~23 jaar later~

Naast me zit een vrouw met bruin haar en blauwe ogen, waar ik nog steeds elke dag in kan verdrinken. Onze zoon heeft haar blauwe ogen, onze dochter mijn bruine. Beiden hebben ze bruin haar, zoals Cara en ik.

"Mam, Niels zit weer te blozen!" grinnikt Quinn, onze dochter.
Ze heeft mijn karakter, het lijkt wel een vrouwelijke versie van mezelf.

"Quinn, laat je tweelingbroer toch eens met rust..." zucht Cara.

Niels kruipt verlegen in elkaar. Helemaal zijn moeder. En ja, we hebben onze kinderen genoemd naar onze namen toen we begonnen met chatten.

"Hij vindt een meisje leuk!" giechelt Quinn.

"Stuur haar eens een berichtje, je weet nooit dat er meer van komt?" grinnik ik.

"Ik heb haar nummer van een vriend... Ze weet niet dat ik het heb..."

"Dan zou ik zeker sturen, wie weet blijkt ze je ware liefde te zijn, waarmee je trouwt en dan een prachtige tweeling krijgt!" lacht Cara.

De tweeling kijkt ons fronsend aan.

"Wat bedoel je daar nou weer mee?" vraagt Niels.

"Oh, niet bijzonders..." antwoord ik mysterieus.

---

(07/09/2017)

Dit was officieel het allerlaatste hoofdstuk van het kortverhaal 😭😭

Ik weet niet of een nieuwe Q en A nodig is? Anders maak ik daar een nieuw deeltje voor aan, zodat jullie vragen makkelijker te vinden zijn.

Er volgt morgen/vanavond nog een dankwoord, hangt af van wanneer ik er klaar mee ben 😂😂