'Laos heeft gelijk. Ik kan best voor mezelf zorgen.' Ik steek mijn hand op om Gillian tot zwijgen te manen als ik zie dat hij daar graag wat tegenin wil brengen. 'Maar ik snap ook wel dat ik niet tegen heel Devina op kan,' richt ik mijn woorden tot Gillian. 'Dus als iemand me kan vertellen wat er in godvredensnaam aan de hand is, weet iedereen daar ook naar te handelen.'
Laos werpt een vertwijfelde blik op Gillian. 'We kunnen je dit eigenlijk niet zomaar vertellen. Het is voor je eigen veiligheid.'
'Ik kan alsnog uit het raam springen,' opper ik. Terwijl ik dat zeg, staat Gillian al naast me.
'Nee, dat gaat niet gebeuren.'
'Het vertellen of het springen?'
'Doe niet zo gek Mave en kom van die vensterbank af.' Hij is zeker zenuwachtiger dan normaal en dat doet me inwendig lachen. Ik ga dus maar op de vensterbank zitten. Nog niet eraf, dat zeker niet. Gillian ziet het ook en dreigt mijn arm vast te pakken of me te ondersteunen, maar ik werp hem een waarschuwende blik toe. Ik hou van je, maar laat me nu even mijn gang gaan, wil die zeggen en zo te zien komt hij ook zo over want Gillian doet een langzame stap achteruit.
'Wat is er aan de hand.'
Gillian zucht diep en begint tot mijn grote opluchting met praten. Ik spring namelijk liever niet uit ramen.
'Dit zwaard is niet zomaar een zwaard,' begint hij. 'Er gaat een legende over waarin wordt verteld dat dit zwaard kan zorgen voor onsterfelijkheid door die af te pakken van een onsterfelijke.'
'En onsterfelijkheid is wat de koning wil,' vult Ox aan.
'Inderdaad, en de koning heeft die een tijd geleden proberen te verkrijgen door hiermee een vampier dood te steken.'
'Er waren meer vampieren?' vraag ik verbaasd.
'Ja, maar niet in deze landen. Het zwaard werkte echter niet. Wij hebben het afgepakt zodra we er zicht op kregen.'
'Maar als het niet werkt, waarom wil hij het dan nog?'
'Omdat jij er nu bent. Vrouwelijke vampiers bestaan amper dus hij heeft het nog nooit geprobeerd. Vrouwelijke vampiers kunnen alleen gecreëerd worden door te veranderen door middel van een beet en dat hebben wij bewust nog nooit gedaan. Dat hebben ze wel gedaan in de andere landen. Maar nu ben jij er dus wil hij het zwaard op jou gebruiken. Hij wil je vermoorden en je onsterfelijkheid afpakken.'
Het hele verhaal komt als een schok binnen.
'Waarom hebben jullie het zwaard nog niet vernietigd dan?' klinkt opeens een kleine stem. Iedereen draait zich geschrokken om en kijken naar waar de stem vandaan is gekomen. Destiny strijkt onzeker een pluk haar achter haar oren.
'Ja, dat zou iemand ook doen,' bijt Gillian naar Laos.
Ik rol met mijn ogen.
'Dat kan ook niet!' bitst Laos terug. 'Je kan er niet vanaf komen! Het verdwijnt pas als het gebruikt is volgens de legende. Als het onsterfelijkheid heeft gegeven!'
'Wat?! En dat vond je niet belangrijk genoeg om even mee te delen?'
'Toen nog niet!'
'Jongens! Stop! Begin nou alsjeblieft niet weer,' kom ik tussenbeide. Soms verlang ik toch echt naar wat vrouwelijke personen in deze testosteron woning... 'Het doet er niet toe wat er is gebeurd, we moeten nu een oplossing vinden.
'Ik zou het zwaard ergens begraven,' stelt Valkon voor.
'Nee joh, dat gaat niet,' weerlegt Tine. 'Het is belangrijk dat we de rust vinden en het zwaard dicht bij onze hart en ziel houden.'
Stick doet alsof hij moet overgeven.
'Kunnen we hem niet gewoon in de hens zetten?' oppert Kanin.
'En vervolgens geroosterd worden? Dacht het even niet!' roept Mora.
Zuchtend loop ik de zaal uit. Zoals het nu gaat heeft het geen zin.

---

Ik ben niet weg of Laos verschijnt al vanachter de deur. Snel draai ik mijn hoofd om. 'Laos, ik wil liever even alleen zijn.'
'Weet ik, maar ik moet even iets kwijt.'
Ik kijk hem kort bedenkelijk aan. 'Oké dan.'
'Kunnen we even naar mijn kamer gaan?'
Ik gebaar dat hij me voor mag gaan maar hij loopt al vooruit. Ik probeer zijn snelle tred bij te houden. Waarom lopen jongens zo snel?
Laos duwt zijn deur open en laat me binnen. Zijn kamer is nog precies hetzelfde als de vorige keer dat ik er was. De wapens hangen nog steeds blikkerend aan de muur.
'Wat is er?' vraag ik voorzichtig. Laos lijkt niet helemaal op zijn gemak en haalt een lang mes van de wand. Het is ingezet met groene stenen en gemaakt van een glimmend ijzer. Hij strijkt erover met zijn hand en geeft het dan aan mij. 'Ik wil dat je dit krijgt.'
'Waarom? Is er iets aan de hand?'
Hij lacht maar het is niet vrolijk. 'Er zijn zoveel dingen aan de hand. Ik wil gewoon dat je jezelf kan verdedigen en omdat dat andere zwaard nu is afgepakt, heb je niets.'
Ik neem het mes van hem aan. 'Dank je Laos, maar je hoeft niet zomaar een ander wapen van je te geven.'
'Jawel... Het spijt me echt dat ik zo dom was. Natuurlijk had ik dat onsterfelijkszwaard niet aan je moeten geven! Ik was echt gewoon stom.' Hij laat bedroefd en overstuur zijn hoofd hangen.
Ik kom naar hem toe gelopen en leg een hand op zijn schouder. 'Hey, het komt wel goed oké? Het maakt niet uit.'
Hij kijkt op. Zijn ogen staan vol spijt en verdriet en opeens krijg ik de neiging hem stevig te omhelzen.
Ik sla voorzichtig mijn armen om hem heen maar trek me terug als hij verstijfd.
'Wat is er...'
'Ik wil liever niet dat je me omhelst.'
Ik kijk hem vragend aan. 'Laos, wat is er toch aan de hand?
Hij zucht diep en probeert mijn blik te vermijden. 'Laos,' zeg ik nu strenger en til met een hand zijn hoofd op om hem recht aan te kunnen kijken.
'Je kan me alles vertellen, dat weet je toch?'
Hij knikt maar lijkt zich niet verder te kunnen bewegen. Ik leg mijn voorhoofd tegen de zijne aan. 'Het komt goed oké? Wat er ook aan de hand is, het komt goed.'
Laos rukt zich ineens los en grijpt met zijn handen in zijn haar. Hij kijkt verwilderd en vol pijn om zich heen.
'Nee, dit komt nooit goed.'
'Laos..'
'Wil je alsjeblieft weggaan?'
Ik ben stil en probeer het nog eens. 'Laos...'
'Ga weg Mave!'
Geschrokken loop ik naar de deur en trek hem achter me dicht.