Zachowujesz się jak trzeciego maja, tysiąc siedemset dziewięćdziesiątego pierwszego roku.
Znów jesteś taki radosny, pełny nadziei i kpisz ze mnie, bo myślisz, że mnie pokonałeś i wolność zyskałeś.
I jak wtedy w błędzie jesteś.
Może i się częściowo się uwolnisz ode mnie, może zaczniesz być bliżej całego tego zachodu, ale co z tego?
Myślisz, że będą się z Tobą liczyć jak za czasów twej potęgi, że będziesz mógł na nich liczyć?
Już w Jałcie pokazali, jak cię szanują i im na tobie zależy.
Z jednej okupacji pod drugą przejdziesz, lecz ta druga z początku bardziej przyjazna będzie.
Choć i tak zaczynam myśleć, że już nie wiesz, co to znaczy wolność i nawet tego nie zauważysz.
Ale kiedy w końcu się przebudzisz to jedno mam pytanie.

Co zrobisz potem, Polsza?