Steven zijn hand reikt uit naar mijn benen.

Ik bijt op mijn lip.

Allemachtig.. Steven weet wel waar hij zin in heeft. Als dit zijn manier van versieren is, dan moet ik er maar op in gaan. Ik sluit mijn ogen en wacht op zijn aanraking.

"Ik moet naar huis, mijn moeder staat buiten op me te wachten."

Ik open mijn ogen en kijk verbaast naar Steven die zijn mobiel in zijn handen heeft. Huh, waar komt dit opeens vandaan?!

Als Steven zijn mobiel naast me neer legt, draait hij zich om en pakt hij zijn schoenen. Ik face palm mezelf. Ik had het niet zien aankomen dat hij zijn mobiel zou pakken.. Goed bezig Aiden..

Wacht.. wat.. Steven vertrekt?!

Steven graait zijn mobiel van het bed en loopt richting de deur. Ik kijk naar zijn achterwerk en probeer snel wat te bedenken om hem hier te houden. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en hap naar adem als hij naar de deurklink grijpt. No way!

"YO IK RIJ MEE!" Ik spring op en loop hem achterna.

Steven draait zich om en trekt een lelijk gezicht. "Dat dacht ik niet." Hij schuift me van zich vandaan en gooit de deur open.

"Jij bleef toch slapen?"Hoor ik Emiel vragen.

Ik draai me om en geef hem een vernietigende blik. Als hij dit gaat verpesten gaat 'ie mooi mee de grond in bij m'n begrafenis.

Emiel heeft duidelijk mijn gedachtes gehoord en staat op. "Owja, je was je medicijnen vergeten. Steven, kan hij deze keer even meerijden?" Hij geeft Steven een vragende blik.

Steven zucht en draait zich om. "Moet dat?" Hij bekijkt me even. Ik verbaas me om het feit dat mijn charmes hem nog niet te pakken hebben. Ik ben toch perfect?

"Doe maar." Klinkt Ricks stem. "Aiden heeft zijn medicijnen hard nodig." Ik kijk dankbaar naar Rick. Ik weet niet of hij snapt dat ik mijn medicijnen niet ben vergeten, maar ach. Wat maakt het ook uit.

Steven knikt dan "Vooruit.." Zucht hij.

"Dankje. Je moet me ook naar beneden tillen." Ik hou mijn armen uit naar hem.

"Je kan ook te ver gaan." Gromt Steven naar me.

"Pfoe, iemand heeft een maandelijks probleem. Nou, byee!" Ik zwaai charmant naar Rick en Emiel en huppel de trap af. Ik zit zo meteen bij Steven in de auto. Dat is praktisch een date.

Ik pak mijn jas van de kapstok en volg Steven naar buiten. O heey, zie mijn nou gaan! Ik kan wel dansen van blijdschap. Maar dat bespaar ik iedereen die mij op dit moment kan zien. Ik ben niet echt dé perfecte danser.

"Ik moet je wel even waarschuwen voor mijn moeder.. Ze is nogal.. Aanwezig. En dat is nog te licht uitgedrukt." Steven loopt naar de zwarte auto die vlakbij het huis staat. Hij doet de deur los en bukt even naar voren. Ik grijns. Ass.

"He, mam. Is het goed dat er iemand meerijdt. Al weet ik geeneens waar hij mag wonen." Hoor ik Steven zeggen. Ik glimlach als er een vrolijke vrouwenstem klinkt. "Natuurlijk kan dat!" Nadat Steven voorin is ingestapt, neem ik plaats op de achterbank. De vrouw voorin de auto draait zich om. Ze glimlacht vriendelijk naar me. "Wat ben jij een schatje zeg!' Krijst ze terwijl ze een hand naar me uitsteekt.

Ja, mijn charmes heeft ze al goed te pakken.

Ik schud haar hand "Ik ben Aiden." Glimlach ik naar der.

"Ik ben Mariska Groenenwoud, goh. Wat heb je toch prachtige ogen!"

Steven draait zich om en geeft zijn moeder een boze blik. "Mam, doe normaal! Breng hem gewoon naar huis, je hoeft hem niet te versieren."

Zo te horen is er iemand jaloers.

"Waar woon je, schat?" Ik kijk naar haar via de spiegel en noem het adres. "Dat is dichtbij ons huis." Vertelt ze me dan. Ik kijk van Stevens rug weer in de spiegel. Waarom heb ik Steven nog nooit opgemerkt? "Serieus?" Vraag ik verbaast. Mariska knikt.

"Geef het adres niet, dan gaat 'ie stalken." Hoor ik Steven zeggen.

Ik draai me ogen. Steven heeft me snel door. Gelukkig heb ik nu zijn achternaam. Zeg hallo tegen Facebookstalking!

"Wij wonen trouwens een paar straten verder. Vlakbij de kerk." Vertelt Mariska dan plotseling vol trots. Een grijns verschijnt op mijn gezicht als ik naar Stevens kant kijk. Waarschijnlijk is zijn moeder trots op het feit dat ik hem nu volledig kan stalken. Als hij geen facebook heeft zal ik hem maar bombarderen met fanmail via de brievenbus.

"Bedankt mam. Nu ben ik er officieel geweest." Steven zijn stem klinkt weer geïrriteerd.

"Ach, schat. Wat kan zo'n schatje nou van kwaad." Mariska steekt haar hand uit en knijpt in haar zoon zijn wang. "Wanneer neem jij nou zo'n lieverd mee naar huis, hé?" Ik kijk toe als Steven haar hand wegduwt en wat naar zijn moeder mompelt. Ik probeer te verstaan wat hij zegt maar ik kan er niks uithalen.

Het blijft zo een paar minuten stil. Ik laat mijn blik naar het raam glijden. "Aiden, kom je morgen ook?" Hoor ik opeens Mariska vragen. Ik kijk op en grijns als Steven opnieuw zijn moeder een boze blik geeft. "Wat is er morgen dan?" Vraag ik onschuldig, alsof ik Steven zijn blik niet heb gezien.

"We geven morgen een feest. Ons huis is eindelijk af en we wonen er nu bijna een week in. Het is juist erg gezellig als we wat meer mensen leren kennen. Toch Steven?" Mariska wacht niet tot haar zoon antwoord en gaat weer verder. Dit verklaard wel het feit dat ik Steven nooit eerder heb gezien. "Het is morgenavond om half acht." Ik wil antwoord geven maar ik schiet plotseling naar voren tegen Steven zijn stoel aan.

"Dit is het toch?"

Ik kijk op en wrijf over mijn voorhoofd heen. Als ik merk dat ze tegen mij praat, kijk ik snel naar buiten. "Ja," zeg ik als ik mijn huis zie staan.

Allemachtig.. Deze vrouw weet wel wat remmen is..

Ik doe de deur open en stap uit. "Ik zal er morgen zijn." Beloof ik. "Geweldig!" Mariska klapt in haar handen en zwaait daarna naar me. "Nou, tot morgen."

"Tot morgen." Ik glimlach lief toe en kan nog net mijn kwaadaardige lach binnenhouden. Steven zijn moeder heeft me gewoon uitgenodigd voor een tweede date met haar zoon. Oke.. Date.. Maar als je stervende bent mag je zo iets wel rekenen tot een date.

Ik zwaai als ze de straat uitrijden. Met een dikke grijns loop ik naar de voordeur. Als ik op de bel druk zucht ik eventjes diep. Aiden, je bent een genie. Ik hoef alleen goede vrienden te worden met Steven zijn moeder en ik kom vanzelf meer in contact met Steven. En hoera, ik heb een relatie met Steven..

Of met zijn moeder..

Als de voordeur opengaat zie ik mijn moeder staan. Haar gezicht is rood van woede. Oh-oh.. Helemaal vergeten dat ik vannacht als geheime agent het huis uit ben geslopen..

Misschien ben ik toch niet echt een genie..

Heee Pizzariaatjess, Laten we het weekend maar eens beginnen met een nieuw hoofdstuk. :D Gahh,, Nu is die arme Aiden toch weer de bok.. wat vinden jullie tot nu toe van het verhaal? Laat een vote of een comment achter, =D yeey!!