Abi neden Watty bölüm girişine ya da hesaba intro yapamıyorz ki of

Fazla youtubeda takılıyor*

🍪

Gece yarısına kadar kadar elleşip koklaştığımız için haliyle okula gecikmiştik.

Ben. Okula. Geciktim.

Yüce İsa!

En azından herkes derste olduğundan bizi gören yoktu, bu konuda biraz endişeliyim de...

Uzun bir süre düşünmemem gerekiyor ne yapacağımı. Henüz pek bir yol da kat edemedim. Beynim durmuş gibi. Ama bildiğim bir şey var o da Harry çok farklı düşünüyor, bazı şeyleri aşmış olduğu açık, onun için mutluyum kafası cidden rahat. Kabul görmeme fikri umrunda değil resmen. Sadece olduğu kişiyi yaşamak istiyor ve hesap vermeyi de reddediyor. Harry çok çok çok harika! Her saniye tekrar tekrar hayran oluyorum.

Bir insan bu kadar mükemmel olmamalı.

(Değişik fantezileri var anlaşılan ama o kadarı da olsun artık!)

Yalnız sorun şu ki ben hiçbir şey aşmış değilim ve onun kadar rahat bir düşünce yapısına erişmem hemen hemen imkansız.

Tamamen gizlemesek bile kimsenin bizim hakkımızda bir şey sormasını istemiyorum, insanların dikkatini çekmek istemiyorum. Yeterince göz hapsindeyim zaten.

Herkes derslerde bana bakıyor, hadi hadi yanlış bir şey söyle, der gibiler. Hata yapmak normal olsa da sanki benim yaptığım her hata onlar için dehşet verici ve utanmam gereken aptallıklar, kendileri ise bir anını bulup bana "Hey senden zekiyim, sen tam bir aptalsın." demek için sıraya giriyor adeta kafamı bile kaldıramaz hale getiriyorlar beni.

Belki de, niyetleri bu değil, sadece kıskanıyorlar ve beni geçmeyi bir eğlence haline getirdiler bilmiyorum ama onlardan korkuyorum.

Öğretmen konuşuyor, soruları cevaplarını bularak yazıp duruyorum sadece, aklım tamamen Harry'de. Benim yüzümden bir şeyleri gizlemek zorunda kalırsa bu konuda çok kısa bir süre sonra kavga çıkacaktır aramızda. Onunla kavga etmek istemiyorum...

Sessizce ofladım, teneffüs olduğunda da Zayn'in yanına gittim. Harry'den kaçıyor gibi hissetmeme sebep olmuştu bu.

"E ne düşünüyorsun?"

Bana bakıp omuz silkti, okulun arkasındaki duvarlara oturmuştuk.

"Çok ince ve güzel düşünüyorsun ama şimdi tek cümlede hayallerini yıkmama izin ver."

Umutsuzca başımı salladım. Hayır desem de konuşacağını hissediyordum.

"Kavgasız ilişki diye bir şey yoktur."

Elimle yüzümü örtüp sinirle inleyerek tepki verdim. NEDEN YOK Kİ!

BELKİ BİZ İLK OLURUZ!

"Üzgünüm dostum, sen ve Harry gibi insanlar bile kavga ederler. Üstelik o senin için biraz gizler sen de onun için zamanla hazır hissedince açılırsın. Tek kişinin fedakarlık etmesi sıkıntı."

Hazır hissedeceğimi sanmıyorum! İnsanlar bu işi anormal olarak görüyorlar, görmeseler bile yanında olduğum kişi Harry!

Beni çok fena linç edecekler...

"Sen bana kimliğini açıkla dediğinin farkında mısın!" Koluna vurarak dalgın gözlerini bana çevirmesine sebep olurken sesimi istemsizce yükseltmiştim. Düşüncesi bile korkunçtu çünkü!

"Biraz daha bağırırsan açılmış olacaksın zaten."

Hemen aralık dudaklarımı kapadım. Gerçekten...etrafa göz attım neyse ki kimse yoktu.

"Zayn ben açıklamam..."

"Baban bile görmüş, asıl sıkıntı ailedir, üstelik Tanrı aşkına Louis kaçını yüz yıldayız? Gerilme, Harry'nin de dediği gibi herkes sizi kabul etmek zorunda değil ki zaten kimseye kabul edip etmediklerini sormuyorsunuz sadece hayatınızı yaşıyorsunuz. Burada da iki çift laf etmediğin insanları umursamanı gerektirecek bir durum yok. "

Çok sorunlu biriyim. Harry nasıl bana katlanacak... Suratım asılmıştı ve aklımdan acaba hazır başlamadan -

"Bunu aşacaksın Tommo, sorunlar giderilmek içindir. Benim bile bir zamanlar anksiyetem vardı biliyor musun?"

Gözlerimi kırpıştırıp yüzüne baktım. Nasıl? Zayn- ama o çok sosyal, tüm okul ona hayran, çok sevecen ve aktif... Suratıma karşı kahkaha attı artık nasıl baktıysam.

"O kadar imkansız mı geliyor cidden?" Başımı salladım.

"16 yaşıma kadar tek yaptığım çizgi roman okuyup sınıfta resim çizmek ya da uyumaktı. İnan selam veren olduğunda bile tavus kuşu gibi kafamı kuma gömesim geliyordu."

Vay canına. Anksiyeteli hali bile ilgi çekici...

Yutkunup tekrar somurttum.

"Biraz cesaret Louis, cesaret etmezsen savaşmadan kaybedersin."

Başımı kaldırmadım ceketimin fermuarıyla oynuyordum, hava soğuktu, etraf öğrenci uğultusu doluydu, zil çaldı.

"Kendinle savaş."

Sınıfa gittim, teneffüse girdim, sınıfa gittim, teneffüse girdim. Harry ile mesajlaşıyorduk. Ona şimdilik kimseye cevap vermeden takılmamızı önerdim o da kabul etti. Yani birbirimizden uzak durmayacaktık ama insanlara da tam olarak bir şey belli etmeyecektik.

"Louis duyduğuma göre özel ders falan vermeye başlamışsın?"

Bunu nasıl -

Kristen iyi bir kız sayılırdı.

Sayılırdı çünkü benimle fazla yarışıyordu ve bu rahatsız edici tamam mı? İnsanın tek rakibi kendisi olmalı.

Başımı salladım.

Tepemde dikilmiş örgülü kumral saçlarını eliyle okşuyor tatlı tatlı gülümsüyordu. Kahverengi gözleri bildiğiniz parlıyor. Kesinlikle bir şey isteyecek.

"Tamam özel ders sayılmaz ama bana iki pazarını ayırabilir misin? Sadece okulda soru soracağım lütfen!"

Beni geçmek için benden yardım istiyor. Vay canına. Gerçek bir rekabetçi.

Ama ben hiç rakip ruhlu değilim maalesef.

"Dörtten önce bitecekse olabilir."

"Teşekkür ederim!! Çok tatlısın!"

Başımı salladım ve Kristen resmen zıplaya zıplaya arkadaşlarının yanına gitti. Gülüşmeleri sinir bozucuydu, kız grupları neden sürekli kıkır kıkır? Seninle alay mı ediyorlar yoksa sadece kıkır kıkırlar mı asla anlamıyorsun. Ben anlamıyorum.

Her olaya tepkileri kıkır kıkır, yolda biri düşse, erkekler kavga etse, öğretmenler muhabbet ederken...

Kızları anlamıyorum.

Ayağa kalkıp bu teneffüsü Harry'nin yanında geçirmeye hazırlandım. Sınıftaymış, Niall ile Angry Birds oynuyormuş. Cidden, o oyunun varlığını bile unutmuştum.

Dolu koridordan geçtim. Sınıfa girdim. Malum kişiler yoktu. Gülümsemem büyüdü ve Niall'a dönük yan oturan kıvırcığa yaklaştım. Sarışınla selamlaştık. Kraker yiyor, oyun oynuyordu ama beni fark etmişti.

Cin.

"Hey Louis!"

"Merhaba Niall."

Harry hemen bana döndü oturduğu yerden ve ÇOK TATLI SAÇA BAK, tepeden toka takmış! Kollarını açtı.

"Loeeh!" dedi gürültülü gürültülü. Ben de kollarımı açıp ona sarıldım ama ayaktaydım. Kafası karnıma geliyordu.

"Hazza, n'aber?"

"Niall'ın kuşlarının bitmesini ya da kaybetmesini bekliyorum. O hep kazanıyor. Bu haksızlık."

İç çekti, cidden üzülmüş ve kederli bir iç çekişti bu. Nasıl bu kadar -

Her neyse ana odaklan Louis. Harry'e sarıl. Saçlarını okşa.

"Sen de gelsene?" sorup cevap almadan sarılmanızı bozup beni çekiştirerek sıraya oturttu. Gülüyordum. İrlandalı ise kesinlikle aramızda değildi.

Havasız sınıfta göz gezdirdim, herkes kendi halindeydi. İnsanlar ilgilenmiyordu bile.

Abartmayı kesmem lazım.

" Nasıl iki kuşun arttı ki?"

Harry merakla ve biraz da şüpheyle ekrana bakıyordu. Saçlarını neden bağladığı belliydi, ekrana bakmak için. Lacivert kazağının içinde ise açıkçası oldukça harika görünüyordu.

Onu bazen Inosuke'ye benzetiyorum. Vücudu güçlü ve yapılı yüzü ise bir bebeğinki kadar yumuş yumuş ve güzel.

Harry cidden anime kızı, Inosuke kız olmasa da...

Neyse.

Niall omuz silkti.

"Şu kral domuzu öldürünce joker geldi."

Hatırladığım kadarıyla bu oyunda joker yoktu.

Oh hayır Niall..

Biz sarılırken bölüme baştan başlamış olmalı. Küçük İrlanda faresi.

"Ya Louis, hazır buradayken, dün gece ne yaptınız anlatsana bu salak anlatmıyor."

Gözlerim kocaman açıldı.

Utanmam ben ki yok.

Yüzüm biraz kızardı sadece. Biraz. Ona nasıl söyleyeyim çünkü!! BİZ BİRBİRİMİZİ ÖPTÜK YA DA BİRBİRİMİZE DOKUNDUK DİYEMEM!

Kaçmak istiyorum. İkisinin arasında sırada oturuyor olmak beni ne kadar zorlar? Kapıya bakış attım.

"Niall! Onu korkuyorsun, yapma şöyle şeyler." Harry, sarışına kızınca onlara döndüm.

"Sadece sordum, utanacak bir şey yaptıysanız ben niye suçlu oluyorum ki? Tabu falan oynamış olsanız böyle mi tepki verirdiniz sanki."

"Niall!"

Aynı anda ona bağırdık, bize dönen bir iki çift göz oldu sanırım ama pek dikkat edemedim.

Krakerini dudakları arasına alıp bize sırayla göz atarken sırıtmaya başladı.

"Bari ne derece yakınla-"

"Kafanı ısırmamı istemiyorsan sus Niall."

Tanrım. Çok utanıyorum ağlamak istiyorum.

"HAHAHAHAHAHA"

Niall Disney cadısı olmalıydı. Ama fazla sevimli ve erkek olduğu için olamıyor.

Bacaklarımı boş masaya uzatıp kayarak masadan atladım ve kesinlikle doğru tahmin, sınıftan kaçtım.

Harry biraz seslenmiş olabilir ama hayır hayır kesinlikle kaçtım. Sınıfa girene kadar arkama bile bakmadım!

Niall çok utanmaz bir herif...

🍪

Bu hikaye nereye gidiyor, bir sonu var mı, sonu varsa ne, öbür bölüm ne olacak hiçbir fikrim yok wpdpwğf ben kimliklerini öğrendikleri yere kadar kurguladm bitirecektim...neden devam ediyorum onu da bilmiyorum... iyi geceler...