Denisse Gonzales-Juariz

"Dada, masakit po ba mag-kiss si daddy? Bakit ka po umiyak kanina?" Napalingon ako kay Janisse nang marinig ang kanyang tanong.

Bakit nga ba ako umiyak? Hmmm... maybe because for a brief seconds I feel like I'm living my dream. Noong inanunsyo ng pari iyon at noong tinawag ni Jonas ang pangalan ko para halikan ako, that's how I knew I fucked up. That's how I knew I fell hard for him again and it's so unfair. It's so unfair how easy he can capture me and break me at the same time.

Kung kailan ko naisipang bumitaw doon naman kumapit si Jonas at hindi ko na alam kung dapat ba pa akong kumapit pabalik. Natatakot akong sumugal ulit but it's so hard to resist his signals. Sobrang rupok ko pagdating kay Jonas at ayoko ng ganito. Kasi siguradong mahihirapan na akong bumitaw ulit. For eight freakin long years I waited and prayed so hard for all of this to happen. Kahit isang araw man lang masubukan ko kung paano mahalin ng isang Jonas. And those things that he did? That's more than what I've prayed for.

To be kissed by him inside the church with wedding bells, flowers, cheers, claps and love songs is more than what I wished for. Kahit hindi sa amin 'yong kasal pero pakiramdam ko sa oras na 'yon sa amin lang ang mundo. Ganoon ang nakakainis na epekto ni Jonas sa akin.

"Hindi, anak, napuwing lang si dada kanina." Ang sagot ko dito bago ko ito muling subuan.

Sinubuan ko rin si Jaiden na naglilikot lang ang mata sa paligid. Actually, kanina pa natapos ang dinner kaso itong dalawang 'to ay kung saan-saan nagpupunta. Nakipaglaro pa sa ibang mga bata dito. Si Jonas naman ay kinokonsente ang dalawa, hinayaan lang itong maglaro hanggang sila na nga ang kusang lumapit sa akin.

Speaking of Jonas...kani-kanina lang ay nakita ko pa itong nakikipag-usap sa ilang kilalang businessman at socioelites. But I did not see him anywhere right now. Walang bakas ni Jonas kahit saan.

"Someone looks very attractive tonight; I can't help but to say hi." Agad napawi ang paningin ko sa paligid nang harangin ito ng isang malaking bulto ng lalaki. I looked up and saw Jordan- a smoking hot and classy Jordan.

Sobrang gwapo nito sa kanyang suot-suot na itim na suit. Nakabukas pa ang unang tatlong butones ng kanyang inner white long-sleeved polo.

Mahina akong tumawa bago ito kinawayan."Hello, Jordan."

Umupo ito sa katabi kong upuan at kumaway sa dalawa na malugod naman nilang ginantihan.

"Are you having fun?" Ang nakangisi nitong tanong sa akin. Kanina ko lang nalaman na pinsan pala siya ni Susan.

"Yes. Ikaw? Bentang-benta ka kanina ah." Ang natatawa kong sabi. Pinag-agawan kasi siya ng mga babae kanina para magpa-picture sa kanya. Pati sa mga games ay ito ang hinihila ng mga babae. Pati sa dance floor ay maraming gustong makipag-sayaw dito.

"Kaya nga eh, pero kung ikaw bibili pwede mo naman akong i-take out." Doon na ako malakas na natawa, kahit kailan ay hindi ko talaga magawang seryosohin ang isang 'to.

"Baliw!" Ang nakangiting singhal ko dito saka siya mahinang hinampas sa braso. Muli kong hinarap sila Janisse at Jaiden saka sinubuan.

"Sayo." His eyes are twinkling like stars, and I know what that means. I know what that means; because I used to have that same eyes whenever I look at Jonas.

Kung wala siguro akong asawa ay baka sinakyan ko na ang pahapyaw na mga motibo nito. Alam kong mabuting tao si Jordan, pero nirerespeto ko ang kasal namin ni Jonas. Hanggang sa magpirmahan kami ng divorce paper rerespetuin ko ito.

Cheating on him won't make our marriage work nor will it make him the father and husband I wished for him to be. Getting back at him and taking revenge is a child's thing. That's too much waste of time. Mas mabuti pang ilaan ko na lang ang panahon ko sa pag-aalaga ng sarili ko at sa mga bata.

"Jordan...I-I'm married." Ang nauutal kong pahayag dito. Alam kong alam niya kung ano ang gusto konh iparating.

"I know, that's why I'm going to convinced myself later that you're not some fine specimen." Ang nakangisi niyang saad na nagpangiti sa akin. "So let me have one dance with you before I completely shatter my desire, Den. Just one."

Narcido Jonas Juariz

Marahas kong tinulak ang babaeng parang linta kung makakapit sa akin. Wala akong pakialam kung mapahiya man siya sa harapan nitong mga kausap ko. Mabilis akong naglakad palayo sa kanila. Sa isang tao lang nakatuon ang atensyon ko. And I could feel my blood boiling inside habang nakatingin dito.I just feel like ripping someone's head off.

"Jonas!" Ang narinig kong tili ni Tatiana but I did not bother looking back at her. Walang rason para gawin iyon.

Naglakad ako hanggang makalabas sa reception hall. Not far from where I'm standing nakita ko ang taong dadapuan ng kamao ko mamaya. He has his back turned against me while he's busy talking with someone on the phone.

"Sigurado akong si Denisse 'yon, tito. Hindi ako pwedeng magkamali. He's with his kids and Jon-"

I did not let him finish his nasty shits on the phone and stole the device from his hands. Itinapon ko sa lupa ang cellphone niya bago ito tinapakan at sinira. Kagaya ng gagawin ko sa mukha niya mamaya. Nang masiguradong sirang-sira na ito saka ko lang hinarap ang lalaking may pesteng ngisi sa mukha niya.

"Jonas, Jonas, Jonas, and here I thought you wouldn't be able to spot me. Grabeng pagtatago pa naman ang ginawa ko para lang hindi mo makita." He placed his hands on the pockets of his pants before giving me an arrogant smile that I'd love to wipe away with my fist.

"I have keen eyes for dirts like you, Chadwick Gonzales." Napaigting ang panga ko habang nakatingin sa pagmumukha nito. There was this surging anger and fear in my heart as he stood in front of me.

"Oh, you mean your-" And hitting his face is the only way to calm it down. Napahiga ito sa lupa matapos kong pinadapo ang kamao ko sa mukha niya.

He tried to stand up pero agad kong sinipa ang tagiliran niya. "Stop meddling with our life and mind your own fucking business, Gonzales."

"Fuck you, Jonas! We shouldn't have pushed the marriage between the two of you. Kung alam ko lang na magiging ganito ang kahihinatnan ng buhay ni Denisse, dinala ko na lang sana siya sa Denmark!" Ang nanggigigil nitong saad habang namimilipit sa sakit. Ako naman ngayon ang napangisi.

"Regrets are felt when it's too late, Gonzales. Sana naisip niyo yan bago niyo ako pinagkaisahang i-blackmail." I retorted with the same amount of hate.

You should have thought of that before Denisse completely invaded my fucking mind; before he made me question every decision I made in my life; before he made me question his place in my heart.

"You're right. We regret it so much, that's why we're saving him from you. You're a demon, Jonas, you don't deserve someone like Denisse! Hindi namin siya prinotektahan at inalagaan para lang gaguhin mo ang pinsan ko!" Buong lakas itong tumayo at mabilis akong tinulak.

He failed to push me down ang hindi ko lang napaghandaan ay ang kamao nito. Malakas itong tumama sa panga ko na nagpainit pa lalo ng ulo ko. Saglit pa akong nahilo sa lakas ng pagkakasuntok niya. Fuvk. Hindi ako nagpadaig dito at muli itong pinaulanan ng suntok hanggang hindi na nito magawa pang tumayo.

"You can't take him away from me, Chadwick. No one can take them away from me. Tandaan niyo 'yan."
Ang mariin kong paalala dito bago siya tinalikuran at iniwan doon na bugbog-sarado.

Malalaking hakbang ang ginawa ko habang papasok sa loob ng reception hall. Akala ko ay mababawasan na ang init ng ulo ko kapag nakita ko si Denisse at ang mga anak namin. Pero mas lalo lang yata itong nadagdagan nang makita ko ito sa dance floor kasama ang gagong si Hassan.

I immediately made my way towards their direction before tearing my husband away from his arms.

"You fucker!"

Dadambahan ko na sana ito ng suntok nang maramdaman ko ang mahigpit ng pagyapos ni Denisse sa akin.

"Jonas, please!" I looked down and saw him teary-eyed. Agad nanlambot ang puso ko ng makita itong naiiyak. I hate this. I hate how easy he could command me. I hate how he could make me feel unfamiliar emotions I didn't know before. I hate how he's changing me into someone I wasn't before. Someone my grandfathers wouldn't want me to become.

Hindi ako nagsalita at walang pasabing hinila siya paalis sa lugar na 'yon. Tahimik na sumunod sa amin ang kambal na nakamasid lang sa nangyayari. Everyone was silent as we made our way back home. Panaka- naka ko pang tinitingnan si Denisse sa tabi ko but he was just facing the window until we arrived.

Nauna silang umakyat tatlo habang ako naman ay dumiretso sa bar ng bahay. I removed my suit and tie before tossing it somewhere. I grabbed a bottle of rum and poured it in my glass. I didn't feel like drinking inside kaya lumabas ako ng bahay at naglakad patungo sa dalampasigan.
Doon ako umupo at nagsimulang uminom.

Alam kong naging gago ako kay Denisse at sa mga anak namin. For a long time I refused to acknowledge them. I refused to give in dahil natatakot ako sa magiging epekto nito sa akin. Natatakot ako sa sasabihin nila lolo. Natatakot ako sa maaari nilang gawin kina Denisse dati.

They told me over and over again that love can make people weak. It'll make them vulnerable. Hindi lang puso mo ang guguluhin nito, it'll mess up your mind and fuck up your life. And someone like me can't afford to fuck up. Pakiramdam ko ay nakadepende sa akin ang pagangat at ang pagbagsak ng dalawang angkan.

And I hate how Denisse fuck up my life. I hate how he made me lose control of everything. His smiles, his tears, his laughs, his lips and our kids makes me weak. They've become my weak spot.

"Jonas," Muli akong natauhan ng marinig ang pagtawag sa akin ng isang pamilyar na boses "pwede bang mag-usap tayo?"

"What do you want?" Napapikit ako ng maramdaman ang pagdampi ng isang basa at malambot na bagay sa mukha ko. "Fuck, what is that?!"

"Sandali, wag kang malikot. May mga pasa ka. Saan mo ba 'to nakuha?" Ang naiiling niyang tanong pero hindi ko ito sinagot. I don't want him to know about Chadwick, he might pack their things and leave me kapag nalaman niya.

Pinihit niya paharap sa kanya ang mukha ko kaya malaya kong napagmasdan ang mukha niya. His sinful little face that makes people go crazy. Namumungay ang mga mata nito at namumula ang mga pisnge. And his delectable lips are slightly parted. Walang ibang pumapasok sa utak ko kung hindi ang angkinin ito. Angkinin siya ng paulit-ulit hanggang hindi na niya kakayaning tumakbo palayo sa akin.

I gulped hard before leaning in to claim his lips. The lips that makes me lose my mind every fucking time it touches mine. Noong una ay hindi ito tumutugon, he tried to resist from my hold but I held him firmly. Hindi nagtagal ay binabalik na niya ang mga halik. I bit and suck his lower lips before invading his sweet mouth with my tongue.

Damn this lips, it's making me crazy.

"Mmmm...J-Jonas.." Ang mahina niyang ungol na nagpabaliw pa sa akin. I laid him down without breaking the kiss. Gumapang ang mga kamay niya sa leeg ko at umangkla doon. His skin is burning against me. Parang kinukuryente ang buo kong katawan.

From his lips, bumaba ang halik ko sa makinis nitong leeg. The part where I love to bite and suck so they'll know that he's mine.

"S-Sandali...ah..Jonas..s-sandali lang..ma-mag-uusap pa tayo..oohhh.." I smirked secretly. I sucked his skin again and gave it a little kiss.

"Jonas, please...stop confusing me. Stop doing these things. Kung tigang ka na, please lang, wag ako ang paglaruan mo, Jonas. Pagod na ako." Napatigil ako sa ginagawa ko ng marinig itong mahinang humihikbi. "Palayain mo nalang ako. 'Wag na ang ganito."

"I can't do that." Ang mahina kong sabi dito habang pinupunasan ang luha niya.

"Bakit? Sobrang hirap bang magpapirma ng divorce ha? You have a life to return to in Manila. Bakit kailangan mo pang mag-aksaya ng oras sa amin? Ano ba talagang gusto mo, Jonas?"

"Ikaw. I want you and I think I'm about to get my life fucked up because I'm falling badly for you." Ang buong tapang kong sagot dito. His eyes widened from shock.

And for once, I have completely defied myself and the ideologies I was taught to live by.

And this man right here made me do that.

-----------------------------------------------------------

Hello, guyses! It's almost 12 am. Char! Long lib! Nagsimula akong magsulat around 2? Or 3 pm? Simula pag gising ko iniisip ko kung paano ko mapapaamin si Jonas. Alam ko na ang dapat patunguhan ng chapter na to pero ang malaki kong tanong sa araw na 'to ay HOW?! Paano?! Bobo ako sa mga ganito hahaha. I'm sorry if you find the the beginning boring. HAHAHAHA! Umulan kasi kanina tas ang kalma ng paligid. Kumalma rin sinusulat ko. Ayon langgggg!!! Thank you all! Mwuah mwuah! Ciao!