Πετάω το λιπαντικό στο ντουλαπάκι της μηχανής μαζί με τον ανανά και καβαλάω την μηχανή μου. Κανονικά είχα ακόμη μια ώρα διάλειμμα αλλά αν δεν κάνω αυτό που μου λέει είναι ικανός να με παίρνει ασταμάτητα τηλέφωνα. Που έχω μπλέξει...τόσα χρόνια δουλεύω σε φύλαξη και πρώτη φορά μου τυχαίνει τέτοιο φρούτο. Λαχανικό δηλαδή. Αγγούρι και το νιώθω όλο..

μμ..ανώμαλο ..

Μαρσάρω  την μηχανή μου..τι μηχανή δηλαδή ...μια ντουκάτι αστεράτη. Την πήρα στα εικοσι μου απο τα πρώτα λεφτά που έβγαλα. Τότε ακόμη κατέβαινα σε αγώνες με ξύλο αλλά η μάνα μου καλή της ώρα εκεί που είναι, με είχε πρήξει να σταματήσω . Η μάνα πέθανε αλλά εγώ την υπόσχεση την κράτησα. Ξύλο επαγγελματικό σε αγώνα δεν έπαιξα ποτέ. Τώρα βέβαια στη φύλαξη πολλές φορές έχει τύχει να βαρέσω ..αλλά ποτέ δεν κινδύνεψα. Γενικά κανείς δεν μου κουνιέται. Δεν ξέρω αν φταίει ο σωματότυπος μου ή το ύφος μου αλλά γενικά μαλακίες πολλές δεν μου κάνουν. Και δεν τις σηκώνω.

Εκτός απο τον ινσταλοβερ. Αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτα. Είναι στον κόσμο του. Είμαι σίγουρη πως αν τον βαρέσω θα γελάσει. Πάντα γελάει. Όλα για αστείο τα έχει. Ε βέβαια άμα είναι βολεμένος ο κώλος σου όλα αστεία σου φαίνονται.

Παπάρας.

Στριφογυρίζω τα μάτια μου μόνο που τον σκέφτομαι.

Κοντεύω την είσοδο της έπαυλης και ο Μανώλης με χαιρετάει καθώς σηκώνει την μπάρα. Καλός ανθρωπάκος και πρέπει να έχει τραβήξει πολλά με αυτά που γίνονται εδώ μέσα. Δηλαδή τα πάντα γίνονται εδώ μέσα. Έχω κάνει άπειρες φορές τα στραβά τα μάτια αλλά το βλαμμένο τα κάνει και μπροστά μου.

Άρε τι τραβάω για να μαζέψω λεφτά..

Επιβραδύνω την μηχανή και την παρκάρω στην πυλωτή παρέα με την συλλογη απο αυτοκίνητα που έχει το κωλόπαιδο. Λαμποργκινι, φεράρι και δεν συμμαζεύεται. Το παράξενο είναι οτι δεν τα οδηγάει ποτέ. Ρε θεε γιατί δίνεις τα λεφτά σε παπάρες? 

Βγάζω το σακάκι μου και το φοράω. Γενικά στην δουλειά πάντα φοράω μαύρο κουστούμι και πουκάμισο λευκό. Θα φορέσω και κανά  φόρεμα μόνο αν βγω με την αγορίνα μου τον Κωστάκη . Με τον παπάρα που έμπλεξα δεν τον βλέπω συχνά. Και ιδίως τα καλοκαίρια.Ο Κωστάκης είναι μηχανικός σε νησί. Δουλεύει σε μια μαρίνα και διορθώνει γιοτ. Το χειμώνα όμως πάντα έρχεται Αθήνα και την πέφτει στο σπίτι μου για να ξεκουραστεί. 

Ο Κωστάκης είναι η αγορίνα μου εδώ και εννιά χρόνια. Απο το λύκειο μαζί. Παρθένο τον πήρα .

Κι εγώ δηλαδή παρθένα ήμουν..αλλά πάντα είχα το ύφος της περπατημένης.

Να είναι καλά ο πατέρας μου που με μεγάλωσε μέσα σε κωλόμπαρο. Εκεί έκανα τα πρώτα μου βήματα. Καθαρά ποτά και χαμογελαστά κορίτσια. Ακόμη έχει ένα μαγαζάκι αλλά δεν πατάει άνθρωπος. Εγώ του πληρώνω το νοικι του μαγαζιού. Καφενείο κατάντησε.  Πάντως οτι κορίτσι πέρασε απο το μαγαζί του ήταν μάλαμα. Και την Νένα απο εκεί την γνώρισα. Αστέρι και μεγάλη καρδιά.

Παίρνω τον ανανά , παίρνω και το λιπαντικό και μπαίνω στην έπαυλη. 

Κοιτάω γύρω μου..το προσωπικό πασχίζει να καθαρίσει. Χθες είχε πάρτυ και τα έκαναν όλα σκατά. Κουβαλάει όποιον βρει στο σπίτι του και του το κάνουν μπουρδέλο. Δεν μπορώ να τον καταλάβω. Ζει για να διασκεδάζει. Ώρες ώρες μου θυμίζει τον πατέρα μου. Απορώ πως τον άντεξε η μάνα μου.

Που δεν τον άντεξε δηλαδή..αν και..καλός είναι μωρε ..απλά παρεξηγημένος.

Κοιτάω την Σταματία.

"Καλημέρα" της λέω και κουνάω το κεφάλι αποδοκιμαστικά. Σκατά το σπίτι. Μέχρι και βρακί υπάρχει πεταμένο κάτω. 

Η Σταματία είναι η νταντά του.

Ναι έχει ακόμη νταντά.

Και του πάει και πρωινό στο κρεβάτι. 

"Συμμαζεύεις κυρία Σταματία τα χάλια του?" λέω με δυσαρέσκεια . Μεγάλη γυναίκα και καθαρίζει τις μαλακίες του.

"Θα μεγαλώσει και θα στρώσει Βαγγελιώ μου , μικρό είναι"

Στριφογυρίζω τα μάτια μου. Αν κανείς δεν βλέπει πως είναι άντρας πως θα νιώσει οτι είναι μεγάλος άντρας πια? Όλοι τον κανακεύουν λες και είναι μωρό. Με ξεπερνάει αυτό.

"Έφερες τον ανανά παιδί μου? έχει φαει τον τόπο να ψάχνει έναν. Έχει έμπνευση για μια φωτογραφία" 

Το είπε με περηφάνια αυτό?

Στριφογυρίζω ξανά τα μάτια μου.

Ρε δεν πάμε καλά.

"Που  είναι?" 

"Στο πλορουμ"

Play room. Mάλιστα. 

Πηδάει.

Πάω προς τα εκεί με επιφύλαξη. Δεν γουστάρω να μπαίνω εκεί μέσα . Όχι οτι ντρέπομαι αλλά ο άνθρωπος είναι και παπάρας. Την άλλη φορά πηδούσε και με φώναξε να του πιάσω τα προφυλακτικά απο το κομοδίνο. Δεν ήθελε να χαλάσει " την στιγμή " μου είπε. Το δικό μου στομάχι όμως ,να το χαλάσει απο αηδία να τον βλέπω να έχει την άλλη στα 4.

Κανένας σεβασμός ρε στον εργαζόμενο.

Άρε Κωστάκη...χάθηκε να είσαι φραγκάτος ..το χειμώνα ποτέ δεν δουλεύει γιατί κουράζεται το καλοκαίρι και πρέπει να έχω χρήματα να μας συντηρώ.

Μάλιστα μου είπε " καλή Βαγγέλη?" και της σφαλιάρισε τον κώλο.

Αυτό που νομίζει οτι είμαι λεσβία με ξεπερνάει. Πρέπει να δει τι εργαλείο είναι ο Κωστάκης να του κοπεί η μιλιά. Εντάξει του ρίχνω ένα κεφάλι..αλλά έχει κάτι μπράτσα..αρκετά μεγάλα.

"ΔΗΜΗΤΡΗ" φωνάζω απέξω απο το πλειρουμ. 

Πλειρουμ που δεν έχει ούτε μπιλιάρδο..

Διάβασε ο παπάρας τις πενήντα αποχρώσεις και έτρεξε να φτιάξει και αυτός δωμάτιο σαδομαζοχισμού.

Ρε δεν μου έλεγε να τον πλακώσω εγώ στο ξύλο να του βγει φθηνότερο?

"ΕΛΑ ΜΕΣΑ"

"ΑΝ ΠΗΔΑΣ ΘΑ ΣΕ ΓΑ-"

Εμ..

"ΑΝ ΠΗΔΑΣ ΘΑ ΣΕ ΠΛΑΚΩΣΩ ΣΤΟ ΞΥΛΟ"

Τον ακούω να γελάει.

Με το ωραίο γέλιο..πως γίνεται να γελάει με τόση ..

Γυρίζω το πόμολο και τον βλέπω στο κρεβάτι με λεοπάρ μαγιο. Δίπλα του έχει μια μοντέλα που φοράει επίσης λεοπάρ μαγιό.

"Έφερες τον ανανά?" δεν με κοιτάει. Είναι αφοσιωμένος να παίζει πλειστεισιον. Κάθονται και οι δυο στο κρεβάτι οκλαδον και έχουν απο ένα τηλεχειριστήριο στο χέρι.

Μηχανικά κοιτάω το κορμί του. 

Μηχανικά και απο συνήθειο όχι οτι τραβάω κανένα ζόρι να τον πάρω μάτι. Εγώ έχω τον Κωστάκη που με λατρεύει.

Το ρεμάλι ...γυμνάζεται πολλές ώρες την ημέρα και έχει και διατροφολόγο. Είναι όλο μύες , χωρίς τατουάζ , χωρίς σκουλαρίκια. Έχει σκούρη επιδερμίδα καταγάλανα μάτια και μαύρα σγουρά μαλλιά.

Εντάξει αντικειμενικά ...είναι ωραίος γκόμενος. 

Αλλά τι να το κάνεις..

Γυρίζει ξαφνικά και με κοιτάει. Έντονα. Το κάνει καμιά φορά και νιώθω περίεργα. Δεν μου αρέσει να με κοιτάζει έτσι.

Τον κοιτάζω βλοσυρά και ξινισμένα.

"Τι έγινε Βαγγελάκη ψαρώσαμε με την κορμάρα?" μου λέει και μου σκάει το γνωστό χαμόγελο της κολγκειτ.

Ρε το κωλόπαιδο...πάντως απο χαμόγελο σκίζει.

Τι να το κάνεις . Ο τύπος είναι βλάκας.

"Τον ανανά δεν τον θέλω τελικά , αν θες φάτον , το λιπαντικό όμως πρώτο συρτάρι στο κομοδίνο βάλτο , σεκείνο με τα μαστίγια και τις σφήνες.

Να θυμηθώ να πάρω αντισηπτικό θα κολλήσω τίποτα με αυτόν που έμπλεξα.

Τον βλέπω να πασχίζει να βγάλει την πίστα. 

Αφήνω το λιπαντικό..καλά τον ανανά μου έρχεται να του τον βάλω..τέλοσπάντων ...και κοιτάω το παιχνίδι.

Το παιχνίδι εννοείται το ξέρω. Είναι με ξυλίκι και είμαι φοβερή σε αυτό. Το λέει και ο Κωστάκης.

"Μανάρι  μου είσαι άσχετη ..τι πατάς τόση ώρα?"

Λέει στην ξανθιά μοντέλα. 

Εν τω μεταξύ όλες μανάρια τις λέει. Είμαι σίγουρη πως δεν θυμάται ονόματα.

Και εν τω μεταξύ όντως το μανάρι του είναι άσχετο.

Γυρίζει και με κοιτά φευγαλέα.

"Βαγγελάρα παίξτο μαζί μου γιατί δεν θα περάσω την πίστα με την καμία με το μαναράκι"

Στριφογυρίζω τα μάτια μου.

"Δεν παίζω μαζί σου τίποτα"

"Αφού ξαναπαίξαμε και σε είδα που γελούσες "

Στριφογυρίζω πάλι τα μάτια μου.

Παρατάει το τηλεχειρηστήριο και με κοιτά κουταβίσια.

"Γελούσα γιατί είσαι άσχετος και δεν ξέρεις να πηδάς"

Αλήθεια ρε φίλε ένα ηλίθιο εμπόδιο δεν ήξερε να πηδήξει. Στο τέλος αγανάκτησα και το πήδηξα εγώ γι αυτόν.

Με κοιτάζει πάλι έντονα.

Αυτός τελευταία πολύ περίεργα με κοιτάζει.

"Έλα να μου μάθεις πως πηδάνε"

μου λέει και μου χαμογελά αθώα.

"Ή πήγαινε να βοηθήσεις την Σταματία στο καθάρισμα"

Συμπληρώνει και έχω ήδη σπρώξει το μανάρι του για να κάτσω.

Χαμογελάει σαν χαζό.

Ε βέβαια αν του κάνω τα χατίρια είμαι καλή.

Κοιτάω το κρεβατι που έκατσα.

"Αν κολλήσω τίποτα θα σου κάνω αγωγή και θα σου πάρω όλη την περιουσία"

Γελάει πάλι.

Και με κοιτά πάλι έντονα.

"Είσαι ηλίθιο? Παίξε ρε " του λέω κοφτά και τον βλέπω να δαγκώνει το χείλος του.

Με κοιτά πάλι έντονα.

"Είσαι βλαμμένο αγόρι μου? τι με κοιτάς έτσι? εκεί είναι η οθόνη" 

Γελάει πολύ. Τα μάτια του λαμπυρίζουν . Πάντα γυαλίζουν όμορφα όταν γελάει.

Βγάζω το σακάκι μου το ακουμπάω προσεκτικά δίπλα μου και διπλώνω τα μανίκια μου.

"Θα σε σκίσω κωλόπαιδο" του λέω και γελάει.

"Σκίσε με Βαγγελάρα αν μπορείς" μου λέει σοβαρά και για τις επόμενες δυο ώρες δεν σηκώσαμε κεφάλι.