Ik sta met mijn handen in m'n broekzakken naast Dick zijn auto. Steven, die zak hooi, is hem al naar binnen gepeert net na ons trouwbelofte.

Misschien is hij een plan aan het voorbereiden. Het zal vast een slecht plan zijn, omdat ik het niet leid, maar Steven.

Ik loop richting het enorme huis waar harde muziek vandaan komt. De mensen lachen en rennen over straat. Ik geloof dat ze tikkertje spelen.
Ik loop richting het pad en bekijk die. Het is een prachtige tuin met een lang voetpad. Als ik het tuinpad betreed voel ik me net de koning.

Wacht.. Ik ben de koning!

Ik sla een hand op mijn borst en neem grote deftige stappen naar de deur. "Ga uit de weg, uw koning is gearriveerd." Roep ik naar de mensen voor me, die niet snel genoeg gaan weg gaan. Jammer dat Emiel er niet bij is, dan kon hij voor knecht spelen.

"Kssst!" Ik zwaai met mijn handen. Verassend genoeg gaan de mensen uit de weg. Ik stop bij de voordeur en kuch op mijn rechterhand, die ik schoonveeg aan degene die naast me staat. "Wie doet de deur open voor deze handhaver?" Ik wijs naar mezelf en draai me om, kijkend naar de jonge mensen. "Nu! Of ik donder jullie allemaal in de kelder!" Uiteindelijk stapt er een meisje naar voren, die de deur open maakt. Ik knik. "Danku dienaar." Ik stap het huis in.

"Goh, die was ver heen," hoor ik iemand achter me mompelen.

Huh, over wie hebben ze het?

Even schud ik mijn hoofd. Vast en zeker niet over mij. Ik ben normaal en nuchter in één. En vergeet geweldig niet.

Mijn ogen gaan de gang rond. Overal staan mensen te praten met een glas drank in hun handen. Wat zei Steven ook al weer?

Owja, ik moest Bob zijn.

Wie is Bob?!

Ik gok mijn nieuwe achternaam nadat we zijn getrouwd.

Ik hoop maar dat Steven zich niet indenkt dat ik voor Bob de Bouwer ga spelen. Een slecht uitgewerkt karaktertje, die arme vent heeft een plat achterwerk! Wat wilt Steven toch van me, dat ik mezelf lelijk maak? Onmogelijk. Ik ben Aiden, ik ben geweldig en de koning.

Hoofdschuddend loop ik de woonkamer in. Eventjes vrees ik voor mijn leven als ik mensen zie dansen. Al vraag ik het me af of je dit niet beter aanranden kan noemen.

Iedereen staat te dansen, de meeste mensen met een glas drank in hun handen. Enkele meiden dansen in hun bikini, sommige ervan dansen op tafel, waarvan ik het nut er niet inzie. Ze kunnen beter mij daar op tafel hebben dan die tweedehands barbiekoppen.

Ter bescherming gooi ik dan ook mijn handen voor mijn gezicht. Als mensen weten dat ik hier ben, zal ik het feest verpesten. Iedereen is namelijk fan van me en dan zal minstens tachtig procent flauwvallen door m'n aanwezigheid. En ik speek uit ervaring. Op het vorige feest lagen er namelijk tientalle mensen bewusteloos op de grond door mijn aanwezigheid.

Tja, fans..

Voor hun veiligheid, en vooral voor die van mezelf, loop ik met mijn handen voor mijn gezicht naar de keuken. Dit gaat me weliswaar slechter af dan over de grond te kruipen bij de buren.
Om de seconde knal ik tegen iemand aan. Als ik voor de zoveelste keer tegen iemand op bots, druk ik mijn lippen tussen mijn twee handen door. "Sjohrry!" Breng ik onhandig uit.
Ik had een persoonlijke bodyguard moeten aanschaffen..

Of Emiel als menselijk schild moeten meenemen.

"Wie ben jij?" Hoor ik een meisje terug schreeuwen boven de muziek uit. "Haal je handen eens weg!" Voorzichtig haal ik mijn wijsvinger en middelvinger uit elkaar. Ik gluur erdoor heen en druk ze dan weer stevig tegen elkaar aan als ik het meisje niet herken. Het zicht wordt weer donker wanneer ik mijn vingers stevig tegen elkaar aanduw voor mijn ogen.

"Bob!" Roep ik terug. "Ik ben Bob."

Ik kan mijn echte identiteit niet geven! Dat meisje zal ik huilen uitbarsten en vragen om te trouwen. Wacht, dat is het! Ik klap in mijn handen. Steven snapt mijn volledig. In plaats dat ik hier rondloop als 'Aiden' ben ik voor deze avond Bob, zodat de fans me niet herkennen. Wauw.. Steven snapt eindelijk hoe mijn leven in elkaar zit.

"Bob? Ik ken geen Bob!" Gilt het meisje terug, ondanks de harde muziek kan ik haar goed verstaan.

"Ik ook niet!" Roep ik terug.

"Je neus bloedt!" Gilt het meisje terug naar me. Ik frons diep en merk nu pas dat er iets over mijn handen stroomt. Het voelt warm en vies tegelijk. Ik draai me om, om vervolgens nog tegen een paar mensen op te knallen. "Sorry, sorry! Ongesteld!" Roep ik om mezelf niet voor gek te zetten. Straks denken ze nog dat ik een gevecht heb verloren. Uiteindelijk, na een paar aanrandingen, kom ik in de keuken. Tussen mijn vingers door gluur ik of de kust veilig is.

Ik zie een paar jongens bij de koelkast staan praten. Ik besluit mijn handen weg te doen en als een van die jongens mij door heeft, dat ik naar de tuin vlucht via de openstaande schuifdeur.

Als ik de keuken bekijk, is het niks veranderd ten opzichte van een jaar of twee terug. Toen ik hier voor het laatst was, was het net zo groot en modern. Ik zet een paar stappen richting de gootsteen. Ik laat mezelf erboven hangen en zie het bloed er in stromen. Ongesteld zijn is geen pretje..

"Wie is dit nou weer?" Hoor ik een bekende stem zeggen van opzij. "Aiden?!" Vanuit mijn ooghoeken kijk ik opzij. "Hoi." Begroet ik Jason vriendelijk terwijl ik voor fontijn speel met bloed. "Ik moet gaan, ik bloed dood." Laat ik hem weten, zo, netjes het gesprek beeindigd.

Ze zouden me moeten aanschaffen voor Sinterklaas.

Want dat is zo erg logisch op dit moment.

"Aiden," Jason pakt me beet bij mijn shirt. "Blijf eens gezellig hier." Het klinkt alles behalve gezellig. Ik hoor voetstappen van van achteren.

Omdat ik geen kant op kan haal ik mijn schouders omhoog. "Ik heb blijkbaar geen keus?"
"Goed gezien." Jason drukt me met windkracht 12 tegen de muur op. "We maken er een gezellig feestje van." Zegt hij voor mijn neus. Zijn speeksel vliegt met klodders uit zijn mond, die ik probeer te ontwijken.

Gezellig..

"Jongens," Jason draait zich naar zijn vrienden toe. "Pak eens wat drank." "Uh, ik mag geen drank."

Jason zijn vingers tegen mijn nek aan drukken, wat me een nare rilling bezorgd."Geef me het sterkste drank dat ik in huis heb." Hij grijnst naar me. "Goh, wat ben jij toch lekker aan het bloeden?" Zijn ogen volgen het bloedspoor . Inmiddels voel ik mijn shirt wat nat begint te worden. Oké, is dit van mijn bloed, zweet of Jasons speeksel? "Uh, Jason." Begin ik opnieuw. Ik proef de bekende smaak van ijzer in mijn mond. Bloed.

Ik hoop maar voor Jason me niet gaat tongen. Maar ja, ik zal het ook begrijpen als hij het zelf deed.

Als een van zijn vrienden Jason een fles aangeeft, begin ik bang te worden. Alcohol is ontzettend slecht voor me en zelfs tarweplanten zoals Jason moet dat begrijpen. "Ik heb mijn laatste levende cellen nog nodig hoor." Breng ik schor uit terwijl ik nerveus in mijn handen wrijf. Mijn handen voelen droog aan door het opgedroogde bloed. Jason zijn grijns wordt zo groot dat ik bang ben dat zijn lippen scheuren. "Dat ruim ik graag op, nou mond open, crybaby."

Ik druk mijn lippen op elkaar en besluit om niet mee te werken. Veel slechter dan dit wordt het toch al niet.

Jason zijn laat zijn vingers zo hard om mijn nek klemmen, dat ik geen lucht binnen krijg en het zweet me uitbreekt. "Mondje open of ik laat je stikken."

Oke, het kon dus slechter. Maar bekijk het positief. Ik ging toch al dood.

Als ik mijn mond open zou doen, dan verdrink ik in het drank. Daar ben ik zeker van. Maar aan de andere kant..

Ik denk gewoon dat Jason mij wilt..

Mijn borst begint zeer te doen en mijn longen en hoofd schreeuwen om zuurstof. "Kom op Aiden, het is lekker bitter en sterk." Ja, ja, nu weten we ook hoe mijn ondergang gaat smaken. En bedankt Jason.

Bloed, vermengt met de zoete smaak van alcohol.

Het branderige gevoel bij mijn borstkas wordt me te veel. Mijn zicht is verslechterd door de tranen en mijn huid begint te tintelen. Een naar gevoel, warm gevoel kruipt omhoog en laat me weten dat ik dit niet lang ga volhouden. Ik open mijn mond en hap naar adem. Voor ik het weet zie ik de fles op mij afkomen. Binnen een no-time wordt mijn mond gevuld met drank.

Doordat ik naar adem aan het happen ben vliegt het meteen mijn strot in, wat mij laat hoesten. Ik duw mijn armen tegen mijn buik aan, buig me naar voren en maak me klein, zodat ik meer lucht binnen krijg.

Ik voel hoe mijn armen worden beetgepakt en naar achteren worden gedraaid. Van de pijn kreun ik eventjes, wat weer leidt tot een overvloed van drank in mijn mond.

Op dit moment voel ik me net een waterkringloop alleen dan met drank en bloed.

Wanneer Jason de fles weg zet voel ik me opgelucht. Ik probeer op adem te komen en laat mijn lichaam ontspannen na alle inspanning. Mijn hart klopt als de malle en het drank zorgt voor een branderig nagevoel in mijn mond en keel.

"Zo," Jason draait zich naar me toe en drukt opnieuw zijn handen tegen m'n keel aan.
Allemachtig, als hij me zo graag wilt, kan dit ook toevallig zonder wurgseks?

Hij buigt zijn hoofd naar me toe. Ik frons mijn wenkbrauwen.Wacht.. Hij wilt me echt!?

Jason bijt op zijn onderlip en grijnst dan opnieuw. "We gaan dit anders doen dan de vorige keer. Dit keer zonder knock-out te gaan."

Tuurlijk, want ja, ik kan heus wel drie maanden zonder zuurstof hoor..

Net als jason zijn mond weer wilt opentrekken, komt er een vuist op zijn neus terecht. Jason laat me los en tuimelt naar achteren. O mijn god, ik heb superpowers!

Vol trots fishpump ik in de lucht. O yes, laten we dit opnieuw doen! Ik word opzij geduwt door iemand. Snel kijk ik op en duw mijn tanden tegen mijn onderlip. Shit!

Als ik Steven op Jason zie verschijnen ben ik telleurgesteld. Nu gaat hij vreemd en heb ik toch geen superpowers..

Steven pakt jason bij zijn nek beet. Aan Jason zijn grip te zien krijgt hij geen lucht. Zijn handen schieten naar Stevens handen die hij weg probeert te trekken.
Ik pak de popcornschaal erbij. Jasons vrienden staan op een afstandje toe te kijken, naast mij, dus ik bied ze wat popcorn aan.

Steven laat Jason los en haalt zijn vuist omhoog, die hij met een noodgang naar beneden laat gaan. Zijn vuist eindigd in Jasons gezicht. Ik zie Jason opkrullen en naar zijn neus grijpen, terwijl hij over de grond rolt. Ondertussen ben ik aan het multitasken. Er hebben zich namelijk meer mensen in de keuken verzamelt en ik probeer ze allemaal te voorzien met wat popcorn. Ik ga hierna solliciteren in het restaurant.

Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Steven nu ook klappen krijgt van Jason. O, oh.. Het wordt tijd dat ik hier maar eens mee ga bemoeien.

Rustig aan Steven! Ik kom je redden met een altijd werkende techniek.

Ik stap naar voren, maar natuurlijk moest mijn lichaam het verpesten. Tja, dat is wat anders dan Emiel..

Mijn borst begint pijn te doen en ik voel een naar gebonk in mijn hoofd opkomen. Het scherpe beeld wat ik altijd heb gehad, begint wazig te worden. De pijn in mijn hoofd lijkt steeds sterker te worden binnen een korte tijd. Ik snak naar adem terwijl ik met een hand tegen de muur aan steun.

Mijn ogen richten zich op Steven. Jongens, plannen gewijzigd, Steven moet mij maar redden. Mijn zicht wordt waziger binnen een seconde, net zoals mijn aanwezigheid.

----------------------------------------------
*bij 60 votes meteen nieuw hoofdstuk op dezelfde dag!

Wow, wow, hoofdstuk 16 alweer peopless. Wat vinden jullie ervan en wat denken jullie wat er gebeurt?

* votes en lange comments worden gewardeerd ;D

Trouwens. De tienduizend gehaald. Ontzettend bedankt xoxo^^