"Ik was gisteren op date." Vertel ik Emiel die naast me zit. We zitten op een halfpipe, de skatebaan te bekijken die zo'n vijf minuten van mijn huis af is. Natuurlijk zijn we niet lopend gekomen want daar ben ik te moe voor. Hoe we op dit ding zijn gekomen is weer een ander verhaal.

"Hoe was 'ie?" Emiel kijkt me even kort aan. Zijn donkere krullen piepen onder zijn hoodie vandaan.

"Grappig. Er explodeerde een bak met allemaal roggen en daarna gaf ik gratis optredens weg in een restaurantje." Ik glimlach naar Emiel als ik eraan terug denk. "Ze waardeerden het echt. We kregen plotseling heel snel ons eten en daarna liepen ze zelfs met ons mee naar de uitgang." Ik knik erbij. Het waren echt aardige mensen..

Emiel draait met zijn ogen en bekijkt dan het uitzicht weer van de halfpipe. "Wat vond Steven ervan?"

"Geen idee, maar mijn ouders vonden het geloof ik wel leuk. In ieder geval mijn vader, want we kregen ons eten gratis. Mijn moeder daarin tegen was wel een beetje pissig maa-"

"Wacht." Emiel draait zich weer naar me toe met opgetrokken wenkbrauwen. "Je ouders waren mee?"

"Ja." Ik draai mijn ogen naar hem. "Je bent wel erg onbeschoft om mijn verhaal te onderbreken, weet je dat?" Mijn armen gooi ik over elkaar heen en ik vind op dit moment echt dat Emiel een probleemkind aan het worden is.

"Je weet toch dat.. Een date voor twee mensen is en het niet gebruikelijk is om je ouders mee te nemen?" Emiel grijnst naar me en trekt opnieuw een wenkbrauw op. "Pfff, nou en.." Ik begin een beetje radeloos te worden door Emiel. Hij trekt zijn wenkbrauwen vandaag wel erg vaak op. Ik denk dat het een soort van spasme is. "Ze gingen van zelf mee. Het was niet bepaald geplant." Ik strek mijn hand naar mijn beste vriend uit en geef hem een wenkbrauwmassage.

Emiel zijn grijns wordt alleen maar breder en ik weet dat hij nu aan het fantaseren is over Steven. Niet dat het verboden is of zo, maar het maakt me stiekem wel een beetje bezorgd. Die arme knakker heeft geen schijn van kans meer nu ik met Steven date. Ik denk dat ik voor hem maar eens een date moet gaan regelen dan kan hij stoppen met dromen. "Man," zucht Emiel. "Ik had Steven zijn gezicht wel willen zien."

Ik kijk naar hem en recht mijn rug. "Ik doe het je wel voor, als mijn gezicht het wilt toelaten tenminste." Ik sluit mijn ogen en concentreer me op Steven zijn chagrijnige gezicht toen hij erachter kwam dat we een dubbeldate hadden. Ik open mijn ogen en trek mijn lippen in een spleetje net als mijn ogen. Om het nog een extra touch te geven adem ik woest door mijn neusgaten.

Ik durf te wedden dat ik nu exact op Steven lijk, nog even en Emiel begint zich af te vragen of ik niet Steven ben.

Emiel knikt naar me en schiet kort in de lach. "Ja, erg aantrekkelijk ook." Hij laat zijn ogen weer opnieuw vooruit glijden en ik volg zijn beweging. Een groepje jongens komen aangelopen. Enkele hebben een skatebord bij zich en de andere zijn op een klein fietsje.

"Ik begrijp er echt niks van." Ik wijs naar de fiets waarop een blondharige jongen fietst. "Waarom koopt hij niet lekker zelf een fiets in plaats dat hij het steelt van zijn zusje." Ik schud afkeurend mijn hoofd. Lekker hopeloos geval dat.

"Dat is een BMX, Aiden." Zucht Emiel naast me. "Dat maakt toch niks uit. Al is het een Peugeot, dan nog steel je dat niet van je zusje. Het ziet er trouwens ook niet uit." Ik inspecteer de jongen die nu met zijn rug maar te toe staat. "Zijn reet past toch nooit op die zadel zonder dat zijn benen breken."
"Je bent hopeloos." Emiel geeft me een duwtje.

Wanneer de jongen zich omdraait zie ik dat ik hem niet ken net als de bruine jongen die naast hem staat. Wanneer de twee jongens naar ons toe komen gelopen, kijk ik naar Emiel. "Zie je dat?" Sis ik. "Ze komen op me af." Dan staar ik weer naar de twee mensen. Ze gaan me versieren, dat is een ding wat zeker is. Nu moet ik ervoor zorgen dat ik trouw blijf aan Steven en ze geen valse hoop geef. "Natuurlijk komen ze niet voor jou." Klinkt Emiel. "Wat? Voor jou komen ze zeker niet." Mompel ik afkeurend.

De blonde jongen begint met de fiets op de halfpipe te fietsen en ik weet zeker dat hij me zo probeert te versieren, alleen ziet het er niet uit. De fiets is zoals ik zei al te klein en automatisch daardoor te laag voor mijn niveau, daarnaast ik raad hem een volwassen fiets aan. "He!" Roept de jongen plotseling naar ons. "Kunnen jullie eraf gaan?"

"Nee." Roep ik terug naar hem. Emiel geeft me een por, "kom Aiden, we kunnen best ergens anders zitten."

"Sorry hoor. Maar ik ga er niet van af omdat hij met mij wilt gaan flirten. Als hij me zo nodig wilt versieren komt hij maar hier." Ik trekt mijn benen op en bekijk de blonde jongen die er wat ongeduldig uit ziet. Ik besluit te zwaaien naar hem.

"Ga!" Roept hij ongeduldig naar ons.

"Wat?" Roep ik terug.

"Ga!" Roept hij opnieuw.

"Gaga?" Zeg ik dan verbaast. "Ik weet dat ik beroemd ben maar je hoeft me niet te vergelijken met Lady Gaga." Ik wuif naar hem. Wat een lief gebaar.

"Gast, ga er gewoon af." Roept de jongen opnieuw terug. Ik draai mijn ogen naar hem en kijk eventjes richting Emiel die me schaapachtig aankijkt. Dan draai ik me terug naar de jongen. Om het hem duidelijk te maken dat ik er echt niet af ga, gooi ik mijn hand zo sierlijk mogelijk in de lucht. "Ik ben al bezet," roep ik naar hem. "Versier maar iemand anders."

"Ik kom naar je toe en versier je met allemaal blauwe plekken." Snauwt hij dan naar me. Ik hoor irritatie in zijn stem maar ach, dat gebeurt altijd als je afgewezen wordt.

"Nou nou, dat is ook niet echt aardig. Heb je vaker wurgrelaties gehad?" Roep ik terug naar de gozer. "Aiden kap nou, laten we gaan." Emiel trekt aan mijn arm en probeert me van de halfpipe af te sleuren. "Nee! Emiel doe normaal." Ik probeer me los te trekken maar Emiel moet natuurlijk weer winnen door zich te laten glijden en mij beet te houden. "Aiden! Laat die stang los!"

"Laat mijn broek los, pervers!" Roep ik naar Emiel die mijn broek beet houdt. We hangen beide aan de rand van de halfpipe, klaar om naar beneden te glijden. "Laat los!" Gilt Emiel naar me. Ik begin heftig te schudden en dan gebeurt er een wonder; Emiel glijdt naar beneden toe. Opgelucht trek ik me omhoog en ga ik weer op de halfpipe zitten. Ik wist wel dat ik sterker was.

"Sukkel!" Emiel komt overeind en begint met een broek te zwaaien. Waar haalt hij die nou weer vandaan?!

"Mooie broek!" Complimenteer ik hem. Ik zwaai met twee armen en ben ondertussen aan het zegevieren dat ik sterker was dan hem. "Aiden dit jou'n broek! Kom omlaag!" Roept hij naar me.

Owh..

Ik laat mezelf van de halfpipe glijden en voel hoe het aan mijn kont begint te branden. Man, dat schuurt! Als ik rechtop sta ruk ik mijn broek uit Emiel zijn handen en begin ermee te wapperen voor het gezicht van de jongen met de blonde haren. "Eerst Emiel zijn bacteriën af." Vertel ik hen raadzaam. Dan trek ik de broek aan. Heh, nu tocht het opeens ook minder.

"Sukkels." De jongen geeft ons een blik en stapt weer op zijn zwarte fiets. "Zegt degene met zijn zusjes fiets." Merk ik op.

"Aiden, kom we gaan." Emiel pakt mijn arm maar ik trek me los. Ik loop naar de jongen toe. "Als je iemand wilt versieren dan moet je beginnen met complimentjes. Als je nou tegen me had gezegd; 'he lekkerding, kom eens naar beneden toe' dan was ik heus wel eerder gekomen. En dan misschien wel zonder kleding." Ik haal mijn schouders naar hem op.

Emiel komt naar me toe en schudt zijn hoofd. "Het spijt me voor dit." Hij draait zijn ogen naar me toe en trekt zijn wenkbrauw op. "Maakt niet uit." Ik klop Emiel op zijn schouders. "Jij kan er ook niks aan doen." Zeg ik troostend tegen mijn beste vriend.

Emiel blijft me rare blikken zenden dus ik besluit om straks maar eventjes een praat therapie met hem te doen, daar knapt hij vast van op.

"Mooi, kan je nu gaan met die snotbuizen van je." De jongen trekt een wenkbrauw op.

"Whoa!" Roep ik. Mijn handen gooi ik voor mijn mond en ik laat een diepe zucht horen. "We hebben hier te maken met een badboy!" Roep ik dan naar Emiel die het zelfde doet met zijn handen. We gooien er allebei een "oeh." Uit voor een spannend effect.

Dit zijn de dingen Emiel en ik vroeger op de middelbare school deden als er iemand stoer probeerde te doen.

"Rot gewoon op!" Roept de jongen. Hij gooit zijn fiets op de grond en stampt op me af. "Travis, laat hem met rust." De jongen met bruin haar komt nu ook de halfpipe op en binnen een paar seconden staan we gezellig op een vierkante meter. De blonde jongen kijkt me met een kwade blik aan en ik heb het niet meer. Hysterisch begin ik te lachen. Aangezien ik een beetje moe ben door al het gedoe zak ik op de grond. Het hysterisch gelach gaat over naar schateren en ik heb het echt niet meer. De jongens inclusief Emiel kijken me vragend aan als ik bijna in mijn broek pis van het lachen.

Ze kunnen beter een wc-pot op halen maar goed.

"Je heet vis?! Wat is dat nu weer voor een lelijke naam." Roep ik uit naar hem vanaf de grond. "Man, je ouders moeten je wel erg haten."

Vis stapt naar me toe en zijn grijze ogen zijn bijna dicht geknepen. "Je hebt geluk dat ik geen zieke mensen sla, anders lag je nu al in het ziekenhuisbed!" Snauwt hij naar me.

Poehoe. Nou word ik bang hoor. Weer iemand met slechte dreigmiddelen net als Jason en Steven.

"Spannend." Ik klap in mijn handen voor zijn gezicht. "Lief dat je me heel laat. Nou, vrienden worden?" Ik strek mijn hand naar hem uit maar meneer de Vis fietst alweer weg op zijn zusjes fiets. "He! Is je zusje een kikkervisje?" Roep ik hem nog na.

De jongen met bruin haar begint hard te lachen terwijl Vis ons negeert.

"Aiden kom, voor je nog meer vrienden hebt gemaakt." Emiel drukt me richting de parkeerplaats en ik draai me vragend om naar Emiel. "Hoezo?! Ben je soms jaloers omdat ik meerdere vrienden ga maken?" Ik trek mezelf los en mijn hoofd zakt opzij. Emiel en jaloers?

Emiel draait zijn ogen naar me en trekt me aan mijn arm. "Je moet je medicijnen nog nemen en dan gaan slapen, kom nou."

Ik trek me opnieuw los en zet een paar stappen achteruit. "You can't tell me what the do!" Dan draai ik me om en begin weg te rennen van Emiel met een James Bond muziekje in m'n hoofd. Hij kan me niet zeggen wat ik moet doen alleen omdat ik ziek ben!

Ik kon maar twee seconden genieten van mijn vrijheid want natuurlijk moest meneer Vis zo nodig in mijn levensweg staan. Ik knal met volle gang tegen Vis aan en we tuimelen samen over het gras heen. Uiteindelijk eindigen we door hem boven op mijn middel te hebben.

Ik denk dat mijn charmes hem niet in bedwang kunnen houden.

"Hee, even rustig aan. Ik heb een vriend." Ik geef hem een blik en probeer hem van me af te halen.

"Wat?" Vis ademt sneller door zijn kieuwen heen.

"Ik weet dat het moeilijk voor je is maar; ik ben bezet." Ik glimlach erbij en steek twee duimen op. "Vieze homo," brieft Vis op me. Ik voel zijn speeksel op me terecht komen en nu ben ik inderdaad vies. Wanneer ik Vis aankijk, schreeuwt hij iets naar me wat ik niet kan verstaan.

Het is vast in dierentaal.

"Travis," de bruine jongen loopt naar ons toe, gevolgd door Emiel. "Kom, hij is het niet waard."

"Kop dicht Eleïas!" Roept Vis kwaad terug naar de bruine jongen terwijl zijn ogen zijn gericht op mijn gezicht. "Ja! Ele..s..." wat was zijn naam ook al weer?! "Mond dicht. Ik ben het allemaal waard!"

"Aiden, sta op!" Emiel begint zich er ook mee te bemoeien maar die heeft natuurlijk weer doppen in zijn ogen. Er zit namelijk een dier op mij.

"Nee. We doen hier de parendans." Fluister ik naar Emiel. Vis laat een kwade kreet horen en heft zijn vuist dan op. O holy macaroni, dit gaat niet de goede kant op. "Volgens mij paren vissen niet zo."

Vis zijn gezicht wordt roder en ik zie aders in zijn nek kloppen. Zijn lippen zijn half van elkaar af en ik zie dat zijn tandvlees ontstoken is. Aantrekkelijk.

Vis heft zijn arm verder omhoog en zijn vingers vormen een vuist. Ik trek mijn armen maar voor mijn gezicht. Dit herken ik van mijn grote vriend Jason. Het is onze ritueel. Een benauwd gevoel trekt door mijn lichaam heen als het me doordring dat hij me gaat slaan.

"Raak hem niet aan." Emiel zijn stem klinkt rustig en dodelijk. Mijn handen haal ik voor mijn gezicht weg en ik maak even oogcontact met Emiel. Zijn gezicht is iets gespannen en ik weet dat we nu moeten oppassen.

Ik heb Emiel een keer eerder zo meegemaakt en daarna was Jason een week afwezig van school door de blauwe plekken en kneuzingen. Vervolgens kreeg Emiel een schorsing maar ben ik nooit meer aangevallen door Jason waar Emiel bij was.

En toch is Vis geen Jason. Meneer de zeemeermin raakt me vol in mijn gezicht wat mij in elkaar doet krimpen. Een licht gevoel ontstaat in mijn hoofd en een stekende pijn blijft achter als cadeautje. Shit.. Volgens mij wordt dit een blauw oog.

Als ik opzij kijk zie ik hoe Vis genadeloos wordt afgemaakt door Emiel. Emiel zijn vuisten rammen neer op de kansloze jongen die het nu uit ligt te kermen van de pijn. Soms probeert zich te herpakken maar dat heeft weinig zin. De bruinharige jongen kijkt enkel toe, vast onwetend wat hij nu moet doen.

Mijn vingers duw ik tegen mijn oog aan die nu aardig ligt te kloppen. Man, dit doet ongelofelijk zeer.

Emiel loopt naar me toe en trekt me bij mijn arm overeind. Ik voel me licht en moe tegelijkertijd. Ik laat me tegen Emiel aanleunen en bekijk Vis die op de grond ligt. Zijn lip is gescheurd en hij heeft nu een rare vorm in zijn neus.

Goh, ik wist niet dat Emiel tegenwoordig als plastische chirurg door het leven ging.

"Gaat het?" Vraagt Emiel bezorgd. Ik schud even mijn hoofd als antwoord. Natuurlijk gaat het niet goed! Emiel laat me weer op de grond zakken en zakt dan door zijn knieën voor me. "Oke. Zeg ff precies waar je last van hebt." Zegt hij kalm terwijl vis op de achtergrond ligt te kermen.

"Mijn oog." Even duw ik mijn vingers tegen mijn ooglid aan, wat een pijnlijke steek oplevert. "Moet je naar de dokter?" Vraagt Emiel.

"Eerder naar de winkel." Murmel ik zwakjes.

"Wat?"

"De bijenkorf of zo." Ik maak oogcontact met Emiel en trek mijn schouders op. "Ik heb geen kleding die matcht met mijn, straks, blauwpaarse oog. Man o man, wat een drama is dit. Loop ik straks ook nog voor gek."

Emiel draait zijn ogen naar me en trekt me mee overeind. Zijn arm slaat hij om mijn middel wat zijn liefde opnieuw voor mij bewijst. "Je bent ongelofelijk." Murmelt hij naar me. Dan draait hij zich om naar Vis en de bruinharige jongen met een moeilijke naam. "Blijf van Aiden af want de volgende keer lig je in de grond!" Snauwt hij naar ze.

"Nee!" Ik schud wild mijn hoofd. "Cremeer ze maar lekker. Ik wil echt niet zo'n iemand naast mijn graf hebben liggen. Is meteen de hele grond bedorven, jah hallo." Ik steek een hand op naar Vis en de bruinharige jongen. 'No homo voor jullie."

"Ga je dood?!" Vis op de grond heeft zojuist een gezicht alsof hij verward is voor het leven. De jongen ernaast trouwens ook.

"Ja," ik haal nuchter mijn schouders op. Ik weet niet echt of dit de boel redt want ik heb nog altijd geen bijpassend shirt voor mijn linkeroog. Ik hoop dat de kleur een beetje gaat staan bij mijn blauwe ogen want dat scheelt een boel.

"Jij bent gewoon zielig," ik zie de haat in Emiels ogen dus ik hou mijn mond. Als ik hem nu pissig maak kan ik net zo goed naar een ander universum afrijzen. "Ga geen mensen met kanker slaan. Volgens mij zit er heel wat in je kop los, ik meen het, de volgende keer mag je blij zijn dat je ademt." Dan sleept Emiel me achter zich aan. Hij neemt grote snelle stappen waardoor ik uitgeput raak en mezelf op de grond laat zakken. Emiel sleept me mee aan mijn arm. Wat is het toch een schat van een vriend!

Wanneer we bij de auto aankomen, trekt hij me staand. Nog steeds voel ik me moe en licht in mijn hoofd. Ik weet zeker dat het niet door de klappen komt, aangezien ik vannacht slecht heb geslapen en de medicijnen niet vaker dan een paar uur stand houden. Ik haat het als mijn lichaam achteruit gaat. Een paar weken geleden was een halve dag geen probleem maar sinds deze week wordt het toch echt een ramp.

"Kom, ik breng je naar huis." Emiel zwaait de autodeur open en nu pas merk ik op dat hij een straal bloed over zijn lippen heeft lopen. Ik trek mijn mauw op en duw hem tegen zijn bloedlip aan om het te stoppen. "Morgen maken we ons klaar voor de strijd." Beloof ik hem plechtig. Mijn gedachtes gaan uit naar samoerai zwaarden, walkietalkies en een pen die schokken geeft.

"Welke strijd, jij ligt al binnen twee seconden op de grond."

Daar gaat mijn plan.

Ik draai mijn ogen en wacht net zo lang tot het bloeden is gestopt. Nu ik Emiel zijn bloedneus op mijn mouw heb zitten voel ik me lichtelijk beter over het feit dat hij het alweer voor me opnam. "Kom, je ziet er moe uit." Emiel drukt me de auto in en stapt daarna zelf in. Ik ben ook moe, heel moe, maar daar wil ik niet aan denken. Nog niet.

Wanneer we weg rijden staar ik met vermoeide ogen naar de twee onbekende jongens.

De volgende keer sla ik ze gewoon te pleuris met mijn fabulousheid.

****************************
A/N: :o Nou zijn er al haters voor die rarenaamgozers :o ?