Περπατάω με αποφασιστικά βήματα προς την μαρίνα. Δεν με ενδιαφέρει αν χαλάσω την δεξίωση του γάμου. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Θα της ζητήσω το λόγο που με παράτησε έστω και έτσι , έστω και τώρα που είναι πολύ αργά πια για εμάς τους δυο. 

Βασικά δεν θα της ζητήσω τον λόγο . Απλά θα της πω διακριτικά πως είναι μεγάλη καργιολα και θα φύγω απο την δεξίωση ως κύριος. Αλλά θέλω να το ξέρει . Οτι με γάμησε , την καρδιά μου , την ζωή μου και γενικά τα πάντα μου, ενώ εκείνη ανενόχλητη συνεχίζει την ζωή της πλάι σε έναν άντρα που ποτέ δεν θα την αγαπήσει όσο εγώ.

Στο βάθος βλέπω το γιωτ λουσμένο στο φως και μουσική ακούγεται δυνατά. Βλέπω πολύ κόσμο μαζεμένο στην προβλήτα, είναι όλοι καλοντυμένοι  και όλοι είναι χαμογελαστοί και..

Και μου κόβονται τα πόδια. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν μπορώ να την δω. Δεν μπορώ να της μιλήσω.

Αυτό είναι. Αυτό είναι το τέλος Δημήτρη..το τέλος της ιστορίας σου με την Βαγγελιώ. 

Δεν θυμάμαι πως ξεκίνησε όλο αυτό..όχι θυμάμαι..ήταν εκείνο το ηλίθιο στοίχημα που έβαλα μεθυσμένος και επειτα θυμάμαι πόσο γρήγορα το ξέχασα όσο την γνώριζα. Απο τις πρώτες φορές που της μίλησα είχα νιώσει για εκείνη οτι ήταν μια ιδιαίτερη γυναίκα με τσαμπουκά αλλά και αθώα , ένας συνδυασμός που με καύλωνε και απλά μετά απο λίγο με έκανε να νιώθω για εκείνη τρυφερά..  πολύ πριν την αγγίξω ήξερα μέσα μου οτι εκείνη ήταν ο παίδαρος. Ο ένας. Ο μοναδικός της ζωής μου. Aυτός που δεν περίμενα να έρθει και όμως ήρθε και με έκανε να θέλω να αλλάξω. 

Και όμως να που στέκομαι λίγα μέτρα μακριά απο εκείνη, προορισμένος να την δω ντυμένη στα λευκά πλάι σε έναν άλλον άντρα. 

"Δεν μας άξιζε αυτό το τέλος κοριτσάρα"

Θυμάμαι την απόγνωση που ένιωσα στο νοσοκομείο όταν νόμισα οτι θα την χάσω και πόσο γέμισα με ελπίδες όταν κατάλαβα οτι είναι ζωντανή. Νόμισα πως είχα παλι όλο τον κόσμο στα χέρια μου. Ακόμη και το μωρό που χάσαμε..ακόμη και εκείνη η μαύρη κηλίδα στην καρδιά μου δεν μπόρεσε να μου μαυρίσει την χαρά που την είχα πλαι μου..είχα τον κόσμο όλο..μέχρι και την γαμωεγχείρηση θα έκανα για εκείνη..  και έπειτα όλα..σε μια στιγμή..απλά γλίστρησαν ..και..

Ίσως θα έπρεπε να νιώθω θυμό αλλά τώρα που βλέπω μαζεμένους όλους τους ανθρώπους εδώ, μαζεμένους για την χαρά της γυναίκας μου ..το μόνο που σκέφτομαι είναι..

Κοιτάω στο βάθος.

"Παίδαρε μου ..κορίτσι μου"

 Κοιτάω ψηλά στον ουρανό και έπειτα ψάχνω στο βάθος μάταια μήπως ξεχωρίσω την μορφή της. Να την δω μια τελευταία φορά.  Αλλά δεν την βλέπω. Αλλά έστω κι έτσι ξέρω μέσα μου ποιο θέλω να είναι το τέλος της ιστορίας μου.

"Μονο αγάπη έχω για εσένα κορίτσαρε"

Κοιτάω στον ουρανό και προσεύχομαι.

Για εκείνη. Μόνο για εκείνη θα το έκανα αυτό.

 Προσεύχομαι κρυμμένος σε μια γωνιά στο σκοτάδι. Προσεύχομαι για την γυναικα που αγαπώ όσο τίποτα.

"Αν υπάρχεις θεε ..αν με ακούς κι εσύ μαμά..σε παρακαλώ..θέλω να γίνει ευτυχισμένη..σε παρακαλώ μαμά..θέλω να έχει μόνο αγάπη στην ζωή της και..και ο Κώστας να την φροντίζει ..να αποκτήσουν την οικογένεια που πάντα ονειρευόταν ο παίδαρος μου μαμά..σε παρακαλώ φρόντισε την μέχρι ..μέχρι που θα έρθω κοντά σου μαμά και τότε ..τότε ελπιζω μαμά να μπορώ να είμαι εγώ ο άγγελος της"

Δαγκώνω το εσωτερικο του μάγουλου μου για να μην κλάψω ..το νιώθω πως σήμερα είναι το τελος..δεν πειράζει που με βρίσκει κρυμμένο στο σκοτάδι ..γιατί εκείνη είναι λουσμένη στο φως

"Πάντα αναπνοή μου..πάντα ζωή μου να είσαι στο φως "

Σκύβω το κεφάλι και κοιτάω τα παπούτσια μου. Πιάνω το σακίδιο μου και το βάζω στον ώμο μου. 

Δεν έχω καμία δουλειά εδώ. 

Καμία θέση.

Γυρίζω το σώμα μου να φύγω . Κάνω το πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα μιας σύντομης ζωής. Το νιώθω. Είναι θέμα χρόνου η καρδιά μου να με προδώσει. Αλλά δεν πειράζει . Τίποτα πια δεν πειράζει. Γιατί γνώρισα έστω για λίγο τον έρωτα. Την αγάπη. 

"Τι σκατά?"

 Ακούγεται ένας κρότος , γυρίζω το κεφάλι μου προς το γιωτ και βλέπω τον ουρανό να γίνεται πολύχρωμος απο πυροτεχνήματα

Χαμογελάω. Είναι όμορφα. 

"Αντίο αγάπη μου..ίσως..ίσως σε μια άλλη ζωή ..να βρεθούμε ξανά"

Γυρίζω ξανά το κεφάλι μου και φεύγω . Φεύγω μακριά απο εκείνη αλλά ξέρω πως όσο μακριά και να φύγω πάντα θα την έχω μέσα στην καρ-

"Ωχ"

Το κινητό μου.

"Ωχ"

"ΩΧ. ΩΧ .ΩΧ"

Ξανακοιτάω το κινητό μου.

Τώρα εγώ βλέπω καλά?

Σηκώνω την οθόνη του κινητού στο ύψος των ματιών μου και κοιτάω τον αριθμό που αναβοσβήνει σαν τρελό .

Είναι ο αριθμός της Βαγγελιώς.

Τι σκατά? την πήρα τηλέφωνο κατά λάθος?

Κοιτάω ξανά το κινητό..εμ..

Όχι είναι εισερχόμενη κλήση.

"Τι σκατά? "

Θα τρελαθώ γαμώ

"γιατί με παίρνει απο το πάρτυ του γάμου της ? για να μου πει οτι παντρεύτηκε ? τι θέλει να της πω και ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ?"

Να απαντήσω?

Τι να πω?

Σκατά έκλεισε.

Κοιτάω στο βάθος το γιωτ.

Και τότε...

Την βλέπω. 

Την βλέπω μπορώ και την διακρίνω είναι σε μια γωνιά στην προβλήτα.

"Τι σκατά γαμώ το φελέκι μου θα με πεθάνει η γυναίκα αυτή.."

Την βλέπω μόνη της  αποτραβηγμένη απο τον κόσμο.

Την βλέπω αληθινά δεν είναι οπτασία.

Κάθεται μόνη σε μια γωνιά και μιλάει στο κινητό. Κάτι λέει έντονα και φωνάζει..

Βλέπω το κορίτσι μου ..είναι όμορφη..έχει τα μαλλιά της πίσω χτενισμένα και φοράει ένα πράσινο φόρεμα μακρύ. .και είναι πανέμορφη...που σκατα μιλάει? τώρα δεν  πήρε εμένα? έκανε λάθος? γιατί δείχνει να μαλώνει με κάποιον? γιατί δεν κοιτάει τα πυροτεχνήματα όπως όλοι? που είναι ο πάπάρας ο Κώστας? γιατί την άφησε μόνη? εγώ τώρα τι να κάνω? να φύγω?

Μπορώ απλά να φύγω..σίγουρα έκανε λάθος..δεν θα κατάλαβε οτι πατήθηκε το κουμπί..ή το ήθελε? θέλει να με πεθάνει..

Κοιτάω την μορφή της και νιώθω ένα πόνο στην καρδια..είναι γυναικάρα η γυναίκα και πεθαινω..μου έχει λείψει τόσο..

τι σκάτα να κάνω ..να πάρω πίσω? 

νιώθω το κεφάλι μου έτοιμο να σπάσει , μήπως να-

"Ωχ"

"Ωχ"

Με ξαναπαίρνει.

Με παίρνει τηλέφωνο!

Παίρνω βαθιές ανάσες..

Ε θα την βρίσω γαμώ. Γιατί με παίρνει απο την δεξίωση του γάμου της? Θέλει να με πεθάνει? Εγώ την ενοχλώ? Τι με παίρνει?

Το σηκώνω.

Θα απαντήσω. 

Μπορώ να το κάνω..είμαι ψύχραιμος..εντάξει απλά είναι καργιόλα και θέλει να μου τρίψει στην μάπα την ευτυχία της..ρε όλες είναι πουτάνες καλα μου τα έλεγε ο ταξιτζης

Αυτό είναι τα έχω πάρει. στα. κρανία.λεμε.

"ΝΑΙ .ΤΙ .ΘΕΛΕΙΣ ΓΑΜΩ?"

Βαγγελιώ-

Ακούω την φωνή του μετά απο τόσο καιρό..ακούγεται θυμωμένος..

"Δημήτρη.." ψελλίζω το όνομα του καθώς με το αλλο χέρι σέρνω το καροτσακι σε πιο απόμερο σημείο. γύρω μου γίνεται χαμός και δεν μπορώ να τον ακούσω καθαρά, ακούγεται πως και αυτός είναι σε κάποιο πάρτυ..ε βέβαια..σε πάρτυ είναι..όχι θα καθόταν να σκάσει για εμένα..αν και δεν μετανιώνω την απόφαση μου..ήταν η πιο σωστή. Αλλά δεν θα το αφήσω αυτό που έμαθα έτσι. Όχι αυτό δεν θα το αφήσω. Έπρεπε να κάνει την εγχείρηση χθες. Γιατί δεν την έκανε? αφού ξέρει πόσο σημαντικό είναι. Είναι επιπόλαιος. Πάντα ήταν. Ορίστε πάλι σε πάρτυ είναι, ακούω καθαρά μουσική και φωνές στο βάθος.

"Δημήτρη ήθελα να σε ακούσω..να μιλήσουμε "

Δεν ακούγεται τίποτα.

"Με ακούς?"

"Τι γαμώ το φελέκι μου θέλεις απο την ζωή μου?"

Προσπαθώ να μην βουρκώσω. Στην τελική μου αξίζει. 

"Εγώ..εγώ..Δημήτρη..απλά με πήρε η Σταματία  πριν απο λίγο ..και μου είπε οτι δεν θα κάνεις την εγχείρηση και ..και .."

"Αι γαμήσου Βαγγέλη . Οτι γουστάρω θα κάνω"

Δαγκώνω τα χείλη μου για να μην κλάψω. Ακούγεται τόσο ψυχρός, δεν έχω συνηθίσει να μου μιλά έτσι

"Μην ανακατεύεσαι στην ζωή μου. Όπως εσύ πήρες τις αποφάσεις στην ζωή σου , έτσι πήρα κι εγώ τις δικές μου και μάλιστα αν θέλεις να μάθεις.."

Μου μιλάει τόσο σκληρά..την στιγμή που εγώ..εγώ για εκείνον..

"Αν θέλεις να μάθεις και καλά είμαι και εγχείρηση δεν θα κάνω γιατί ζωή μου είναι και οτι γουστάρω θα κάνω και μάλιστα με έκοψες απο την παρτούζα που ετοιμαζόμουν να κάνω"

Ανοίγω το στόμα μου διάπλατα. Ε...αυτό με ξεπερνάει. Πάλι τα ίδια

"Ε .. ε τι να σου πω είσαι μεγάλο κωλόπαιδο  εγώ φταίω που νοιάζομαι για εσένα και πήρα τηλέφωνο"

"Δεν θέλω Βαγγέλη γαμώ το φελέκι μου απο εσένα τίποτα, εσύ δεν με παράτησες? τι θέλεις τώρα? "

"Αι γαμήσου Δημήτρη"

"Αι γαμήσου εσύ Βαγγέλη"

Το κλείνω με την μια.

Εντάξει ξέρω πως νομίζει οτι τον παράτησα για τον Κώστα αλλά...αλλά..αλλά..

"Βαγγελιώ όλα καλά?"

Βλέπω στο βάθος τον Κώστα . 

"Ναι όλα τέλεια, πήγαινε στο πάρτυ σου"

Οδηγώ το καροτσάκι μου προς το βάθος ..θέλω να μείνω μόνη μου..όλα μου πάνε χάλια..το κάθαρμα ..μου είπε στα μούτρα μου οτι θα κάνει και παρτου-

"Ωχ"

Κοιτάω καλύτερα στο βάθος και μέσα στο σκοτάδι ..μέσα στο σκοτάδι βλέπω..

"Ωχ"

Τώρα βλέπω καλά? 

Μήπως κάνω λάθος?

Ξανασχηματίζω τον αριθμό του.

"Τι θελεις πάλι γαμώ το φελέκι μου?Παράτα με ήσυχο και έχω να πηδήξω τρεις στην σειρά"

Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή. 

Δεν μπορώ να πάρω ανάσα.

Τον κοιτάω κρυμμένο σε μια γωνία να μιλά στο κινητό με κατεβασμένο το κεφάλι.

"Σε βλέπω Δημήτρη..είσαι..είσαι εδώ..ήρθες"

Και τότε οι ματιές μας  διασταυρώνονται καθώς ο ουρανός φωτίζεται και πάλι  απο δεκάδες πολύχρωμα πυροτεχνήματα.