WARNING: SPG! READ AT YOUR OWN RISK!
**

Chapter 28

MAJORITY of all women will say, "Ginago ka ng ilang ulit at heto ka, nagpapakamartyr sa piling niya. Isang halik lang, tibag ka."

I agree, isang halik nga lang ay tibag agad ako. Tibag agad ang marupok na pader na kunwaring itinayo ko.

I love Juvian, that's what it is. Walang bakit at paano. I just love him purely, kahit na marami pa siyang nagawang kasalanan sa 'kin.

Love is not about love. It's how to forgive someone despite of their sins.

"Ahh. . ." I moaned while hugging him tightly. Nakapulupot din ang dalawa kong hita sa bewang nito habang ang dalawa nito kamay ay nakaalalay sa bewang ko.

Natikas siyang nakatayo habang ako nama'y parang ahas na nakalingkis sa katawan niya na animo'y takot na bumaba sa sahig.

I really can't imagine how the hell we can do this position but it's satisfying. I can feel his erection pinning me deeply.

I love how our rythmn match at bawat ulos at pasok ng pagkalalake nito sa'kin ay napapaungol ako at napapasabunot sa buhok niya.

"That feels good?"

Napatango ako. "Ye. . .s. . .ahh!"

"That feels good?" Ulit niya.

"Oo! Ahh! I l-like it!" napasigaw ako nang diinan pa nito.

The pleasure is too much for me to bear. Parang mababaliw ako kakaliyad at kung saan ko ipupwesto ang mga kamay sa likod niya.

"Ohh. . . Juvian!" Hindi ko na alam kung saan ko ba ibabaling ang ulo. Napapikit ako nang mariin ng may maramdaman sa loob ko. "Ayan na! Ahh! Faster, Juvian!"

But instead of beaing fast, Juvian didn't do it. His paced changed and slowed it down.  Napapikit ako dahil hindi nasunod ang gusto ngunit agad na nagmulat.

"Juvian please, I'm begging! Make it faster please!"

Juvian smirked. "Do you want me to go faster?" I nodded. "Kiss me."

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa at sinunod ang utos niya. I kissed him hungrily at linabas masok na nito ang pagkalalake sa 'kin habang bitbit ako nito.

Binilisan niya ngunit agad niya akong binaba. My disappoinment surface on my face as he release his dick on me.

"Tuwad," he commanded.

Mabilis kong sinunod iyon at lumuhod. Naitukod ang dalawa kong kamay at naramdaman ang marahas na pagpasok ng pagkalalaki nito habang hawak-hawak ang bewang ko.

"Ahh!" Napapikit ako nang maramdaman kong mas lalong binibilisan ni Juvian ang bawat ulos at pasok sa pagkabababe ko.

"Ohh!" I heard him moaned. "I love your tightness, Ridaya. Ahh!"

"Ahh! M-malapit na J-Juvian!!" impit na sigaw ko.

"I"m cummning too. . . ohhh."

Binayo ako nang binayo ni Juvian at tanging ungol lang namin ang naririnig sa loob ng cr. Dinig na dinig ko rin ang tunog ng pagtatama ng ari naming dalawa.

The sound is satisfying and I really love to hear it every second.

When we reached our climax, halos masubsob ako sa sahig dahil parang nawala lahat ng lakas ko.

Juvian's long arms immediately catched me habang na roon pa rin sa loob ko ang pagkalalaki nito.  Nakatalikod ako sa kanya at dahan-dahan ako nitong tinayo.

"I'm sorry," he whispered.

I keep my silenced since I know where that sorry coming from. Hindi ako umimik at hinintay ang idudugtong niya pero wala akong narinig.

We both heard a knock at the door outside at mabilis kong naitulak ang sarili palayo kay Juvian.

My eyes widened and Juvian seems calm like it's nothing to be worried of.

Hindi ko siya pinansin dahil proud na proud pa siyang ipangalandakan ang kahubuan niya sa harap ko. Matikas siyang nakatayo at napadapo ulit ang paningin ko sa matikas niya ring sundalo.

"M-mag-ayos ka nga!" I said out of embarrassment.

Taranta kong inayos ang sarili at binura ang lipstick na kumalat sa bibig ko. Mabilisan ko ding inayos ang magulong buhok saka dali-daling iniwan si Juvian sa cr.

Pagkalabas na pagkalabas ko sa cr ay sakto lang din ang pagbukas ng pinto. I smiled at the doctor and he smile back. Hindi ko man kita dahil sa surgical mask na nasa bibig niya ay alam ko pa ring nakangiti ito basi sa arko ng mata nito.

"Good morning, Miss Ridaya."

"It's Mrs. Soliven," Juvian corrected with his deep voice.

Naipihit ko ang katawan kung saan nanggagaling ang boses nito at halos nangamatis ako nang makitang wala itong suot na pang-itaas.

I can clearly see my fucking kiss mark on his abs and breast! At pulang-pula pa talaga iyon! Oh my god!

Parang gusto ko nalang magtago sa ilalalin ng kama ni Daneil dahil sa kahihiyang dala ni Juvian.

Alanganin akong napatingin sa doctor at nahuli ko pang doon nakatingin si doc sa kiss mark na naroon sa dibdib ni Juvian.

Pinandilatan ko nga mata si Juvian pero hindi niya ako pinansin. Proud na proud pa sa katawan at markang nakahulma sa katawan niya.

Sumulyap si doc sa 'kin at biglang tumikhim bago magsalita.

"Regarding on Daneil's condition, he shows some sign that he will wake up soon but we can't tell when it is. Wag kayong mawalan ng pag-asa Mr. And Mrs Soliven, Daneil is strong. I'm confident that he will wake up." He give us an assuring smile.

Patuloy pa rin siya sa pagpapaliwag sa kalagayan ni Daneil. Parang tatalon ako sa saya ang balitang nasabi ng doctor ni Daneil na malapit na itong magising.

Nang matapos ay agad na umalis si doc. Nagkatinginan kami ni Juvian at akmang lalapit ito sa 'kin pero agad akong naupo sa gilid ni Daneil.

"Magbihis ka na, Juvian. Nakakahiya!" pagalit na sabi ko.

"Why would I?" he teased.

"Huwag kang lalapit!"

He smirked. "If I did?"

"M-malalagot. . ." Napasulyap ako sa abs nito at napalunok. "k-ka!" utal na tapos ko sa sinasabi at kunwa'y nairolyo ang mata.

Why Juvian's been playful? Argh! Nakakainis!

"Why are you so embarrased about? It's just normal. I'm your husband and you're my wife!"

"Just by the papers!" biglang anas ko at napatigil siya sa paglapit sa 'kin.

I was stunned for the words that came out on my mouth. Gusto kong sampalin ang sarili dahil bigla na lang natahimik ang buong kwarto at bigla ring kumirot ang dibdib ko sa inusal.

Juvian's playful aura became serious again. Hindi ko rin alam ang ire-react sa sitwasyong ito ngayon.

Napalunok ako at umiwas ng tingin kay Juvian. I'm battling my inner self not to gazed back at him.

Tinuon ko ang atensyon kay Daneil at hinawakan ang kamay nito. I even bit my lower lip para doon maibuntong ang nararamdaman.

Mapait akong napangiti. I totally forgot, I'm just his wife in law. Iyon ang palagi sinasampal niyang katotohanan noon sa 'kin.

I tried my best to not let my tears fall. Dahil sa makamundong pagnanasang naramdaman ko ay parang nawaglit sa isipan ang masakit na kahapong pinagdaanan ko.

I was devoured by lust and selfishness that I totally give my self to Juvian.

"Ridaya. . . please d-don't cry," I've heard him pleading.

"Hindi ako umiiyak!" giit ko at mabilis na kinurap-kurap ang mata at pasimpleng kinapa ang pisngi.

Nagulat ako dahil dumadaloy nga ang luha na pilit kong pinipigilan. Tumalikod ako kay Juvian at pinahid ang mga luha na nasa pisngi.

"I'm sorry."

Hindi ko pinansin ang sinabi niya at tumayo. "Labas muna ako. Ikaw na muna ang magbantay kay Daneil. May bibilhin lang ako."

Hindi ko na hinintay pang magsalita siya at tuloy-tuloy na naglakad palapit sa pintuan. Ni hindi ko man lang siya tinapunan ng tingin.

Nang makalabas sa hospital ay dali-dali akong naghanap ng malapit na convinience store para huwag naman akong maging tanga sa paningin ni Juvian.

May kung ano sa 'kin kanina na nagtutulak na alamin kung anong ibig sabihin ng sorry niya pero natatakot akong masaktan.

I want to know everything and want to hear an explanation to everything but I'm a coward.  Nakakatakot.