Alaric Ian Juariz

It's already past 10 pero gising pa rin kaming dalawa ni Piyo. Piyo forced his way on my bed again. Tumabi ito sa akin at ginawang unan ang braso ko. What I find strange is that I don't hate it. I don't hate the feeling of Piyo inside my arms.

"Piyo, saan ka nga ulit nagta-trabaho?" Tanong ko dito habang nakapikit at pinaglalaruan ang kanyang buhok gamit ang kamay braso kong ginawa niyang unan.

Sumiksik at yumakap ito lalo sa akin. "Sa Moobis, Ian. Masarap 'yong prayd sheken nila don." Ang sagot niya. I opened my eyes and smiled at him.

"You wanna eat some?" Ang mahina kong tanong dito. My nights here were very calm and peaceful. Ilang taon na rin akong walang maayos na tulog dahil sa trabaho.

Hindi sumagot si Piyo at patuloy lang na pinaglalaruan ang kwentas ko. Saglit pa itong humikab.

"Piyo," Ang pagtawag ko sa pansin nito.

"Hmmm?"

"Bakit hindi ka sumagot?" Tabi g ko dito.

Tumitil ito sa paglalaro ng kwentas ko at napakamot sa kanyang noo. Tumingala ito sa akin at ngumuso. "Eh hindi ko naman 'yon naintindihan, Ian, eh. Pwede magtagalog ka na lang?"

Sa di malamang dahilan, biglang nanuyo ang lalamunan ko pagkakita sa kanyang mapupulang labi na nakaturo sa mukha ko. Parang may kung anong nag-uudyok sa kaloob-looban kong hapitin pa ito papalapit sa akin at angkinin. I wanna taste that full lips. I wanna know if it's sweet like him.

And so I did.

I cupped and pulled his face closer to me. We were now looking at each other's eyes intently. His eyes were wide and dark. Visible confusion was written all over his small face. I gave him a small smile and kissed his forehead lightly.

"What do you want me to do with those guys, Piyo? How should I punish them for you?" Bulong ko sa kanya bago ko hinalikan ang kanyang tenga na nagpaigik sa kanya.

"Hmm?"

Iniwas niya ang kanyang noo ng sinubukan ko ulit halikan ang tenga niya. He tried to wriggle free from my hold pero mas hinigpitan ko pa lalo ang pagkakayakap sa kanya. "Ian.  HAHAHA! Nakikiliti ako 'don." Ang natatawa nitong paalam sa akin.

Natawa na rin ako dahil sa tawa niya. "Where, sunshine? Dito ba?" Ang nakangisi kong tanong at muling hinalikan ang ibabang parte ng kanyang tenga. Damn, I never knew I could be this playful before. Ito yata ang natutunan ko sa palagiang pakikipag-usap sa gagong si Nathan.

"OO, Ian! HAHAHA!" Napuno ng malakas na tawa ni Piyo ang kwarto namin. And his laughing face is the most beautiful one I've ever seen.

Nakangiti kong itinigil ang pangingiliti sa kanya at hinayaan siyang pakalmahin ang sarili. Tinulungan ko rin itong punasan ang lumuluhang mga mata.

"Okay ka na?"

Tumango ito at inayos ang kanyang pagkakahiga sa braso ko."Inaantok na ako, Ian." Ang humihikab nitong bulong sa kawalan.

"Then sleep. Goodnight, sunshine." muli kong hinalikan ang noo nito at nilanghap ang malarosas nitong amoy.

"Kanina ka pa sanshay ng sanshay, Ian. Hindi naman ako si sanshay eh." Ang nalilito nitong sabi sa akin. I supressed my laughter with a smile.

"Palayaw ko 'yon sa iyo. Mas bagay kasi 'yong itawag sa'yo." Paliwanag ko dito.

"Bakit? Bakit? Saka anong ibig sabihin nun, Ian?" Ang sabik nitong tanong sa akin. Akmang tatayo pa nga ito sa pagkakahiga pero pinigilan ko nalang. Masyado ng malalim ang gabi and knowing Piyo, kaya nitong makipagtalakan hanggang umaga. Sa dami nitong tanong mapapagod ka nalang.

"I'll tell you tomorrow, Piyo. Matulog ka na, you have to rest." itinakip ko ang mga kamay ko sa kanyang mga mata para patulugin ito.

"Ehhh! Bakit Piyo na lang, Ian? Sabi mo sanshay ako?" Ang dismayadong tanong nito pagkatapos hilahin paalis sa mga mata niya ang kamay ko.

"Yes. Yes. Matulog ka na, sunshine. Come on. Be a good boy." Ang pagod kong utos dito. Ibang klase talaga ang sigla ng isang 'to.

"Okay, gudboi ako. Gunayt, Ian." Aniya at tuluyan na ngang ipinikit ang mga mata.

Sunshine, huh? 

It fits well with Piyo. He was the one gave me light on my darkest time. Ito ang tumulong sa akin noong nasa bingit na ako ng kamatayan. Ni hindi ko magawang maisip ang problema ko dahil masyado akong nalilibang dito. This boy right here is fragile but he's still smiling brightly despite the pain he's been through.

At hindi ko na hahayaan pang masira ang ngiti na 'yon. I'll protect him and his smile at all cost. This selfless boy in my arms doesn't deserve the bruises on his body or the hardship he's been through.

Saglit kong sinulyapan si Piyo para masiguradong tulog na nga ito bago ko inabot ang cellphone ko't idenial ang numero ng private investigator ni Nathan.

"Derick." Pagtawag ko sa kabilang linya.

"Yes, doc?"

"Give me all the information you can get about Moobis. I need it as early as 8 am tomorrow. Is it possible?"

"Yes, doc. Moobis... Is it a fastfood restaurant?" Tanong nito. Hindi ko ito sinagot kaagad dahil sa paggalaw ni Piyo sa bisig ko. Kumunot ang noo nito at hinigpitan ang yakap sa akin.

"Yes. Find as many dirt as you can, Derick."

No one messes with my people. I'm a good man but I'm still a Juariz.

And no one messes with us.

-

Kinabukasan paika-ikang naglalakad si Piyo sa loob ng bahay.He looks like he's going to collapse anytime kaya pinilit ko itong pinaupo. Kahapon rin ay pinilit ko siyang ikwento ang nangyari pagkatapos niyang maligo.Tumanggi pa ito noong una because he don't want me to get worried. But I convinced him to say it anyway. He told me about all the shits he's been through with them nas mas lalong nagpatindi sa galit ko.

"Piyo, bumalik ka sa kwarto at magpahinga. You're too weak to work." Ang nag-aaalala kong sabi dito.

Mariin itong umiling at naluluha akong tiningala. "Ayoko. Baka bawasan na naman ang sweldo ko, Ian."

I rubbed my face with a heavy sight and sat in front of him. I touch his forehead with the back of my hand to check his temperature again. Mainit kasi ito kanina.

"Magkano ba ang sweldo mo? Isang araw ka lang namang aabsent." Ang mahinahon kong tanong dito.

"Tatlong daan 'yong sweldo ko sa isang linggo, Ian." Nahihiyang itong ngumite sa akin. "Maliit kumpara sa sweldo mo pero maayos ko naman 'yony kinikita."

Sa narinig kong sweldo niya mas lalo akong nangating patalsikin silang lahat.

"Okay." Huminga ako ng malalim.
"Anong number ng manager mo? You're quitting, Piyo. You're being harassed and you're underpaid. Hindi ko masisikmurang pabalikin ka pa doon."

Muli siyang umiling at tumayo mula sa pagkakaupo. Dinampot niya ang kanyang backpack at nilagpasan ako. Mabilis akong tumayo at sinundan ito. Hinawakan ko ito sa kanyang palapulsuhan para pigilan itong makalabas ng bahay.

"Please, Ian? Mag ha-hapde lang ako. Sayang kasi 'yong pera. Wala tayong kakainin kapag hindi ako nagtrabaho." Ang naiiyak nitong pakiusap sa akin.

Nagsisisi akong hindi nagsecure ng cash sa pitaka ko. I only have my card with me. Ngayon pa lang ako makakapag-withdraw pagdating ni Nathan.

"Fine. Basta mangako ka sa akin na iinom ka ng gamot mamayang alas dyes. Uminom ka rin ng maraming tubig. 'Wag mong pilitin ang katawan mo kung hindi mo talaga kaya." Marahan ko siyang hinila papalapit sa akin at niyakap. "Okay? Take care." I kissed his forehead a plenty of times.

I heard his muffled cries in my chest. He even blow his nose on my chest. Damn this kid.

"Oki, Ian. Tekker rin." Ang nakangiti nitong sabi sa akin. Humiwalay ito sa pagkakayakap sa akin at tumingkayad. Napatuod ako sa aking kinatatayuan ng maramdaman ko ang hininga niya sa pisngi ko. It didn't take too long before I felt his soft lips on my cheeks.

"Bye!" I was too caught off guard with the kiss that I didn't get to see him leave.

A small smirk made it's way on my lips unconsciously. I don't know why I suddenly feel so happy after that. Pasipol-sipol ko pang binabaybay ang daan papunta sa likod ng bahay para maligo. My body feels so light. Para akong nakatira ng kung anong droga.

But that little moment was crushed when I heard a rough voice calling Piyo's name.

Napahawak pa ako saglit sa baril na nakatago sa may bewang ko bago ko hinarap ang lalaking nandito sa harap ng bahay namin. He's wearing a rugged green clothes and a dirty pants. Mukha din itong sabog sa droga at lasing.

"Anong kailangan nila?" Ang magalang kong tanong dito. Mukhang mas matanda kasi ito sa akin.

"Shi Pehyo? Ashan ang baklang 'yon?" Pasuray-suray nitont tanong habang tinuro-turo ako. Papikit-pikit pa ang mga mata nitong may pasa.

"Nasa trabaho po siya."

"Shrabaho? HAHAHA! Ang bobo at lampang 'yon? Kalokohan. Mash bagay shang tumuwad! At eeehkaw? Sheno ka naman ha?! Pauwiin mo si bakla at titirahin ko 'yon hanggang mamatay sha sha—" Hindi ko na siya hinintay pamg tapusin ang walang kwenta niyanv pagsasalita at dinambahan ng malakas na suntok.

Walang pwedeng mambastos at uminsulto kay Piyo sa mukha ko.

Napahiga ito sa lupa at napatihiya pagkatapos.  Mukhang nahilo yata ito sa pagkakasuntok ko. Itinaas pa nito ang dalawang kamay bilang panangga.

"Fuck off!" Ang nagngingitngit kong utos dito bago ko tinadyakan at tinapakan ang kanyang mga paa na walang suot na kahit anong sapin.

"AHHH!!! Pasensya na! Patawarin mo ako. Hindi ko sinasadya!" Ang namimilipit sa sakit nitong pakiusap. Sinubukan pa nitong hawakan ang paang tinatapakan ko pero diniinan ko lang 'yon.

Masyado akong masaya ngayon para siraan lang ng hayop na 'to.

Tinanggal ko ang pagkakatapak sa paa nito at naglakad paharap sa kanyang mukha. Umupo ako sa harap nito at binunot sa kanyang tagiliran ang dala-dalang patalim. Ginamit ko 'yon para isampal sa pagmumukha niya. 

"Umuwi ka na, tang, habang maganda pa ang mood ko. Marami pa namang pwedeng libingan dito." Ang pananakot ko sa kanya habang nililibot ang paningin sa buong lugar.

Mukhang umepekto naman ang pananakot ko dito. I just saw him pissing his pants.

"ALIS."

I don't need to shout at him. I just need to deepen my voice to shoo him away. Isa iyan sa natutunan ko kay Jonas. Which I find very useful in my speeches and meetings.

Gumagapang itong lumayo sa akin. Hinagisan ko pa siya ng bato na kasing laki ng kamao ko. Sinuri ko muna ang patalim na tinataya bago itinapon sa kung saan. I heaved out a sigh. Minsan talaga lumalabas ulit ang pagiging basagulero ko.

"You're really fine." Tumalikod ako at hinanap-hanap ang pinanggalingan ng boses. A very familiar one.

Tumigil ang mata ko sa isang lalaking kasing-taas ko lang yata. Nakasuot lang ito ng t-shirt at sweat pants. Mukhang nakinig talaga sa akin ang loko.

"Yo, Nate." Ang tamad kong bati dito ng makalapit siya sa akin.

"Nagawa mo pa talang suntukin at takutin ang pobreng matanda." Ang naiiling nitong sabi habang pinagmamasdan ang paligid. Tumigil ang mga mata niya sa akin."They were worried about you."

"I'm alive and well. Si Jonas? Kamusta siya? " Ang tanong ko dito. Nalaman ko kasi kahapon na sa kaparehong araw daw ng ambush ay ang hostage taking na naganap sa isang paaralan.

"He's alive and I'm about to kick his ass if he doesn't get his shits together." Ngumite ako't napailing. Jonas sounds fine to me. Naikwento kasi ni Nathan ang tungkol sa pagkakabaril nito kahapon.

"Good. Maliligo muna ako. You can get inside at bantayan mo ang bahay, I'll be back." Pagpapaalam ko bago tinungo ako banyo sa likuran ng bahay.

Inabot ko ang feeds na nakasilid sa loob ng isang plastic bottle at pinakain iyong sa baboy ni Piyo. Because I have nothing to do here, ako na ang nagpresinta na alagaan ang mga tanim at hayop niya dito. Ibinalik ko sa pagkakasabit ang bote at naligo. Hindi na ako nagtagal doon dahil nagmamadali akong makita si Piyo. I want to close that store immediately and bring Piyo home para makapagpahinga ito.

Pagpasok ko sa bahay naabutan ko si Nathan na lumilibot doon. Hinayaan ko nalang at dumiretso sa kwarto namin ni Piyo. Isang simple black shirt na binili ni Piyo at jeans ang isinuot ko. Wala naman kasi akong sariling gamit and my skin's comfortable with it.

"So this Philip...where is he? I wanna see him." Ang bungad sa akin ni Nathan paglabas ko. I just noticed that Piyo doesn't have any photos around.

"You're going to see him later."

"Anong kailangan kong gawin? You better pay me good, Ian." Mukhang pera talaga ang animal na 'to.

"You just have to close a business for me and send some people behind bars." Umiinit pa rin ang ulo ko sa sinabi ni Piyo sa akin kanina at sa mga pasa niyang kasing kulay ng ube.

Ngumisi ito sa akin at umiling. "Easy."

----------------------------------------------------------
Hi guyses. Alam ko hahahaha apaka sabaw ng update na 'to. Hahahaha! Sweet moments muna ng mga walang label. Hahaha charot! Ayon lang powxzz! Labyu ol! Mwua! Mwua! Ciao!