Emily keek naar het prachtige meertje en de bomen die om de open plek stonden.

"Hoe kun jij alles weten?" zei ze verbaasd, "ik ben hier vaak geweest met mijn oom" was Thomas' antwoord.

Ze lieten allen hun Pokémon los en Emily bestudeerde Thomas' Pokémon.

Ze herkende Spark, een Jolteon, Houndoom en Staravia maar hij had ook nog een een Golbat en een Prinplup.

Ook Emily liet haar Pokémon los en Thomas bestudeerde ze ook.

"Je had natuurlijk twee Eevee's" zei Thomas lachend, "ze zijn één van mijn beste maatjes" zei Emily en ze knuffelde de twee Eevee's.

Luxio liep een andere kant op en Ponyta ging naast het water liggen. Buizel sprong het water in en maakte daarmee Ponyta nat. Die met een pijnlijke kreet naar achteren sprong.

"Het spijt me!" riep Buizel zenuwachtig, Luxio zag dit gebeuren maar hoorde Buizel niet door de blinde woede.

Hij rende met grote snelheid naar Buizel toe en op zijn tanden begon zich ijs te vormen en hij beet zich vast op Buizel's arm.

De wezel Pokémon schreeuwde het uit van de pijn en Luxio gooide hem tegen een boom aan.

Buizel viel hulpeloos op de grond met zijn arm onder het ijs dat zich langzaam verspreidde.

Luxio keek met grote ogen naar Buizel en toen naar Ponyta en maakte toen dat hij weg kwam.

Ponyta keek hem na en toen naar Buizel, 'vriendelijk zijn? Of niet helpen?' Ponyta keek met bezorgde ogen naar Buizel die steeds verder onder het ijs begon te zitten.

'Helpen' dacht ze, ze liep naar Buizel toe en meet een kleine sintel ontdooide ze het ijs.

Buizel keek de wegrennende Luxio niet aan en stond op met pijn in zijn ogen.

"Laten we naar Emily gaan" zei Ponyta en ze samen liepen ze naar de trainer toe.

Emily keek naar Ponyta die samen met een hinkende Buizel aan kwam lopen.

"Wat is er gebeurd?" riep ze geschrokken uit en rende naar de twee toe.

Naast haar kwam Thomas in actie en pakte meteen een paar middeltjes voor tegen de pijn.

Ze spoten het op Buizel die zijn tanden op elkaar zette want het prikte.

Luxio rende dieper het bos in.

Hij had spijt van wat hij gedaan had, Buizel had zich niet eens verzet en hij was als een Tauros aan het vechten.

Hij liet zich neerzakken, elke keer als er iets met Ponyta gebeurde knipte er iets in hem en viel hij de aanvaller aan.

"We moeten Luxio zoeken maar ik kan Buizel niet alleen laten" zei Emily paniekerig.

"Ik ga met Buizel naar het Pokémon Center, jij zorgt voor Luxio, goed?" zei Thomas.

"Lief van je" zei Emily en samen met haar andere Pokémon liep ze in de richting die Ponyta aangewezen had.

Ze splitsten op om beter te kunnen zoeken.

Ponyta liep met woedende ogen een bepaalde kant op.

'Ik kan prima voor mezelf zorgen' dacht ze woedend.

'Waarom springt hij met telkens te hulp?' ze schopte met haar hoeven tegen een steentje en liep door.

Haar manen werden groter en werden warmer waardoor er bijna een bosje in vuur en vlam vloog.

Ze snoof en draaide om een boom heen en precies daar zag ze Luxio.

"Gevonden" zei ze, Luxio keek op en keek haar aan waarna hij weer weg rende.

Ponyta zette de achtervolging in en voor het eerst in haar leven was ze niet sneller maar net zo snel.

Ze haalde Luxio met moeite in en moest een boom ontwijken.

"Je hoeft me niet de hele tijd de beschermen" riep ze over de wind heen.

Luxio antwoordde niet en bleef strak voor zich uit staren.

"Hey luister naar me!" gromde Ponyta en ze sprong met genoeg vaart over hem heen en Luxio ramde in haar en ze rolden samen over de grond.

Ze kwamen tot stilstand en keken blozend de andere kant op.

"Waarom bescherm je mij?" zei Ponyta na een doods stilste.

"Ik weet het niet" zei Luxio en hij keek naar zijn poten.

Ponyta keek ook naar haar poten en ze krabbelde allebei overeind.

"Elke keer als ik zie dat iemand jou pijn doet of pijn wil doen, knipt er iets in mijn hoofd en val ik aan. Ik durf nu niet meer terug naar Emily, straks is ze boos op me" Luxio schuifelde wat heen en weer.

"Ik snap niet hoe ze het met mij uithoud, ik doe lelijk tegen haar maar ze schreeuwt niet tegen mij" zei Ponyta.

Langzaam ging de zon onder en ze zaten op een heuveltje en zeiden niets.

"We koeten terug" zei Ponyta na een tijdje, Luxio knikte en stond al op.

Ponyta wierp nog één blik op de ondergaande zon en volgde Luxio.

Diep in haar gedachte volgde Ponyta Luxio door het struikgewas.

Emily keek om toen wat bosjes heen en weer schudde en Ponyta met Luxio aan kwamen lopen.

Beide keken elkaar niet aan staarde naar de grond.

"Je hebt hem gevonden!" riep Emily blij ze liep naar Ponyta toe en omhelsde haar.

"Ik ben niet meer boos op je als je je sorry tegen Buizel zegt" zei ze tegen Luxio en omhelsde hem.

"Beloof me dat je nooit meer weg zult lopen" zei ze in zijn vacht.

"Lux" zei Luxio en hij knikte zijn hoofd.

~

"Het spijt me Buizel, ik had niet zo moeten reageren" zei Luxio, Buizel keek hem even aan en stak toen zijn poot uit.

"Excuses aanvaart" zei hij en hij gaf Luxio een glimlach.

Luxio stak ook zijn poot uit en schudde elkaars poot.

Emily keek gerustgesteld toe en gaf Sun nog een poffin.

Ze keek naar haar tas en haalde het ei eruit, Sun en Moon waren er meteen bij en keken naar het ei.

Ook Ponyta kwam aanlopen en keek met een schuin hoofd naar het ei.

"Pon" zei ze en pakte het ei voorzichtig met haar tanden en legde het neer naast haar.

"Ponyta" zei Emily geschrokken, de vuur type Pokémon had haar hoofd om het ei gekruld en haar staart zat er ook omheen.

Luxio kwam er ook aan en sprong op Ponyta om het ei beter te zien.

"Het gaat uitkomen" zei Ponyta kijkend naar het ei.

"Hoe weet jij dat?" zei Sun die over Ponyta's staart meekeek.

"Instinct, kijk het groeit een beetje" wees Ponyta aan.

Sun keek goed en zag dat het ei langzaam begon te groeien, "door mijn warmte zal het goed uitkomen" legde Ponyta uit.

"Wat zal erin zitten?" zei Buizel die naast Sun kwam staan.

"De man had gezegd dat hij uit Johto kwam" zei Sun.

"Johto" herhaalde Buizel.

"Ik kan niet wachten!" piepte Sun.

Emily ging naast de Pokémon staan en keek naar het langzaam groeiende ei.

Ponyta stond op en duwde het ei richting Emily, Luxio viel bijna van Ponyta af.

Er verschenen barsten in het ei en Emily ging voorzichtig zitten.

Het ei viel nu helemaal uit elkaar en ze keek naar twee grote blauwe ogen. De Pokémon had een lang geel lichaam en de andere helft was bruin ze had verscheidene stippen aan weerszijden van haar lichaam die van bruin overliepen naar geel zodra ze in het donkerbruine gedeelte kwamen. In plaats van een staart had de Pokémon een grappig gezichtje in de vorm van een bal.

"Gira?" zei de Pokémon met een klein stemmetje. "Een Girafarig, ik heb er veel gezien in Johto" zei Thomas die nu naast haar stond. "Ze zal handig zijn tegen vecht type's en gif type's" zei Thomas.

De Girafarig draaide haar hoofd richting Thomas en keek met een schuin hoofd naar hem, "Gira!" zei ze toen.

Emily's Pokémon kwamen nieuwsgierig dichterbij maar Thomas' Pokémon bleven liever op een afstandje toekijken.

Girafarig verschool zich achter Emily's benen zodra Grotle in de buurt kwam.

"Kom maar kleintje hij is misschien wat groot maar het is een grote wandelende knuffel" zei ze tegen Grotle, "Grot!" antwoordde hij.

Girafarig kwam dichterbij en keek de grote Pokémon aan.

"Gira" zei ze, het was ondertussen nacht geworden en Girafarig begon opeens te beven van de kou.

Ze was alweer flink gegroeid en was net zo groot als Emily, ze wist dat baby Pokémon snel groeide maar dit had ze niet verwacht.

Luxio en Ponyta waren gekomen op het moment dat de zon achter de horizon verdween maar het was niet echt donker geworden.

"Laten we terug naar het Pokémon Center gaan, morgen hebben we een grote dag voor de boeg" zei Thomas,

Emily knikte en liet al haar Pokémon terugkeren behalve Girafarig.

Ze liepen terug naar het Pokémon Center en huurden ieder een aparte kamer.

De avond viel snel voorbij en de volgende ochtend vertrokken ze met zijn drieën naar het grote gebouw waar de gevechten gehouden zouden worden.

Ze liepen naar binnen en schreef Thomas zich in.

Enily nam samen met Girafarig plaats op de tribune en Thomas kwam naast haar zitten.

"Wie heb je ingeschreven?" zei Emily, "Houndoom, Prinplup en Staravia" antwoordde Thomas.

Na een paar rondes verscheen Thomas' foto op het scherm en moest hij vechten, het was een één tegen één gevecht.

Met zijn Prinplup moest hij tegen een man met een Wingull en hij won, Thomas kwam terug nadat hij zijn Prinplup geheeld had en plofte naast haar op haar stoel.

"Nog even en Prinplup was degene die bewusteloos op de grond viel" zei hij.

"Gira" antwoordde Girafarig en ze pakte zijn muts van zijn hoofd af.

"Hey geef terug" zei Thomas lachend.

"Girafarig, geef zijn muts terug" zei Emily grinnikend, Girafarig luisterde en gaf de mutsaan Emily. Ze zette de muts terug op Thomas' hoofd en gaf Girafarig een knuffel.

"Ik heb je aanvallen nog niet gescand" zei Emily toen Thomas alweer wegliep naar het veld waar hij tegen een man met een grote bruine baard moest vechten.

Ze pakte haar pokédex en scande Girafarig:

Deze Girafarig is een vrouwtje en weet de volgende aanvallen:

Vooruitzicht

Verwarring

Double kick

Take down

"Wow! Dat zijn best goede aanvallen!" riep Emily verrast uit.

"Gira!" riep Girafarig blij en ze begon op en neer te springen naast de stoel waar Emily op zat en beukte bijna een werker om.

De man keek hen boos na en Emily riep nog sorry.

"Houndoom doe vuurtand!" riep Thomas, Houndoom's tanden werden omringd door vuur en hij beet zich vast aan de Roserade. De boeket Pokémon riep haar naam in pijn en viel bewusteloos op de grond.

"Goed zo Houndoom" zei Thomas en hij omhelsde de uitgeputte Pokémon.

"Houn!" riep de Pokémon en hij likte Thomas in zijn gezicht.

Het enige wat Emily kon doen was dromerig glimlach die verbroken werd toen ze opeens door de lucht zweefde.

Naast haar hoorde ze een Pokémon lachen en zag dat Girafarig's ogen een helder blauw licht afgaven.

"Girafarig" lachte ze en iedereen keek haar aan, de giraf Pokémon keek haar vragend aan en begon toen op en neer te springen. Daardoor werd Emily op en neer geschud tot ze misselijk werd, twee sterke armen pakten haar beet en met moeite werd ze naar beneden getrokken.

"Dank je" fluisterde ze een beetje misselijk tegen Thomas, "geen probleem" zei Thomas en hij keek naar Girafarig. "Ze moet haar krachten onder control krijgen anders gebeuren er nare dingen"

Emily knikte instemmend en probeerde Girafarig in haar pokébal te krijgen. De Pokémon dacht dat het een spelletje was en sprong elke keer weer weg.

Ze zuchtte, "laat haar er maar uit, we bedenken wel iets" zei Thomas.

Thomas moest weer weg en Girafarig legde haar kop op Emily's schoot en keek haar met grote ogen aan die leken te zeggen: "het spijt me".

"Ik heb je vergeven" zei Emily en Girafarig maakte weer een blij sprongetje, ze vond het niet leuk dat haar mama verdrietig was.

Thomas won weer maar dit was heel erg op het nippertje en hij snelde meteen naar Zuster Joy toe die achter de tribunes Pokémon verzorgde. Zijn Staravia zag er niet echt goed uit.

Al snel was hij terug en was het de finale, hij moest tegen een grote man die een goed team had: een Fearow, een Ariados en een Lumineon.

Thomas stond zenuwachtig op met zijn pokéballen in zijn handen geklemd.

"Ariados!" riep de man, "Staravia!" riep Thomas.

De twee kwamen uit hun pokéballen en keken elkaar strak aan.

"Staravia doe vleugelaanval!" riep Thomas, "Ariados doe Fury Swipes!" riep de man.

Staravia's vleugels begonnen een zilverachtige kleur te krijgen en hij dook naar beneden, Ariados werd geraakt en rolde over de grond. Hij kwam omhoog maar wel met een paar stevige schrammen. Ariados' poten begonnen een witte gloed te krijgen en hij sprong naar boven. Hij raakte Staravia 3 keer en viel toen terug naar beneden waar hij netjes op zijn poten kwam te staan.

"Staravia nog een keer!" riep Thomas, "Ariados doe gifangel!" riep de man.

Staravia's vleugels begonnen weer te gloeien en hij dook naar Ariados toe, de insect type sprong aan de kant maar werd vanachter weer geraakt door een vleugel.

Vanaf de zijkant hoorde hij hoe Girafarig en Emily hem aanmoedigden en ook Staravia hoorde het en deed zonder commando nog ene keer vleugelaanval en Ariados viel op de grond.

Staravia riep zijn naam in pijn en een paarsachtige gloed stroomde over hem heen, Ariados had hem op het laatste nippertje kunnen raken. Meteen begon Staravia te gloeien, hij werd groter en kreeg een grote pluk voor zijn ogen.

"Staraptor!" riep hij uit, "geweldig Staraptor!" riep Thomas.

"Sta!" riep Staraptor.

"Dan word het vogel tegen vogel" zei de man genaamd Charles, Thomas was achter zijn naam gekomen doordat hij een plaatje op de man zijn jas zag zitten, "Fearow!"

Uit de pokébal kwam een bruine vogel met een lange nek en grote vleugels.

"Fearow doe aerial ace!" riep Charles, "Staraptor doe vleugelaanval!" riep Thomas.

Stararaptor dook tegelijkertijd met Fearow naar elkaar en kregen allebei een enorme snelheid ze raakte elkaar in het midden van het gevecht en een enorme stofwolk dreef over het veld. Hij hoorde twee pijnlijke kreten maar wist niet van welke Pokémon het was.

De stofwolk vervaagde een beetje en zag twee vogels naar beneden vallen, Staraptor leek wakker te worden en hield zijn vleugels uit elkaar en ging weer recht vliegen. Fearow kwam pas bij zinnen vlak boven de grond en wist zich net op tijd omhoog te trekken. Staraptor gloeide weer een beetje paars.

"Doe weer aerial ace!" riepen beide trainers tegelijk.

De vogel Pokémon ontmoetten elkaar weer voor elkaar en een luide knal was te horen gevolgd door een windvlaag. Thomas hield zijn handen voor zijn ogen om geen stof in zijn ogen te krijgen en zijn muts vloog eraf. De rook klaarde na een tijdje op en daar lag Staraptor bewusteloos op de grond.

"Je hebt goed gevochten" zei Thomas en hij liet Staraptor terugkeren.

"Houndoom!" riep hij, uit de pokébal kwam zijn trouwste en beste maatje.

De pokémon blafte naar de Fearow en sprong ongeduldig heen en weer.

"Houndoom doe vuurtand!" riep Thomas, "Fearow aerial ace!" riep Charles.

Fearow dook op Houndoom af met enorme snelheid en raakte hem, Houndoom kreunde even en zette toen zijn tanden in de vleugel van Fearow toen hij niet omhoog wilde vliegen. Vuur sprong van zijn tanden af en Fearow krijste van de pijn waarna hij bewusteloos op de grond viel.

"Keer terug" zei de man, hij had nu een woedende blik in zijn ogen.

"Lumineon!" uit zijn Pokémon kwam een prachtige water Pokémon met zwarte en blauwe strepen.

"Doe waterpuls!" riep de man, "Houndoom doe dondertand!" riep  Thomas met een grijns op zijn gezicht.

Houndoom's tanden knetterden van de elektriciteit en hij rende naar voren en beet Lumineon met enorme kracht, de mooie Pokémon riep het uit van de pijn en Houndoom sprong met snelle passen naar achteren.

"Ontwijk de water puls Houndoom!" riep Thomas, voor Lumineon's vormde zich een bal van water en vuurde het af richting Houndoom die er gracieus overheen sprong. Een tweede en weer dook Houndoom op tijd weg.

"Houndoom dondertand!" riep Thomas, "Lumineon waterpistool!" riep Charles.

"Ontwijk!" riep Thomas snel.

Lumineon opende haar mond en een enorme waterstraal schoot eruit, Houndoom begon te rennen van de achtervolgende stroom van water en ondertussen begonnen zijn tanden te knetteren. Hij rende om Lumineon in een wijde straal en zodra ze even op adem moest komen sloeg hij toe. Hij beet de water Pokémon en een schok ging door Lumineon en ze viel bewusteloos op de grond. "Yes!" riep Thomas en hij omhelsde Houndoom, Staraptor kwam zwakjes uit zijn pokébal en ook Prinplup verscheen en omhelsde hem. Staraptor begon te zingen en Houndoom likte hem in zijn gezicht.

Charles liep woedend weg nadat hij Lumineon had teruggeroepen.

Emily kwam aanrennen en omhelsde hem zodat ze samen vielen. "Sorry" zei ze blozend en ze kwam omhoog, Thomas keek de andere kant op om zijn rode gezicht te verbergen. Girafarig's ogen begonnen blauw te gloeien en Thomas werd samen met zijn Pokémon de lucht in gestuurd. Houndoom begon met een kwispelende staart rondjes te rennen en belande ondersteboven.

Girafarig liet hen langzaam weer zakken en sprong opgewonden op en neer en likte toen ook Thomas' gezicht.

"Gefeliciteerd" zei Emily en ze omhelsde hem nu voorzichtiger, Thomas stond er verstijft maar na een tijdje sloeg hij ook zijn handen om haar.

He, ship momentje lol, en credits naar LegendaryFantasy die op één of andere manier wist wat er in het ei zat xD ben ik zo voorspelbaar door mijn profiel? Ik denk dat ik dat dan maar aan moet passen...

Madelief out ->