Roan Dela Mercid

"Tapos ano? Hayaan lang siya na hawak-hawakan ang pagmamay-ari ko? No one can touch you, Roan, except me." Bulong niya at hinagkan ang likuran ng leeg ko.

Why are you doing this to me, Axel? Why are you making this hard for me?

"You know that's impossible, Axel. Stop acting like there's something going on between us!" Inilayo ko ang sarili sa kanya at sumiksik malapit sa pintuan ng sasakyan.

Saglit itong napatigil at natameme. Tinitigan niya ako na para bang hinihintay kung ano ang kasunod kong reaksyon. Hindi ako gumalaw at diretso lang ang paningin sa windshield.

"We're going home."

Wala kaming imikan hanggang sa makauwi kami ng bahay. Sumasakit ang ulo ko dahil sa nangyari kanina.
Isasara ko na sana ang pintuan ng kwarto ko ng may kamay na pumigil dito.

"Axel, matutulog na ako.Please." Ang pagod kong pakiusap dito.

"Let me sleep with you."

Nahihibang na ba talaga ng lalaking 'to?! Dahil sa pagkabigla ko nawalan ako ng lakas para itulak pasara ang pintuan. Madaling nabuksan iyon ni Axel at pumasok.

"Go out, Axel. May sarili kang higaan. Bakit kailangan mo pang ipagsiksikan ang sarili sa akin?" Napapikit ako dahil sa nararamdamang pagod. Sobrang daming nangyari ngayong araw at gusto ko nalang matulog.

"Let's sleep, sweety. I'm too tired. Ilang buwan rin akong walang maayos na tulog." Ang malimbing nitong sabi sa akin at hinila ako papunta sa kama. I should have known how stubborn this guy can get.

Una niya akong pinahiga kaya katabi ko ang dingding. Sunod siyang tumabi sa akin at pinatay ang ilaw ng lampara. I was facing the wall ng iangat niya ang ulo ko at inilagay sa ilalim ang kanyang braso. Idinikit niya ang kanyang sa likuran ko kaya ramdam na ramdam ko ang init na nanggagaling sa kanyang katawan. The smell of alcohol and his natural masculine scent made me feel hot. He wrapped his other arm on my stomach and rubbed it gently. Axel's hand is rough and heavy pero sobrang gaan nito ngayon.

"I miss you so damn much, Roan. I miss this. I miss your warmth. I miss everything about you. Natatakot akong kinabukasan mawawala ka na naman sa akin. Roan, I was a stupid asshole. Marami akong kasalanan sa iyo but let me make up for it. I can't say that I love you yet because I'm still confuse and that would be unfair to you kung hindi pa ako sigurado sa sarili ko. All I know is that I can't bear to lose you more than anyone, kayo ng mga magiging anak natin. Hayaan mo akong makabawi sa inyo. Help me understand what I'm feeling towards you." Aniya sa pabulong na paraan. I heard him well and I understand his point. I wanted to say something but his voice sounded like a lullaby in my ears. Hinihila ako nito paantok.

There was a smile on my lips as I fell asleep.

Ilang araw na rin ang nagdaan simula noong kaguluhan sa kaarawan ng pinsan ni Nana. Tinutupad ni Axel ang pangako niyang babawi sa akin. I'm just not sure if flirting with me is his way of understanding his feelings.

I let him do whatever he wanted to do with my life. I'm risking my heart for him again. I want to try and work this out. I'm risking my heart again because I know I now have a chance to win his heart.

"Xel, 'wag mo namang ubusin ang sabon. Limang scoop lang." Ang turo ko dito dahil balak niya sanang ibuhos lahat ng laman ng apat na kilong detergent powder.

"Eh hindi pa kasi bumubula, sweety!" Pangangatwiran niya sa akin at itinuro ang plangganang may tubig at detergent powder.

Napapikit nalang ako dahil feeling ko ay tataas ang dugo ko sa lalaking ito. Pinagsisihan ko na tuloy ang pag-utos sa kanyang labhan ang mga damit namin. Gusto ko sanang isama sa lalabhan ko ang damit na suot-suot niya kaso sobrang tagal gumising. Sobrang liit pa naman ng pasensya ko sa kanya nitong nagdaang araw. Ayon nainis ako dito at inutusan siyang labhan ito ng mano-mano. Hindi naman siya umangal.

"Ilagay mo ang kamay mo sa tubig tas parang magwave ka bubula 'yan." Ibang klase talaga pag buong buhay mo nakaasa lang sa maid ang mga gawain. Paano ba nagsurvive sa army ang lalaking 'to?

"Holy shit! Bumula nga!" Mangha nitong sabi and I couldn't help but to roll my eyes at him. lihim rin akong napangiti. Parang bata eh ang laki-laki ng katawan.

"Oh tapos lagay mo na 'yong mga damit damit natin tapos pwede mo ng simulang kusuin yan." Utos ko sa kanya at matamis siyang ngitinitan ng tumingala siya sa akin.

"Sweety, may washing machine naman why do I have to do this?" Ang nakakunot noo nitong tanong habang kinukusot ang mga damit namin. Mahina lang akong tumawa habang nakaupo sa isang plastic stool at pinagmamasdan siya.

"Ayaw mo? Ako nalang maglalaba." Tumayo ako at lumapit sa kanya. "Pwede ka ng tumayo diyan tas panoorin mo nalang ako. Total mukhang napipilitan ka lang naman. Baka sabihin ng pamilya mo kinakawawa kita. Mas maganda nga kung umuwi ka nalang sa Manila." Pangongunsensya ko dito.

Uupo na sana ako sa isang bangkito doon nang nagmamadali itong tumayo at pinigilan ako sa pag-upo.

"Woah! Woah! I was just kidding. Syempre ginagawa ko 'to para sayo at sa anak natin. Ayokong napapagod ka." Iginaya niya ako pabalik sa upuan ko kanina at pinaupo.

"Mabuti naman at nagkakaintindihan tayo. Sige na bumalik ka na doon." Tinulak-tulak ko siya at pinagtabuyan pabalik sa harap ng kanyang labahin pero nanatili lang itong nakatayo sa harap ko. Nakanguso pa ito sa harapan ko. Ano na namang trip nito?

Pinaningkitan ko ito ng mata. "Ano 'yan?"

"Kiss." Napaubo ako sa masyadong pagiging straightforward nito.

"A-anong kiss?" maang-maangan kong tanong dito.

"You know what I mean, sweety. Para ganahan naman akong maglaba." Bumaba ang ulo nito sa mukha ko at tinitigan ang mata ko. Hindi ko tuloy maiwasang pamulahan. I blocked his face with my hands dahil nahihiya ako sa ginawang pagtitig nito.

Hindi talaga ako sanay sa Axel na ganito. Sweet ito sa akin noon pero iba pa rin ang turing niya sa akin kumpara sa girlfriend niya. Alam kong walang halong malisya ang gestures niya sa akin dati. It was clear to him na kaibigan niya lang ako. Pero ngayon...

"Roan. Stop thinking of things that are not related to me. Ako lang dapat ang nasa isip mo." Hinawi niya ang kamay ko at ikinulong ang aking mukha sa kanyang mga kamay.

"I'm not thinking of--" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil inilapat na niya ang kanyang labi sa labi ko.

His lips brushed against mine gently, carefully, just long enough that I could feel the softness of his lips against mine.

He withdraw his lips away from mine and my heart longed for another kiss. Gusto ko pa. I want more of him. Ramdam na ramdam ko ang malakas na pagtibok ng puso ko.

Hindi ko siya hinayaang makalayo sa akin. I snaked my arms on his neck and smashed my lips against him. Gusto ko lang matikman pa lalo ang labi niya. We kissed again. His tongue slips inside my mouth and I welcome it with equal enthusiasm. Para akong matutunaw sa paraan ng paghalik niya mabuti nalang at nakasuporta ang kanyang mga bisig sa akin dahil pakiramdam ko ay matutumba na ako dito sa kinauupuan ko.I move my mouth against his, our tongues fighting for dominance. My fingers grip his hair, pulling him closer. We are kissing each other harder, deeper, with a passionate demand to invade each others' mouth. His face has the slightest bit of beard and it rubs against my skin pero wala akong pakialam. I want to feel him more. All I want is to quenched my thirst at tanging labi niya lang ang makakagawa nun. The hungry kiss mixed with his delicious smell made me dizzy.

Hindi ko alam kung ilang minuto kaming naghahalakin.May laway pa ngang nakakunekta sa mga dila namin noong inilayo nito ang kanyang mukha. Pareho kaming humihingal pagkatapos ng halik na 'yon. Sobrang lapad ng kanyang ngiti habang nakatingin sa akin.

"Thank you, sweety. That was hot. Ganadong-ganado na akong maglaba. Kahit gawin mo pa akong labandero mo habang buhay if I'd get to have that kiss then why not." Hindi ako makapagsalita dahil masyado pa akong na overwhelmed sa nangyaring halikan sa pagitan namin.

I was never that aggressive before. Kahit noong may nangyayaring patagong melagro sa amin ay siya palagi ang nagi-iniate.

"M-maglaba ka na nga." Inilihis ko ang aking paningin sa ibanh direksyon at itinulak siya palayo sa akin.

"Yes, boss!" Muli ako nitong hinalikan sa noo at leeg bago ito bumalik sa harap ng labahin. Pasipol-sipol pa ito habang kinukusot ang damit.

Kahit paglalaba lang ang ginagawa nito ay hindi pa rin nabawasan ang ang angkin niyang kakisigan. He's biceps would bulge from time to time as he rub the clothes vigorously. The sunlight kissing his skin made him shine in my eyes. Damn. Wala kasi itong saplot pang-itas. Daddy na daddy ang dating nito. This guy is very attractive. Hindi nagpapahuli ang kagwapohan nito kay Kuya Jonas.

"Roan, you're drooling." Awtomatikong napaangat ang kamay ko sa gilid ng aking labi para icheck kung may laway nga ba. Doon ko lang napagtanto na pinagloloko lang pala ako ng lalaking 'to.

Kumuha ako ng maliliit na bato at tinapon 'yon isa-isa sa kanya.

"Bwiset ka! Wag kang makalapitlapit sa akin."

"Ouch! Fxck! I'm sorry! Aray naman sweetheart!" Sigaw niya habang umiilag sa mga batong binabato ko sa kanya.

"Roan! What are you doing?! Are you out of your mind?!" Nabitin sa ire ang kamay ko dahil sa isang pamilyar na boses.

W-why is she here? Paano niya nalaman na nandito kami?

I stared at the newly-arrived guest as she walked towards us. Pati si Axel ay napalingon dito. Nakakunot pa ang kanyang noo habang pinagmamasdan ang babaeng napaka out-of-place ng pananamit. Nakasuot ito ng salakot at camisa de chino na pinarisan ng denim shorts. Naka-bota rin ito.

"Kuya Axel, are you okay?" Nag-aalalang sinuri nito ang kabuuan ni Axel na para bang singlaki ng kamao ko ang binato kong bato dito.

"Isabel, what are you doing here? Paano mo nalaman na nandito ako?"

Hindi nito sinagot ang tanong ni Axel at sa halip ay lumapit sa akin at dinuro ako.

"You idiot! Are you out of your mind? Baka nakakalimutan mo kung sino yang taong binabato mo? Know your place, Roan. Hindi dahil kinama ka na ni kuya ay pwede mo na siyang alilain at saktan. Matuto ka namang rumespeto sa kanya. 'Wag mong ipakita ang pagiging walang mod--" Napatigil ito ng marahas siyang hilahin palayo sa akin ni Axel. Pumagitna sa aming dalawa si Axel at ako nama'y nakatungo lang. Mariin akong napapikit dahil sa takot na nararamdaman.

"ISABEL. ENOUGH!"

Isabel Montelvan Juariz. Adopted sister ito ni Kurt at tinuturing na pinsan nila Axel. Isabel hated me. May gusto kasi ito kay Axel at naiinis siya sa akin dahil malapit ako dito. She hated me dahil mas pinipili ako ni Axel kesa sa kanya na 'pinsan' daw nito. But she hated Cheska more than me. Close naman sila ni Axel, sadyang mas close lang talaga kami.

"I-I'm sorry, kuya. I was just worried kasi at kanina pa akong madaling araw nagpalibot-libot dito. Naglakad lang ako mula sa waiting shed t-tapos may nakasalubong pa akong manyakis." Nakayuko ito at parang maluluha na anytime. She looks so pitiful and vulnerable.

Hindi ito magiging best actress noong college para sa wala. Isabel knows how to play her cards well. Kung hindi ko ito kilala ay baka naniwala na ako sa pinagagagawa nito.

"Don't do that again. Wag mong dinuduro si Roan, Isabel because I can chop off your fingers. Ako ang nag insist na maglaba ng damit namin. Wala siyang kinalaman. Nagkukulitan lang din kami kanina. Humingi ka ng paumanhin sa kanya." Sermong nito dito at itinuro ako.

Lumapit sa akin si Isabel at mahigpit akong niyakap. Umiyak pa ito sa balikat ko. "I-I'm sorry, Roan. Hindi ko sinasadya. I'm just tired kasi tas nakita ko pa kayo ni kuya. Akala ko inaaway mo siya."

Is there really a need to cry? Akala mo inaaway ko siya? O baka naman nagseselos ka?

"It's fine. Hindi ko naman siya inaaway, it's just our way of teasing each other."

Ganito naman lagi. She'd act pitiful in front of him, she'd ask forgiveness at patatawarin ko naman kahit na alam kong nagpapakitang tao lang ito. Ayaw ko na na kasi ng gulo. Isa pa, ampon man si Isabel isa pa rin siyang Juariz.

"I'll put you in your place, Roan, na dapat ay matagal ko ng ginawa."

-----------------------------------------------------------
Hello! Finally matapos ang ilang beses na pabura-bura ng draft na finalize ko na rin ang magiging takbo ng kwento ni Roan hahaha!

Isa pa, I pray for everyone's safety. Guys, please stay safe. Nangangamba na kami ngayon dito dahil palapit ng palapit sa amin ang mga kaso ng COVID. May isang baranggay sa amin na halos lahat ng nasa isang sitio ay nag positive. May residente na nakatakas sa lockdown area at tumakbo dito sa amin. Be vigilant of your sorroundings po at wag mag kakalat ng mga fake news. God bless you guys. Let's pray na matapos na po ito. Let's pray for everyone's safety. Let's pray for our frontliners. Let's take this war seriously po.

Love you all! Mwua mwuah! Ciao!