XVII
Dikke tranen vallen op het blad in mijn hand. Ik val op de grond en huil zoals ik nog nooit eerder heb gehuild. Het doet zoveel pijn.
Ik druk de brief stevig tegen mijn hart.
"Je bent altijd bij mij, papa." fluister ik.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top