Third Person’s POV

There’s a cup of coffee in his hand habang tinatanaw ni Jungkook ang paligid. He’s also waiting for Jimin na lumabas at samahan siyang tumambay muna sa terrace. And when he heard a rustling sound, a smile appeared on his face. He sips his coffee.

Pasimple itong tumingin kay Jimin. The smaller yawned and turned to look at him as well. The smaller looked a bit disoriented, pina-process pa sa utak nito ang kanyang nakikita. He finally smiles adorably at Jungkook habang ang binata ay kanina pa nakatingin sakanya.

Inangat ni Jungkook ang kanyang baso, “Kape tayo.” Aniya. Tumango naman si Jimin sakanya bago iniwas ang tingin at pinagmasdan ang tanawin na nasa harapan niya ngayon. Biglang humangin ang paligid and as the wind flowed through Jimin’s hair. Jungkook was fascinated, he was taking his time admiring the shorter male.

Napansin ni Jungkook na nakatunganga lamang siya kaya naman umiling-iling ito at pangiting inalis ang tingin sa binata. He had a smile across his face, and his chest felt like it was bursting.

Jungkook took another sip, believing that today would be an enjoyable one for him.

Jimin slowly turned his gaze back to the latter. Jungkook doesn’t look troubled or concerned; there’s literally none of that. Maybe he’s the only one who thought that his actions yesterday affected the younger, not that he cared for whatever he felt. Lahat naman nang mga worries niya ay konektado sa plano niya. Iniwas niya ang tingin niya kay Jungkook.

Jungkook took the last sip before looking over the smaller. He was at peace taking his time and Jungkook didn’t want to disrupt him kaya naman umalis ito nang tahimik. Napansin naman ‘yon ni Jimin ngunit nagpatuloy ito sa pagpapanggap na hindi alintana ang pag-alis ng binata.

Jungkook put the mug in the sink and instantly thought of inviting the smaller to go alongside him to daycare, which is probably not a good idea, but he persists in wanting to give it a shot. He messaged him, and Jimin rejected his offer. 

Jimin only reminds him to drive safely, still he felt a little disappointed because he wanted to do something for the smaller. Hindi pwedeng matapos ang araw na wala siyang nagawa para sakanya.

As he droved to daycare naisipan niyang huminto muna sa isang bakery shop at bumili ng paborito nitong bread. Bumili narin siya ng iced coffee para dito. Napansin naman niya ang mga bulaklak na ibinebenta sa tabi lamang ng coffee shop.

Nang makarating ito sa daycare ay agad niyang inabot sa security guard ang dala niya telling them someone had left it for Jimin. Inilapag naman nito sa gilid ang mga dala-dala ni Jungkook. Hindi rin nagtagal ay nakarating si Jimin at agad naman syang tinawag ng guard.

“Teacher Park, may nagpapabigay po nito sainyo.” Kumunot noo naman ito at inabot agad ng guard ang paper bag at iced coffee.

“Naku, kaya niyo po ba dalhin? May bulaklak pa kasi.” Hinawakan ni Jimin sa isang kamay ang paper bag kasabay ng iced coffee at tinanggap ang bulaklak. Tila napansin ng guard na bahagyang nakatingin si Jimin sa card.

“Hindi po sinabi kung kanino galing.” Hindi na nya yon binigyan ng pansin. He bowed his head a little and thanked the security guard.

Nang pumasok ito he was met by the kids in the middle. They ran towards him at niyakap siya ng mga ito at dahil sa impact at tila bumukas ang lid when Jimin tigthens his hold on the cup ay natapon ang iced coffee sa damit nito. He wasn’t able to control it when he was pushed back by the kids kaya tumapon lahat sa damit nito, sobrang bilis ng mga pangyayare. Lumayo naman ang mga bata nang mapansin ang iyon.

“Oops!” He heard them and Jimin laughs, “Yeah, oops.” He noted giving them a soft look.

“Oh no what a mess! Say sorry to Teacher Park.” Pumagitna si Sowon sakanila. Lahat naman sila ay nagsorry, Jimin told them it’s okay, the kids move on right after, going back to their business as Sowon instructed.

Jungkook was standing in the corner with Hani who was playing as cook right now and frying a plastic fish when that happened. He was accompanying the kid, but he witnessed everything. The moment Jimin walked in, he had his attention on him.

Nakita naman niya na pumasok sa pantry area si Jimin. Malapit lang kasi duon ang restroom. He knew Jimin wouldn’t appreciate it if he followed him. Jungkook took out his phone.

“You are supposed to help me and not playing with your phone, Teacher Jeon.” Hani noted.

“Right, what else do you need?”

“Look for the tomato.”

Nagkunwari itong naghahanap habang nasa likuran sya ng bata ay minessage niya si Jimin.

Hey, are you okay?

Do u need anything?

Habang naghihintay ito ng reply ay agad siyang tinawag ni Hani. Itinago niya ang phone niya at ibinigay ang tomato na hinahanap ni Hani.

Narinig naman niya nag-uusap si Jungwon at Sowon.

“I doubt may extra shirt si Jimin-hyung, basang-basa ba?” The younger asked as they headed probably towards where Jimin was.

“Walang natira sa cup, e.” Sagot sakanya ni Sowon.

Nang makalabas si Jimin ay napangiwi si Jungwon sa dumi ng damit nito, it appears Jimin tried to wash off the stain.

“Basang-basa ka at ang tapang ng kape, Hyung ha. Umuwi ka muna para makapagpalit.”

“I’ll ask Teacher Jeon kung pwede ka munang samahan.” Sowon suggested. Sinubukan siyang pigilan ni Jimin ngunit hinawakan siya ni Jungwon at umiling.

Hindi pabor si Jimin duon ngunit alam niyang ‘yon ang pinakamadaling paraan para makabalik din siya agad.

“Teacher Park, pumayag si Teacher Jeon. He’ll wait for you outside daw.”

“Hyung, pwede ba kayong dumaan ng mcdo?”

At isa-isa na silang naghabilin ng kaning order, Jimin almost rolled his eyes.

Pumasok si Jimin sa loob ng kotse ng binata. He wasn’t in the best mood, tinatamad itong magpanggap sa harapan ni Jungkook and gave him a silent treatment. Hindi naman ‘yon quinestion ni Jungkook, nanatili itong tahimik, if necessary saka ito makikipag-usap kay Jimin. Jungkook swore he wouldn’t make another mistake on the slide and make Jimin upset.

Hindi ma-point out ni Jimin ang frustrations na nararamdaman niya. Dala-dala niya sa mga bisig niya ang bulaklak na obviously ay bigay ni Jungkook. Giving him flowers wasn’t a surprise, ilang beses na ba siyang nakatanggap nito? Jimin can’t count how many bouquets of flowers he had thrown on his trashcan. But this is the first he had given him while they are on duty. Ipinadaan pa niya sa guard para di maging suspicious, will it last though? What if nalaman ng security guard na siya lang pala ang nasa likod ‘non? Jimin took a sigh deeply at tinignan ang puting damit na ngayon ay kulay brown na. Pakiramdam niya naligo siya sa isang tub ng coffee sa lakas ng amoy. Isinandal niya ang ulo niya at ipinikit ang mga mata mabuti na lamang at si Sowon ang nagsuggest at hindi si Jungkook. It would probably raise Umji’s suspicion kung sakali man.

Lumabas si Jimin ng kotse niya nang nagmamadali habang nagpaiwan naman duon si Jungkook. Hindi na ‘yon pinansin ni Jimin pa. Pipindutin na dapat niya ang digital door lock niya ng bigla itong namatay. Then he realizes na mukhang na drain na ang battery nito. Agad naman niyang kinuha ang bag niya para kunin ang kanyang susi ngunit hindi nga pala niya dala iyon. Out of frustration, he then threw the flowers harshly onto the floor.

Mukhang tine-test ‘yata kung hanggang saan ang pasensya niya.

Tinignan niya ang nagkalat na petals at agad naman na pinulot ang bouquet, kinuha rin niya ang mga nalaglag na petals bago niya kinuha ang phone niya para tawagan si Jungkook.

“Hey,” Dinig nitong sambit ng binata sa kabilang linya.

“Di ako makapasok.” Saad niya, “Wala akong susi at na drain ang battery ng digital door lock ko. Can I take a shower in your space instead?” Umoo naman agad si Jungkook at sinabi ang passcode ng aparment niya.

Pumasok agad si Jimin at nakita ang living area nito na wala masyadong gamit. Parehas naman ng design ang apartment nila kaya alam na niya kung saan hahanapin ang bathroom.

“Shit,” Jimin muttered. Dahil wala siyang damit. And obviously, kailangan niyang humiram dito pansamantala.

Pumasok ito sa kwarto ni Jungkook. At naghanap ng damit sa cabinet niya. At pagbukas niya ay  Sobrang satisfying ng amoy. Panandalian itong na out of focus, kumuha siya ng t-shirt at loose pants. It was decided na hindi na sya babalik. Kesa naman pumasok habang nakasuot ng damit na hindi naman kanya.

Bago pa man sya pumasok para maligo ay tinawagan niya si Jungkook na sa kasalukuyang naghihintay sakanya mula sa baba.

“Di na ako babalik ng daycare.”

“Okay...”

“Pero may pinapabili sila.”

“Okay,” Tumaas ang kilay ni Jimin ngunit di na ito nagtanong pa. “Naalala mo ba ‘yung mga orders nila?” Since he’s being too polite ay naisip ni Jimin na subukan kung hanggang saan ang pasensya nito.

“Hindi.” At binabaan ng tawag ang binata. Inilagay ni Jimin ang phone nito sa may kama ng binata at pumasok na rin sa loob ng banyo.

Jimin took a shower, a long one. Pagkatapos niyang maligo ay ginamit niya ang bagong set ng towel ng binata. He’ll just wash it after. May washing machine naman si Jungkook at kompleto naman ito sa detergent at downy.

Umupo siya sa edge ng kama ni Jungkook and dries his hair using a small one. Kinuha naman niya ang phone niya at napansin na may notif ang inbox niya. Chineck niya ‘yon at nakita ang messages ni Jungkook mula kanina.

He presses the reply button.

“Get my bag, don’t get caught.” Yun lang ang sinabi niya.

“Copy, boss.” Naparolyo naman ng mata si Jimin at napangiti sya sa sinabi niyang ‘yon. Umiling naman siya at inilapag ang phone niya.

Sinuot niya ‘yung pinili niyang damit at pants. It looks extra bigger on him, sumasayad din ‘yung pants sa floor. But still it wasn’t bad at all.

Pagkatapos nun ay tumambay siya sa may living area. Humiga siya sa may sofa at nagscroll sa phone niya. Naiinis siya dahil wala siyang ibang magagawa bukod sa mag phone. Tinignan niya ang oras, masyado pang maaga. 9 pa lang at alas dose ang out ni Jungkook. May bigla namang kumatok sa pintuan. Kumunot-noo siya.

As long as hindi ang mga kasama niya ang nasa labas he’s okay. Tinignan naman niya ‘yon sa monitor. And he was surprised. Jungkook presses the button at pumasok and Jungkook realizes the smaller was at the front door already, staring at him, dumbfounded.

Inabot niya ang isang paper bag, hinatiran siya ng pagkain galing sa mcdo. Dahan-dahan naman ‘yon kinuha ni Jimin at tinignan ulit si Jungkook.

“I bought their orders, hinatiran lang kita.” Aniya.

“Mainit pa ‘yan kaya dapat kainin mo na.” Aniya habang nakangiti, tumingin naman sya paibaba ng mapansin ang familiar na gamit nito. Hindi ito nagsalita, at tumingin ulit sa mga mata ni Jimin.

“Alis na ako, just feel at home, Hyung.” Hindi naman nakapagsalita si Jimin at tumango lamang ito.

Agad siyang pumunta sa kitchen at inilapag ang pagkain. He was definitely hungry but he can’t just have it. Unless Jungkook’s infront of him and needs to pretend. Kinuha niya yon at umalis at itinapon ang pagkain na ibinigay niya.

Umupo siya sa sofa.

Maya’t-maya pa ay humiga ito. Kinuha niya ang phone niya.

He scrolled through his tiktok page, at nakaramdam naman ito ng antok. Kaya naman tinabi niya ang phone niya at panandaliang ipinikit ang mga mata.

>*

Jungkook stopped midway when he realizes that Jimin was sleeping on the couch. Pinatay niya ang ilaw sa living area at hinayaan na matulog si Jimin ng mahimbing. Bumalik ito para kumutan ito. Lumuhod siya at hinawi niya ang buhok na nakaharang sa mga mata nito and can’t help but softly caress the latter’s cheek.

Pilit niyang inaalis sa isipan ang mga nakita niya ngunit pauli-ulit parin itong bumabalik. Jungkook sat on the floor habang nakasandal ang likuran nito sa sofa. Na para bang binabantayan si Jimin.

Jungkook isn’t stupid, nararamdaman niya rin ‘yon. Jimin was hiding what he truly feels, the smaller maybe oblivious about it but Jungkook always notices. Jungkook felt terrible thinking he may have force it to Jimin to open his heart again for him when he’s far from ready.

Jimin showed him how he still wanted him, siguro nga ay matimbang parin ‘yung sakit kesa sa feelings niya para rito.

Tanggap ‘yon ni Jungkook at kahit na alam niyang sya ang dahilan kaya nangyayare ito ay hindi niya maiwasan ang masaktan.

Jimin open his eyes half-lidded, at napansin agad niya na nasa tabi niya si Jungkook at mukhang ang lalim ng iniisip. Umupo si Jimin at kinusot ang mga mata, napansin ‘yon ni Jungkook at lumingon dito.

“My bag...” He mumbled. Natauhan siya ruon at tumayo na rin, upang buksan ang ilaw at ibigay ang bag nito. Kinuha ‘yon ni Jimin.

“I bought batteries for your digital lock. Nasa loob na ng bag mo.”

“You know, you don’t have to.” Ngiti lang tugon ng binata sakanya, hindi niya kasi maiwasan di mapuna ang bagong gising nitong mukha. He looked cute at nagpipigil lamang itong kurutin ang pisngi ng binata.

“Thank you.” Jimin says as he looked up at the latter, Jungkook nods at that.

Nakatayo sila ngayon sa harapan ng pintuan.

“Oh, I forgot my flowers.”

“I’ll get it for you, saan mo nailagay?”

“Sa kitchen.”

Kinuha naman ‘yon ni Jungkook at napatigil ng biglang may mga nahulog na petals, bumalik ulit sa alaala niya ang mga nakita niya.

Jungkook decided earlier na, hintayin na lamang si Jimin sakanyang apartment. However, he witnessed it before he could and saw how Jimin nearly ruined this bouquet.

Minabuti niyang hindi magpakita dito. Jungkook knew he was upset, hindi nga lang niya inaasahan ang kanyang nakita.

Sa totoo lang, kahit hindi niya ito nakita ay iniisip niyang baka tinapon rin ni Jimin ang mga pagkaing dinala niya kanina. There’s no traces of food in the Kitchen, wala ring laman ang basurahan niya. It was baffling Jungkook. Sobrang naco-confuse siya. He’s still considering Jimin did that because he was upset with him. Ayaw niyang pag-isipan ng hindi maganda ang binata not when Jimin is trying to open his heart once again for him.

“Here.” Sabay abot ni Jungkook ng bulaklak. Nagpasalamat ulit si Jimin at lumabas na.

__

Alas sais ng hapon nang makita ni Jungkook si Jimin na lumabas. He was wearing his sportswear. Sinundan siya ni Jungkook at sinamahan ang binata upang mag-jog.

Jimin slowed down and turned to look at him. Jungkook waved his hand at him. Tinanggal naman ni Jimin ang tingin sakanya at umiling-iling dito.

Umupo sila sa bench. Binigyan naman siya ni Jungkook ng bottled water. Nagpasalamat naman ito at ininom ‘yon. Tumingin si Jimin sa harapan habang ang isa naman ay nakatitig lang sakanya.

“Salamat,” Mahinang sambit ni Jimin at nagtaka naman si Jungkook dahil don. “Sa coffee at flowers kanina, and sorry kasi naiwan ko ‘yung bread.” Jungkook chuckles.

“Kaso umabsent ka tuloy dahil duon.”

“No iced coffee or any drinks na lang susunod.” Jungkook’s eyes widen. That only means that Jimin doesn’t mind him giving stuff even if it’s in the daycare. Ang buong akala niya ay hindi na siya makakaulit.

“Noted, boss.”

“Boss?” Jimin spat out and then laughed. “Anong boss ka dyan?” Dagdag niya at umiling-iling habang nakatingin sa binata binigyan lang siya ng ngiti ni Jungkook.

“Though I like the flowers, mag-iingat ka parin.”

“Yes, boss.”

“Parang sira ‘to!” Binato ni Jimin kay Jungkook ang empty bottle nasalo naman ‘yun ni Jungkook habang nakatawa.

“Tara na nga lang.” Tumayo si Jimin at sumunod naman ang binata sakanya. Naglalakad lang sila hanggang sa huminto si Jimin.

“Bakit?” Jungkook asks, bumuntong hininga naman si Jimin.

“Sumasakit na ang mga paa ko siguro kailangan ko pa ipahinga.”

Jungkook crouches, signalling Jimin to climb on his back. Panandalian itong nawindang.

“Go on, Hyung. Sa bahay mo na lang ipahinga.”

Nang maramdaman ni Jungkook ang pag wrap ng arms ni Jimin sakanyang leeg ay napangiti ito. He felt Jimin rested his cheek on his shoulder. Halata namang pagod na pagod ito.

Walang nagsalita sakanila. They were silent on the moment. But Jungkook felt his heart thumping loudly, halos dinig na dinig na ng kanyang tenga.

Being with the person he’s in love with felt magical. Hindi niya alintana kung may nakatingin sakanila, he just let himself on this moment na walang ibang iniisip kundi kasama niya ang taong gusto niya.

Nasa loob sila nang elevator at magkahawak ang mga kamay. And Jungkook can’t seem to stop smiling. The smaller was the first one who reaches for his hand and for Jungkook it was a good sign. Jimin was slowly warming up to him. Jungkook felt his heart being full. Its bursting, kung hindi lang siya nagpipigil ay mahahalikan na niya si Jimin ora mismo.

Nakarating na sila sa floor nila and Jungkook wishes nasira na lang ang elevator para di na nila mabitawan ang isa’t-isa.

Jimin looked at him when Jungkook didn’t move an inch, Jungkook woke up from his trance at sabay silang lumabas.

“Should I cook for you?”

“Busog pa ako, e.” As if sensing the latter’s disappointment, “Join me na lang for breakfast tomorrow. Bago tayo pumasok.” He then added.

“Alright. So, goodnight?” Jimin nods with a cute smile, this time hindi nakapagpigil si Jungkook at hinalikan ang binata sakanyang noo at niyakap ito pagkatapos, Jimin pushes him lightly.

“Goodnight na!” Jungkook chuckles.