Epal

Pagkasara na pagkasara ng elevator. Napapadyak ako sa inis.

"Arghh! Nakainis ka!" Saad ko sabay sipa sa pintuan ng elevator. Hmmpff bwesit na Boss. Madapa ka sana.

Nang nailabas ko na ang lahat ng sama ng loob ko. Saka ko inayos ang sarili ko bago formal na naglakad. Sa bawat madaanang kong cubicle may yumuyuko bilang pag galang, may nag iisnob at bumubulong ng kung ano ano akala nila hindi ko sila napapansin. Pwes!

"Who are you looking at?" Mataray kong tanong sa ilang andito na kung makatingin ay wagas. Tinaasan ko sila ng kilay isa isa sila namang napaiwas ng isa isa sa akin.

Ganyan matutong matakot sa may mataray sa inyo. At baka kung ano pang magawa ko sa inyo. Nang lahat sila ay bumalik nasa kanya kanyang nilang trabaho. I turn around then flip my hair before continue to walk along the office of Ms. Itnava. Na nasa pinakadulo ng hallway na ito.

Napaka anti social naman nitong si Ma'am Itnava. Ayaw ng katabing office. Ni ang secretary niya malayo sa mismong pintuan ng office niya.

"Excuse me, I'm looking for Ms. Itnava," Mahinhin kong tanong kay Vanti na Secretary ni Ms. Itnava.

Napatigil siya sa ginagawa niya saka lumingon sa akin.

"She's inside," Magalang niyang sagot. Saka lumingon sa may pintuan nito.

"Can you tell I'm looking for her. I have paper here that need to be sign be here. Order by Sir Renz," Pakisuyo ko sa kanya.

"Sure, I can!" Sagot niya saka niya pinindot ang intercom para kausapin si Ma'am Itnava.

"Good day Ma'am. Ms Asuncion is here with important paper that need your sign. Order from Sir Renz," Kausap niya kay Ma'am Itnava.

"Sige po, Ma'am. Thank you," Nakangiti niyang saad. Saka pinatay iyon bago bumaling sa akin.

"Follow me, Ms. Asuncion," Mahinahon niyang saad bago naunang maglakad.

Tahimik kaming naglakad sa espasyong nagbibigay distansya sa office ni Ms. Itnava. Hanggang sa nakarating na kami.

Huminto kami sa tapat ng double door bago siya kumatok. Saka niya tinulak ang double door para makapasok kami. Nakita ko naman siyang seryosong nakaupo sa may table niya habang nagpipirma ng ibang papel.

"Excuse me, Ms. Itnava," Pagtatawag pansin ng secretary niya. Napaangat naman siya ng tingin at napatigil sa pag pirma.

Saka ako tinuro nito.

"Ms. Asuncion!" She exclaim my surname. And fix her eyeglasses.

"What is it?" Tanong niya sa akin ng nakatingin ng diretso.

"Mr. Villalopez sent me here for this to sign by you Ms. Itnava," I answer firmly with sign of respect.

"Its that so?" Nakataad kilay niyang tanong sa akin.

"Yes!" I quickly answer.

"Okay, give it to me," Sabay lahad niya ng kamay sa akin. Maingat ko naman inabot sa kanya ang mga paper na kailangan niyang pirmahan.

Tahimik akong naghintay sa gilid niya. Bago naman niya pirmahan binabasa mo na niya. And after a minute nilapag niya na ito sa gilid ng table niya. Sign na tapos na niya itong pirmahan.

"Here Ms. Asuncion," Sabi niya sa tapik sa mga paper.

"Thank you Ms. Itnava,"Magalang kong sabi. Sabay kuha sa mga papel. Saka tahimik na nilandas palabas ang kanyang office. Nakangiti naman sumabay sa akin ang secretary niya para ihatid ako hanggang sa may table niya.

Mag isa muli akong naglakad pabalik aa elevator. May iilan pa rin ang mga hindi makaiwas na tumingin sa akin. Ganoon ba ako kaganda para tignan?

Nang nakalagpad na ako sa taong andoon. Nag antay naman ako sa pagbukas ng elevator. Inantay kong tumigil sa floor na kinalalagyan ko ng makitang pataas na ito.

Kaagad akong pumasok sa loob at pumuwesto sa gilid. May ilan akong nakasama dito sa loob. Hanggang sa nakaabot na ako sa floor ng masungit kong Boss.

Hay sa wakas naman at makakauwe na ako. Masaya akong naglakad patungo sa office niya sa dulong bahagi ng floor na ito.

Kumatok muna ako bago pumasok sa loob ng office niya. Natigilan ako sa nakita ko.

"Oh Ms. Marie," Tawag niya sa akin habang hawak niya ang mansanas na binili ko. Hindi ko siya pinansin, nakatitig lang ako sa mansanas na nasa kanang kamay niya. May kagat na ito at malapit ng maubos.

Masama ko niyang tinitigan kahit pa na Boss ko ito. Nakakainis talaga siya.

"What?" Inosente niyang tanong at tinagilid pa ang ulo. Mukhang nang aasar pa.

"Tapos na ba?" Tanong niya sa akin sabay tayo at dahan dahang lumapit sa kinatatayuan ko.

Hindi ko namalayan na nasa harap ko ba pala siya at kinuha na sa akin ang folder ba pinapirmahan niya.

Tinignan niya ito habang kumakagat ng mansanas pabalik sa upuan niya. Masaya pa siya habang tinitignan ang papel saka kumagat sa mansanas ko.

"Good work Ms. Marie. You can go home now," Nakangiti niyang sagot at pinagtuunan ang mga papel na nasa harapan niya.

Kung kanina inis na inis na ako, mas lalong tumindi dahil sa ginawa niya.  Ho! timpi lang Rhem. Timpi ka! Magtimpi ka! Pakiusap ko sa sarili ko. Saka siya tinitigan at ngumiti.

"Sige po Sir. Mauna na ako," Pilit ngiti kong sagot sa kanya. Saka lumabas na sa office niya.

Padabog akong naglakad palayo sa office niya. Saka inis na sumakay sa elevator. Galit ang nababakas mo sa mukha ko. Kaya lahat ng nakasabay ko ni isa walang nangahas na umimik dahil sa akin.

Tama lang baka sa inyo ko pa mabuhos ang galit at inis ko. Bwesit! bwesit siya kung makakagat sa mansanas. Akala niya sa kanya. Kung hindi ko lang Boss iyon. Binatukan ko na. Buti at nakapagtimpi pa ako at may natirang kaunting pasensya.

Pagkabukas ng elevator nasa first floor na ko. Madali akong lumabas saka mabilis na naglakad sa may lobby. Para kaagad na makauwe.

Padabog kung binuksan ang pinto ng condo unit namin ng makarating kaagad. Malakas na kalabog ng naisara ko ito.

"Oh! Badtrip?" Tanong ni Rhie Anna na kalalabas lang sa kusina. At mukhang katatapos lang maghugas ng mga pinagkainan kanina.

"Ngayon ka lang nagligpit?" Taas kilay kung tanong. Napahinto siya sa pag alis. Nakatayo ako sa may sala habang nasa may bukana siya ng hallway papunta sa kwarto namin.

"Yup, nalimutan ko kanina. You know medyo busy," I can sense tirednesson her voice. Napatango na lang ako saka siya tuluyang nagpahinga.

Pagkaalis niya napaupi ako sa galit ng maalala kong anong nangyari kanina. Kainis! Nakakainis talaga yung Boss ko na iyon.

Kung hindi ko lang kailangan ng trabaho hindi ako nagtitiis doon. Napatingin ako sa phone ko ng mag pop up na register name calling on my screen.

Napabuga ako ng isang buntong hininga.

"Hello," My voice calm when I answer the call. His one of the reason why I need to bare all this thing for me to save money for his treatment.

His suffer from leukemia. His too young to suffer from this. Kaya kahit ano gagawin ko just for him to survive and be a cancer free.

His to precious. Kami na lang dalawa ang magkasangga sa buhay. Hindi ko kakayanin pa kung pati siya mawawala sa akin.

"Hello, Ate Rherie!" His small sweet voice echo on my phone. I can't help but to smile. He try to make his voice alive but I know his tried. Today is his treatment.

Nakaschedule once in a month ang treatment niya at sa buwan na ito ngayong araw.

"Hey, buddy. How are you?" My voice become sweet and calm. I stand up and go straight to my room.

When I open my room. Bumungad ang maluwag na space. I didn't buy fancy things to decorate my room. My priority is my little step brother.

"I'm done with my treatment," He boastful tell me. I chuckle at him. His fighting and I am thankful for that. But a little worried.

"Wow, ang brave ng kapatid ko. Your Ate Rherie is proud of you," My tears build up. But I try to sustain my vioce to remain calm. Para hindi niya mahalata na umiiyak ako.

Hindi niya dapat malaman na maging ako ay nahihirapan na. Natatakot akong bigla siyang sumuko. Nangako ako kila Mama at Papa bago sila mawala na ako ang bahala sa kanya. Bilang Ate at natitirang pamilya. I want him to live and see how beauty this world even sometimes its cruel and chaotic.

"I am a brave big boy right,?" He ask me. Muli akong napatawa kahit lumuluha.

"Oo naman. Your my big brave boy. Who will fight his enemy and win the fight," Pagpapalakas ko sa kanya.

"Opo, lalabanan ko itong sakit ko. Basta sa tabi lang kita Ate Rherie," his vioce become low. Doon ako tinamaan.

Dahik sa kagustuhan kong makaipon para may magamit sa pagpapagamot niya. We become distance. I leave him in the care of one facility who handle a patient with cancer. For me to work and earn money.

"Buddy, alam mo naman itong lahat ay para sa iyo. Kahit gustuhin ko pero paano ikaw? Sana maintindihan mo si Ate. Mahirap din sa akin ito," I explain to him. I know my little bro will understand me.

"Alam ko po iyon Ate Rherie. Kaya po mag iingat ka dyan. Huwag mo pong makalimutan kumain at magpahinga. Alam ko pong nahihirapan din kayo. Kaya Ate please take care of yourself too for me," He plea. Napatakip ako ng bibig ko. Ayaw kong marinig niya ang paghagulgol ko. Kahit hindi niya sabihin ay gagawin ko iyon.

"Oo naman. Aalagaan ni Ate ang sarilu niya," Sagot ko habang sinusubukang kumalma.

Nang biglang may another call. Saglir kong tinignan at napairap ng mabasa. Kahit kailan talaga argh!

"Oh siya, pahinga ka na. Alam kong pagod ka na. Magpapahinga na rin si Ate," Pagpuputol ko sa usapan namin. Nasa kabilang linya pa rin yung Boss ko.

"Oh sige po bye," Sagot niya saka binaba ang tawag. At sinagot ang tawag ng Boss ko.

"Yes sir?" I tried not to roll my eyeballs. Hindi ko rin alam kung bakit ang init ng dugo ko dito.

"Ms. Asuncion. I need you tomorrow morning here at the helipad exactly five am. And pack somethings. Were going on a business trip to Hawaii," Saka niya ing end ang tawag. Hindi hinintay ang sagot ko. Isa lang ang masasabi ko. Napaka epal mo talaga.