Fuzja – Lapis nienawidziła tego słowa. Powinno zniknąć tak, jak Malachit.

       Uważała, że fuzje są po prostu złe. Obrzydliwe. Że to ciągła walka o władzę. 

       Myślała, że nigdy nie zrozumie klejnotów, które godziły się na fuzje. Że nie zrozumie takiej Granat.

       A potem zjawiła się Perydot.

       Fuzja z nią była czymś kompletnie nieplanowanym. Zaskakującym. Dziwnym... ale nie złym. Może nawet w tamtej sytuacji była czymś potrzebnym.

       Nie było walki o władzę i kłótni.

       Walczyły razem, ramie w ramie. Ze wspólnym wrogiem.

       Razem ustalały kiedy czas się rozdzielić, a kiedy trzeba znów stać się fuzją.

       I Lapis za każdym razem dziwiła się, jak to możliwe, że wciąż czuje się wolna. 

       Jak to możliwe, że chce tego, że już nawet nie potrzebuje powodu.