MILA RASMEN

Die avond ga ik samen met Jason en Daisy uit. We gaan naar één of andere nieuwe discotheek in de stad waar Daisy al dagen over praat.
Josh kan helaas niet mee.

'Are we ready?!' Roept Daisy enthousiast wanneer we binnenstappen.
Harde muziek klinkt uit het gebouw.
'Ik vroeg are we ready?' Zegt met een zielig gezicht.
'Jup' antwoordt Jason.

'Jup' doet ze hem na op een zeurderig toontje.
Ik schiet in de lach om haar moeilijke gezicht.
'We are ready!' Zeg ik dan toch maar om Daisy haar zin te geven.

'Yeah!' Zegt ze blij, terwijl we de drukke menigte instappen.
De muziek dreunt in mijn oren en ik vergeet even alles om me heen. Alleen de muziek en ik.
Meer niet.

'Hey' hoor ik een jongens stem zeggen. Verbaasd open ik mijn ogen. Ik zie dat Jason en Daisy inmiddels al weer verdwenen zijn.
Voor me staat een jongen met blond haar en grijze ogen. Hij ziet er leuk uit en ik voel mijn wangen kleuren.

'Je ziet er leuk uit'.
Ik sla mijn ogen neer. 'Dankje, jij ook'.
Jij ook?! Wie zegt dat nou weer Mila?! Doe normaal!
'Zullen we dansen?' Vraagt hij, terwijl hij wat dichter naar me toe stapt.

Ineens denk ik aan Josh. 'Ik heb een vriendje' stamel ik.
Hij haalt zijn schouders op. 'Een dans kan toch geen kwaad?'.
Ik staar naar zijn ogen en twijfel. Moet ik dit wel doen.
Hij lacht. 'Ik heb ook een vriendin hoor, ik bedoel....'.
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. 'Een dansje kan inderdaad geen kwaad'.

Vele nummers en drankjes later ga ik even naar de wc. Wanneer ik terug kom zie ik Daisy met een jongen zoenen. Ik negeer hen en loop weer terug naar de jongen waarmee ik heel de avond al aan het dansen ben.

Hoe later het wordt, hoe dichterbij hij komt. Hij legt zijn handen om mijn middel en trekt me dicht tegen zich aan.
'Ik ehmm....' stamel ik.
Hij legt zijn vinger voor mijn lippen. 'Niet praten'.
Ik krijg het steeds warmer en voel zijn adem nu ik mijn nek. Dan ineens kust hij me.

Ik sta perplex en beweeg me niet. Meteen daarna trek ik me terug.
'Je zei dat je een vriendin had'.
Hij grijnst. 'Jij zei dat je een vriendje had'.
Niet begrijpend kijk ik hem aan.
Zijn handen voelen over mijn kont en strelen mijn rug.
'Ik moet gaan' stamel ik.

Hij antwoordt niet en trek me nog dichter tegen zich aan. 'Laat me gaan' fluister ik, bang dat iemand het hoort.
'Nog heel even schatje' sist hij in mijn oor.
Rillingen kruipen over mijn rug.

Dan ineens is Jason daar. Hij geeft me een kus op mijn hoofd en duwt de jongen weg.
'Wat ben je aan het toen bij mijn meizje gassst? Vraagt Jason met een dubbele tong.

'Je hebt echt een vriendje?' Vraagt de jongen verbaasd. Ik knik en haal opgelucht adem.
Dit is de eerste keer dat ik het fijn vind dat Jason zo doet.

De jongen fronst zijn wenkbrauwen en loopt weg.
'Dankje' stamel ik tegen Jason.
Hij blijft me serieus aankijken. 'Je hept een friendje Mila, waarom tanste je met hem?' Vraagt hij.
Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee ik....'.

Hij wankelt en zakt bijna door zijn knieën.
Behendig vangt ik hem op.
'Solly ik hep een klein beetje feel gedrinkt'.
Ik lach hard. 'Gedrinkt?'.
Jason knikt met een lach op zijn gezicht. 'Een klein beetje feel' zegt hij, terwijl hij met zijn vingers een klein beetje aangeeft.

Ik lach weer. 'Je bent echt ver' zeg ik schouderophalend.
Ik laat Jason voorzichtig los. Gelukkig blijft hij staan.
'Ik ga Daisy halen, jij wacht hier oke?' Zeg ik streng.
Hij knikt. 'Ja tante Mila'.

Ik trek Daisy weg bij de bar en zeg haar dat we naar huis gaan.
'Ahh toe blijf nog even' zeurt ze. Ze heeft duidelijk wat op.
Ik schud mijn hoofd. 'Jason en ik gaan nu naar huis. Ga jij mee of blijf je hier?' Vraag ik haar.
'Ik neem een taxi naar huis'.
Ik knik en zeg haar gedag.
'Veel plezier met Milson' zegt ze knipogend.
Ik rol met mijn ogen en loop naar Jason toe.

~~

Ik rij en heb Jason op de bijrijdersstoel neergezet.
'Ik hep alsijd al een fliegtuig willen sijn' zegt hij opeens.
Ik lach en probeer me op de weg te concentreren.
'Dan sou ik so naar Australië fliegen'.
Ik zucht 'ik zou met je mee gaan'.
Jason kijkt me blij aan.
'Sou je dat echt toen?'.
Ik negeer hem en rem voor een stoplicht.

'Slaap je bij mij vannacht Jason?' Vraag ik hem.
'Als dat mag?'.
Ik knik. 'Natuurlijk'.
'Maar dan moet je wel beloven dat je stil doet oke?'. 'Mijn moeder slaapt al'.
Jason doet alsof hij zijn mond op slot doet en gooi het denkbeeldige sleuteltje uit het raam.

We stappen samen uit. 'Sttt' zegt Jason met een vinger voor zijn mond.
Ik doe hem na en knik. 'Sttt'.

Ik open de deur en loop door de hal naar de woonkamer.
Jason leunt op mijn schouder en wankelt wat.

Ik doe de deur open en....
Mijn mond valt open.
Op de bank ligt mijn moeder, luid zoenend met een man.
'Oepsiedoepsie' zegt Jason, terwijl hij zijn handen voor zijn mond slaat.
Met een ruk staat mijn moeder op.
'Sorry lieverd ik....'.
Ik draai me om en stamt naar boven. Jason komt half kruipend achter me aan de trap op.

'Mila! Toe nou!' Roept mijn moeder nog naar boven, maar ik negeer haar.
Hoe kan ze? Ik bedoel, ik snap dat ook zij verliefd mag worden enzo, maar hier thuis in de woonkamer? Terwijl ze wist dat ik rond deze tijd zou thuiskomen? Gatver!

Jason laat zich op mijn bed ploffen. 'Ik tenk niet tat jou moeter vantaag bootschappen ging toen' merkt hij nog op, voordat hij in slaap valt.
Ik zucht. Hij heeft gelijk. Ze heeft tegen me gelogen.

Zacht snikkend val ik in slaap. Hoe lang zou dit al gaande zijn?