Philip Yoshieke Magnao

Dati palagi kong tinatanong sa sarili ko kung ano ang mali sa pamilya ko. Mayroon naman akong mama at papa, pero bakit hindi sila katulad ng mama at papa nila Rio, Dio, Jekjek, Rayray at Obet?

Hindi ko maintindihan kung bakit palaging sinasaktan ni papa si mama kahit wala naman siyang ginagawang masama. Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw umalis ni mama sa tabi ni papa kahit pinapalo at sinusuntok siya ni papa. Masakit kaya 'yong masuntok at paluin. Nasuntok at napalo na rin kasi ako ni papa. Dumugo yong paa at ulo ko.

Hindi ko rin maintindihan kung bakit sinasabi ni papa na lab niya si mama kahit kakiss niya ang pokpok na si Greta. Minsan kakiss niya rin si Hapi, 'yong naglalako ng gulay sa amin. 'Di ba kapag lab mo ang tao, isa lang dapat lab mo? Hindi pwedeng marami.

Minsan kong tinanong si mama tungkol dito kasi sumasakit ang ulo ko sa daming tanong pero wala namang sagot. Pero ngumite lang si mama sa akin gamit ang kanyang mga labing namumutla. Isang ngiting hindi umabot sa kanyang namumulang mga mata.

"Mama, bakit ka po pinapalo ni papa po kahit hindi ka po pasaway? Hinihila niya rin po ang buhok ninyo. Tapos binabato ka po niya ng bote. Hindi ka po ba lab ni papa, mama?" Ang nagtataka kong tanong dito. Nakaupo kami sa harap ng aming bahay habang hinihintay ang pagdating ni papa.

"Mahal ako ng papa mo. I-Iba lang talaga siya magmahal. Na sa kanya rin kasi ang gamot ko. Hindi mabubuhay si mama kapag wala ang gamot ng papa mo. Lalo na ngayon, may baby dito sa sinapupunan ko." Agad akong napalingon sa kanya gamit ang aking namimilog na mata.

"Talaga, mama?! May kapatid na po ako?! Yes! Yes!" Tumalon-talong pa ako sa labis na saya.

Kapag nasa paaralan sila Rio, Dio, Jekjek, Rayray at Obet hindi na ako mababagot kasi may kasama na ako. Hindi kasi ako araw-araw nakakapasok sa skul. Pag may natirang pera lang si mama. Hindi rin ako pinapayagan ni papa kasi ako ang pinapadala niya sa mga gamot niyang binebenta.

Akala ko hindi na muna sasaktan ni papa si mama. Kasi nakikita ko ang mama ni Rayray, inaalagaan siya ng mabuti ni Kuya Ryan. Inaalalayan habang naglalakad, hinihimas ang tiyan at binibili ang gusto nito. Pero hindi ganoon ang papa ko.

"PUTA KA, LUPE! ANG BOBO MO GAGO! SAAN MO NILAGAY ANG SHABU?! GAGU KA ANONG IBEBENTA KO NGAYON?! ANO?!" Matapos kong marinig ang malaking boses ni papa, nagmamadali akong pumasok sa malaki naming cabinet.

"Inubos? Wala akong inubos, mahal. Wala talaga! Unti lang hiningi ko eh. Ikaw kasi, ilang araw mo na akong hindi pin—ARAAY! DANI!" Mahigpit akong napayakap sa tuhod ko ng makitang hila-hila ni papa ang buhok ni mama habang kinakaladkad ito mula sa kama.

"TANGINA! ISANG BAG YONG INIWAN KO DITO ASAN YONG IBA?!"

"HINDI KO ALAM! Humihithit lang ako kanina tapos nawala, mahal. Parang Magic! Hehe!" Parang batang sabi ni mama sa sinubukan hilahin palayo ang ulo niya.

"MAGIC?! MAGIC HA? HA?! LIMANG DAANG LIBO ANG UTANG KO KAY BOSS! LECHE KA!" Sa halip na bitawan ni papa ang buhok ni mama  iniuntog niya ang ulo nito sa pader.

Gusto kong puntahan si mama at tulungan pero natatakot ako kay papa.

"ARAY! DANI! MASAKIT, MAHAL! A-ARAY!" Gaano man kalakas tumili si mama, hindi pa rin kami maririnig ng mga kapit-bahay namin. Malayo kasi sila.

"MAMA!" Ang umiiyak kong tawag dito mula sa cabinet. Hinahampas kasi ni papa ang paa ni mama nang tubo. Iyong tubo na may lamang semeto. Masakit 'yon eh! Pinalo 'yon dati sa akin ni papa.

Sunod na kumuha si papa ng bote ng alak saka iyon inihampas sa ulo ni mama. Sobrang daming dugo ang tumulo mula sa ulo ni mama. Ayaw kong mamatay  si mama kaya lumabas na ako sa cabinet saka tumakbo papalapit sa kanya.  Lumuhod ako sa gilid ni mama niyakap siya. Sinalo ko ang paparating na hampas ni papa kay mama kahit masakit.

"Papa, tama na po! Masasaktan po yong kapatid ko po." Ang umiiyak kong pakiusap dito. "Wag niyo po patayin si mama."

"TANGINAMO, TUMABI KA DIYAN AT BAKA IKAW PA ANG MAPATAY KO!" Pero hindi ako nagpatinag. Kumapit lang ako ng mahigpit kay mama ko.

"Ayaw ko po. Papatayin niyo po ang kapatid ko saka si mama ko. Wag niyo po silang patayin, pa." Umiyak lang ako ng umiyak habang hinihintay ang sunod na palo sa akin ni papa.

Matagal ko iyong hinintay pero hindi 'yon dumating. Hindi ko naramdaman ang paglapat ng tubo sa katawan ko. Doon na ako nagkaroon ng lakas ng loob na lingunan si papa. Naka-upo na ito sa harap ng lamesa habang nakatulala sa kawalan saka dahan-dahang lumingon sa direksyon namin at ngumite.

"Piyo, lumapit ka nga kay papa, anak." Ang malambing nitong tawag sa akin. Parang hindi niya ako pinalo kanina.

Nanginginig ang katawan ko habang naglalakad papalapit kay papa. Nakayuko akong tumayo sa kanyang harapan.

"B-Bakit po, papa?"

"Narinig mo naman siguro di ba? May utang na malaki si papa. Wala na tayong pambayad. Kapag hindi ako makakapag-bayad papatayin nila tayong lahat. Kilala mo ba si Tiyong Kulit? Papatayin tayo ni Tiyong. Naiintindihan mo ba? Pati kapatid mo mamamatay. Ikaw, ang mama at ako. Ikaw lang ang makakatulong sa akin." Ang paliwanag ni papa sa akin.

Bigla akong naiyak habang iniisip na papatayin si mama at ako. Natatakot akong mamatay. Nakita ko sa mga pinanood ni papa, parang masakit. Saka gusto ko pang pumasok sa skul eh para makasama sila Rayray. Tapos sabay kami uuwi.

"Ako po? Ano po ang gagawin ko po? Ilalagay ko po ulit yong paninda niyo sa bag ko po?"

"Hindi, alala mo yong pinanood ko noong isang araw? Yong mga batang nakikipaghalikan sa mga matatanda? Kailangan mo lang dalhin sa akin ang mga kaibigan mo. Kung hindi si Tiyong Kulit ang papatay sa mama mo, ako ang papatay sa inyo pag hindi mo 'yon ginawa." Aniya saka ngumite ng malaki sa akin. Pero hindi ko gusto ang ngiti ni papa. Ayokong gawin ang gustk niya. Naalala ko yong pinanood niya n'on. Bad 'yon eh.

"P-Pero papa bad 'yon eh. Ayaw ko po. Saka sasaktan niyo po sila. Ayaw ko po." Ang naiiyak kong tanggi kay papa.

Umayos ito ng upo at saka ako hinawakan ng mahigpit sa magkabilang balikat.

"Nagkakaintindihan ba tayo, Piyo?" Napaigik ako sa higpit ng hawak niya sa balikat ko. Parang dinudurog ang buto ko.

"M-Masakit po, papa."

"Nagkakaintindihan ba tayo, anak? Ha? Naiintindihan mo ba?" Ang pag-uulit niya sa tanong pero hindi ako sumagot kaagad.

"A-Ahh..D-Dani ang paa ko." Napunta ang paningin ko sa mga paa ni papa na inaapakan ang papa ni mama.

"Opo..opo, papa."

Balisa ako habang naglalakad kami palayo ng bahay. Gusto kong umatras kasama sila at magsumbong na lang kay kuya Baron, ang papa ni Obet na police. Kaso...kaso hiniwa ni papa ang hinliliit ni mama kanina. Sabi niya isusunod niya yong akin.

Sinubukan ko na rin magsumbong dati tas tinawanan lang nila ako. Di daw yon maaaring gawin ni papa. Kasi wala naman daw peklat at pasa  si mama. Eh meron kasing krem si papa na nilalagay niya sa mga peklat at pasa niya. Saka hindi rin nagsasabi ng totoo si mama.

"Piyo, malayo pa ba tayo? Kanina pa tayo naglalakad eh." reklamo ni Jekjek.

"Oo, nga! Pagod na ako eh. Bumalik na nga lang tayo." Ang inis na suhestyon ni Dio.

"Piyo, uwi na lang tayo. Sa bahay na lang namin tayo maglaro. Binilhan ako ng bagong laruan ni papa." ang sabi ni Rio sa akin habang nakakapit ito sa kamay ni Obet.

"P-pero malapit na tayo eh...A-Ayan na oh!" Itinuro ko sa kanila ang isang patag puno ng mga nalaglag na dahon.

Tinakbo nilang lahat iyong itinuro kong lugar. Nagpahuli ako ng lakad kagaya ng sinabi sa akin ni papa.

"Piyo, asan dito yong underground house na sinasabi mo? Excited na ako eh." Ang natutuwang tanong ni Obet sa akin.

Tahimik akong lumapit sa gilid niya saka ko hinila ang isang lubid. Umangat ang isang maliit na parisukat na pintuan. Mangha nilang pinanood ang pag-angat ko n'on.

"Wow! Totoo nga! Ako mauuna!" sabik na sigaw ni Rayray. Nag- uunahan pa silang  lahat bumaba doon.

"Piyo, 'Lika na! Maglaro na tayo!" Ang pag-aaya ni Rio sa akin.

"Sori, Rio, sori Obit, sori Jekjek, Sori Dio,sori Rayray. Sori."  Sa halip na bumaba at sumunod rito ibinaba ko ang takip at inilock iyon kagaya ng utos ni papa.

Patakbo akong umalis doon kasi natatakot ako. Natatakot akong mamatay, natatakot ako sa gagawin ni papa kina Obet, natatakot ako sa lahat. Ayaw ko ng ganito.

"Piyo, nakita mo ba ang mga kaibigan mo? Kanina pa namin sila hinahanap pero hindi nauwi. Nag-aalala na kami."

Napatingin ako sa mga kasamahan ni Kuya Ryan at nakita doon ang mga papa at mama nila. Gusto kong magsumbong, gusto kong sabihin sa kanila kung nasaan sila Rayray pero si papa...nilingon ko si papa na kakalabas lang ng kusina.

"Oh, pre? Magandang gabi sa inyo, anong atin?" Nilagpasan ako ni papa at ito na ang humarap kina kuya Ryan.

"Tinatanong ko lang sana kay Piyo kung nakita niya sila Rayray. Gabing-gabi na pero hindi pa rin umuuwi ang apat." Ramdan ko ang pagkabahala sa boses nito pero hindi ko magawang ibuka ang bibig ko. Nakita ko kaso yong kutsilyo sa pantalon ni papa. Saka may baril din doon.

"Sila Rayray? Hoy, Piyo! 'Di ba nagpaalam ka kanina na maglalaro kayo nila Obet? Nasaan na ang mga kaibigan mo?" Tanong ni papa sa akin.

"Kanina po n-naglalaro kami tas inutusan ako ni mama bumili ng suka pagbalik ko wala na sila doon sa palaruan namin." Ang sagot ko dito. Ilang araw akong pinasaulo nito nila mama at papa. Para daw hindi kami pagdudahan.

"Ganun ba? Sige salamat na lang. Kung sakaling makita ninyo pakialam naman sa amin."

"Sandali, pre. Tutulong ako sa paghahanap. Magpapalit lang ako ng damit."

Isang linggo. Isang linggo ma akong hindi nakakatulog ng maayos kasi naalala ko sila Obet. Umaga at gabi palagi na lang akong natatakot. Ayaw ko na ring lumabas ng bahay namin. Kahit na may masarap na pagkain na hinahanda si papa hindi ko magawang kumain. Nasusuka ako.

Tahimik akong bumaba sa andergrawn ni papa. Hating gabi na pero sinundan ko pa rin siya dito.

"Ah..Ah...sige..ganyan nga anak..magtaas baba ka pa..ump.." Napatakip ako ng bibig habang nakatingin kay papa at Rio. Nakapatong sa kanya si Rio at parang bolang tumalbog-talbog doon. May nakatutok rin na kamera sa kanila.

Sa si kalayuan nakita ko sila Obet, Jekjek, at Rayray na sumisinghot ng puting abo. Si Dio naman ay nakahiga at nakatihaya habang tumatawa mag-isa. Sobrang dami rin nilang pasa at sugat sa katawan.

"Ano ba, Piyo! Akin na yan!" Sigaw ni Obet ng agawin ko yong gamot sa kanila.

"T-Tama na, Obet. P-Papa..tama na po. Tama na po. Sasabihin ko na lang po kay kuya Ryan, papa. Sige na po. Ang payat payat na nila saka madamit sugat, papa. Tama na po." Ang umiiyak kong pakiusap kay papa na galit na galit na lumapit sa akin. Kumuha ito ng bote at inihampas sa ulo ko ng malakas. Sobrang sakit ng ulo ko. Nakakahilo.

"Tanginang, distorbo! Puta!" Kumuha ng isang upuan si papa na gawa sa mabigat na kahoy saka iyon binalibag sa akin. Napadaing ako sa sakit kasi tumama ang ulo ko sa lupa na may bubog.

Gusto ko ng magsumbong. Gusto kong tumakbo palayo at magsumbong. Gusto ko ng magsumbong pero kinulong rin ako ni papa sa andergrawn. Isinilid niya ako sa dram na may maliliit na mga butas. Tatlong beses lang ako nakakain sa isang linggo. Pakiramdam ko mamamatay na ako dito.

Sana...sana hindi ko nalang ginawa lahat ng 'to. Ang sama-sama ko. Sobrang sama ko. Dapat lang akong mamatay. Hindi ako tunay na kaibigan. Masama akong tao.

Akala ko tuluyan na akong mamamatay pero nakita ko nalang ang sarili kong nakaluhod habang yakap-yakap ang duguang katawan ni Rio. Wala na rin kami sa loob ng andergrawn. Nasa maputik kaming parte ng kung saan.

"Tulong! Tulungan niyo po kami po! Sige na! Tulungan niyo na kami! Nandito sila Rayray po!" Malakas akong umiyak at sinubukang pigilan ang kamay ni papa na tinataga sila Dio. "Tama na papa, maawa po kayo. Tama na po, papa. Ayaw ko na. Ako nalang papa. Ako na lang. Papa, tama na po." Ang desperadong kong iyak pero hindi pa rin nakikinig si papa. Napapikit pa ako nang tumalsik sa akin ang dugo ni Dio.

"Ayan ang napapala ninyong mga hayop kayo! Iyong kaibigan mong, Jekjek?! Wala na! Tinaga ko na sa bahay! Naiintindihan mo?! Dahil 'yon sayo! Tinuruan mo kasi kung paano tumakas! Tatakas na nga lang didiretso pa sa bahay! Bobo! Bobo!" Muli niyang hinataw si Dio sa harap ko bago ito binitiwan.

"ILIGPIT MO YAN! ILIBING MO! TABUNAN MO NG PUTIK! OH KAHIT ANO! IKAW ANG NAGTULAK SA KANILA PARA HUMANTONG DITO KAYA LINISIN MO YANG KALAT MO! MGA PASAWAY! BILIS NA!" Sigaw niya bago sinipa ang likuran ko.

"P-Piyo...ang sakit...gusto ko ng umuwi, Piyo..." Ang iyak ni Rio.

"S-Sori, Rio...s-saan ang m-masakit? I-uuwi kita. Uuwi tayo. Sori. Sori talaga. Sori. Sori." Paulit-ulit akong humihingi ng tawad habang niyayakap siya.

Gusto ko na ring umuwi. Gusto ko ng umuwi kasama sila pero hindi ko alam kung paano. Paano ako uuwi? Paano ko sila iuuwi?

"BILIS NA!" Binato ako ni papa ng malaking bato. Sapol na sapol ito sa balikat ko. Masakit ang balikat ko pero ayaw kong gawin ang iniutos ni papa. Ayaw ko na.

"P-Piyo? M-masakit b-ba?" Ang narinig kong tanong ni Rayray sa tabi ko. May umaagos pa na dugo sa bibig niya.

"H-Hindi..m-mas masakit ang sugat niyo. Sori, Rayray. Sori sa ginawa. Sori nagsinungaling ako sa papa mo." Ang umiiyak kong paumanhin dito. Sana dumating sila kuya Ryan. Para makauwi na sila.

"S-so..s-sorry? A..ah..ang sam..sama mo, Piyo. A..a..ang s-sama mo. S-sabi..m..mo w-wala ta..tayong i..iwanin eh...pr..pramis 'yon." Napatingin ako kay Obet na gumagapang papalapit sa akin.

"S-Sori, Obet. N-Natatakot kasi ako." Ang umiiyak kong sagot dito.

"W-Wala k-ka n-namang k-kasalanan eh. S-Si m..mang..mang D-Dani ang..ang m...may k-kasalanan." Napatingin ako kay Dio na unti-unti nang nawawalan ng buhay.

"P-Piyo..s-sumunod k-ka ah? M-Maglalaro p-pa tayo.." Ang huling sinabi ni Rio bago ito tuluyang pumikit. Kasabay ng pagpikit nilang lahat ay ang pagbuhok ng ulan.
Malakas. Sobrang lakas.

Sobrang lakas ng ulan pero hindi nito malilinis ang kasalanang ginawa ko.

"Meow...meow..meow.." Napatingin ako sa maliit na puting pusa. Dinidilaan nito ang mga kamay nila Obet.

Si Puti. Si Puti na regalo nila Obet sa akin.

Alaric Ian Juariz

"Magnun, what's the matter? May nang-aaway na naman ba kay Piyo? Sino?" Ang sunod-sunod kong tanong sa isa sa bodyguard na pinapasunod ko kay Piyo. After the rape attempt incident, pinasundan ko na ng tatlong bodyguard si Piyo. It's better to be safe than sorry.

"Sir, Mr. Magnao is inside the emergency room right now. He's in a critical condition."

-----------------------------------------------------------
Hello guyses. Sana okay lang po kayo. HAHAHA! I hope this chapter didn't bother you so much. Nababahala lang ako at baka hindi ko ma-justify ang character ni Piyo. Huhuhu! Bahala na po kayong maging judger. Ayon lang! Thank you all! Mwuah mwuah! Chupchup! Ciao!