Ik stak de sleutel in het gat en draaide de deur open. Nerveus liep ik het huis binnen. Ik hoorde iemand in de woonkamer rommelen. Ik verschoot van kleur en holde stilletjes naar boven met Ashton achter me aan. Hij wilde perse mee. Ik sloop mijn kamer binnen en deed de deur dicht. Ashton plofte neer op mijn bed die een beetje begon te kraken. 'Isa! Isa!' Riep iemand van beneden. 'Snel verstop je tot ik terug ben.' Zei ik tegen Ashton. 'Ja!' Riep ik en ik maakte de deur open. 'Oh Isa!' Ik herkende de stem. Ik vloog naar beneden in de armen van mijn moeder. 'Mam.' Ik hield haar stevig vast. 'Isa, kind toch. Wat is er met je gezicht gebeurd?' Vroeg mijn moeder. 'Oh niks mam, lompe struikel actie, je kent me wel.' Zei ik met een schuine glimlach terwijl ik over mijn kaak wreef. Ze keek erna. 'Je bent vies terecht gekomen meid.' Ik giegelde. 'Viel best wel mee mam, ik ben wel eens harder gevallen.' Mijn moeder grijnsde. 'Inderdaad.' Ze zuchtte. Haar fel groene ogen richten zich op de deur die iemand lomp opende. Mijn vader strompelde naar binnen, hij zei ons niet eens gedag. Ik keek hem hatelijk achterna. 'Heeft hij dit vaker gehad toen ik weg was?' Vroeg ze bezorgd. 'Hij is niet anders geweest.' Zei ik mokkig. Mijn blije humeur was verpest door deze man, die ik mijn vader moest noemen. 'Ik ga weer naar boven mam, doei.' Ik drukte een kus op haar wang en holde terug naar boven waar Ashton op me zat te wachten. Ik deed mijn kamer deur open en keek in zijn grijze ogen. Hij had een bebloed shirt in zijn hand. Ik keek er na. 'Wat is dit?' Vroeg hij. Ik rolde met mijn ogen en sloot de deur. 'Een bebloed shirt, ben je blind of zo?' Reageerde ik fel. Hij schudde zijn hoofd. 'Dat bedoel ik niet.' Zei hij. 'Wat dan?' Hij fronsde en gooide het shirtje op mijn bed neer. 'Hoe kan dit bebloed zijn? Wat is ermee gebeurd?' Vroeg hij. 'Niks.' Antwoorde ik snel. 'Gewoon dingen zoals, ja je weet wel, dingen.' Ik vond mezelf zo dom, hoe kon ik dit nou vergeten? Ik gristte het shirt van het bed af en propte het achterin mijn kledingkast. Niks meer te zien, nu nog een smoesje bedenken. Ik kon moeilijk zeggen dat ik dit shirtje droeg toen mijn ex om het leven kwam. 'Ik ben best gevoelig voor bloedneuzen, dat ken je wel toch? Dat een adertje in je neus knapt bij bepaalde temperaturen, dat is bij mij best vaak, een kleine stoot zorgt al voor een heel bloedbad.' Zei ik. Het klonk zo echt, zo vol ervaring. Natuurlijk had ik ervaringen met bloedneuzen, bloedneuzen slaan ja, niet zelf een spontane bloedneus krijgen, nog nooit gehad. 'Ik ben meestal te laat om naar de wc te hollen dus gebruik ik dit shirt maar.' Zei ik. Dit klonk zo logisch, vond ik zelf. Ashton knikte begripvol. Wat vervelend om te moeten liegen tegen deze jongen. Het kostte me meer moeite dan normaal. Het bleek, hij was me dierbaar. Net zoals mijn moeder me dierbaar was en de rest uit ons vriendengroepje. Anouk was de enige die me dwars zat, al liet ik dat niet merken. Nu was ik van haar af en was alles perfect. Ashton plofte opnieuw neer op mijn bed die alweer begon te kraken. Ik ging naast hem zitten en keek naar zijn voeten. Ze waren best groot. Grote voeten beteken ook dat hij een grote ... Had. Juist ja. Een binnenpretje overspoelde me. Ik giegelde terwijl ik raar werd aangekeken door Ashton. Ik keek hem aan. 'Je hebt grote voeten.' Merkte ik giegelend op. Schijnbaar kon hij de rest in zijn gedachten aanvullen. Hij grijnsde. 'Haal je maar niks in je hoofd.' Zei hij. Ik begon harder te lachen. 'Isa, gaat alles goed daarboven?!' Riep mijn moeder vanuit de gang. 'Ja ik had even een binnenpretje, maak je geen zorgen verder.' Riep ik terug, benieuwd of ze me gehoord had luisterde ik stilletjes. Ze liep de trap op. Ik verstopte Ashton weer onder mijn bed, me afvragend hoe ik hem hier weg zou krijgen, als hij al weg zou gaan. Ik opende mijn kamer deur en keek in de ogen van mijn moeder. 'Een binnenpretje he?' Vroeg ze. 'Dus je praat ook met jezelf?' Ze had me door. Ik werd rood van schaamte. 'Waar heb je hem verstopt?' Vroeg ze. Hoe wist ze dat het een hij was? Natuurlijk, zijn stem... Ik wees naar het bed. Ze ging op haar knieën zitten en keek onder het bed door. Ze zwaaide. Ashton kwam met een rood hoofd onder het bed vandaan. Hij kwam wat ongemakkelijk naast me staan. Mijn moeder keek ons een voor een aan. 'Wat is er gaande tussen jullie?' Vroeg ze. Ashton en ik keken elkaar aan. 'Niks.' Zeiden we tegelijk. 'Hij wilde me alleen helpen maar pap was nogal aangebrand dus durfde ik het niet te vragen aan hem. Daarom verstopte ik hem onder mijn bed.' Zei ik zacht. Mijn moeder fronsde. 'Is dat het?' Vroeg ze. Ashton schudde nee. 'Ziet u die blauwe plek mevrouw?' Vroeg hij. Ik wierp hem een waarschuwende blik toe. Mijn moeder knikte. 'Haar vader heeft haar geslagen, ik was er bij toen hij haar sloeg. Ik lag onder het bed verstopt.' Ging hij verder, mijn blik negerend. Mijn moeders ogen werden groot. 'Isa...' Zei ze geschrokken. 'Waarom heb je niks gezegt?' Vroeg ze. 'Ik wilde je niet ongerust maken mam.' Zei ik zacht. Mijn moeder schudde haar hoofd en begon door de ruimte te ijsberen. 'Hoe vaak heeft hij je geslagen?' Vroeg ze. 'Geen idee, 3 keer of zo.' Zei ik. Ashton deed mijn shirt omhoog. De blauwe plekken staken fel af en zorgden voor een afschuwend gezicht. Mijn moeder sloeg haar hand voor haar mond. 'Isa!' Riep ze geschrokken uit. Ze stormde naar beneden. Ik hoorde haar tekeer gaan tegen mijn vader. 'Wat heb je gedaan?' Vroeg ik boos aan Ashton. 'Graag gedaan.' Zei hij. Ik gaf hem een stoot tegen zijn borstkast aan. Tot mijn spijt voelde ik zijn aantrekkelijke spieren. Ik kon me niet bedwingen. Ik stapte dichter bij hem. Hij keek naar mijn lippen en drukte zijn lippen op de mijne. We kusten vurig. Hij liet zijn tong langs mijn lip glijden en ik reageerde door mijn mond te openen. Zijn tong gleed naar binnen en we begonnen intens te zoenen. Hij legde zijn gespierde armen om mijn heupen heen. Ik had mijn armen in zijn nek gelegd en streelde met mijn handen door zijn haren. Ik hoorde een harde klap beneden die me wakker maakte. Ik maakte me hijgend los uit Ashtons greep. Wat had ik gedaan? Ik was over de streep gegaan, ik had de grens genegeerd. Wat een domme fout...