdaad veel ruzie. 'Omdat....'.
Ik krijg de woorden niet over mijn lippen en zucht. 'Omdat ik je leuk vind Jason'.

Hij reageert niet en haalt een hand door zijn haar. 'Maar jij mij niet dus-'.
'Jawel' onderbreekt hij me. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Jawel' herhaalt hij.

'Waarom geven we er niet gewoon aan toe?' Vraag ik.
Jason glimlacht. 'Dat doen we wel'.
Langzaam loopt hij naar me toe. Zijn hand strijkt over mijn wang en ik viel zijn zachte adem kriebelen op mijn huid.
Voor hij me kan zoenen druk ik mijn lippen op de zijne. Een bom van vlinders ontploft in mijn buik. Ik wil meer en open meteen mijn mond als zijn rond langs mijn lippen strijkt. Dit voelt geweldig.

Hij duwt me voorzichtig richting het bed en we laten ons erop zakken. Jasons handen verdwijnen onder mijn shirt. Een golf van kippenvel trekt over mijn huid.

Handig trekt hij het shirt over mijn hoofd, zodat ik alleen in mijn bh voor hem zit.
Hij trekt zich terug uit de kus. 'Ga ik te ver?' Vraagt hij hees.
Ik schud van nee en wil zijn shirt over zijn hoofd trekken, maar hij houdt me tegen. 'Weet je dit zeker?'. Ik knik en ga door met waar ik mee bezig was.

Mijn handen glijden over zijn borstkas richting zin broek, maar hij pakt mijn polsen beet.
'Mila je hoeft dit niet te doen'.
'Weet ik' antwoord ik.

Hij wurmt zich onder me vandaan en stapt uit bed. Hij staart uit het raam met zijn rug naar me toe. 'Wat is er Jason?' Vraag ik. Ik heb geen idee waarom hij zo twijfelt.
'Ik wil je geen pijn doen' vertelt hij zacht.

Toch maar snel weer even een stukje geschreven. Wat vinden jullie ervan?
Comment+vote+read😊❤️
Xxx