🚨WARNING!🚨
🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞

This chapter may contain content of an adult nature. If you are easily offended or are under the age of 18, please exit now. This chapter are intended for adults only and may include scenes of sexual content, suggestive pictures, or graphic violence. Reader discretion is advised.

If you feel uncomfortable, please do not report me immediately. You can message me privately about your troubles with my stories. Thank you!

Denisse Gonzales
-Flashback
8 years ago-

"You were a good company but this will be the last time I am doing this with you. We are both drunk and horny last night. Whatever happened between us, forget it. I don't want another crying btch blocking my way." Ang una kong narinig mula sa kanya pagkagising nang pagkagising ko. Kasalukuyan na nitong pinupulot ang kanyang mga damit na nakakalat sa sahig.

At ito naman ako, nakatulala lang sa kawalan. Habang pinipilit i-iproseso ang lahat ng nangyari at nangyayari.
This is not how I wanted my first time to be. But he was the one I wanted to be with on my first time. He was the guy I desire every night on my bed.

But I am confused.

Hindi ko magawang kiligin. Hindi ko magawang maging masaya dahil siya ang nakauna sa akin. Hindi ko magawang tanggapin ang lahat ng nangyari. I just feel so lost. I feel so empty and dirty. Gusto kong magwala at humagulgol ng umiyak. Gusto kong tumakbo palayo sa lugar na 'to at magtago sa pinakasulok-sulokan ng mundo.

I gave him my precious virginity. I just gave him my flesh and heart. I surrendered my everything to him, kahit alam kong walang magbabago sa relasyon namin. Isinuko ko lahat kahit alam ko namang hindi niya ako mamahalin ako pagkatapos.

Pero bakit ganito? Bakit patuloy pa rin akong umaasa? Umaasa na baka bawiin niya ang sinabi niya kanina. I wanted to hear him apologize. Gusto kong sabihin niya sa akin na hindu niya iyon sinasadya.

"Do you understand?" Napakurap ako ng marinig ang mababa at ma-awtoridad niyang boses, like a ruthless king commanding his servant.

"N-naiintindihan ko," ang mahina kong sagot sa kanya, tama lang para marinig niya. I didn't tried to look at him. His words are painful enough, I don't want to see him looking at me coldly.

"Good. I've paid the hotel until tonight. You can stay all day." Aniya.

Saglit akong sumulyap sa direksyon niya at nakitang tapos na pala siyang magpalit ng damit. His shirt was crumpled so bad ngunit maganda pa rin itong tingnan sa kanya. He picked up his jacket on the bed bago ako tahimik na tinalikuran.

Napatitig na lang ako sa kanyang likuran habang naglalakad siya patungo sa pintuan. Bigla siyang humito matapos niyang mahawakan ang knob ng pinto.

Stay all day huh? How can I stay all day inside this room? Paano ako mananatili sa lugar kung saan niya kinuhi ang puri ko? How could I stay inside this place where he discarded me like I am nothing. Paano ako magtatagal sa lugar na nagpapaalala sa kabaliwang ginawa ko?

"By the way, I had a great time last night." Sabi niya bago tuluyang lumabas ng pintuan.

My father's face instantly flashed in my mind. Malakas akong napabuga ng hangin saka napahilamos sa mukha ko. I feel so ashamed right now. Nahihiya ako. Nandidiri ako sa sarili. Nagi-guilty ako.

Nag-promise ako eh. Nag-promise ako sa papa ko na ibibigay ko lang ang sarili ko kapag nakilala ko na ang taong para sa akin. Nangako ako na ibibigay ko lang ang sarili ko kapag nakatapos na ako sa pag-aaral. I did not just disappoint myself, pati na ang parents ko.

Tumayo ako mula sa kama kahit parang binugbog ang buong katawan sa sakit. Pero nangingibabaw ang sakit sa aking balakang at pwet. Nanunuot ang sakit nito sa kalamnan ko. Mahina akong napadaing nang maramdaman ko ang pagtulo ng kung anong malapot na likido mula sa butas ng aking pwet. I touched my behind at tiningnan kung ano ito. Para akong tinakasan ng hininga ng makita ang puting likido sa aking mga daliri.

A-Akala ko ba gumamit siya ng condom?! What is this?! Why is his fluid flowing from my behind?

"Shxx!" Ang hindi ko maiwasang mura. Napasapo nalang sa aking noo dahil sa labis na frustration at pagsisisi. I supressed the growing fear in my heart and calmed myself down. Hindi ito oras para mag-panic.

I took a deep breath and exhaled loudly. Nagpatuloy ako sa pagpasok sa cr na wala sa sarili. Mariin kong sinabunan at kinuskos ang aking buong katawan kahit na masakit ito at sobrang nanghihina pa ako. Mamula-mula pa ang aking balat ng lumabas ako mula sa shower dahil sa malakas kong pagkuskus na paminsan-minsan ay nahahaluan ko ng kalmot.

Susuotin ko sana ulit iyong t-shirt ko kaso napunit ito sa may bandang gitna. Mabuti nalang talaga at may mga t-shirt na nakalagay sa cabinet ng hotel room kasama ang mga bathrobe at towel.

Kinuha ko ang cellphone ko mula sa sahig at tiningnan kong ilang tawag at text na ba ang natanggap ko mula kina papa at daddy. 63 missed calls ang kay papa at 89 naman ang kay daddy. Lagot talaga ako nito mamaya.

TWO MONTHS LATER...

Halos isuka ko na ang lahat ng laman ko sa loob ng aking tiyan dahil sa sobrang sama ng pakiramdam ko. Halos magta-talong buwan na rin akong ganito. Noong una ay naitatago ko pa ito kina papa pero habang tumatagal ay mas lalong nagiging obvious ang mga nagiging symptoms. Alam kong nagsisimula na silang magsuspitya.

Noong umuwi ako galing sa hotel na mugto ang mata, they did not ask a lot about what happened. Hindi rin nila ako pinagsabihan ng todo. And I feel so damn guilty. Mas lalo lang akong na-guilty. How dare I betray this people?

"Hindi mo pa rin ba sasabihin sa amin kung sinong poncio pilato ang nakabuntis sa iyo, Denisse?" Para akong naestatwa sa aking kinalalagyan nang marinig ko ang isang pamilyar na boses. Si dad. Akala ko nasa trabaho na siya?

Nilingon ko si dad mula sa aking kinauupuan at nakita ang kanyang malaking bulto sa may pinto ng aking cr. Napakaseryoso ng ekspresyon nito na nagpalambot ng tuhod ko. Parang hindi ko na yata kayang tumayo.

"D-dad," ang nauutal kong tawag sa kanya.

"Lumabas ka diyan at sumunod ka sa akin sa opisina ko, Denisse. Wag mo akong paghintayin." Naroon ang awtoridad sa kanyang boses na ginagamit lang niya tuwing galit na talaga siya sa amin.

Wala akong nagawa kung hindi ang sumunod na parang isang maamong tuta. Tahimik lang ako habang sumusunod sa kanya papunta sa kanyang opisina dito sa bahay. Tanging ang malakas na pagkabog lang ng aking puso ang naririnig ko habang papunta doon.

Itatakwil kaya nila ako ni papa? Are they going to hate me? Papalayasin kaya nila ako?

Kung anu-anong mga bagay at scenario na ang pumapasok sa aking isipan habang binabaktas namin ang hallway. Natigil lang ako sa pag-iisip nang marinig ang pagtunog ng pintuan.

Nadatnan namin sa loob si papa na hindi mapakali. Pabalik balik na naglalakad sa loob habang kagat-kagat ang kuko sa kanyang hinlalaki. Natigil lang siya ng makita niya kami.

Mugto ang mata ni papa habang nakatitig sa akin. Napayuko na lang ako. I can't look at him straight in the eye knowing that I am the reason behind that pain and sadness he is feeling right now.

"Anak, ano ba kasing nangyari at nangyayari." Umiiyak na tanong niya sa akin ng makaupo na kami sa sofa.

Naka-upo ako sa isang one sitter na sofa habang silang dalawa ay magkatabing nakaupo doon sa mahabang berdeng sofa.

Hindi ko sinagot si papa dahil sa takot at guilt. Tahimik lang akong nakayuko habang umiiyak. Pinakiramdaman kung ano ang sunod nilang gagawin at sasabihin.

"Anak, please. 'Di ba wala tayong secret kahit gaano kasama ang nagawa mo. You have to tell us the truth para matulungan ka namin." Ang nagmamakaawang tanong ni papa habang umiiyak.

I could clearly hear the pain in his voice. Alam kong nasaktan ko sila.
Nothing can break my heart but seeing my parents' broken hearted and hurt because of me. I don't want them to think that they failed as a parent. Kasalanan ko 'to. I brought myself in this situatin.

"I'm so sorry, papa. I'm so sorry, daddy. Please forgive me pi. Please. Please. Please." I stood infront of them and kneel. I hug their feet tight at doon nag-iiyak. "Patawarin niyo po ako, pa, dad. Patawarin niyo po ako."

"Denisse, naman." Humagulgol na din ng iyak si papa "Don't do this, anak. Tumayo ka diyan. Let's talk properly, okay?"

Tinulungan akong makatayo ni papa saka ako pinaupo sa gitna nilang dalawa.

Akala ko ay hindi pa rin ako kikibuin ni daddy pero bigla nalang ako nitong niyakap. Niyakap ko rin siya pabalik at mas lalong umiyak ng malakas. I feel safe. I feel like I am not fighting alone. Sa mga bisig ni dad, alam kong protektado ako.

"Daddy... I'm so sorry, dad. I'm very sorry for disappointing you." Hinging paumanhin ko dito habang patuloy pa rin sa pag-iyak.

"Hush, baby. Calm down, okay? It's okay. We're here for you. Just be honest with us."

Saglit pa akong natahimik at mahigpit lang na yumakap sa daddy ko. Pinakalma ko muna ang aking sarili before I dropped the bomb.

"Dad, pa, I think I'm pregnant po."

Sila naman ngayon ang natahimik. Narinig ko pa ang mahinang pag-iyak ni papa. Pati si daddy ay naramdaman ko rin ang panginginig ng katawan. I could even hear him sobbing.

"Anak, 'di ba you promised? You promise us that you will finish your study first before that. Bakit naman ganito?" There was helplessness and disappointment laced in my papa's voice.

"When did it happened? Sino ang bastardong nakagalaw sa iyo, Denisse?" My dad asked as he wipe away his tears. Muli na namang nagbalik ang kanyang mukha sa nakakatakot nitong ekspresyon.

"N-noong nagpunta po kami sa bar ni Cel. I was too drunk that time para makapag-isip po ng tama. I like him for too long, dad. All I wanted that time is to be with him." I confessed honestly. I have nothing to lose.

Kung tatalikuran man ako ng mundo dahil sa mga kasalanan ko, my parents would be the only who will stay with me. They would be here with me, fighting together by my side.

"At sino ang gagong nakabuntis sa iyo? I want the truth, Denisse. The truth!" Yellled my dad. His face is red all over and I even saw a tear coming out again from his eyes. Ayoko ng magsinungaling. I don't want to disappoint them again.

"S-si Jonas po, dad. J-Jonas Juariz. P-please don't do anything to him, Dad." Ang pagmamakaawa ko. Nautal pa ako noong una.

"Jonas. Narcido. Juariz. That little son of a btxh. Sa lahat ng taong pwede kang ma-involve sa isang Juariz pa talaga, Denisse?" Ang tila  hindi makapaniwalang tanong ni dad sa akin. Nahihimigan ko ang galit sa kanyang boses.

"Dad... I-it's okay. We don't have anything to do with each other anymore. I'll raise my baby on my own."

"No, you won't. My grandchild will not grow up without his other father. This is not about you or that Juariz, this is about your child. You understand, Denisse?"

"But dad.." tututol pa sana ako ng pinutol ako ni papa na kanina pa nanahimik.

"Anak, you have to be responsible with your actions. Isipin niyo ang kapakanan ng magiging anak mo. Your baby deserves a complete family," ang sabi ni papa habang hinahagod ang pisnge ko gamit ang kanyang malalambot na kamay. He was forcing me to meet his stares.

And I know this time I've given in with their words. Hindi na lang ang sarili ko ang dapat kong isipin. More than my feelings and my own selfish reasons or his reasons I have to think about my child. Ayokong lumaki siya sa isang broken family. Ayokong maging bastardo ang ana ko.

I grow up in a complete and happy family and I want my children to experience that. Ayokong ipagkait sa kanila ang ganoon kagandang experience.

-----------------------------------------------------------

Edited version
August 18, 2020

Hi guys! So minadali ko ang concept paper ko kanina. Mabuti nalang talaga at inako ng partner ko iyong mahihirap na part which I'm very thankful of. To be honest, mahirap talagang mag-isip ng mga ideas sa ngayon. Kaya ayon, hindi ako nalalagi mag update like before. Alam ko yung flow pero nahihirapan akong iput into words ang mga scenerios kaya ayon hahahaha. Sana magustuhan niyo ang chapter na ito. Thank you guys labyu ol mwuaj mwuah!