Na twee uur in elkaar gedoken te zitten op het bankje zag ik een bekende het parkje in lopen. Ik keek over mijn opgetrokken benen naar het knappe gezicht van Kay. Jammer genoeg was hij mijn beste vriend, anders had ik best wel op hem kunnen vallen. Hij had me nog niet opgemerkt en dat wilde ik zo houden. Op mijn wangen zaten uitgedroogde tranen die ik snel weg boende met mijn vingers. Ik voog rondom mijn ogen en lette heel even niet meer op Kay. Ik zag hem naar me toe lopen. Hij zwaaide vriendelijk naar me. Ik zuchtte en zwaaide vriendelijk terug. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en haalde mijn neus op. Kay kwam dichterbij en merkte mijn rode ogen op. Hij versnelde zijn pas toen hij mijn verdrietige gezicht zag. Oh god, ik wilde juist niks tegen hem vertellen. Hij kwam naast me zitten, stilletjes, en wachtte tot ik begon met praten. Toen hij merkte dat ik niet zou gaan praten begon hij maar. 'Wat is?' Vroeg hij. Ik keek hem aan. Hij keek mij aan. Even zag ik een intieme blik en dat deed me schrikken. Ik wist dat hij me al heel lang leuk vond. Ik wist dat. Ik zou er makkelijk misbruik van kunnen maken, maar hij was me te dierbaar. Met hem had ik al vier jaar van de middelbare doorgebracht. Nu we in ons laatste jaar zaten, het vijfde jaar, wilde ik hem niet meer kwijt als vriend. Hij raakte heel even mijn been aan en ik voelde een lichte tintelling op de plek waar hij me aanraakte. 'Het is Ashton.' Zei ik met een hese stem. De brok in mijn keel wilde niet weg gaan. Tranen kwamen terug in mijn ogen. Mijn ogen voelde dik en opgezwollen. Kay schoof iets naar me toe en sloeg zijn arm om me heen. Dit voelde fijn. Zijn armen waren gespierd. Zijn perfecte groenen ogen staarden vooruit. Hij wreef troosten over mijn arm heen. 'Vertel maar, wat heeft hij gedaan?' Vroeg hij zacht, bijna fluisterend. Ik haalde diep adem om tot rust te komen. 'Hij en Sanne hebben me misbruikt. Gewoon gebruikt zeg maar.' Zei ik met trillende stem. Ik voelde zijn spieren iets aanspannen en hij klemde zijn kaken op elkaar. 'Hoe?' Vroeg hij. Zijn toon was anders, hij was boos dat iemand me gekwetst had. 'Ashton deed alsof hij van me hield en we hebben gekust. Vanmiddag kwam Sanne naar me toe en ze huilde en zei dat Ashton haar gebruikt had en toen zijn ze beiden weg gegaan. Ik bracht Ashton zijn shirt achterna en toen bleek dat ze beiden in Sanne's huis waren en daar deden ze je-weet-wel samen en ik hoorde ze daarna lachen. Ze roddelde over me alsof ik een vreemde was.' Ratelde ik. Ik moest een flinke teug adem nemen om mijn longen weer te vullen. Ik zag Kay iets verward kijken. 'Dus Ashton heeft je bedrogen met Sanne die er een rol in speelde.' Zei hij tegen me als bevestiging dat hij het snapte. Ik knikte enkel. Zijn groene ogen kruisten de mijne. Langzaam kwam zijn gezicht dichter bij me en ik voelde de spanning tussen ons op lopen. Wat een geluk dat hij door dit parkje liep. Ik voelde zijn zachte lippen die van mij raken en een tintellend gevoel ging door mijn lichaam. Snel haalde hij zijn lippen weer van de mijne af en keek naar me met rode wangen. Ik glimlachte. Hij keek me onzeker aan. Wel grappig, zo levendig en hyper als hij op school is, zo stil en liefdevol is hij buiten school. Zacht liep hij me los. 'Hoe kan ik je helpen?' Vroeg hij toen hij zichzelf herpakt had. Ik ging goed zitten. 'Kus me.' Zei ik zacht. Hij keek me verrast aan. Ik zag vreugde in zijn ogen. 'Blijft dit bij één keer?' Vroeg hij. Ik schudde nee. 'Je bent knap en lief. Ik wou dat ik dat eerder had gezien, dat had me deze ellende bespaart.' Zei ik zacht met hese stem. Hij legde zacht zijn handen op mijn handen en bracht zijn mooie gezicht naar die van mij. We begonnen te kussen. Het was intiem en voelde beter dan ooit. Kriebels vulden mijn lichaam. Ik wist het zeker, ik was verlieft op deze jongen. Dit keer zou ik geen moeite doen het te blokkeren. Dan zou er alleen maar meer ellende komen en misschien zou ik zo mijn behoeftens kunnen veranderen. Ik moest eerst wraak verzinnen voor Ashton en Sanne. Misschien kon ik ze elkaar laten vermoorden. Elkaar laten lijden. Ik grijnsde bij de gedachten dat ze allebij wanhopig voor me op de grond geknield zaten en me smeekte dit te laten stoppen. Kay brak de kus en keek me aan. 'Hoe gaan we dit vertellen op school?' Vroeg hij. 'Gewoon, zeggen tegen Bilal, Henk en Delano dat we hebben.' Zei ik. Hij knikte instemmend. 'Zullen we gaan? Ik krijg het koud.' Zei ik. Hij stond op en trok me mee omhoog. Ik had het inderdaad koud, ookal was het begin zomer en bijna drieëntwintig graden warm. Kay sloeg een arm om mijn middel terwijl we begonnen te lopen richting zijn huis. We waren stil, wisten beiden niet wat we moesten zeggen.
'Heeft Ashton ook, je-weet-wel, met jou gedaan?' Vroeg Kay toen we eenmaal op zijn slaapkamer waren. Ik schudde nee. 'Hij was het wel van plan.' Kay keek me medelevend aan. 'Hoe kwam je nou aan die blauwe plekken dan? Ik had gehoord van Sanne dat er wat problemen bij jou thuis waren.' Zei hij. Ik huiverde onwillekeurig wat een soort bevestiging was voor hem dat er inderdaad problemen waren thuis. 'Wat is er gebeurd dan? Of wil je dat liever niet zeggen?' Vroeg Kay voorzichtig. 'Jawel, het is gewoon zo... Ik wil niemand zwart maken, snap je?' Zei ik. Hij knikte. Hij was zo lief! 'Mijn vader heeft agressie problemen en hij is alcoholist, dat gaat niet goed samen zoals je misschien al kan raden.' Zei ik. De rest kon hij al wel in gedachten invullen. 'Hij heeft je geslagen...' Zei hij. Ik knikte. 'Wist Ashton daar van?' Vroeg hij. 'Ja, hij is er één keer bij geweest maar toen zat hij verstopt.' Zei ik zacht. Kay balde zijn vuisten. Zo schattig! Zijn groenen ogen stonden vol ongeloof en haat. Ik pakte zijn arm beet. 'He rustig maar. Het is voorbij, mijn vader slaat me niet meer en ik verbreek het contact met Ashton en Sanne.' Zei ik geruststellend. Het leek iets te werken. Ik kon Kay Ashton laten vermoorden, ik hoefde hem simpelweg alleen kwaad te maken. Dat kon ik niet doen toch? Of wel? Nee, nee dat was te erg. Ik hou van Kay, voor de rest van mijn leven. Dat wist ik zeker...