Met mijn handen tegen de muur maak ik de raarste geluiden. En daarmee bedoel ik de spannendste hijg geluiden die je ooit hebt gehoord.

De mensen om mij heen verstoren alleen de mooie klanken die mijn keel verlaten. Ze staan te schreeuwen en te juichen. Ik hoor glas omvallen en de harde muziek maakt mijn gehoorbeschadiging compleet. Mijn hoofd bonkt en alles draait. Mijn nagels duw ik in mijn vel, zodat ik het gebonk in mijn hoofd kan vergeten. Komop Aiden, dit is niet je beste partyhouding.

Ik voel twee warme armen om mij heen. "We gaan," ademt Steven in mijn nek. Ik herken zijn stem uit duizenden.

Gewoon omdat hij zo laag en emotieloos praat.

Om niet als een muurbloempje over te komen, duw ik mezelf hard van de muur. Steven slaat zijn armen stevig om me heen wanneer ik achterover tuimel. Een warme gloed verspreidt zich over mijn lichaam. Dit is letterlijk de hemel! Zijn warme en sterke armen zijn als een kacheltje voor mijn koude lichaam. Steven is gewoon letterlijk gemaakt voor mij. Zelfs zijn borstkas dient als hoofdsteuntje. Als Steven zou gaan solliciteren als bed, zou ik hem meteen aannemen. Het liefst bleef ik zo eeuwig staan tot ik doodga, maar een naar gevoel in mijn onderbuik verpest het hele moment.

Met al mijn kracht die ik bezit duw ik mezelf van Steven af. Ik draai me om en een zure golf van drank spuit zo mijn keelgat uit. De inhoud die vijf minuten geleden in de fles wodka zat, ligt nu verspreid in de keuken.

De muziek stopt abrupt en mensen kijken me geschrokken aan. Enkele zitten zelfs onder stukjes kots.

En dit, mijn kinderen, is hoe je de aandacht krijgt van dronken feestgangers.

Blijkbaar heb ik een trend opgezet, want plotseling beginnen een aantal mensen spontaan mee te kotsen.

En kort daarna doe ik mee.

Groepsdruk..

Nadat ik ben uitgekotst, voel ik me echt verschrikkelijk. Wankelend loop ik naar Steven toe die me hoofdschuddend aankijkt. "Gatver Aiden." Mompelt hij terwijl hij zijn ogen snel over me laat heen schieten. Ik strek mijn armen naar hem uit, "kom Steven, tong met me." Ik open mijn mond en steek mijn tong naar buiten. Ik bezit namelijk dé tongskills van heel Europa en Japan bij elkaar. "Oprotten," Steven zet een stap achteruit. "Anders rol ik je in je kots."

"Je mag wel mee rollenbollen," ik strek mijn hand verder naar hem uit.

Steven schudt zijn hoofd en pakt me beet bij mijn arm. "Kraam geen onzin uit en loop rechtop." Commandeert hij. "Yes sir!" Ik sla mijn andere hand voor mijn hoofd en wordt meegesleurd naar de gang. Voor de voordeur laat Steven mijn arm los. "Goed," mompelt hij terwijl ik naar hem glimlach. Zijn gezicht betrekt en hij schudt zijn hoofd. "Je stinkt." Bromt hij chagrijnig. "Zo kan ik je niet thuis brengen."

"Bedankt. En alweer een perfecte flirtactie, Steven."

"Bek dicht," zijn gezicht betrekt. "Je bent net een klein kind. Nou, wat was dat met Jason?" Zijn ogen trekken tot spleetjes en een onbekende uitdrukking staat op zijn gezicht.

"We deden een paringsdans." Verklaar ik

"Tuurlijk, want iemand laten stikken is zó sexy." Snauwt Steven naar me. "Aiden, de volgende keer laat je me weten als Jason je lastig valt." Hij slaat met zijn armen om zich heen. Probeert hij me soms iets duidelijk te maken of is dit een slechte dans?

Ik draai mijn ogen en doe zijn dans na, een mep naar recht en nog een dubbele mep naar links. "Jaja, als Jason me weer laat stikken bel ik je wel even op en vertel ik je alle details. Steven, je bent zo achterlijk. Zijn jij en Emiel toevallig familie?" Ik draai mijn ogen opnieuw om zijn stomheid. Het blijft me verbazen hoe hij aan die ideeën komt. Hij zou een voorbeeld aan mij moeten nemen. Steven negeert me compleet en loopt de deur uit. Ik loop hem achterna het tuinpad af, richting de rode Citroën.

Steven blijft staan en zucht diep. "Shirt uit."

Steven en zijn flirttechnieken..

Ik zet een grijns op terwijl ik het katoenen stof beet pak en over mijn hoofd gooi. Vast en zeker dat Steven nu gaat fangirlen.

Maar in plaats daarvan ben ik degene die de handen voor de mond heeft geslagen. Steven heeft zijn eigen shirt uitgetrokken. De maanlicht valt precies op de sixpack. We missen alleen de muziek. Ik schraap mijn keel. "Haaaleelujaaa!" Ik hef mijn armen naar de hemel en spring op en neer. "Dank U God voor dit halfnaakte lichaam!" Ik val op mijn knieen en buig voor Steven. "Amen!"

"Sta op idioot!" Steven hijst me op mijn voeten en haalt diep adem, dan duwt hij zijn shirt in mijn handen. "Ik wil geen kotsgeur in de auto, of jou met een keelontsteking. Aantrekken."

Awh, mijn man geeft om me!

Ik trek Stevens shirts over mijn hoofd heen als hij me een geïrriteerde blik toewerpt. Ik loop op mijn sokken naar de andere kant en trek de deur open. Wanneer we beide zitten rijden we de straat uit. Vanuit mijn ooghoeken bekijk ik het naakte bovenlichaam van Steven. Zijn gespierde lichaam en bovenarmen laat mijn tere hartje sneller kloppen. Als mijn ogen verder omlaag glijden wordt zijn sixpack zichtbaar.

Voorzichtig, zonder geluid te maken, rijk ik mijn hand uit. Misschien, als Steven mijn hand niet hoort, kan ik het aanraken. Een geweldig idee doemt in me op en ik druk de radio aan.

Zo. Een zintuig uitgeschakeld. Ik weet dat voelen, ruiken, zien en adem halen ook zintuigen zijn. Maar ik denk dat alleen zien een probleem kan zijn. Dus ik moet snel handelen.

"Steven, oogjes dicht." Zing ik met mijn prachtstem.

"Nee. Ik rij."

"Heel even maar!"

"Nee!"

"Maar als j-"

"Ik schop je de auto uit." Onderbreekt Steven me met een snauw.

Ik draai mijn ogen en besluit te wachten op het goede moment. Wanneer we bij een stoplicht aankomen, zie ik mijn kans schoon. Ik trek het hoofdsteuntje van mijn stoel af en sla het tegen Steven zijn hoofd. Daarna val ik zijn sixpack aan met mijn vrije hand. O MIJN GOD! Dit voelt nog beter dan een kaalgeschoren been.

Uh, niet dat ik mijn benen scheer..

"Aiden! What the fuck!" Ik trek mezelf terug en staar naar buiten. Zo, hij denk vast niet dat ik het was. Hij kon me immers niet zien. "Waar sloeg dat op?!" De lucht is donker en de straattegels ook. Aan de overkant zie ik een verkeersbord met een fiets erop.

Een hand draai mijn gezicht om en ik kijk de schuldige vragend aan. "Ik vroeg je iets." Gromt Steven. "Ik denk dat het antwoord C is." Het was multiple choise toch?

Steven zet een verschrikkelijk boze blik op. Het zou me niet verbazen dat zijn gezicht eraf zou vallen van zo'n boze houding. Of uit elkaar spat. "Kap met dingen in mijn gezicht te duwen en blijf van me af!" Snauwt hij. "Hoezo?" Roep ik terug. "Ik was het niet!"

"Ownee?! Wie dan, want er zit niemand in deze auto! Halvezool!"

"Het was de mosselman. Zeg ken jij de mosselman?" Ik veer overeind en zet een vragende blik op.

"Je blijft van me af. Vooral als ik rij."Ik grijns eventjes. Steven geeft me een dodelijke blik en rijdt weer verder. Ik laat mijn ogen nog even over zijn sixpack glijden. Het is zo kunstzinnig! Ik zou het moeten gaan verkopen op marktplaats.

Ik leun tegen de rugleuning van de stoel en laat mijn reukzintuigen genieten van de geur die van Stevens shirt afkomt. Het is een echte mannengeur, iets wat ik vroeger haatte. Nu kan ik er niet genoeg van krijgen, het lijkt wel een soort drugs. Ik neem nog een paar snuifjes van het shirt.

"Ik ben high." Kondig ik aan als Steven de auto parkeert.

"Geweldig voor je," hij richt zijn blik op me en fronst diep. "Haal me shirt uit je neusgaten!"

Ik hef mijn hoofd en grijns even. "Oke," daarna bekijk ik de straat. "Hé, hier woon ik niet!" Ik schiet overeind en druk mijn gezicht tegen de ruit. "Nee, maar ik wel." Steven stapt uit en smijt de deur dicht. Ik volg zijn voorbeeld en loop met mijn sokken het tuinpad op. "Ik kan je moeilijk met een bebloed gezicht en kotsadem thuis afzetten. Daarnaast heb ik geen zin om een verklaring af te leggen tegen je buren." Steven kijkt me aan terwijl hij de sleutel in het gat steekt.

"Oke, met andere woorden. Ik wil je vannacht naaien." Vertaal ik zijn flirttechniek. "Wat ben je toch doordacht, Steefje. Of ik ben te slim, dat kan natuurlijk ook. Jij kiest."

"Of je houdt je mond of je loopt naar huis, jij kiest."

Opeens is stil zijn zo aantrekkelijk.

Steven opent de deur en we stappen het huis in. We lopen de trap op en stoppen voor een deur. Ik ben helemaal uitgeput maar zweten is geen optie; ik ruik namelijk al naar kots en ik geloof dat die combinatie met zweet echt niet samen gaan.

"Neem een douche." Hij wijst naar de deur, wat waarschijnlijk de badkamerdeur voorstelt. "En doe je kleding in de was. Ik leg schone kleren voor de deur."

Ik knik en laat mezelf de badkamer in. Ik knip het licht aan en begin plotseling te twijfelen of ik de deur op slot moet doen. Misschien wilt Steven me wel joinen onder de douche. Maar die moeder vindt mij ook aantrekkelijk en om eerlijk te zijn, ik val niet op vijftigplussers. Sorry lady's..

Ik kleed me uit en leg de kleren in een mand en draai de deur op slot. Ik weet niet waarvoor die mand dient maar nu is het mijn kledingmand. Mijn muts leg ik ernaast. Even richt ik een blik in de spiegel die boven de wasbak hangt en ik schrik me letterlijk dood.

Kon niemand me even vertellen dat ik onder het bloed zit en verschrikkelijk wit ben, en toch ondanks dat, super aantrekkelijk ben?

Ik draai me om en bekijk de badkamer. Het is licht en ruim, ook ruikt het erg schoon. Oké.. Het rook schoon voordat ik binnenkwam. Maar elk idool laat zijn sporen achter, toch?

Ik loop naar de douchecabine, druk de deuren opzij en draai de kraan aan. Wanneer de douche op de juiste tempratuur is, stap ik eronder. Meteen was ik mijn gezicht. Daarna leun ik tegen de stenen muur aan en laat mijn lichaam ontspannen. Mijn ogen vallen dicht en ik voel mezelf rustig worden. Na een minuut of tien herpak ik mezelf. Ik pak twee shampooflessen en bekijk ze. Hmm, welke zal ik nemen, de aardbeienshampoo of axel?

Ik bekijk de flessen en kauw op de onderkant van mijn lippen. Dit is zo moeilijk, mannen horen niet onder zulke keuzes te moeten leiden."Welke zal ik nemen?" Vraag ik aan mezelf. Wat zal Emiel doen? Met een frons op mijn gezicht kijk ik erna. "Kijk naar de binnenkant." Hoor ik Emiel zijn stem in mijn gedachtes.

Vaag..

Emiel geeft anders nooit goed advies. Ik open de dop en bekijk de binnenkant. Als ik het niet goed kan zien knijp ik in de fles. Meteen vliegt de hele inhoud in mijn oogbal.

Ik herhaal: Emiel geeft nooit goed advies.

"Aaarggh!" Mijn hand laat de fles los en meteen vliegen mijn beide handen naar mijn oog. "Shit," kreun ik. Dit was niet een van mijn beste ideeën.

Ho correctie; Emiel zijn idee.

Ik kreun van de pijn. Mijn oog brand en ik blijf erin wrijven. Dit is allemaal Emiels schuld, nu heb ik verdorie de inhoud van de fles in mijn oog! Ik wapper met mijn handen en durf mijn oog niet open te doen. Het brandt en het voelt bijna net zo erg als op een legoblokje stappen. "Handdoek." Fluister ik mezelf geruststellend toe. Ik duw de douchedeur opzij en wil eruit stappen, maar ik vlieg natuurlijk letterlijk de douche uit.

Mijn handen grijpen om zich heen en ik voel dat ik iets beet heb. Jammer genoeg laat het voorwerp los en ik viel met een halve salto door de badkamer. Met een klap kom ik op de vloer terecht.

Op dit moment schat ik mijn overlevingskansen op nul procent.

"Aiden, breek je de bende af?" Steven zijn stem galmt door de badkamer.

Ik neem me voor om eerlijk Steven te vertellen wat er is gebeurt; wie weet kan hij me helpen. "Want dan schop ik je het raam uit,' roept Steven.

Oké, plannen gewijzigd.

"Nee." Roep ik. Het geprik in mijn oog is niet gestopt en nu heb ik er een gratis hoofdpijn bij. Heh.. twee voor de prijs van een. En bedankt Emiel!

Mijn handen voelen om me heen terwijl ik mijn ogen heb dichtgeknepen. Ik voel een iets zachts in mijn linkerhand en gebruik dat als tijdelijk handdoek voor mijn ogen. Wie weet is het Stevens boxer wel.. Voorzichtig duw ik het zachte stof tegen mijn oog en wrijf erin. Na een paar seconden doe ik een poging om mijn ogen los te doen.Met grote ogen kijk ik naar het voorwerp wat ik tegen mijn oog heb aangehouden.

"Ongemakkelijk," mompel ik als ik oog in oog met een bh sta. "Zeer ongemakkelijk." In de achtergrond hoor ik wat gerommel en gesproei.

"Aiden, wat doe je?"

"Ik deed een acrobatendans." Mompel ik terwijl ik naar het stof staar. Is deze van Steven?Wat moet Steven met een bh.

O, no.

"Ga je vreemd?! Wie is het, is het Sanne?! Ik wist het!" Schreeuw ik. Hoe durft hij, onbeschoft volk!

En dan gaat het snel. De deur vliegt open en ik schrik me dood. Op wonderbaarlijke wijze vliegt de bh door de raam naar buiten en duik ik in elkaar om miniAiden te beschermen. "Ga weg, word volwassen!" Krijs ik naar Steven. Zo snel als de deur open ging, gaat hij weer dicht.Pfoe.. dat scheelde weinig..Langzaam sta ik op. Ik ben nog amper van de eerste schrik bekomen, of ik sta alweer in de startblokken om flauw te vallen. Ligt het nu aan mij, of heeft de douche nu een hele nieuwe plek gekregen?

De douchekop ligt aan de andere kant van de badkamer in de wasbak en de slang van de douche ligt half in de wc. Het water spuit alle kanten op en ik voel gewoon dat ik Emiel de schuld moet geven; wat ik nog zeker ga doen.

Ik haast me naar de douchecabine en draai de douchekraan dicht. Meteen stopt het met spuiten en ik zucht opgelucht. "Oke.. dat scheelde niks." Ik leef nog. Loos alarm.

Binnen een notime heb ik de douche gefixt.

Ik heb de slang doorgespoeld waar de douchekop eerst aanvast zat. Ach, hij was toch lelijk. De douchekop heb ik vast gemaakt aan de muur met plakband wat bij de wc te vinden was. "Dit moet lukken," besluit ik. Wat ben ik toch goed. Niemand die merkt dat de doucheslang mist. Wie stapt er nu de douche in om te kijken of de doucheslang wel aangesloten is. Juist ja.

Ik open de deur en sleep de kleren mee naar binnen. Ik trek de boxer aan, die ik verassend genoeg pas. Daarna trek ik het shirt aan, die dit keer nog groter uitvalt dan de vorige shirt. Het donkerblauwe shirt valt over een groot deel van mijn bovenbenen. Ik besluit om de joggingbroek niet aan te doen, want dan lijk ik op kabouterplop. En ik wil natuurlijk mijn beentjes showen.

Ik loop terug naar Stevens kamer en duw mezelf naar binnen.

"Leer kloppen, Aiden." "Wat? Lag je jezelf te rukken dan?" Ik grijns en zie hem chagrijnig toekijken. Al snel veranderd zijn blik in een andere uitstraling, die ik niet kan pijlen. Zijn ogen schieten van onder, naar boven. Alsof hij me aan het bekijken is, en raar genoeg, sla ik ervan dicht."Heb je een muts nodig?" Steven gaat rechtop in zijn bed zitten. Zijn kamer is nu echt een kamer geworden. De dozen zijn weg en zijn ingeruild door kleren, een bureau, foto's, spullen, een stoel en een kast. "Nee." Beantwoord ik zijn vraag.

"Wat waren die klappen in de badkamer?" Zijn stem klinkt nieuwsgierig.

"Ik deed mijn dagelijkse honderd pushups." Zeg ik.

Zijn ogen staan vragend en een grijns versierd zijn gezicht. "Je oog is rood." Waarom geniet hij hiervan?!

Ik kom bij hem zitten en voel me plotseling erg moe. Langzaam laat ik mezelf achterover vallen. Een diepe zucht ontsnapt uit mijn lippen. Ik ga Steven echt geen antwoord daarop geven. Daarnaast komt hij er misschien achter dat ik de badkamer een beetje geterroriseerd heb. Maar als ik mijn mond hou; is het tegendeel nog niet bewezen. Ik draai me om en sla mijn armen om Steven zijn kussen heen.

"Owja, ga zo uitgebreid liggen joh."

"Het ligt heerlijk. Dankje." Informeer ik hem. Binnen een seconde voel ik twee handen mijn zij aanvallen. Mijn lichaam krimpt ineen en een schaterlach ontsnapt uit mijn mond. Ik wurm en worstel tegen de handen van Steven, maar hij blijft stug doorkietelen. Ik trek mijn benen op en proest het uit. "Oke! Oke!" Ik duw tegen Steven zijn borst aan wanneer het me teveel wordt. Maar in plaats van dat Steven stopt, begint hij sneller te kietelen.

Ik rol van Steven af, richting het randje van het bed. Mijn handen duwen tegen Stevens kriebelende handen aan, in de hoop dat hij los laat. Als hij dat niet doet geef ik dat gedeelte maar op. Oke, plan B.

Ik draai me om, zodat ik van bed af kan vallen en kan vluchten. Ik voel twee armen om mijn middel en ik word naar achter getrokken. Mijn ademhaling is snel en ongeconcentreerd en ik voel mezelf warm worden als ik zijn adem in zijn nek voel. Of was het soms al warm?

Als ik twee lippen tegen me oor aan voel, schieten er schokjes door m'n lichaam heen. Oké, kan iemand alsjeblieft uitleggen wat hier gaande is? Mijn adem stokt als zijn lippen zacht kusjes op mijn oor geven. Mijn hart klopt als de malle en de kusjes maken het er niet beter op. Ik voel zijn lippen tegen me aangrijnzen. Dit is zo ongemakkelijk.

Hij stopt even en kust dan zacht een paar centimeter naar onderen. Hij laat zijn lippen over mijn kaaklijn glijden. Een warm gevoel speelt in mijn onderbuik op. Kriebels schieten door mijn lichaam heen als hij zijn lippen van elkaar haalt. Mijn lippen hou ik stijf op elkaar, zodat ik geen enkel geluid maak. Ik voel zijn warme adem tegen mijn kaak aan als hij tegen me praat.

"Slaap lekker, Aiden."