Aidens pov bevat 16+
Wil je dit niet lezen scroll dan door naar Stevens Pov
Daarnaast wil ik erbij zeggen dat je, als je dit gaat lezen, je geen porno moet verwachten ect. Daar is dit boek ook echt niet voor bedoelt dus je leest geen funzige dingen:)
-------------------------------------------

Aidens pov

"He babe," Stevens zware ochtendstem trekt me uit mijn gedommel. Ik grijns even om zijn woorden met gesloten ogen en voel nog altijd dat ik zijn hand beet heb. Mijn lichaam gloeit, niet omdat ik koorts heb maar omdat het bed heerlijk warm is en veilig voelt.

"Babe?" Mijn stem klinkt hees en Steven schiet in de lach. "Ochtendstemmen zijn zo seksie," zeg ik met een grijns.

"Hmmm, jij bent sexy." Steven kust mijn nek, wat me aan het lachen maakt. "Eindelijk zie je in wat ik ben." Murmel ik terug.

Steven blijft me door kussen, wat heerlijk aanvoelt. Het kriebelt op sommige plekjes. Mijn adem begint te stokken en Stevens adem kietelt elk plekje in mijn nek waar hij bij kan. Het voelt heel fijn en vertrouwd, alsof we het al jaren doen. Steven duwt me dichter tegen zich aan en ik voel zijn mond iets wat omhoog kruipen, richting me oor.

"Steven!" Ik schiet in de lach wanneer hij me daar kust. Het kriebelt wanneer Steven ook begint te lachen. "Je bent echt gek."

"Te gek," corrigeer ik hem. Steven duwt me op mijn rug en ik voel zijn gewicht op me. Niet zijn hele gewicht want ik merk dat Steven op zijn knieën en arm steunt. Zijn andere hand zit nog steeds vast aan de mijne. Zijn groene ogen boren zich in de mijne. "Shit man," murmelt hij boven me. Zijn ogen lijken groter te worden en ik merk de bruine spikkels op, gemengd door de groene kleur. "Je ogen zijn zo mooi," muttert hij.

Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen en doe mijn best om hem aan te blijven kijken, recht in de donkere spikkels. Vervolgens grijnst Steven weer naar me en buigt hij zich verder over me heen. "Je bent ook mooi. En van mij." Een warme golf trekt door mijn lichaam als onze lippen net niet elkaar raken. Het is en blijft Steven die ervan houdt om mij te plagen. Ik begin dan ook zacht te giechelen, wat dan ook zeer mannelijk is.

Steven lacht kort en duwt zijn mond eindelijk op de mijne. We raken verstrikt in een warme zoen waar ik echt warm van word. Steven proeft heerlijk en mijn lichaam wordt met een seconde warmer. Mijn vrije arm sla ik om zijn hals heen en ik kriebel zacht door zijn haar. God, dat voelt zo heerlijk aan. Ik voel Steven tegen mijn mond aan glimlachen, gevolgd door iets zachts en nat. Dit keer weet ik wat er te wachten sta en gewillig open ik dan ook mijn mond.

Opnieuw schiet er een warme golf door mijn lichaam als Steven mijn mond binnen dringt. Het voelt echt heerlijk aan en nu proef ik echt zijn smaak. Het maakt me bijna verslaafd en ik moet me weerhouden om niet te gaan kreunen. Steven zoent zo teder door wat goddelijk is en ik trek hem dichter tegen me aan. Voor het eerst begin ik de leiding te nemen door Stevens mond te verkennen. Het voelt heerlijk en ik hoor een zacht geluidje boven me weg komen.

Na een tijd duw ik mezelf terug en begin ik mijn eigen ademhalimg te horen. Ik trek mijn hand weg van zijn haren en leg het tegen mijn neus aan. "Sorry," murmel ik onder mijn adem.

"Waarvoor?" Steven kijkt me vragend aan. "Mijn neustampons, het zat in de weg."

Steven lacht en ik voel een kus op mijn mond. Zijn lach is zacht en mooi, wat me gerust stelt. "Nee, gek." Hij kust me opnieuw. "Je deed het perfect, ik had nergens last van."

"Oh," zucht ik opgelucht. Ik sla weer mijn arm om zijn hals en trek zijn gezicht dichter naar de mijne toe. Onze neuzen raken elkaar. "Je bent knap." Mompel ik.

Steven glimlacht en kust mijn mond. "Jij bent knap," murmelt hij op mijn lippen. Hij kust naar mijn kin, kaaklijn en hals op weg naar mijn schouders. "Heel knap," muttert hij tegen mijn huid haan. Een spoor van kippevel en kusjes laat hij achter wanneer hij me naar mijn borst kust. "Oh, God. Je bent zo mooi," zegt hij weer. "Zeg me wanneer ik moet stoppen."

Ik knik en knijp weer in zijn hand die ik nog altijd beet heb. Mijn ademhaling begint af en toe te stokken wanneer Steven een nieuw onaangeraakt plekje heeft gevonden op mijn bovenlichaam. Ik doe dan ook veel moeite om geen geluid te maken wanneer hij hij mijn borst zit.

Opgewonden haal ik adem onder Stevens weg van kusjes. Mijn onderbuik krijgt nu de volle laag en ik hou hem niet tegen. Ik geniet intens van alle tedere aandacht wat Steven me geeft. Het voelt heerlijk en ik wil niet dat hij stopt. Stevens hand glijdt over mijn benen heen en zijn mond komt bij de rand van mijn boxer aan. Ik kan mezelf niet meer in houden en begin zacht te kreunen.

"Fijn he?" Stevens zware stem maakt me helemaal gek. Ik mompel en duw zachtjes mijn heupen tegen hem aan als antwoord. Steven grijnst tevreden en ontdoet me van mijn boxer. Ik had verwacht dat de eerste keer vrijen beschamend en ongemakkelijk zou zijn maar ik ben nog nooit zo opgewonden geweest als nu. Mijn hele lichaam en brein schreeuwt om aangeraakt te worden op de vreemdste plekken.

Ik stok met mijn adem als Steven me beetpakt. Een heerlijk onbekend gevoel schiet door mijn lichaam heen als hij met zijn hand begint te bewegen. Meerdere kreuntjes schieten over mijn lippen heen en ik kan het niet beschrijven hoe geweldig het voelt. "Voelt het goed?" Klinkt Stevens stem. Hij klinkt opgewonden en kalm tegelijkertijd. Ik knijp in zijn hand en voel weer een kreun opkomen. Het voelt zo verschrikkelijk goed. "Shit man," mompel ik tussen mijn adem door. "Ik krijg amper lucht."

Steven kijkt me aan en ik lach zachtjes om zijn bezorgde blik. Ik ga langzaam rechtop zitten en negeer het gedraai in mijn hoofd. Ik trek aan stevens arm zodat hij dichter tegen me aan komt. Alles in mijn lichaam tintelt en kriebelt. "Shit," mompel ik. "Ik sta in de fik, zeg me alsjeblieft dat je hetzelfde voelt."

Steven grijnst en duwt me liggend. "Altijd bij jou." Hij geeft me een knipoog en ik voel zijn hand weer tot leven komen. Mijn adem stokt en ik onderdruk nog net een kreun. Met alle liefde wilde ik wat terug doen maar ik weet niet hoe. "Kom, raak me aan zoals ik bij jou doe." Helpt Steven me. Wat ik dan ook doe.

Stevens gezicht ziet er zo onbezorgt uit en ik zie dat hij aan het genieten is. Ik streel hem en voor ik het weet streelt hij me terug op een wel heel ander plekje. "Wil je het doen?"

Ik staar in Stevens groene ogen en zie weer dezelfde donkere spikkels als eerder. Mijn hele lichaam brandt en schreeuwt om meer. "Ja," grom ik dan van lust. "Geef me alles."

Steven grijnst en duwt zijn lippen op de mijne. Al snel raken we verstrikt in een heftige zoenpartij en ik voel werkelijkwaar alles tintelen. Ik streel hem over zijn rug en bereid me voor om Steven nu alles te delen wat van mij is. Maar dan ook echt alles.

Steven pov

Ik streel over Aidens rug heen. Hij heeft een arm om mijn lichaam geslagen en zijn ogen zijn gesloten. Nog altijd hebben we elkaars handen beet. We hebben de hele ochtend gevreeën wat werkelijkwaar het beste is wat me ooit is overkomen. Aiden is een van de mooiste mensen die ik ken, hij heeft een prachtig lichaam en een creatieve gedachtegang over alles en nog wat. Nog nooit gedacht dat ik dit nog ging meemaken. Ik heb gewoon Aiden ontmaagd.

Een mannelijk wezen.

Nog nooit had ik verwacht dat ik dat zou doen. En nu verwacht ik ook niks anders. Met Aiden was alles zo oprecht en puur. Het voelde zo intens dat ik bijna dacht dat het een sprookje moest voorstellen. En nu overkomt het mij.

Ik hoor de voordeur opengaan en een paar voetstappen gevolgd door stemmen. Danny en Amy. Mijn benen zwaai ik over het bed heen en ik sta op. Mijn ogen rust ik op het kleine lichaam in een zee van bed. Ik voel me energievol ondanks we de ochtend redelijk intensief hebben besteed. De energie komt van Aiden. Ik kan het bijna niet bevatten dat hij zijn lichaam aan me heeft gegeven. Een heel mooi maar kwetsbaar lichaam.
"Steven?" Klinkt het vanaf de woonkamer. De voetstappen klinken dichtbij en ik smijt mezelf letterlijk voor de schuifdeur voordat ik iets teveel Steven met ze ga delen.

Ook een manier om je schoonouders beter te leren kennen.

"Ik kom eraan!" Roep ik gehaast. Ik smijt mezelf vervolgens de kast in en trek een boxer aan. Wanneer mijn lichaam beschermd is door kleding ga ik de kast uit en besluit ik Aiden ook aan te kleden. Wie weet wordt hij nog koud.

Of zien zijn ouders hem naakt. Dan zullen ze duidelijk vraagtekens achter me zetten.

O man, dat zullen er vast veel worden als ze de kapot geknapte condooms zien op de grond die Aiden probeerde te dienen als lucbtbalonnen. Ik zei nog zo dat ze niet sterk genoeg waren om een heel huis op te blazen maar Aiden had natuurlijk zijn eigen gedachtengang.

"Hé," mompel ik als ik de woonkamer in kom. Aidens ouders hebben zich op de bank genesteld. Ze zien er goed uit, Amy heeft sinds tijden kleur op haar gezicht en Danny loopt er niet bij als een slons. Amy zegt me gedag en Danny knikt. "Hoe gaat alles hier?"

"Goed," mompel ik. Perfect, nu maar hopen dat ze niks doorhebben. "Aiden slaapt, hij was vanochtend druk."

Nouja, ik lieg niet.

Amy zucht opgelucht en geeft Danny een klopje op zijn schouders. "Ik zei toch dat het Aiden opknapt. Niet dat gestress van ons om zich heen."

"Helpt het jullie ook." Ik ga erbij zitten en het klinkt niet eens meer als een vraag.

Amy geeft Danny een blik. Danny kijkt me vervolgens aan en komt overeind zitten. "Ja," zegt hij vervolgens. "Aiden zag er gister echt goed uit. Naja, vergeleken de laatste weken. We zijn opgelucht om te weten dat hij nu ook geniet en hij ook samen met jou privacy heeft."

Ik hoop met alle macht van boven dat deze vent niks van ons avontuurtje van vanochtend afweet.

Man, dit wordt zo awkward.

"Ja," Amy knijpt in Danny zijn arm. "We wilde nog even bij Aiden kijken. Vanavond brengen we eten, dan kunnen we samen eten." Stelt ze vast. Ik knik en blijf hun dankbaar dat voor alles blijven zorgen. Af en toe kook ik maar de meeste keren komt Amy of mijn moeder langs met een pan eten. Daarnaast vindt Aiden de aandacht heerlijk.

Na het vertrek van Amy en Danny ben ik naar naast Aiden gaan liggen. "Ik ben zo misselijk." Jammert hij zachtjes. Hij ligt op zijn rug met ogen gesloten. Aiden is geen rugligger maar door de pijn die hij af en toe heeft kan hij niet anders, het maakt me machteloos. Ik pak zijn hand beet en geef er een zacht kneepje in, zoals vanochtend. "Ik help je." Verzeker ik hem. Ik weet hoe groot de angst voor Aiden is om over te geven, omdat het hem pijn doet. Hij geeft het niet toe maar elke keer merk ik toch de spanning in zijn ogen op. Daarnaast hou ik ook niet echt van kots maar ik laat Aiden dit niet alleen doen. "Alles doet pijn." Hoor ik naast me. Aidens ademhaling klinkt zwaar en ik werp mezelf overeind. "Hé," klinkt mijn zware stem. "Niet in paniek raken," ik buig me naar hem toe. Aiden sluit zijn ogen opnieuw voor me en zijn ademhaling blijft snel. "Haal diep adem," mompel ik. "Ja, goedzo."

Aidens borst blijft op en neer gaan en eigenlijk gaat het helemaal niet goed. Maar wie ben ik om hem bang te maken. "Haal diep adem, ik haal medicijnen voor je."

"Nee!" Aiden grijpt me beet en ik hoor hem meteen jammeren. Het doet hem zeer, dat zie ik. "Niet gaan! Niet gaan Steven!" Zijn ogen schieten open en hij heeft tranen in zijn heldere blauwe kijkers. Mijn hart breekt om hem zo te zien. Ik wil zijn lichaam tegen de mijne aangooien en hem nooit meer loslaten. Maar het kan niet, Aiden vergaat dan echt van de pijn.

Aidens gezicht zit onder de tranen en ik begint mezelf bijna te verliezen. Hoe kan dit? Wie heeft ooit bedacht dat een mens zoveel over zich heen kan krijgen. Het is verdomme nog maar een jong iemand!

Ik laat mezelf naast Aiden zakken en streel over zijn hand heen. "Alles komt goed," sus ik hem. Het voelt niet goed om dat te zeggen. "Ik ben bij je Aiden, niet bang zijn."

Na een uur Aiden versterkende woorden toegefluisterd te hebben, is hij in slaap gevallen. Hij ziet er rustig en vredig uit waardoor het me niet nodig lijkt om iemand in te schakelen. Mia, de zuster, had me voorbereid op wat er kon gebeuren. Als het te vaak zou gebeuren moest ik het aangeven, maar meestal konden ze er niks tegen doen. Aidens lichaam bleek te sterk te zijn voor de meeste medicijnen waardoor de pijn blijft aanhalen. Daarnaast wordt het Aiden soms te veel om alles te slikken, het zijn er namelijk zeventien. En aangezien ze niet precies kunnen zeggen welke Aiden nou wel of niet kan missen, moet hij ze allemaal blijven slikken. Binnenkort willen ze hem wat zwaarders toedienen om de pijn te verwachten. Fijn, zou je denken, maar Aiden krijgt erdoor minder besef wat voor mij als sterven voelt.

Het is dubbel. Geen pijn meer en niks meer meekrijgen of blijven vechten. Ik weet het allemaal ook niet meer en eraan denken maakt me misselijk.

Met een zucht werp ik mezelf overeind en slof ik naar de keuken toe. Ik open de kast en bekijk de stapels doosjes voor de medicijnen die er zijn. Ook dit werd me uitgelegd. Zeventien medicijnen op een dag, en wie weet wat ze eigenlijk voor nut hebben in Aidens lichaam. Nooit genoeg meer. Ik pak mijn tandenborstel uit een kopje en begin mijn tanden te poetsen. Misschien wel zo fijn een frisse adem. Ik sluit mijn ogen en proef de bekende muntsmaak in mijn mond. Straks moet ik Aiden maar helpen met poetsen, die moet vast en zeker ook een nare smaak in zijn mond hebben.

Ik schuifel de keuken wat rond met mijn tandenborstel in mijn mond, puur om na te denken. Wie weet kan ik Aiden deze zomer nog trakteren op een vakantie, al is die kans klein. Het hoeft niet ver te zijn, enkel om nog van iets kleins te genieten is genoeg. Meer dan genoeg.

"Ahm.." Gejammer rukt me uit mijn gedachtes en ik versnel me naar de slaapkamer van Aiden. De tandenborstel ruk ik uit mijn mond en ik slik de muntsmaak door, tijd om me mond te spoelen heb ik niet.

"Aiden," ik zak naast hem neer op bed, mijn tandenborstel valt op de grond. Aiden ligt opgekruld op bed, huilend. Zijn schouders schokken zienbaar en zijn handen zijn in vuisten gebald, in stevige vuisten. Hij ziet er klein en teerbaar uit. Het duurt me ook eventjes om erop te kunnen reageren.

Ik duw Aiden zacht op zijn rug, schuif mijn armen onder zijn rug en benen en trek hem op mijn schoot. Ik hou Aiden dicht tegen me aan. Aiden legt zijn hoofd tegen mijn schouders en blijft huilen.

Ik gooi mijn benen over de rand van het bed en laat omgekeerd op mijn schoot zitten. Aiden schokt tegen me borst aan en ik laat hem voor geen seconde los. Hij is zo klein en kwetsbaar.

"Mijn lichaam," piept hij zachtjes. "Het wilt allemaal niet meer."

Ik knippert snel een paar tranen weg en duw een kus op zijn donkere muts. De woorden om hem te troosten kan ik niet vinden. Ik voel me verschrikkelijk om hem zo te zien.

"Ik heb geplast." Aiden begint weer zacht te huilen, dit keer van schaamte. Ik heb het met hem te doen. Daar zou ik me ook heel erg om schamen maar dat hoeft Aiden helemaal niet. "Dat maakt niet uit," ik kus zijn oor en leg mijn arm om zijn middel. "Kan gebeuren."

"Het spijt me," snikt hij zacht.

Ik schud mijn hoofd en wrijf zijn rug troostend. Het valt me op dat hij koud aanvoelt. "Dat hoeft niet. Hè, zullen we samen in bad?" Mijn handen glijden naar zijn schouders die ik dan ook beetpak. "Word je schoon van. Je moeder komt met eten, ze wilt vast het bed verschonen."

Aiden knikt en ik merk dat hij moe is. Met een kleine moeite sta ik op met Aiden in mijn armen, die ik naar de badkamer draag.

"Moet je nog naar de wc?" Ik laat Aiden op de badrand zitten en draai de kraan open. Aiden schudt zijn hoofd naar me en ik knik. Na een hele shampoo in het bad te hebben gegooit begin ik Aidens sokken uit te trekken en vervolgens zijn broek los te maken. Wanneer die uit is, net als zijn boxer, laat ik hem in bad zakken. "Armen omhoog, anders ruk ik ze er nog af met je shirt."

Aiden grijnst even naar me door zijn dikke rode oogleden heen. Hij tilt zijn armen op en zorgvuldig trek ik zijn shirt uit. Als ik mezelf begin om te kleden zie ik Aiden nog altijd nieuwsgierig mijn kant uitkijken.
"Je ziet er goed uit Steven," hij knipoogt naar me en ik schud grijnzend mijn hoofd. "Dat weet ik toch," ik trek mijn wenkbrauw op en besluit terug te knipogen. Aiden lacht naar me en opluchting borrelt bij me naar boven. Het is fijn om hem te horen lachen. Ik laat mezelf in bad zakken tegenover Aiden. Zijn voeten zitten tussen mijn benen in, wat het toch iets ongemakkelijk maakt. Aiden blijft breed naar me glimlachen waardoor ik het voor lief neem.

"Je bent best een schatje," complimenteert hij me.

"Ogen dicht en genieten." Brom ik terug als ook mijn wangen nu beginnen te gloeien. Aiden grinnikt en blijft me aankijken. Zijn blauwe ogen stralen en ik weet dat alles nu weer goed is, wat heerlijk is.

"Kom eens hier jij," ik wiebel mijn wijsvinger naar hem en Aidens glimlach wordt alleen breder. Hij kruipt naar me toe en werpt zichzelf in mijn armen. "Ben er," zegt hij alsof het een overwinning is. Man, dit is de jongen waar ik verliefd op ben geworden.

"Hé Stefano," Aiden kijkt me aan met zijn prachtige blauwe ogen.

"Wat moet je, Anderson."

"Ik mag je wel hoor, met je gemopper."

"Mooi," ik pak Aiden bij zijn heupen beet en trek hem iets hoger op mijn schoot. Aiden blijft naar me grijnzen en zijn wangen zijn rose gekleurd. Hij is werkelijkwaar de mooiste jongen die ik ooit heb gezien.

"Want ik hou van je."

Aidens ogen worden groter en ik hoor hem vervolgens zenuwachtig lachen. Hij trekt even een wenkbrauw op en verwacht vast en zeker dat ik het terug zou nemen, maar dat ga ik nooit doen. Ik hou van de gek die in mijn armen zit. "Wat zit je nou te kijken."

"Wat zei je nou?!" Aiden begint weer te lachen, dit keer met nog meer zenuwen. Ik geniet hier ontzettend van en trek hem wat dichter naar me toe. De kleine haartjes op zijn gezicht beginnen me voor het eerst op te vallen. Het maakt hem nog mooier.
"Ik hou van je." Herhaal ik mijn woorden. "Al moet ik het duizend keer tegen je zeggen tot je me echt gelooft. Maar ik hou van je. Zielsveel."