"Nτίμη δεν νομιζω οτι κάνει να πίνεις τόσο, θέλω να πω έχεις πρόβλημα με την καρδιά σου και πίνεις ασταμάτητα"

Πίνω κι άλλο. Αλλά όσο και να πίνω δεν μπορώ να ξεχάσω κάτι βασικό

"Λιλύ η γυναίκα  θα με πεθάνει "

Πίνω κι άλλο. Έχει τρεις ώρες τώρα που είναι φευγάτη με τον  τον πρώην της και δεν έχει επιστρέψει κι επίσης την έχω πάρει τόσα τηλέφωνα και δεν μου απάντησε.

"Και δεν μου απάντησε ενώ ξέρει οτι ανησυχώ για εκείνη , και δεν είναι οτι δεν απάντησε μόνο σ'εμένα αλλά δεν απάντησε ούτε στην Σταματία..που η Σταματία..είναι και μεγάλη γυναίκα ρε ! μπορεί να πεθαίνει και να την παίρνει τηλέφωνο γιατί θέλει βοήθεια..να μην απαντήσει? να μην απαντήσει που γριά γυναίκα θέλει βοήθεια?"

"Καλά βρε αγόρι μου, ογδόντα δυο ετών είμαι ,δεν με πήραν και τα χρόνια, άκου εκεί να πεθαίνω"

Την βλέπω να φτύνει τον κόρφο της και να κουνιέται στην θέση της

Πάει να μου τραβήξει και ύπουλα το ποτό μου απο κοντά μου αλλά ο Δημήτρης δεν τα σηκώνει αυτά.

"Μανάρι άσε το ποτό μου κάτω" 

"Θα πάθεις τίποτα ο γιατρός είπε-"

"Άσε με ρε μανάρι και φύγε στην κουζίνα μου έχεις κάτσει εδώ δυο ώρες και θέλεις κουβέντες"

Την βλέπω τελείως απτόητη να πίνει τον ελληνικό της και να κοιτά την Λιλύ

"Πάντως κοπέλα μου αν θέλεις την γνώμη μου καλά έκανες και χώρισες αυτή την τσούχτρα το φίδι την Σίσσυ εγώ δεν την συμπάθησα ποτέ, θα δεις θα βρεις ένα καλό κορίτσι να ανοίξεις ένα σπιτικό κι εσύ "

"Αχ κυρία Σταματία το πιστεύετε? "

Η Λιλύ ξεκίνησε πάλι να κλαίει και..

"Αυτοκίνητο!"

Ήρθαν!

Ακούω καθαρά στην αυλή του σπιτιού το αυτοκίνητο να παρκάρει , πηδάω το τραπεζάκι του καθιστικού και τρέχω με φόρα προς την εξώπορτα , ξαναγυρνάω στο διάδρομο και τσεκάρω μαλλι στο καθρέπτη του διαδρόμου.

"Γαμώ την πουτάνα μου..είμαι σαφέστατα ωραιότερος γκόμενος απο τον Κωστάκη..τυφλή είναι η γυναίκα?"

Φτιάχνω στα γρήγορα μαλλί και τρέχω με ταχύτητα φωτός προς την εξώπορτα.

Να περιμένω στην πόρτα ...ή...

Ανοίγω την πόρτα και τρέχω προς το αυτοκίνητο , νιώθω κρύο στα πόδια και βλέπω πως είμαι ξυπόλητος. Λεπτομέρειες.

"Που είστε τόσες ώρες γαμώ το φελέκι μου?" φωνάζω έξω απο το αυτοκίνητο και ο ζουμπάς βγαίνει έξω.

Το πάω πολιτισμένα για αρχή και δεν τον πλακώνω στις γρήγορες. Στην τελική μπορεί να έγινε τροχαίο, μποτιλιάρισμα, να έχασαν το κλειδί του αυτοκινήτου...ή να τους έκλεψαν το κινητό.

Το τελευταίο το σκέφτηκε η Σταματία.

Τον βλέπω να με προσπερνά και να ανοίγει την πόρτα και να την παίρνει αγκαλιά.

ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΑΡΟ!ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ!

"Πάρε τα κουλά σου ,άντρα έχει για να την κουβαλήσει"

"Βασικά μπορώ μόνη"

Την κοιτάω προσεκτικά καθώς ανακάθεται στο κάθισμα του συνοδηγού. 

Τα μάτια της ..είναι..

"Θα σε σκίσω γαμώ το φελέκι μου, γιατί έκλαιγε?"

Ορμάω στον κοκκινοτρίχη ζουμπά και τον ρίχνω κάτω στην άσφαλτο

"Τι το έκανες το κορίτσι μου και έκλαιγε έχουν πρηστεί τα ματάκια της ρε"

Του χώνω μια μπουνιά και μου χώνει μια γερή στο στομάχι.

Με πέθανε ο μαλάκας. 

"Μονο αυτό μπορείς ζουμπά μαλάκα?" του χώνω ακόμη μια

"Για εσένα εκλαιγε ηλίθιε"

Ακινητοποιούμαι.

Και τρώω μια στο σαγόνι. Και ζουμπάς και ύπουλος.

"Κάτσε φρόνιμα αρχίδι μην σου γαμήσω το σπίτι" προσπαθώ με ηρεμία να του μιλήσω γιατί κοντεύω να τρελαθώ. Γιατί το κορίτσι μου έκλαιγε για εμένα?

Πέφτω στα πόδια της ενώ συγχρόνως τραβάω μια μαλακή μπουνιά τον ζουμπά που πάει να με απομακρύνει απο κοντά της

"Κοριτσαρα μου γιατί έκλαιγες για εμένα?"

Σφίγγει τα χαράκια της και το γλυκό στοματάκι της στραβώνει απο τα πολλά ..νεύρα? μου χώνει μια μπουνιά

"Τι τον χτυπάς τον άνθρωπο ρε κωλόπαιδο , είσαι καθόλου καλά?"

"Ναι ρε τι με χτυπάς?" απο δίπλα ακούγεται ο ζουμπάς σε ρόλο ηχούς.

"Κώστα φέρε το καροτσάκι να κατέβω"

"Μην.τολμήσεις. να αγγίξεις .το καροτσάκι .της"

Τρεχω και το πιάνω πρώτος . Πάω να την βοηθήσω να κατέβει αλλά πεισματικά με χτυπάει και το κάνει μόνη της.

Σκουντάω επίσης τον ζουμπά αλλά δεν το πιάνει το μήνυμα

"Φύγε απο το σπίτι μου ρε αρχίδι γαμωτοφελεκιμουτηνεφερεςτιθελειςτωρα ξύλο ξύλο?"

του λέω δυο αντρικιές κουβέντες και κάνει πίσω

"Βαγγελίτσα θα σε πάρω τηλέφωνο όπως είπαμε"

Γουρλώνω μάτια και ανεβάζω πίεση. 

Και είμαι μόλις 25 ετών. Θα με στείλει αυτή η γυναίκα αδιάβαστο.

"Μην τολμήσεις-"

Πάω να του πω δυο φωνήεντα αλλά τρώω μπουνιά απο τον παιδαρο μου.

"Σταμάτα πια..είσαι μεθυσμένος? "

"Ε...όχι.." χαμογελάω διάπλατα και αθώα για να μην με καταλάβει.

Με το γοητευτικό ίνστα λόβερ χαμόγελο μου.

"Τι να σου πω..είσαι οτι ναναι" μου απαντά και κουνά απογοητευμένα το κεφάλι της.

Γιατί δεν με πίστεψε?

"Φύγε εσύ" γρυλίζω στο ζουμπά και τρέχω πίσω απο την Βαγγελιώ

"Βαγγελιώ τι κάνεις?"

Η Λιλυ ανοίγει την εξώπορτα και γονατίζει να την φιλήσει

"Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω , θέλω να μάθω οοολα τα νέα σου, να πω την Σταματία να κάνει ένα καφέ? έχω το βράδυ μου ελευθερο και-"

Την σπρωχνω ευγενικά έξω απο το σπίτι μου

"Άλλη φορά Λιλύ τώρα έχουμε δουλειες"

"Αχ γιατί ρε Ντίμη θέλω να δω το κορίτσι "

"Είσαικαθόλουκαλα?σήκωκαιφυγεγαμωτοφελεκιμου"

Την ξεφορτώνομαι διακριτικά γιατί έχω να μιλήσω με τον παίδαρο.

Σοβαρά.

"Βαγγελιώ θέλω να μιλήσουμε σοβαρά"

Με κοιτά με ξινισμένα μούτρα.

Την αγαπώ είναι πανέμορφη.

"Για το μέλλον μας την σχέση μας και για τον νέο κανόνα που λέει πως δεν θα ξαναβγείς με τον ζουμπά"

Γενικά ο πολιτισμός και η ηρεμία σε μια σχέση είναι βασικά πράγματα. Το λέει και η Σταματία.

Αναστενάζει και κρύβει το πρόσωπο της με τα χέρια της.

Κοιταω την Σταματία στην άκρη του καθιστικού που έφερε και την λεκάνη με τα φασολάκια και τα καθαρίζει και μας κοιτά.

"Μανάρι έφυγες είναι προσωπική η συζήτηση"

"Πάνω σας κάθομαι? που είναι το πρόβλημα?"

Σκουπίζει τα χέρια της νευριασμένη και παίρνει και τα φασολάκια.

Πάει να στήσει αφτί εννοείται στο  δίπλα δωμάτιο.

Κάθομαι κοντά της.

Τσεκάρω διακριτικά την ανάσα μου.

Μέντα και τεκίλα.

Πάω πιο κοντά της.

"Κοίτα με" της λέω σιγανά και βραχνά.

Ψαρώνει τρελά λέμε όταν της μιλάω έτσι.

Με κοιτάζει.

"Ήταν απαραίτητο όλο αυτό που έγινε μόλις?"

Κάτι λέει αλλά εγώ έχω πιο σημαντικές ερωτήσεις.

"Γιατί ματάκια μου έκλαιγες για εμένα? εγώ είμαι γεννημένος μόνο για να σου φέρνω ευτυχία"

Με κοιτά και δακρύζει.

Της πιάνω το χέρι

"Τι σε προβληματίζει και προτιμάς να το μοιραστείς με τον παπά..με τον Κώστα..και όχι με εμένα ..με τον άντρα που σε αγαπά και λιώνει για την πάρτη σου?"

"Αχ Δημήτρη"

Αναστενάζει τονίζοντας το όνομα μου.

Τώρα εγώ φταίω που σκέφτηκα να την ..

"Δεν θέλω να είμαστε μαζί" μου λέει και μου κόβεται η φαντασίωση.

Της πιάνω τα χεράκια και της τα φιλάω

"Σε αγαπάω και θα σε περιμένω να χαλαρώσεις και να γίνεις δική μου"

Η Σταματία βγαίνει απο την κρυψώνα της και μου κάνει το σήμα της νίκης. Μουτζώνω διακριτικά και κοιτάω τον παιδαρο μου.

¨"Και ούτε το θέμα του σεξ να σε αγχώνει και γι αυτό θα περιμένω όσο χρειάζεται"

Κοιτά χαμηλά.

"Το εννοώ. Και αν θέλεις, δεν ξανακάνουμε σεξ, μπορείς να μου τον παίρνεις μόνο στο στόμα ή να μου βαράς μαλακίες μόνο ή.."

"Αχ ρε Δημήτρη"

Κλαίει.

"Η..ιδέα της πίπας σε πείραξε?"

Γιατί γαμώ κλαίει? πόσο πιο γενναιόψυχα να συμπεριφερθώ?

"Απλά ...δεν γίνεται να περάσεις την ζωή σου με μια γυναίκα ανάπηρη και εσύ είσαι ο ινστα λόβερ κι εγώ..εγώ..απλά δεν ταιριάζουμε "

"Τι μαλακίες είναι αυτές?"

την κόβω γιατί λέει μαλακίες.

"Εγώ σ'αγαπώ και πεθαίνω και-"

"Βασικά αποφάσισα να παντρευτώ τον Κωστάκη. "

"Ε?"

 "Γνωριζόμαστε χρόνια και μου το ζήτησε και δέχτηκα.Είναι πιο σωστό να καταλήξω μαζί του"

"Ε?" δεν καταλαβαίνω τι λεει

Ακούγεται απο δίπλα ένας γδούπος. Πιθανολογώ πως έπεσε η Σταματία.

"Τι είπες?"

Την κοιτάζω.

Με κοιτάζει.

Γελάω.

"Άσε τις μαλακίες"

Ξαναγελάω.

Είναι αστείο?

"Παντρευόμαστε σε ένα μήνα σε ευχαριστώ για όλα ..αλλά δεν θέλω κάτι απο εσένα"

"Ε?"

γελάω αμήχανα.

"Με κοροιδεύεις?"

Με κοιτά σοβαρή

"Είναι το καλύτερο για όλους"

Σοβαρεύω.

"Το καλύτερο για όλους?"

"Ναι"

"Είναι αστείο?"

"Όχι"

"Μου κάνεις πλάκα?"

"Όχι"

Σηκώνομαι πάνω.

Κοιτάω γύρω μου.

"Ξεκόλλα Βαγγελιώ. Μου κάνεις πλάκα?"

"Όχι. Παντρεύομαι τον Κωστάκη"

Νιώθω το αλκοολ να υποχωρεί απο τις φλέβες μου, το αίμα απο το κεφάλι μου και τα χέρια μου αποκτούν κρύο ιδρώτα.

Με κοιτάει στα μάτια και ξαφνικά τα κατεβάζει.

Και ξεκινάω να σπάω το σπίτι.