Malcolm's Point of View:

"Sir, nandito na ang mga files na hinahanap mo tungkol sa isang mataas na mafia boss sa Italy. Ang sabi sa amin ng ilan sa mga sources ay wala na raw sa Italy ang sinasabi na mafia boss. Umuwi raw ito ngunit walang sinabi na lugar kung saan. Wala ring lead kung dito nga ba sa Pilipinas o sa ibang bansa."

As I studied the numerous folders in front of me, I raised an eyebrow. I moved here to the Philippines from the United Kingdom. My mother is here to take care of our estate while my father is in the United Kingdom. Tinapos kong pirmahan ang mga papel na binigay sa akin ng kapatid ko habang tinitignan ang mga folder na nakalapag sa lamesa.

"Is this the new case? Ito ba ang trabaho na sinasabi sa akin ng chief?" tanong ko.

"Yes, sir. Ito lahat ng kaso ng mga drug syndicate lalo na ang isang makapangyarihan na mafia boss. Marami na rin ang sumubok na hanapin ang taong 'yun ngunit isa sa amin, bigo na umuwi dahil hindi namin makita. Wala rin kaming lead kung nasaan na s'ya ngayon," sagot ng isa sa mga sundalo under me.

He saluted me before leaving, and I nodded in agreement. His name was in the papers when I took a look. One of the Italian mafia leaders by the name of Andrus Caliber, he is in charge of several businesses, including those involving knives and firearms. He was married back then, pero naghiwalay rin dahil sinasaktan nito ang asawa niya at s'ya mismo ang pumatay sa kanyang asawa for some reason can't be told. He is also involved in different crimes, murder, and rape according to some woman who's been with him years ago.

"Sir, I have these papers and I would like to ask if this person is here in the Philippines? I already sent you the files," tanong ko sa kakilala kong detective.

[Based on my research, he's married to a Filipina. He married last week and...yes, he's been here in the Philippines for quite some time now.]

Napaayos ako ng upo. "What's his wife's name?"

[His wife was still unknown. Ang sabi dito, sa auction niya lang kinuha ang babae na ngayon ay asawa niya na. Ayon sa source na may-ari ng auction, pribado raw ang mga impormasyon ng asawa kaya naman hindi ko ma-track.]

Tumango ako. "Inform me if you already tracked the woman's information.

[Copy.]

Throughout the entire day at work today at work and thinking about how to find this mafia boss. Because I had only ever seen the mafia leader on television, I was initially shocked. As my father was the only one who saw the mafia bosses, I was unaware that there was one in reality. He only warned me that if I don't want to die, I should keep away from them since they are dangerous. Are they really that deadly, or is my father simply trying to scare me, I wonder why.

Lumabas ako ng office at nakita ang ilang mga sundalo na nagtatrabaho. Tumango ako sa mga bumati sa akin at ang ilan sa mga 'yon ay abala sa pagkain nila. Umupo ako sa sofa at tinignan ang cellphone ko. Naisip kong mag-day off sa trabaho dahil ilang buwan na rin akong pabalik-balik sa bahay at dito sa trabaho. I always get tired of my work, and my mother will be angry when she finds out. I gave a small snort and then focused on the two pairs of shoes in front of me.

"Hello, friend," nakangising bati ni Kane. May dala s'yang pulang invitation card na hindi ko alam kung para saan.

"What do you need?" pagod na tanong ko at pinag-krus ang mga braso ko.

Tumawa s'ya. "Masyado ka ng abala dito sa munting office mo. You need some break you know. Gusto mo bang sumama?"

"Saan?" Nakataas ang kilay na tanong ko. "Baka dalhin mo na naman ako sa mga babae, Kane. Alam mong gusto ko ng tahimik na buhay."

Tumawa s'ya nang malakas at umupo sa tabi ko. Binigay niya sa akin ang isang envelope at agad ko naman kinuha 'yon at tinignan. My forehead creased when I read the letter saying "Isla Haraya" I never knew that we have an island here.

"Isla Haraya? Bago sa pandinig ko," naguguluhan na sabi ko. Ang paningin ay nasa letter pa rin.

"Underrated ang isla na 'yan. Sabi nila, kapag pumunta ka raw sa Isla na 'yan, makakaramdam ka raw ng kapayapaan at hindi lang 'yon, hindi ba gusto mong mag pahinga? Bagay na bagay sa 'yo ang Isla," nakangiting sambit niya.

"Are you an endorser here?" nagtatakang tanong ko. Kung makapagsalita kasi s'ya ay para s'yang endorser ng lugar.

"No! Nakapunta na kasi ako dyan kasama ang ex-fling ko. We both enjoyed the island. Malay mo... doon mo mahanap ang girlfriend mo," nang-aasar na sagot niya.

I rolled my eyes at pinagmasdan ang letter na binigay niya. An island where you can find peace and you can heal at the same time. Island that can make your body relax, maganda rin dito ayon sa nakikita ko sa larawan. I want to explore some places at sa tingin ko, mas maganda nga kung subukan ko naman ang lugar na 'to.

"Ang tagal mo naman mag-isip, chief. Paalis na ang private plane namin, ikaw lang talaga hinihintay namin," nakangising sabi ni Kane.

"Huh?" Tinignan ko ang labas at nakita kong kumakaway si Zev na nasa loob ng kotse.

Bumuntong hininga ako. Kapag dalawa na silang nandito, I can't say no to them. Ngumisi nang malaki si Kane na para bang alam niya na ang sagot ko. Ngumuso ako at agad na tumayo.

"Wait for me there," kalmadong sabi ko.

"Witwiw papayag na si chief," masayang sabi ni Kane. "Hintayin ka namin sa kotse and oh, don't worry about your things, kami na rin ang nag-ayos."

"What?"

I only wrote a letter to my supervisor; I took no other action. I noted my desire for relaxation and inner peace. I then left right away with Zev to the location where they were talking about. Sumakay kami sa private plane ni Zev at kaagad na umandar ang private plane niya. Napailing ako nang makita ang mga gamit ko, isang malaking maleta ang dinala nila.

"Lahat ng gamit mo nandyan na. Sabi ng mommy mo, dalhin ko raw ang mga importanteng gamit mo. Ang laptop mo rin, nandyan na," nakangiting sambit ni Kane.

"Yeah," bored na sagot ko. "As if naman na mapipigilan kita sa gagawin mo, right? Should I say, thank you?"

"You're welcome."

I shook my head and peered out the window. I took a closer look at the cloud and thought of a former acquaintance who has since passed away as a result of an accident. After a few hours of flight, the plane came to a stop because it was no longer possible for the private aircraft to land on the island itself. To get to the island proper, we must use a yacht or a fast boat para makapasok sa isla. Bumaba kami sa private plane at tinignan ang lugar sa paligid.

"Wala pa tayo sa isla. Bali, hininto lang ang eroplano dito malapit sa Isla Haraya dahil hindi tayo makakapasok doon na eroplano ang gamit," ani ni Zev at kinuha ang lahat ng gamit na dala niya. "Malapit ang airport na 'to sa Isla Haraya. Lahat ng eroplano ang gamit, dito pinapahinto. For safety purposes na rin."

"Correct. Sasakay tayo ng boat or yacht papunta doon. Tara na," sagot ni Zane at tinapik ang balikat ko.

I nodded and got on the speedboat right away. We are more than the large speed boat despite only being three of us. The island is lovely, and from the photo I saw, the sea is blue. There are numerous tourists who come here since it is vintage. Even marine vehicles and jetski were lined up to the side, in fairness it was all organized.

"Maraming salamat," nakangiting sambit ni Zane sa lalaking nagmamaneho ng speed boat.

"Mabuhay at maligayang bakasyon sa inyong tatlo," nakangiting sagot ng lalaki sa amin.

Naglakad kami at napangiti ako nang malakas ang hangin ang sumalubong sa amin. May mga cabin at restaurant dito, kumpleto ang gamit sa isla na 'to kaya naman masarap ang bakasyon ko.

Hindi ako uuwi ng wala akong bitbit na babae o magiging asawa. Kidding.

"Welcome to Isla Haraya!"

They put some flower necklaces to our neck as they greeted us with their wide smile. Napangiti ako at tumango sa kanilang lahat bago kami pumasok sa hallway ng isang restaurant.

"We will enjoy this island, brothers. We will." I smirked.