Steven POV

"Wat een rotfilm was dat." Mompel ik als we uit onze bioscoopstoelen komen. Ik schop een blikje cola richting de uitgang waar een medewerker me argwanend aankijkt. Ik weet het, ik ben hot.

..

Wauw. Die gedachte bewijst wat voor invloed Aiden op me heeft.

"Kom." Roept een van mijn vrienden. Vandaag kwamen ze toevallig langs wippen. Ik heb ze al niet meer gezien sinds de verhuizing en ik kan je zeggen; dat had ook niet gehoeven. Ik ken ze nu ongeveer twee jaar maar ik kan ze nog niet echt omschrijven als vrienden. Maar goed, ik kan mijn moeder ook niet beschrijven als moeder dus het zal wel aan mij liggen.

Ik loop de trap af en laat mijn hand even door mijn donkere bruine haren gaan. Travis kijkt me ongeduldig aan, wat me doet grijnzen. "Ga je me nog vertellen wie je heeft verbouwd?"

Travis steekt een middelvinger naar me op en trekt vervolgens een donkerblauw pakje uit zijn jaszak. Ik hoef er geeneens kritisch erna te kijken om te weten dat het shag is. Dan draait hij zich om en stampt hij het gebouw uit naar buiten.

"Laat hem toch,'' Eleïas komt naast me staan en geeft me een glimlach. "Sta zijn kont niet zo te likken." Ik geef hem een zacht duwtje tegen zijn schouders aan. Eleïas is altijd al een watje geweest als het aankomt op boze mensen. Een vredebewaarder. "Tell me, wat is er gebeurt?" Ik draai me naar hem toe en trek een wenkbrauw op.

"Een onenigheidje. Ik begreep er zelf al niks meer van." Eleïas stapt langs me heen naar buiten en ik zucht. Het zal wel weer een achterlijk gevecht zijn geweest over iets stoms, Travis kennende. Ik achtervolg Eleïas naar buiten en bekijk de zijkant van Travis die zijn peuk uitmaakt. "Ga je nog studeren?" Eleïas kijkt me vragend aan en ik haal mijn schouders op. "Volgend jaar ga ik beginnen aan mijn opleiding." Laat ik hem weten. "Dit jaar heb ik geen zin en me pa betaalt toch alles." Ik bekijkt Eleïas die even naar me knikt. "Je bent lui. Laten we langs je huis gaan. Ik wil je moeder begroeten." Hij zet een glimlach op.

"Hij heeft een fetisj voor je ma." Travis geeft me een knikje en sloft daarna naar mijn auto toe. "Getver." Brom ik als ik hem achtervolg. Ik stap in en rij vervolgens naar huis met Travis naast mijn zijde en Eleïas achter me.

"He, heb je al gehoord over Tiffany." Eleïas duwt zijn gezicht tussen de beide stoelen door wat me eventjes afleid van zijn vraag. "Wat over die bimbo?" Murmel ik terwijl ik de richtingaanwijzer aantik.

"Ze mist je; we moesten je de groeten doen en ze vroeg wanneer ze langs mocht komen." Eleïas klinkt geamuseerd over het feit dat ze nog over me praat. Tiffany was een groot ongelukje. Ze was het blondje van de school en ik dacht ook werkelijk dat ik voor haar viel. Tot ik verhuisde en ik van haar gezeik af was. Nog nooit was mijn leven zo vredig geweest.

"Leuk voor der." Antwoord ik mat.

"Ey, je vond der toch een babe." Mengt Travis zich erin. "Eerder een barbiepop." Ik parkeer in en maak mijn gordel los. "Omdat?" Dringt hij aan. "Kijk. Ze was leuk voor even maar nu ik weer helder kan nadenken weet ik dat ze.. Niks meer is dan een psychopaat met een opgeblazen kop. Wil je er een zegen bij of zullen we uitstappen?"

"Wie is het?"

Argwanend kijk ik Travis zijn kant op. "Wie is wat?!"

"Je hebt een nieuwe. Wie is ze?" Een grijns trekt over zijn lippen die ik er vol liefde af wil slaan. "Niemand." Snauw ik terug.

'Kom op, Steven. Je maakt ons niet wijs dat je een jaar relatie aan de kant schuift voor niks. Heeft ze soms grotere tieten dit keer?" Travis kijkt me geïnteresseerd aan en ik trek me een gezicht. Ik hoop werkelijkwaar dat Aiden dat niet heeft. "Nou, kom op Steven. We wachten." Klinkt de stem van Travis.

Ik steek mijn middelvinger naar hem op en stap de auto uit. Ze hoeven er niks van af te weten dat ik homo ben. Ik heb er geen zin in dat straks mijn ouderlijk dorp over me gaat praten in het bij zijn van mijn vader. Alsof hij er enthousiast op gaat reageren dat ik op een jongen ben gaan vallen. De vlag hangt hij er heus niet voor uit. Oke, waarschijnlijk half stok maar daar houdt het mee op.

We lopen het huis in de woonkamer in. Eleïas begroet mijn moeder uitbundig met een knuffel, Travis daar in tegen steekt droogjes een hand op en laat zich dan op de bank zakken. "Zo gezellig dat jullie er zijn!" Roept mijn moeder voor de zesde keer. Ik draai mijn ogen en ga naar Travis zitten. "Dankje. Tenminste iemand die dat zegt." Roept Eleïas terug, gevolgd door een blik van Travis.

Ik ga geen dingen zeggen die ik niet meen.

Prima, het is van mij best dat ze er zijn maar ik was toch echt tien keer liever bij Aiden geweest. Alleen al als ik aan die blauwe ogen denk van hem krijg ik het al warm. "Laten we een biertje drinken." Stelt Travis voor. Ik sta op en knik naar Travis. Zijn gezicht is zeker een ramp; zijn lippen zijn nog steeds open en zijn ogen maken het er ook niet beter op. Ik had mijn best moeten doen om niet te lachen toen we onze kaartjes bestelden in de bioscoop en een klein kind huilend weg liep door het aanzicht van Travis.

"Wat doen hun daar nou weer? Stelletje flikkers." Bromt Travis. Zijn blik staat gespannen en ik hoor een ergenis in zijn stem. Wanneer ik me omdraai is mijn leven officieel een ramp.

oh.. Nee.. Zeg me dat dit niet waar is.

Niet nu..

Voor het raam doen Aiden en Emiel een soort van regendans, onder burgerleiding van een muziekje. Het ziet er ingestudeerd uit en ik baal dat we de gordijnen niet hebben opgehangen, anders kon ik mijn leven nog redden door ze dicht te trekken.

Shit man.

Wat moet ik hier nou weer mee?!

"Wat moeten hun hier." Travis zijn stem klinkt afkeurend wat me laat grijnzen. Het geeft me af en toe een goed gevoel om te weten dat er chagrijnigere mensen zijn dan ik. "Ken je ze?" Eleïas begint zich er ook in te mengen. Hij kijkt me vragend aan.

"Ja. Dat zijn mensen van het gekkenhuis." En dat is nog geeneens gelogen.

Vervolgens zie ik Aiden tegen het raam aan duwen, die open schiet. "Steefje!" Hij staat met zijn armen wijd in de raamopening. "Wat vond je van onze choreografie?"

"..wat?"

"Je bent echt oud. Nu al doof." Aiden schudt zijn hoofd en zijn blauwe ogen staan ernstig. Vervolgens gooit hij zichzelf over het raamkozijn heen, waardoor hij over een bloempot heen naar binnen valt. Emiel kijkt een beetje moeilijk toe vanaf een afstandje wanneer Aiden zichzelf bijna van kant maakt met een bos rozen.

Travis schraapt zijn keel en stapt naar Aiden toe. Ik verwachte eerst dat hij Aiden overeind zou helpen maar hij blijft er maar dom staan kijken hoe Aiden op de grond ligt. Met een geërgerd gevoel loop ik naar Aiden toe en sleur hem overeind. "Wat ben je oo.. Wat the.. wat is er met je oog?!" Ik kijk met ongeloof naar Aidens oog die opgezwollen is. Hij is blauw uitgeslagen en het heeft bijna meer dan de helft van zijn gezicht aangetast.

"Eh," Aidens ogen ontwijken de mijne en ik bijt even op mijn lip. Wat is er verdomme gebeurd?!

"Nouja." Hoor ik Aiden zeggen. Vervolgens verschijnt Emiel naast hem met een gescheurde lip. Het duurt me twee tellen tot ik de puzzel heb ontrafeld.

"Hadden jullie ruzie?" Ik trek een wenkbrauw op vol ongeloof. Aiden moet Emiel wel heel erg hebben beledigd dit keer voor dat blauwe oog. Niet dat Aiden die soms verdient voor zijn opmerkingen.

"Stop met denken Steven. Heb je ooit eens erover nagedacht dat Emiel dit nooit zou durven. Zo'n badass is 'ie niet." Aiden schiet in de lach en ik knik maar kort. Dat is misschien niet waar maar het lijkt me sterk dat het Emiel was.

Ik draai me om naar Travis en Eleïas en dan schiet het me te binnen. Ik trek Travis met zijn kraag naar me toe en kijk hem recht aan. In een keer heeft zijn gezicht vol blauwe plekken een betekenis. "Wat heb jij met Aiden gedaan?" Snauw ik naar hem.

"Wat is dat joch van jou?! Neem het nu niet op voor een stelletje flikkers." Snauwt hij terug. Even word ik licht in mijn hoofd. Wat moet ik hier tegen zeggen, ik kan moeilijk zeggen dat ik homo ben want ik ben geen flikker. Nouja, alleen voor Aiden dan. "Oh, er speelt hier meer. Interessant." Onderbreekt Travis' stem de korte stilte.

"Ik heb wel zin in een gebakje trouwens."

Ik draai me om naar Aiden die me met twee felblauwe ogen aankijkt. Ze staan helder en onschuldig. Zijn wangen hebben een rode kleur aangenomen wat hem alleen maar aandoenlijk maak. Even glimlach ik naar hem waarvoor ik mezelf vervloek. Ik kan ook niks anders.. Hij is ook zo schattig.

"Dus," kucht Travis. "Wat speelt hier tussen dat ziekenhuispatiëntje en jou?"

Net als ik Travis een goede mep wil verkopen, stapt Aiden naar voren. "Ik weet dat je doktertje met me wilt spelen." Dan heft hij zijn handen op. "Dat begrijp ik," vervolgt hij zijn verhaal. "Want ik heb zoveel mensen die dat willen. En even tussen jou en mij." Hij stapt naar Travis toe en duwt zichzelf op zijn tenen. Hij fluistert iets naar Travis toe wat ik niet kan verstaan. En aan Travis gezicht te zien wil ik dat ook niet weten..

Na een korte stilte draait Aiden zich naar me toe. Hij klapt in zijn handen en sluit daarna zijn ogen.

Even geef ik Emiel een blik na Aidens aanzicht. Hij draait zijn ogen en komt via het raam naar binnen. "Wat," murmel ik naar Aiden.

Hij steekt zijn hand uit naar me, met nog steeds, gesloten ogen. "Taart." Beveelt hij me.

Ik besluit hem te negeren door middel van een stevige handdruk. Aiden opent zijn ogen wanneer ik zijn handen aanraak. Hij voelt koud aan dus ik besluit wat langen over onze handshake te doen.

Ik ben soms aardig.

"Dus.. hoe kennen jullie elkaar?" Eleïas geeft me een korte glimlach. "De gara-" Aiden slaat een hand voor mijn mond, "via mijn fanpagina op Facebook!" Roept hij. Meteen zijn onze trommelvliezen bewerkt.

"Eerder een haatpagina mag ik hopen." Travis zijn ogen stralen donkerheid uit. Ik stap naar Aiden toe en trek hem even mijn kant op. Ik weet dat Travis niet de leukste persoon is om ruzie mee te hebben. En dat is redelijk zacht uitgedrukt. Al heb ik niet het idee dat Aiden door heeft dat Travis hem niet mag.

Ik geef Travis een blik terug. Hij geeft me een korte grijns en laat daarna zijn ogen naar Aiden glijden. Kriebels verspreiden zich door mijn lichaam als hij Aiden bekijkt. Als hij Aiden ook maar een keer aanraakt dan mep ik hem naar de Himalaya.

"Nou, dit gepraat gaat zo lekker dat ik er wel koekjes bij pak." Eleïas wandelt naar de keuken. Aiden laat een kir horen en achtervolgd Eleïas naar de kamer naast de keuken. Daar heb ik geen moeite mee, Eleïas doet geen vlieg kwaad. Ik hoor Aiden uitgebreid praten over theekransjes met z'n allen.

"Emiel," Travis donkere stem treedt op de voorgrond. "Travis," bromt hij zacht terug.

"Jullie kennen elkaar?" Vraag ik verbaast.

"Lang verhaal," laat Travis me weten zonder dat zijn ogen Emiel verlaten. Hij stapt naar Emiel toe, die er verassend genoeg nog koeltjes bijstaat. "Te lang." Vult Emiel Travis overbodig aan.

"Emiel, wat is er gebeurt?" Ik vestig mijn blik op hem. Emiel stapt dichter naar Travis toe en ik voel dat de spanning stijgt. "Travis vloog Aiden aan," snauwt hij bijna.

Ik voel mijn bloed koken. "Het was allemaal nog wel zo goed bedoelt, je vriendje meenemen naar huis zonder problemen te krijgen met ons," lacht Travis bespottend. "Jammer genoeg moet hij zo'n grote mond hebben. Ik word echt moe van dat rotkind" Zijn blik wordt weer donker.

Emiel zijn gezicht ziet er binnen een seconde angstaanjagender uit en Travis kijkt er ook niet zo blij bij. Ik ook niet, maar dat doe ik nooit.

"Laat Aiden met rust." Ik pak Travis bij zijn schouders beet en draai hem naar me toe. "En wat jij en Emiel voor verleden hebben boeit me niet. Je laat Aiden met rust." Mijn stem wordt zwaader en lager, dat gaat automatisch wanneer ik kwaad begin te worden.

"Luister," Travis zijn stem wordt zachter. "Je gaat het toch niet menen dat je het op neemt voor een flikker. Gatverdamme man, hij hoeft niet te proberen om mij w-"

"We hebben koekjes!" Roept Aiden. Ik kijk op en zie Eleïas met een dienblad vol eten de woonkamer binnen komen die hij nog maar net kan tillen. De bloemetjestheepot danst gevaarlijk tegen de koekjes aan en moet zeker zwaar aanvoelen. Aiden daarin tegen draagt een geel klein potje. "En ik heb rekening gehouden met alle levende organismen hier!" Hij gooi het potje in de lucht en vangt het behendig op. "Vissenvoer!" Showt hij ons.

"Prachtig." Prijs ik hem.

"Niet voor jou, gekkie." Hij geeft me een van zijn vele glimlachen en rijkt dan het potje uit naar Travis. "Eet smakelijk."

Dit is zo niet best..

R.i.p Aiden.

"Je bent een ettertje." Travis neemt het potje aan. Zijn ogen stralen iets uit wat ik niet van hem gewend ben. Onrust.

"Nee, nee." Aiden schudt zijn hoofd en laat zich op de bank zakken. "Ik ben Aiden Anderson." Daarna prutst hij even aan de doorzichtige draadjes. Ik ga naast Aiden zitten en wrijf zijn rug. Hij ziet er moe uit en dat oog krijgt Travis zeker voor betaald. Het bloed kookt bijna mijn lichaam uit als ik eraan denk. Hoe durft hij Aiden aan te raken, hij heeft verdomme kanker. Het is maar dat Aiden zich vrolijk gedraagt anders had ik Travis allang de grond in geboord.

Eleïas houdt zich stil bezig met de koekjes en de thee terwijl Emiel plaats neemt op de bank. Travis laat zich op de grond zakken en kijkt met samengeknepen ogen toe. "Prima, we kappen met deze onzin. Laten we het over Tiffany hebben man."

Ik geef hem een dodelijke blik. Ik hoef het niet over mijn grootste fout te hebben.

"Wat?" Bromt Travis ongeduldig. Ik volg zijn blik die naar Aiden gericht is. "Wat is er?" Hij heeft zijn vinger opgestoken en knikt trots om het feit dat hij aan de beurt is om iets te zeggen. "Wie is Tiffany en waarom heeft ze zo'n cliché meisjesnaam waarvan je bijna weet dat haar borsten een cup bevatten die bijna onmenselijk zijn."

Het blijft even stil in de woonkamer. Op het geluid van het facepalmen van Emiel na.

Travis draait kort zijn ogen en haalt dan diep adem. "Dat was Steven zijn chick." Ik steek mijn middelvinger op. Zulke dingen hoeft Aiden niet te weten, daar hebben we beide niks aan. "Of is?" Maakt Travis het af.

Ik schiet overeind en schop bijna de thee van tafel bij die uitspraak. "Ze is niks waard man!" Snauw ik. Wat wilt die gozer toch te stoken?!

"Pff, Tiffany? Je hebt toch nu een betere." Aiden geeft me een zetje tegen me reet en ik eindig bijna in de bloemetjestheepot. "Owh?!" Roepen Eleïas en Travis in koor. "Jaa, oh jaa," roept Aiden alsof hij een soort van orgasme beleeft.

Travis en Eleïas kijken plotseling vol belangstelling naar mijn vriend.

Prima, als Aiden wilt vertellen dat we samen zijn heb ik daar geen problemen bij. Niet dat ik me schaam maar dit gaat me waarschijnlijk problemen opleveren.

"Hoe ziet ze eruit?"

"Knap!" Aiden klapt in zijn handen. "Echt waar! De mooiste benen en blond haar. Owh ja, en die blauwe ogen niet te vergeten." Hij laat een zucht horen. "Ze zijn zo prachtig." Een hand strijkt over zijn hart.

Emiel heeft zich ondertussen al rood gefacepalmed en ik begin er bijna zelf ook mee.

"Veel make-up?" Vraagt Eleïas die elk woord van Aiden aanneemt.

"Neeman! Helemaal naturel. Geen make-up nodig."

"Dat klinkt best goed." Mengt Travis zich weer in. Hij klinkt oprecht.

"En dan heb ik het nog niet over het belangrijkste gedeelte gehad," Aiden begint te fluisteren en ik begin me af te vragen hoeveel complimenten hij nog over heeft over zichzelf. "Je bedoelt haar karakter, is ze lief?" Vraagt Eleïas.

Nou, nu krijgen we een heel levensverhaal over Aiden z'n karakter.

"Pfff, ik heb 't over het achterwerk." Hij laat een diepe zucht horen en ik en Emiel geven de hoop op. Aiden is niet meer te redden.

Travis fluit en laat zijn ogen op me vallen. "Laat een foto zien, man." Dwingt hij me vervolgens.

Even maak ik oogcontact met Aiden. Hij glimlacht naar me en ik voel me warm worden van binnen. Nog nooit heb ik iemand zo mooi zien glimlachen als Aiden doet. Zijn blauwe ogen lijken bijna te stralen wanneer hij zo uitbundig naar me glimlacht. Hij zo perfect..

Eleïas kucht en ik richt me op mijn mobiel. "Ik heb geen foto van der," mompel ik alsof ik iets ergs heb gedaan. "Kom op man," kreunt Travis. "Ik wil vlees zien."

Even kijk ik naar Aiden. Ik wil ze niet laten zien dat ik met Aiden heb. Mijn vader zal het te weten komen en dan kan ik wel naar mijn studie van volgend jaar fluiten. Alsof hij homo's gaat helpen naar een baan... Maar tegelijkertijd wil ik Aiden niet kwetsen. Man.. Dit slaat nergens op!

Hoe langer ik twijfel, hoe moeilijker het wordt.

"Nou, ik weet niet hoe het bij jullie zit maar ik ga naar huis." Kondigt Aiden plotseling aan. Hij draait zich naar me toe en geeft me een korte glimlach. "Ik ben moe," dan duwt hij zichzelf overeind. Emiel komt naast Aiden staan en slaat een arm om hem heen om hem te steunen. "Nou uh.. Beterschap." Zegt Eleïas een beetje onwennig. Aiden kijkt naar Eleïas en geeft hem een korte glimlach wat bijna mijn hart breekt. Dit is zo oneerlijk.

"Doei." Travis laat zich onderuit zakken en gritst wat uit zijn broekzak. Ik kijk toe hoe hij een peuk en een aansteker eruit haalt. Aidens gezicht betrekt wanneer Travis zijn peuk tussen zijn lippen plaatst. Met afkeer kijk ik toe. "Wacht gewoon tot Aiden weg is." Serieus. Wie gaat er nou roken waar iemand met kanker bij zit?!

"Dan moet 'ie opschieten want ik heb zin." Bromt Travis.

Met een ruk kom ik overeind en trek ik Aiden tegen me aan. Aan zijn houding te zien weet hij niet goed wat hij ermee moet. Ik draai me om naar Travis en doe moeite om hem niet persoonlijk het huis uit te schoppen. "Ik breng Aiden thuis en als ik terug ben, ben jij opgerot." Snauw ik naar hem. "Doe normaal man, alleen om zo'n vieze flikker." Travis klinkt geërgerd. Dan draai ik me naar Aiden die me aankijkt. Zachtjes duw ik mijn lippen op de zijne om Travis nog een dienst te bewijzen.

En man, dat voelt goed.

Wanneer ik Aiden weer los laat zie ik Eleïas en Travis met open mond kijken. Ik steek mijn hand op, trekt Aiden dicht tegen me aan en loop Emiel achterna naar de voordeur. Wanneer we buiten staan ruk ik de deur achter me dicht. "Allemachtig!" Aiden maakt zich van me los en begint opgewonden op en neer te springen. "Zacht je dat?" Roept hij naar Emiel. "Die paling keek echt vol jaloezie toe. Die charmes van mij zijn echt gevaarlijk. MWAHAHAGA heerser Aiden aan de macht!" Dan kijkt hij me trots aan na zijn verontrustende lach. Ik schud mijn hoofd en duw hem richting de auto toe. "Jij hebt echt slaap nodig man, het stijgt naar je kop." fluister ik in zijn oor. "En jij slaapt bij mij!" Kirt hij terug.

Ik heb nu al medelijden met mezelf.

***

a/n: Ik hoop dat het hoofdstuk leuk was of iets, had er een beetje moeite mee. Geniet van je weekend gaypizzaa's!