Τσουγκρίζω την μπύρα μου με την δική του. 

Στην άκρη του μπαρ η τηλεοραση παίζει ασταμάτητα την πρωτοχρονιάτικη γιορτή που ετοιμάζεται στο κέντρο της πόλης. 

Όπως και ο Δημήτρης κάπου μέσα σε αυτή την πόλη θα οργανώνει το μεγάλο πρωτοχρονιάτικο πάρτυ του ινστα λόβερ. Υποτίθεται σήμερα θα πάω να ελέγξω την ασφάλεια του χώρου. Τόσες μέρες αποφεύγω να τον δω. Υποτίθεται έχω άδεια..αλλά και η δουλειά είναι δουλειά. Του έχω χρέος απο τότε που έσκασε τα φράγκα για να ξελασπώσει τον πατέρα μου. Δεν το ξεχνάω. Θα του τα δουλέψω μέχρι τελευταίο ευρώ. Κι ας ξέρω πως θα πεθάνω όταν έρθει η στιγμή να τον αντικρίσω . Tι τους ήθελα τους έρωτες? Αφού δεν την παλεύω . Εξακριβωμένο.

Πίνω απο την μπύρα μου και τον βλέπω να φυσά τον καπνό του απο την άλλη. Τα κόκκινα μαλλιά του ακόμη και στο ημίφως του μπαρ φαίνονται σαν φωτιά. Ολοκόκκινα. Κάποτε είχε έντονες φακίδες αλλά με τον χρόνο εξασθένησαν. Αλλά ακόμη τις διακρίνω. 

"Ήρθα απο το νησί γιατί δεν μου πάει καρδιά αν δεν το ξεκαθαρίσουμε το μεταξύ μας" μου είπε σαν βρεγμένη γάτα όταν πετάχθηκε μπροστά μου έξω απο το σπίτι μου. 

"Μην πέφτεις ψυχολογικά  . Εγώ λέω πως όλα θα πάνε καλά. Έτσι όπως μου τα περιγράφεις ο τύπος είναι ερωτευμένος. Απλά περνάει ζόρια Βαγγελιώ. Θα δεις πως μόνος του θα έρθει και θα ζητήσει συγνώμη."

Ο Κωστάκης..

Με τον Κωστάκη γνωριστήκαμε στο δημοτικό. Είχε μόλις μετακομίσει απο άλλη πόλη. Χρειάστηκε ένας αγώνας ποδοσφαίρου στο πίσω μέρος της αυλής του σχολείου και ένα καλό ξύλο για να γίνουμε φίλοι.

Το σημάδι πάνω απο το χείλος του το κονόμησε απο εκείνη την μέρα. Έλεγε πως δεν μπήκε γκολ. Εγώ έλεγα πως μπήκε.

Πιαστήκαμε στα χέρια. 

Μπουνιές κλωτσιές και μια πέτρα που την έριξα πάνω του στο τέλος. Αιμορραγούσε πολύ. Ο διευθυντής ήρθε και φώναζε έξαλλος.

Είπε πως σκόνταψε.

Γίναμε φίλοι καλοί. Και μόνο όταν μπήκαμε στην εφηβεία αρχίσαμε να σταματάμε σταδιακά το ποδόσφαιρο και να πειραματιζόμαστε με τα σώματα μας. Ήταν κάτι φυσικό. Ήμουν η κολλητή του και ήταν ο καλύτερος μου φίλος. 

Στο λύκειο ημασταν πια ζευγάρι. Επίσημο.

Η Βαγγελιώ και ο Κωστάκης.

Ήταν λογικό για όλους. Περάσαμε μια ζωή μαζί. Ήταν λογικό για εμάς.

Έρωτας?

Δεν ξέρω.

Απλά ήταν λογικο. Αγαπιόμασταν και μάθαμε μαζί το σεξ. Αυτό που κάναμε τέλοσπάντων.

Ήταν λογικό να θεωρήσουμε οτι θα παντρευτούμε. Οτι θα κάνουμε παιδιά. Υποθέτω εγώ το θεωρούσα λογικό. 

Όλα λογικά. Κανένα όμως αίσθημα σε αυτά. Τώρα το βλέπω καθαρά.

Η πρώτη φορά που ερωτεύτηκα ήταν με τον Δημήτρη. Γι αυτό άργησα να αναγνωρίσω τα σημάδια.

"Το ξέρεις οτι είσαι οικογένεια μου?"

Ξεφυσάω και τον κοιτάζω καθώς πίνω την μπύρα μου. 

Ξεκίνησαν τα αισθηματικά.

"Το ξέρω πως ως αγόρι σου υπήρξα.." ψάχνει την λέξη και χαμογελά λοξά.

"Παπάρας?" τον βοηθάω.

"Εμ..ανεπαρκής θα έλεγα εγώ" μου τσουγκρίζει την μπύρα και πίνει . 

"Και εγωιστής υποθέτω. Και δειλός. Θα έπρεπε να σου πω χρόνια πριν οτι η σχέση μας για μένα ήταν σχεδόν αδελφική αλλά πως μπορείς να διώξεις την αδελφη σου απο την ζωή σου έτσι απλά? Είσαι ..με βοήθησες σε τόσα και ήσουν πάντα εκεί για εμένα. Και το μόνο που ήθελες απο εμένα ήταν παιδιά. Και πιεζόμουν γιατί σου άξιζε αλλά ..απλά δεν μπορούσα να σου το δώσω αυτό Βαγγελιώ. Ήθελα να ερωτευτώ ..ήθελα .."

Του γνέφω καταφατικά.

"Είμαι μαλάκας "

"Είσαι" του λέω και του τσουγκρίζω την μπύρα του . Πίνω και καταπολεμώ την επιθυμία μου να κοιτάξω το κινητό μου. Με πληγώνει κάθε φορά που δεν βλέπω ένα ίχνος ζωής απο εκείνον.

"Έχω γκόμενα" μου λέει με μια ανάσα και γελάω. Το πρόσωπο του είναι κόκκινο σαν τα μαλλιά του. Είμαι σίγουρη που απο την στιγμή που βρεθήκαμε σκέφτεται πως θα το ξεστομίσει.

"Ξέρασε τα όλα"

"Είμαστε έτοιμη για τέτοια φιλική συζήτηση?"

Γελάω αμυδρά. Οτι και να παιχθηκε μεταξύ μας. .είναι το φιλαράκι μου. Ο άνθρωπος που όταν πέθανε η μάνα μου ήταν εκεί για εμένα να με κρατά στην αγκαλια του όταν έκλαιγα.Δεν τα ξεχνάει αυτά η Βαγγελιώ. 

"Αντέχω"

"Και φυσικά αντέχεις. Στις εννια του μακαρίτη άλλον η Βαγγελιώ έβαλε στο σπίτι" διακρίνω ένα ελαφρυ θυμό μαζί με ευθυμία. Είναι ακόμη μπερδεμένο το πράγμα. Αλλά θα το ξεκαθαρίσουμε.

"Εσύ δεν περίμενες καν να πεθάνω Κωστάκη έχω την αίσθηση" τον κοιτάω σοβαρα και μου χαμογελά ένοχα. Δεν είμαι τελείως χαζή. Υποθέτω το ένιωθα οτι είχαμε απομακρυνθεί απλά..απλά ήθελα να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Η ελπίδα να έχω την δική μου σαπουνόφουσκα ευτυχίας με έκανε να παραβλέπω τα πάντα.

"Τρείς μήνες πριν χωρίσουμε αλλά ορκίζομαι οτι είχαμε να σου θυμήσω να βρεθούμε 4 μήνες" 

Ξεφυσάω. " Δεν μετράει για κέρατο δηλαδή?"

Ανασηκώνει τους ώμους.

"Φίλησες κι εσύ το αφεντικό σου να σου θυμίσω"

Ανασηκώνω κι εγώ τους ώμους μου.

Ναι. Τον Δημήτρη τον ερωτευτηκα πολύ καιρό πριν φιληθούμε. Και αυτό είναι κέρατο.. υποθέτω.

"Είναι καλή ? Σε  αγαπάει?"

Θέλω ο Κωστάκης να είναι καλά. 

Ξεφυσά και τρίβει τα κοντά γένια του.

"Είναι μαλακισμένη και μου ρίχνει φοβάμαι κέρατο. Το ακράτητο έχει. Την έχω πετύχει να φλερτάρει με πολλούς άντρες. Θα με πεθάνει"

Γελάω. 

Με αγριοκοιτάζει.

"Καλά συγνώμη αλλά γιατί κάθεσαι μαζί της?"

"Να εκφραστώ χαλαρά?" με κοιτά διστακτικά

"Ναι ασφαλώς"

Δεν τραβάω κανα ζόρι. Θέλω να είναι ευτυχισμένος. Πάνω απ'όλα είμαστε φίλοι.

"Είναι στο σεξ πυραυλάκατος. Συγνώμη που το λεω αλλά είχα πάει μόνο μαζί σου και μαζί της..απλά ..με έλιωσε η γυναίκα..δεν την κάνεις καλά..είναι ..είναι..απίστευτη"

Στριφογυρίζω τα μάτια μου

"Αλήθεια είναι..και το ορκίζομαι πως δεν της την έπεσα. Ειλικρινά φιλάω σταυρό Βαγγελιώ. Εγώ της επιδιορθωνα το κότερο..και μετά μου είπε μια μέρα πως θέλει να πάμε ταξίδι στα ανοιχτά και μου είπε πως θέλει και μηχανικό μαζί και-"

Πάντα αφελής.

"Αλήθεια τώρα?"

"Ναι! και το βράδυ ..το πρώτο βράδυ Βαγγελιώ που κοιμήθηκα στην καμπίνα μου ήρθε με κάτι κόκκινα μπουρδελέ  εσώρουχα..ξέρεις εσύ δεν φοράς τετοια..τα είχα δει μόνο σε τσοντες..και στην τηλεόραση..και τρελάθηκα. Στην αρχή είπα μαλακία στην Βαγγελιώ. Μετά με καβάλησε και μετά ..εμ..είπα ..είμαι 27..και δεν έχω πάει με άλλη γυναίκα..ποτέ..είπα μόνο μια φορά..για την εμπειρια..απλά μετά με καβάλησε και το πρωι..είπα δυο φορές Κώστα  και μετά τέλος η Βαγγελιώ δεν το αξίζει αυτό..αλλά μετά ρε Βαγγελιώ ήρθε στην ντουζιέρα, γονάτισε και -"

"Σταμάτα θα ξεράσω"

"Συγνώμη"

Χαμηλώνει το βλέμμα του στην μπύρα του. Γυρνάει το βλέμμα του σε μένα διστακτικά.

"Πάντως απίστευτη  πίπα ...μου πέταξε τα μάτια..κι εσύ ποτέ δεν έσκυβες..καταλαβαίνεις"

Κοκκινίζω. 

"Υποθέτω καταλαβαίνω"

"Είσαι φίλη" μου χτυπά μια μπουνιά στο μπράτσο.

"Πάντως μπορούσες να μου πεις την αλήθεια"

Μου πιάνει το χέρι.

"Θα σε πλήγωνα. Και απλά δεν μπορούσα να σταματήσω το σεξ μαζί της. Και υποθέτω με βόλεψε που βρήκες άλλον αν και με έτσουξε συγχρόνως και τον εγωισμό μου. Υποθέτω όμως εγώ είμαι καλύτερος εραστης απο εκείνον?"

Ξεφυσαω και κοιτάω θλιμμενα την μπύρα μου.

Μου λειπει τόσο πολύ. 

Έχω τόση θλίψη στην καρδιά μου.

Επίσης ολοι οι άντρες πολύ κωλόπαιδα ρε.

(..)

"Να μπω μέσα να του χώσω δυο μπουνιές να ξυπνήσει που σε παιδεύει? Άλλωστε του χρωστάω ένα καλό χέρι ξύλο απο τότε που μου το έπαιξε νταής στο νησί"

Καθόμαστε στα όρθια έξω απο το κλαμπ που θα γίνει το πρωτοχρονιάτικο πάρτυ. Το πάρτυ φυσικά είναι σε δυο μέρες αλλά έχουμε πολλές δουλειές για να ετοιμάσουμε το χώρο. Η Σαμάντα λεει πως πρέπει να είμαστε έτοιμοι για πάνω απο χίλια άτομα.

"Δεν νομίζω να είναι μέσα. Αυτός θα κάνει εμφάνιση στο πάρτυ. Δεν ασχολείται με αυτά"

Βάζω τα χέρια στις τσέπες του δερμάτινου. Έχει ψοφόκρυο.

"Λοιπόν φίλοι Βαγγελίτσα?"

Τι να τον κάνω..τον αγαπάω..πολλά τα χρόνια μας για να σβήσουν έτσι. Θα μάθουμε να είμαστε πάλι φίλοι με τον καιρό. Αν και δεν θα μας πάρει πολύ χρόνο. Νομίζω ήμασταν στην ζώνη της φιλίας εδώ και καιρό.

"Φίλοι Κωστάκη"

Μου χώνει μια μπουνιά και με τραβά στην αγκαλιά του. Με κοιτά. 

"Να προσέχεις θα τα πούμε σύντομα"

Τραβιέμαι απο τη αγκαλιά του

"Μην αφήσεις να σου σπάσει τον τσαμπουκά η γκόμενα"

"Ούτε κι εσένα "

Μ'αγκαλιάζει ξανά και μετά τον βλέπω να φεύγει με το πράσινο αυτοκίνητο του.

Χαμογελάω. Είναι όμορφο να ξέρω πως κάτι έμεινε απο αυτή την σχέση. Και μάλλον ..ίσως και να έμεινε το πιο ουσιαστικό.

Με αργά βήματα πηγαίνω προς το κλαμπ.

Με τον Δημήτρη έμεινε μόνο μια θλίψη. Νομίζω πως δεν θα νιώσω ποτέ ξανά στην ζωή μου ευτυχια , πως ποτέ ξανά-

"Σε κεράτωνε με την αφεντικίνα του. Έχω φωτογραφίες . Είχα βάλει ιδιωτικό ερευνητή. "

Σταματάω το βήμα μου. Η φωνή του Δημήτρη..

"Ορίστε?"

Γυρίζω ξαφνιασμένη και τον βλέπω μπροστά μου. Είναι ατημέλητα ντυμένος , τα μαλλιά του χτενισμένα προς τα πίσω και τα μάτια του είναι θυμωμένα.

Όμορφος. 

Ζήλεψε? Με είδε με τον Κώστα και νόμισε οτι-

"Και τον φέρνεις εδώ? Για να τον δω και να σου κάνω σκηνή? Δεν περίμενα να πέσεις τόσο χαμηλά"

Το στόμα μου ανοίγει απο έκπληξη καθώς παρατηρώ τα μάτια του να αγριεύουν κι αλλο. Στο βάθος δυο κοπέλες φωνάζουν επαναληπτικά το όνομα του αλλά δεν μπαίνει στη διαδικασία να γυρίσει το βλέμμα του.

"Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό, δεν ήξερα καν οτι θα είσαι εδώ και- " την ίδια στιγμή θυμώνω που με δικαιολογώ και θυμώνω και με  εκείνον που δεν κατάλαβε τι άνθρωπος είμαι τόσο καιρό.

"Και όμως το έκανες. Ξέρεις οτι έχει σχέση με την αφεντικίνα του? ήρθε εδώ να σου πει τί? οτι θέλει να τα βρείτε? κι εσύ ?αυτός όμως θα σου πραγματοποιήσει το όνειρο να σου κάνει παιδιά ε? αυτό είναι?"

Με πιάνει απο το μπράτσο δυνατά. Φαίνεται εξαγριωμένος. 

"Καμία σχέση και με προσβάλλει αυτό που λες. Είμαστε απλά φίλοι και-"

Και ξαφνικά σκύβει σε εμένα και πάει να με φιλήσει. 

Αλλά δεν με φιλάει ! 

Την κυκλοθυμικότητα μου μέσα!

Τραβιέται ξαφνιασμένος πίσω, λες και δεν το περίμενε ούτε ο ίδιος οτι θα το κάνει αυτό.

Θα με τρελάνει!

"Γαμώ το κεφάλι μου" μουρμουρίζει και περνά το χέρι του μέσα απο τα μαλλιά

" Επέτρεψες να σε αγγίξει?Ξερεις τι εννοώ" μου φωνάζει στην μέση του δρόμου και είμαι σίγουρη πως κάθε περαστικός μας κοιτάει αυτή την στιγμή να δίνουμε σόου.

Γουρλώνω τα μάτια μου . Τι με πέρασε???

Και αυτό είναι. Η σφαλιάρα μου του γυρνάει το κεφάλι.

"Είσαι μεγάλο κωλόπαιδο τελικά Λεωνίδη"

Και του δίνω ακόμη μια.

"και αυτό γιατί έβαλες ντετεκτιβ. Κωλόπαιδο! "