Jakoś tak nie mogłam się doczekać aż wstawię ten rozdział... Nie wiem dlaczego 🤔

{1105}

- Hej, kochanie - Michael wszedł do mojego mieszkania.

- Cześć! Zrobiłem ci kawę - wyszedłem z kuchni z dwoma kubkami. Blondyn uśmiechnął się, wziął ode mnie jeden i pocałował mnie lekko.

- Dziękuję - szepnął. Poszliśmy do salonu, gdzie Michi zdjął kurtkę i rzucił ją na fotel. Obaj wiedzieliśmy, że wpadł tylko na chwilę, bo zaraz miał jechać do Salzburga. - Mam coś dla ciebie - podał mi pakunek, który trzymał w dłoni odkąd przyszedł.

- Dziękuję - uśmiechnąłem się. - Też mam coś dla ciebie. Poczekaj - odłożyłem prezent i wstałem. Poszedłem do sypialni, skąd przyniosłem prezent dla Michaela.

- O mój Boże... Co to? - uśmiechnął się patrząc na gabaryty. - Powiedz, że to twój akt - aż mu się oczy zaświeciły. - Powieszę go w sypialni...

- To nie akt - roześmiałem się. - Ale mam nadzieję, że ci się spodoba - podałem mu prezent.

- Ehhh... Już myślałem, że znalazłem wyjaśnienie dlaczego mamy otworzyć prezenty razem przed moim wyjazdem, a nie w pierwszy dzień świąt - zaśmiał się. - Ty pierwszy - powiedział.

- Czuję się pod presją - zaśmiałem się. - Mam nadzieję, że to nie krawat - zażartowałem.

- Spokojnie, wiem, że ich nie znosisz - pokręcił głową.

Zerwałem papier prezentowy i zobaczyłem czarne pudełko ze dwoma złotymi literami DW. Spojrzałem zaskoczony na Michaela i otworzyłem pudełko.

Spojrzałem na nie i moim oczom ukazał się srebrny zegarek z czarną tarczą. Wskazówki były srebrne tak samo jak napisy na tarczy.

- Maya, prawda? - uśmiechnąłem się.

- Nie wiem o czym mówisz - zaśmiał się. - Trochę mi podpowiedziała - przyznał. - W końcu zna cię dłużej.

- Dziękuję - pocałowałem go szybko i od razu założyłem zegarek. - Idealny - szepnąłem. - Jesteś kochany - przytuliłem się do niego.  - Teraz ty.

- Zacznę od tego, że zaskoczyły mnie rozmiary tego prezentu, słonko... Jest większy od ciebie - zaśmiał się, a ja uderzyłem go w ramię. - To z miłości - pocałował mnie lekko. - Mam się bać? - wskazał na prezent.

- Nie. Maya powiedziała, że to urocze.

- Dobrze - rozdarł papierem prezentowy i uśmiechnął się szeroko. - Ja też cię kocham, Stef - spojrzał mi w oczy. Przysunąłem się do niego i złączyłem nasze usta. - Powieszę go w sypialni - szepnął w moje wargi.

- Na to liczyłem - uśmiechnąłem się.

- Chodź, pomożesz mi - wstał.

- Teraz? - zdziwiłem się. - Miałeś jechać do...

- To pojadę za pół godziny... Chodź - złapał mnie za rękę i pociągnął w stronę drzwi. Ubraliśmy się i wyszliśmy z mieszkania. Zamknąłem z nami.

Poszliśmy dwie ulice dalej, gdzie mieszkał Michael.

Oczywiście wieszanie tego kolażu, bo nie wiem jak to inaczej nazwać, zajęło nam prawie godzinę, a kolejne 15 minut żegnaliśmy się pod moją klatką.

W końcu Michi obiecał, że napisze mi SMSa, gdy dojedzie do Salzburga i odjechał.

Wróciłem do swojego mieszkania, dokończyłem pakowanie prezentów dla Mai, Maćka, Manu, Sama i Andiego, braci Mai, oraz rodziców mojej przyjaciółki.

Adam i Maria byli zaskoczeni, gdy powiedziałem, że nie pojawię się u nich w pierwszy dzień świąt, bo od czterech lat co roku całe święta spędzałem z nimi. Ale zrozumieli. Obiecałem, że w następne to ja ściągnę Michaela do nich, co jeszcze bardziej ich usatysfakcjonowało.

Wigilia przebiegła jak co roku. Najpierw dzielenie się opłatkiem, a potem kolacja. Następnie wszyscy legliśmy w salonie i rozmawiając, oglądając tv i śmiejąc się, czekaliśmy na pasterkę.

Po powrocie z kościoła, gdzie może wydawać się dziwne, że jestem osobą wierzącą w Boga i uczestnicząca w mszach świętych, bo przecież zmieniłem płeć i jestem gejem, ale to nie zmienia faktu, że nadal zostałem stworzony przez Boga, który jak wierzę jest miłosierny i jeśli to wszystko było błędem to mi to chyba wybaczy, część z nas znowu padła w salonie. Cześć to znaczy ja, Maya i jej mama.

- To jaki on jest? - zapytała z uśmiechem Maria. Uśmiechnąłem się, bo wiedziałem, że w końcu o to zapyta. Oderwałem wzrok od swojego kieliszka z winem.

- Cudowny - odparłem. - Czasami strasznie mnie denerwuje i celowo mnie drażni, ale nie zmieniłbym w nim nic.

- Pokaż mi go chociaż na zdjęciu - zaśmiała się, a ja wyciągnąłem telefon i w galerii znalazłem nasze wspólne zdjęcie, które pokazałem kobiecie. - Wygląda znajomo, jakbym go gdzieś widziała.

- Mieszka niedaleko mnie, więc mogłaś go widzieć - rzuciłem.

- A jak on się nazywa?

- Michael Hayboeck.

- Nic mi to nie mówi... Po prostu jest do kogoś podobny - stwierdził. - Bardzo przystojny chłopak - uśmiechnęła się.

- To prawda.

- A teraz Stefan opowie, jak nie chciał się z nim umówić i go do tego zmusiłam... - wtrąciła się Maya. - Cholera, ja jestem matką chrzestną ich związku - dopiła swoje wino.

- Nie pij już córciu - poprosiła Maria, a ja się roześmiałem. - A ty mi poopowiadaj trochę o tym chłopaku. Jestem go strasznie ciekawa.

- No dobra - uśmiechałem się. - Ale nie wiem co chcesz wiedzieć.

- Opowiedz o tym jak zareagował na wieść o siłowni - śmiała się Maya.

- Był zaskoczony, potem zapytał, czy to znaczy, że on też musi - zaśmiałem się. - A potem go trochę podpuściłem, że nie musi, bo wtedy będę mógł oglądać facetów jak ćwiczą, a gdyby on by był to bym nie mógł patrzeć na innych... Więc stwierdził, że mi nie pozwala i że mu się jednak nie podoba ten pomysł... To zazdrośnik... Ale jest przy tym uroczy - dodałem.

- Mamo, oni jak są razem to da tak słodcy, że to nie idzie wytrzymać - zaśmiała się moja przyjaciółka.

Już miałem się odezwać, za zabrzęczał mój telefon. Zerknąłem na niego i zobaczyłem wiadomość od Michaela. Przysłał mi zdjęcie razem z braćmi i ojcem w świątecznych sweterkach. Wszyscy trzej mieli na głowie opaski z rogami renifera. Zaśmiałem się głośno i pokazałem zdjęcie kobietom.

- Od razu widać, że to bracia - stwierdziła Maria, a ja się znowu zaśmiałem.

- Ten po prawej to ich ojciec. Michi jest w środku, po lewej Alex, a między Michaelem a ich ojcem to Stefan.

- Ich tata bardzo młodo wygląda.

- Nie jest stary - wziąłem od niej telefon i odpisałem Michaelowi, że wyglądają świetnie i pasują mu te rogi.

Pożegnałem się z Mayą i Marią, i poszedłem pod prysznic, a potem do pokoju, w którym miałem spać. Gdy się położyłem, sprawdziłem telefon.

Michi💖: Chcesz mi coś
powiedzieć, kochanie?

Uśmiechnąłem się czytając to.

Ja: Tak, ale to jak
się zobaczymy.

Michi 💖: Ale serio, czy
sobie żartujesz?

Ja: Żartuję, przecież nie
zrobiłbym nic głupiego
😘😘 😘

Michi 💖: No właśnie nie
jestem pewien.

Ja: Pogadamy jutro,
dobrze? Padam na
twarz.

Michi 💖: Dobrze. Zadzwoń
jak wstaniesz. Kocham cię.

Ja: Nauczę cię w końcu
wysyłać emotki. Chociaż
serduszko, gdy piszesz,
że mnie kochasz, proszę
🙏

Ja: Zadzwonię, ja też
cię kocham 😘😘❤️

Michi 💖:💝❤️💓💕💖
💗💝💞💟❣️❤️💓💕
💖💗💝💞💟❣️❤️💓
💕💖💗💝💞💟❣️❤️
💓💕💖💗💝💞💟❣️
❤️💓💕💖💗💝💞💟

Zaśmiałem się widząc tą wiadomość.

Ja: Bolało? 😘

Michi 💖: Jak cholera...
Dobranoc 😘

Ja: Zwycięstwo!!!
😱😁😁😁
Dobranoc ❤️