Tην έχω στην αγκαλιά μου. 

Η κοριτσάρα κλαίει συνέχεια για τον παπάρα της. Κοιτα ρε τον μαλάκα που δεν εκτίμησε τετοιο παιδαρο.

"Δεν αξίζει Βαγγελιώ "της λέω κοφτά και σοβαρά, μέσα απο την καρδιά μου,  αλλά συνεχίζει να κλαίει

"Εγώ δεν αξίζω" κλαίει με λυγμούς , όταν ακούω την πόρτα της καμπίνας να ανοίγει. Το κεφάλι της Λιλύς ξεπροβάλλει απο το άνοιγμα.

"Όλα καλά?" μας κοιτάει διστακτικά

"Όλα καλά, άσε μας μόνους" της κάνω νόημα να κλείσει την πόρτα. Η Βαγγελιώ τραβιέται απο την αγκαλιά μου , τρίβει τα μάτια της , έχει γεμίσει μπογιές το πρόσωπο της

"Σήκω να σε πλύνω" την τραβάω απαλά και με υπακούει. Την πηγαίνω στο μπάνιο και της ξεπλένω το πρόσωπο με άφθονο νερό, σηκώνεται και με κοιτάει με κοκκινισμένα μάτια.

"Νιώθω ηλίθια..και ..νιώθω χάλια..εγώ..εγώ" κλαίει συνέχεια . Της σκουπίζω το πρόσωπο με μια πετσέτα

"Πρέπει να δείχνω χάλια"

"Είσαι όμορφη" πάντα είναι όμορφη. "Έλα να βγάλεις αυτό το φόρεμα"

"Τι το ήθελα το φόρεμα..είπε πως.." κλαίει συνέχεια. 

Ψάχνω στην ντουλάπα και βγάζω μια αλλαξιά με φόρμες. " Γύρνα απο την αλλη να αλλάξω"

Γυρίζω . 

Την ακούω να γδύνεται.

"Γύρνα" 

Φοράει το φούτερ της και μια μαύρη φόρμα. Κάθεται στο κρεβάτι, σκουπίζει τα μάτια της" μην με νταντεύεις Δημήτρη, είμαι καλά, δηλαδή..ξέρεις..και δεν είσαι υποχρεωμένος ιδίως όταν σου είπα τόσα"

"Άνθρωποι είμαστε λέμε και καμιά μαλακία, όλα καλά." πηγαίνω κοντά της. Δείχνει να ηρεμεί.

"Να σου φέρω κάτι να πιεις?" 

"όχι"

Με κοιτά ντροπαλά.

"Είσαι φίλος τελικά Δημήτρη. Πραγματικός φίλος. Συγνώμη για τις μαλακίες που έχω πει για σένα"

Με κάνει να νιώθω τελείως μαλακας που ζητά συγνώμη.

Και με βλεπει και φιλικά!

"Θέλεις να μου πεις τι έγινε? Ίσως νιώσεις καλύτερα αν τα πεις κάπου"

Κλείνει το πρόσωπο της με τα χέρια της.

"Πήγα να του κάνω έκπληξη και..όταν με είδε..δεν χάρηκε..πήγα να τον φιλήσω και τραβήχτηκε..θύμωσε μαζί μου..είπε πως ήρθα στο νησί για να τον ελέγξω ..εγώ του είπα πως του εχω εμπιστοσύνη και μετά..δεν ξέρω ..εγώ του είπα πως .."

Ανοίγει τα μάτια της και με κοιτάει.

"Του είπα την αλήθεια ..ξέρεις..οτι ..εμείς.."

Γουρλώνω τα μάτια

"Τι του είπες?"

"Τι περίμενες? Τι νόμιζες? Δεν θα του έλεγα πως σε φίλησα? Δεν είχα μούτρα να τον δω απο την ντροπή μου"

"Εννοείς.."

Τι κοριτσι ξηγημένο είναι αυτό? Θα με τρελανει!

"Ναι του είπα πως σε μια στιγμή αδυναμίας φίλησα το αφεντικό μου..δηλαδή εσένα.."

Μμμ..μια στιγμή αδυναμίας. ..του είπε?

"Και σου είπε?"

Την κοιτάω καθώς τα μάτια της θολώνουν και πάλι απο δάκρυα. Ρε τι κορίτσαρος είναι αυτός..πήγε στον παπάρα και τα ξέρασε όλα. Αν και γουστάρω που είναι τόσο ντόμπρα. 

"Μου είπε πως είμαι πουτάνα και δεν αξίζω μια "

"ΑΥΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΣΟΥ ΕΙΠΕ?"

Ρε το αρχίδι θα τον γαμήσω ανάποδα λέμε. Βγήκε και απο πάνω. Καλά εγώ αυτόν θα τον γαμήσω σύντομα. 

"Και πως δεν μπορεί να συνεχίσει μαζί μου γιατί δεν μπορεί να μου έχει άλλο εμπιστοσύνη και πως..του τελείωσε"

Θα τον τελειώσω . Την κοροιδεύει και απο πάνω.

"Κι εσύ ρε κοριτσάρα μου πως σου ήρθε με το χάρηκα να του πεις για το φιλί?'

Την βλέπω να θυμώνει.

"Για εσένα μπορεί να μην ήταν σπουδαίο αλλά εγώ σέβομαι την σχέση μου και δεν θέλω μυστικά. Τον άνθρωπο αυτό θα τον παντρευτώ..δηλαδή..θα τον παντρευόμουν..πως γίνεται να μην ξέρει την αλήθεια? Εσύ μπορεί να είσαι κωλόπαιδο και να νομίζεις πως όλα είναι μια πλάκα αλλά για εμένα ..έχω διαφορετικές αξίες απο εσένα"

Άντε πάλι ..πως γίνεται πάντα να μου την λέει?

"Αυτό που νομίζεις ποιός είμαι με ξεπερνάει"

"Ξέρω ποιός είσαι. Το μόνο που σε νοιάζει είναι να απαυτώνεις και να κάνεις πάρτυ αλλά ο Κωστάκης είναι σοβαρός άντρας . Για εκείνον και ένα φιλί είναι προδοσία"

Ρε πως δεν τα σπάω όλα..

Κλαίει πιο δυνατά.

"Καλά..ηρέμησε. Είμαι κωλόπαιδο και ο Κωστάκης είναι ο άντρας του αιώνα"

"Είναι όντως καλός..δεν του άξιζε να του ρίξω κέρατο και  τώρα όλα τελείωσαν. Ούτε ζωγραφιστή δεν  θέλει να με δει. Τον παρακάλεσα..έκλαψα..τίποτα..με έδιωξε. .τα έκανα όλα χάλια..δεν θα παντρευτώ ποτέ..δεν θα κάνω ποτέ παιδιά"

Κλαίει με αναφυλλητα.

"Βασικά..εσύ τώρα κλαίς γιατί έχασες τον παπα..τον Κωστάκη ή επειδή δεν θα παντρευτεις ..έτσι γενικά και αόριστα?"

Πες έτσι ρε μωρό μου και έχει γίνει ένα με το πάτωμα η ψυχολογία μου. Ο Κωστάκης και ο Κωστάκης..και κλάμμα για τον Κωστάκη. Και σιγά τον άντρα δηλαδή. Τον είδα στις φωτογραφίες. Ένας κοντός φλώρος είναι. Του ρίχνω δυο κεφάλια .

"Πλακα κάνεις? " τα μάτια της πετάνε σπίθες" είμαι 27 χρονών. Οι περισσότερες συμμαθήτριες μου ή έχουν παιδί ή έχουν σοβαρή σχέση..εγώ πότε θα κάνω οικογένεια?"

"Μα είσαι 27 όχι 47..τι κόλλημα είναι αυτό?"

"Θέλω τέσσερα παιδιά..πότε θα τα κάνω? Δεν βγαίνουν οι αριθμοί"

Ξεφυσάω. 

Ανάβω τσιγάρο και κάθομαι απέναντι της.

Την κοιτάω. 

Με κοιτάει.

"Λοιπόν.." φυσάω τον καπνό μου προς το ταβάνι. " θέλεις να κλείσω εισητήρια να επιστρέψουμε σήμερα αεροπορικώς?"

"Και το γιωτ?"

"Γάμησε το γιωτ. Έχει καπετάνιο. Πάμε σπίτι?"

"Ναι" σκουπίζει τα μάτια της.

"Δημητρη.." 

Προφέρει το όνομα μου σοβαρά.

"Ευχαριστώ"

"Δεν κάνει τίποτα κορίτσαρε" της απαντάω εξίσου σοβαρά. 

"Θέλω να μείνω λίγο μόνη σε παρακαλώ"

"Πάω να κανονισω τα εισητήρια κι έρχομαι"

Μου γνέφει θετικά. 

(..)

Παίρνω στα χέρια μου τα εισητήρια . Το απόγευμα μπορούμε να επιστρέψουμε πίσω. Μπαίνω στο ταξί. 

Να φύγουμε αλλά να κανονίσω και κάτι πρώτα.

Κάποιον δηλαδή.

"Ξέρεις το γιωτ που δουλεύει ο Κώστας Βαρελής?"

"Εννοείται" ο ταξιτζής με κοιτά αινιγματικά απο τον καθρέπτη του αυτοκινήτου.

"Ωραία"

Μια τελευταία στάση και μετά καρφί σε εκείνη. Δεν την αφήνω λεπτό να μείνει εδώ. 

Στο γιώτ πάνω βλέπω μια πενηντάρα με ένα σατέν κιμονο

Ανασηκώνεται κατευθειαν και βγάζει τα κόκκινα γυαλιά μυωπίας της.

"Απο πότε βρέχει αστέρια ο ουρανός?"

Με τσεκάρει απο πάνω ως κάτω

"Που είναι ο παπαρας?"

"Ορίστε?"

Με κοιτάζει έκπληκτα.

Απο μέσα απο την καμπίνα βγαίνει ένας κοντός κοκκινομάλλης. 

"Ποιός είσαι εσύ?" 

Με κοιτάει βλοσυρά. Κοιτάει μετά και την κυριούλα του.

"Αυτός που θα σε γαμήσει στο ξύλο παπάρα"

Πέφτω πάνω του πριν προλάβει να πει κουβέντα.

(..)

Το χείλος μου είναι σκισμένο. Τρέχει αίμα. Η μπλούζα μου είναι σκισμένη. 

Κοιτάω τον παπάρα. 

Αυτός είναι γενικά όμως σκισμένος.

"Και μην τολμήσεις να την πλησιάσεις ξανά μαλάκα αρχίδι του κερατα καραγκιόζη γαμώ το σπίτι σου" 

Φτύνω κάτω .

"Αστέρι" η κυριούλα τρέχει απο πίσω μου. 

Μου χώνει στο χέρι ένα χαρτάκι.

Γυρίζω και την κοιτάζω. Έχει ανοίξει το κιμονό της και απο κάτω βλέπω ένα μικροσκοπικό μαγιο μόνο. 

Όσο χτυπιόμουν με τον παπάρα καθόταν στην άκρη και μας κοιτούσε. Να δεις που γούσταρε .

"Πάρε με τηλέφωνο κούκλε και σου υπόσχομαι να σε κάνω χρυσό "

Την κοιτάω απο πάνω ως κάτω.

"Τσουκ"

(..)

Χτυπάω απαλά την πόρτα της.

Δεν απαντάει.

Την βλέπω κουβαράκι να κοιμάται στην άκρη του κρεβατιού της. Πηγαίνω και στέκομαι απο πάνω της. 

Γενικά ..ανεξάρτητα ..που..δεν μας βλέπω..να το προχωράμε..η γυναίκα είναι αμείλικτη με το θέμα των γάμων..παρόλαυτα..αν με θέλει για φίλο θα είμαι δίπλα της.

Βγάζω την σκισμένη μπλουζα μου.

Ανοίγει τα μάτια της.

"Είσαι χτυπημένος" τρίβει τα μάτια της .

"Πρέπει να κόψω το αλκοολ. Παραπάτησα."

"Όντως πρέπει να το κόψεις. Δεν σου κάνει καλό"

Δεν θέλω κύρηγμα αυτή την στιγμή. Δεν νιώθω καλά.

"Μπορώ να κοιμηθώ μαζί σου?Είμαστε άυπνοι και  σε δυο ώρες πετάμε"

Ξεφυσάει. Με κοιτά διστακτικά.

"Γιατί να κοιμηθείς μαζί μου?"

Καθομαι στην άκρη του κρεβατιού της. 

"Γιατί το χρειάζομαι Βαγγελιώ"

Δαγκώνει το χείλος της.

"Ψεύτη..το κάνεις για εμένα"

Της χαμογελάω.

"Μην το κουράζουμε. Σε παρακαλώ"

"Καλα" 

Ξαπλώνω δίπλα της . Κοιτάω την πλάτη της.

"Γύρνα να σε κοιτάω"

Γυρίζει. Τα μάτια της είναι κοκκινα.

Την τραβάω πάνω μου.

Την αγκαλιάζω.

"Τώρα..αυτό είναι σωστό?" μου λέει με χαμηλή φωνή.

Η καρδιά μου χτυπά δυνατά.

"Οι φίλοι αγκαλιάζονται ξέρεις.." της λέει ήρεμα και χώνω το πρόσωπο μου στο λαιμό της. Την σφίγγω πιο πολύ πάνω μου.

"Καλά" μου ψιθυρίζει και βάζει τα χέρια της γύρω απο την μέση μου.

Με πεθαίνει. 

"Είσαι παίδαρος Βαγγελιώ..στον λόγο της τιμής μου..μεγάλος παίδαρος..μην σε κάνει κανένας παπάρας να πιστέψεις το αντίθετο. Αξίζεις πολλά. Πάρα πολλά." 

Κρύβει το πρόσωπο της στο στέρνο μου. 

"Ευχαριστώ..Δημήτρη" με σφίγγει πάνω της κι άλλο. 

Την σφιγγω κι εγώ.

 Με σφίγγει κι αλλο.

Άντε τώρα να κοιμηθώ με τόσες καύλες.