Shawn pov.

Ik vind het zielig voor louise ze heeft soms nog last van haar paniek aanvallen en haar astma word er ook niet beter op.

Ze moet een paar keer per dag puffen uit zo'n puffer die ze heeft gekregen van de dokter. En als ze dat niet doet krijgt ze astma aanvallen.

En dat de crew helpt wil ik nou ook weer niet zeggen. Ik snap noet waar ze moeilijk over doen. Ze word mijn nieuwe buurmeisje dus ze gaan haar nog wel veel vaker zien.

En ja misschien vind ik haar wel leuk maar wat maakt dat uit ze gaat mij toch nooit leuk vinden. En waarom bemoeit de crew zich met mijn lievdesleven.

"Uuhh shawn. Gaat het wel"

"Hu oohh ja het gaat goed"

"Het zag er anders niet zo uit mendes" zei ze lachend.

"HET MAAKT TOCH NIET UIT HOE IK ERUIT ZIE" schreeuw ik naar haar

"Sorry hoor"

"NIKS SORRY DAAR HEB IK NIKS AAN. WEES EEN KEER NORMAAL OFZ. EN ECHT IK WORD HELEMAAL GEK MET JOU ZIEKTES IK HEB DAT IK HEB ZUS. JESUS KAP DAAR IS MEE"

"SORRY HOOR MENEER PERFECT IK KAN DAAR TOCH OOK NIKS AAN DOEN. ALS HET MIJN KEUZE WAS HAD IK DIT TOCH OOK NIET"

Louise pov.

Shawn liep boos de kamer uit. Ik wist noet waar hij naar toe ging maar dat maakte mij niet meer zo veel uit. Als hij nu al ziek word van mijn paniek aanvallen en astma aanvallen wil ik heb het ergste niet eens gaan vertellen.

* 2 uur later*

Shawn was nogsteeds niet terug en het was al 7 uur niet zo heel laat maar alsnog hij moet toch eten enzo.

Mike ian en brian waren al naar onze kamer gekomen omdat ze shawn moesten hebben dus ik heb hun alles verteld en ja. Nu zitten we met heel de crew naar shawn te appen en te bellen waar hij blijft.

Ik geoff ian en brian zijj buiten aan het zoeken. En anderew is binnen geblefen voor het geval dat wij hem ontlopen.

We zijn nu buiten en we zien een starbucks.

"Hij kan goed in de starbucks zitten" zegt ian. We knikken en lopen allemaal naar binnen en wie zat daar ja. Shawn peter raul mendes.

We lopen naar hem toe en ian laat hrm schrikken. Hij kijkt blij en kijkt dat rond zijn lach vervaagt als hij zij ziet.

"Waarom is dat hier" vraagt shawn terwijk hij maar mij wijst.

"Nou misschien omdat je haar leuk vind en omdat jij haar altijd wou zien. Je was alleen maar over louose aan het praten toen we in duitseland waren" zegt ian

"Ja en nou ben ik klaar met haar."

"Hoezo?"

"Ik ben klaar met haar paniek anvallen en astma"

Mijn ogen worden wazig voor de tranen.

"En het ergste heb ik je nog niet verteld" ze ik nu heel hard huilend.

Ik draai om en ren de starbucks uit samen met geoff.

Hij probeert mij comvertabel te maken. Want hij weet wat ik hen maar het lukt hem niet.

En dan hoor ik iemand rennen en schreeuwen 
"Louise waar ben je" ik kende doe stem het was shawn.

Ik verberg mijn huilende rode kop in geoff zijn borst maar niet voor lang want ik hoor dat shawn al weer naast ons staat.

"GA WEG" schreeuw ik naar shawn.

"Nee ik ga niet weg en het spijt me oke. Ik weet niet wat je nog hebt maar het is niet makkelijk voor je en dat zie ik aan je"

"Als je het nu al te veel vind hoef je ook noet meer te weten shawn"

"Nee louise ik eil het wel weten want ik geeft om je echt en het spijt me dat ik zo reageerde. Ik weer ook noet waarom ik dat deed maar geloof me ik geef echt om je"

Ik kijk hem aan en hij pakt mijn handen vast en zegt.
"Ik geef echt om je"

Ik begin nog harder te huilen en knuffel hem heel strak. Hij legt zijn hooft op de mijne en en fluisterd.

"Echt louise geloof me"

"Ik geloof je shawn"

"Kom je mee. Als je wilt dan gaan wij samen uiteten"

"Hee en wij dan" roept de rest.

"Jullie niet guys. Ga je mee louise."

Ik knik en shawn en ik lopen hand in hand weg.

"Get it shawn" roept ian en we hoorde gefluit achter ons.

"Ik hou van je louise"

"Ik hou ook van jou shawn"

Waar heeft louise last van??

Omg guys ik heb shawn live gezien en hij heeft mijn hand aan graakt ik was silver vip e  het was mazing foto's en filpjes komen later