Πέντε μέρες μετά

Κάθομαι μπροστά απο το αυτοκίνητο και τον περιμένω να βγει για την φωτογράφηση.

Πέντε μέρες τώρα δεν με πήρε ούτε ένα τηλέφωνο. Μου έστειλε μήνυμα μόνο πως αν με χρειαστεί θα με ειδοποιήσει. Και πέντε μέρες τώρα προφανώς δεν βγήκε απο το σπίτι. Πήρα τηλέφωνο την Σταματία. Μου το επιβεβαίωσε. 

Μου είπε πως ούτε τρώει. 

Πέντε  μέρες κλεισμένη στο σπίτι μου πάνω απο το κινητό. Νιώθω πως τα έχω κάνει όλα θάλασσα με τα προσωπικά μου. Πριν λίγες μέρες ..είχα ένα κουτάκι με δαχτυλίδι έτοιμη να κάνω πρόταση γάμου τον Κώστα και να κάνω επιτέλους ένα βήμα προς αυτό που ονειρεύομαι απο  πιτσιρίκα ..μια οικογένεια. Με πολλά παιδιά και μια μεγάλη κουζίνα. Και γλάστρες με αρωματικά φυτά στο περβάζι του μπαλκονιού μου.

Και μερικές μέρες μετά ..είμαι χωρισμένη..και..είναι όλα περίεργα. Περίεργα γιατί νομίζω οτι αυτό που με πείραξε στον χωρισμό μου με τον Κώστα είναι οτι έφαγε ήττα το όνειρο μου για οικογένεια. Και επίσης..τρεις μέρες τώρα..όταν έχω ανοιχτά τα μάτια κοιτάω το κινητό μου μήπως μου στείλει μήνυμα ο Δημήτρης..και όταν έχω κλειστά τα μάτια..τον θυμάμαι πάνω μου..και τα μάτια του να με κοιτάνε έτσι..πολύ ..με πάθος..και ..θυμάμαι και τα γέλια μας.

Γελάω πολύ με το κωλόπαιδο. Είναι ωραία παρέα και ..βασικά μου λείπει. Είναι γλυκός και οτι και να του κάνω μου χαμογελά και μου φέρεται όμορφα. Είναι βασικά απο τους πιο ευγενικούς άντρες που έχω γνωρίσει. Δεν ξέρω γιατί στην αρχή τον είχα παρεξηγήσει τόσο.

Ένα είναι το σίγουρο. Πως αν χαλαρώσω και κάνω κάτι μαζί του την πάτησα άσχημα. Ο Δημήτρης απέχει έτη φωτός απο τον σύζυγο που ονειρεύομαι. Είμαι 27 κοντεύω τα 28 και το μόνο που με νοιάζει είναι να κάνω μια σοβαρή σχέση. Να κοιτάξω το μέλλον μου. Δεν πρέπει να τον σκέφτομαι. Είναι 25 και τα μυαλά του είναι πετάνε σε παρτυ και διασκέδαση . Τον μόνο που τον νοιάζει είναι να φτιαχτεί με ναρκωτικά και να περνάει ωραία.

Αλλά τον σκέφτομαι συνέχεια. Ασταμάτητα. Ατελείωτα. 

Νιώθω..νιώθω πολλά για εκείνον. Δεν ξέρω ..χαζεύω όταν είμαι δίπλα του. Κι επισήμως χαζεύω όταν είμαι και μακριά του. Φοβάμαι πως είμαι ερωτευμένη μαζί του. Δεν εξηγείται διαφορετικά πόσο γρήγορα θέλησα να προχωρήσω μαζί του ενώ έχω τόσο λίγο καιρό που χώρισα απο τον Κώστα. 

"Έρχεται" 

Κοιτάω την κυρία Σαμάντα , την μάνατζερ του Δημήτρη να με πλησιάζει. Είναι απίστευτο πως ισορροπεί πάνω σε τόσο ψηλά τακούνια.

"Θα μας πας στο κέντρο και να είσαι σε ετοιμότητα. Με ενημέρωσαν οτι έχει μαζευτεί κόσμος απ'έξω απο το κτίριο και δημοσιογράφοι. "

"Μην ανησυχείτε θα είναι ασφαλής"

Της ανοίγω την πόρτα και παρατηρώ πως κοντοστέκεται για λίγο και επιθεωρεί το μαύρο κουστούμι μου. Αυτή φοράει ένα κατακόκκινο φόρεμα. Τα στήθη της είναι περίεργα σηκωμένα προς τα πάνω.

"Καλημέρα"

Η φωνή του βραχνή ..ίσως πιο βραχνή απ'όσο την θυμόμουν με κάνει να γυρίσω το κορμί μου αμέσως.

"Καλημέρα Βαγγελιώ" 

επαναλαμβάνει σοβαρός . Περιέργως φοράει κουστούμι με πουκάμισο. Είναι υπέροχος κι ας φοράει τα μαύρα γυαλιά του εμποδίζοντας με να δω τις ματάρες του.

"Είσαι καλά?" μου ψιθυρίζει σχεδόν τρυφερά και δεν ξέρω γιατί αλλά με κάνει να λιώνω. Πάντα λιώνω όταν μου μιλά σαν να ενδιαφέρεται για μένα.

"Υποθέτω" ανασηκώνω τους ώμους και η φωνή της κυρίας Σαμάντας διακόπτει την μικρή συνάντηση μας.

"Βιαζόμαστε . Η Αμάντα δεν είναι γυναίκα που ξέρει να περιμένει"

"Φύγαμε" τον ακούω να λέει και χωρίς να μου ρίξει δεύτερη ματιά μπαίνει στο αυτοκίνητο. Πάω να του κλείσω την πόρτα αλλά με προλαβαίνει και την κλείνει αυτός. 

Μου φαίνεται λιγάκι παράξενος. Τον έχω συνηθίσει πιο χαμογελαστο . Είναι πολύ σοβαρός και ενώ έχει ομίχλη δεν λέει να βγάλει τα γυαλιά ηλίου.

"Είσαι ωραίος. Η Αμάντα θα τρελαθεί μαζί σου" ακούω να λέει στον Δημήτρη ενώ αυτός κοιτά αφηρημένα έξω απο το παράθυρο. Βάζω μπροστά το αυτοκίνητο και ξεκινάω. Τον τσεκάρω απο το καθρέφτη του αυτοκινήτου αλλά συνεχίζει να κοιτά αδιάφορα έξω απο το παράθυρο.

Η άλλη απο δίπλα του μιλάει ασταμάτητα ενώ πληκτρολογεί στο κινητό της. Σηκώνει τα μάτια της και με κοιτά . 

"Υπάρχει πρόβλημα?"

Αποσύρω το βλέμμα μου απο τον καθρέπτη και κοιτάω μπροστά μου

"Κανένα. Ο δρόμος δεν έχει κίνηση" 

Αποφεύγω να ξανακοιτάξω πίσω στα καθίσματα. 

Η ησυχία του είναι υπερβολικά μεγάλη. Συνήθως θα έλεγε αστεία ή θα ζητούσε μουσική. Θα μαλώναμε γιατί θα την έβαζε στα τέρματα και θα επιχειρούσε στανταράκι να μου πιάσει το χέρι ή θα μου έλεγε οτι είμαι όμορφη.

Τώρα όμως κάθεται αμίλητος. Ίσως φταίει οτι είναι μπροστά η μανατζερ του. Ίσως φταίει που τα έχω κάνει όλα σκατά.

Η Νένα μου είπε πως ήταν καφριλίκι να σηκώσω το τηλέφωνο στον Κώστα ενώ ..κάναμε οτι κάναμε με τον Δημήτρη. Ήταν όντως? Προσπαθώ για το σωστό αλλά τελευταία τα κάνω όλα χάλια.

Η ματιά μου γλιστρά και πάλι στο καθρέπτη. Κοιτάω το όμορφο του πρόσωπο. Είναι τέλειος . Δεν είναι περίεργο που έχει τόσους ακολούθους στο ίνσταγκραμ. Το περίεργο είναι τι θέλει ένας τέτοιος τύπος απο μια σαν εμένα. 

Σεξ ..προφανώς. 

Μου είναι ολοφάνερο οτι θέλει να χώσει το δάχτυλο του στο κουτί με το μέλι μου. Απλά εγώ ..δεν αφήνω στην τύχη κάθε δάχτυλο να μου φάει το μέλι..ήθελα να με έβλεπε πιο ρομαντικά. Να μου έλεγε έστω μια φορά την λέξη " σχέση" ή την φράση " θα δοκιμάσουμε και όπου βγει"

Αλλά όχι ο Δημήτρης . Εκείνος είναι ξεκάθαρος. Θέλει σεξ . Με αποκλιστικοτητα. Πόσο κρατάει αυτό? Μια εβδομάδα? Δυο? Ένα μήνα στην καλύτερη μέχρι να βαρεθεί?

Κι εγώ? Εγώ τι θα γίνω μετά? 

Δεν γίνεται να μπλέξω μαζί του. Η καταστροφή μου είναι σίγουρη μαζί του. Απλά πρέπει να θυμάμαι οτι είναι το αφεντικό μου. Ένα γοητευτικό πανέμορφο πλάσμα που απλά δεν διστάζει να τα ρίχνει σε όποια βρεθεί. 

"Η Αμάντα είναι η πλέον πετυχημένη φωτογράφος . Είναι μεγάλη τιμή που σε προσκάλεσε προσωπικά να φωτογραφηθείς για το ημερολόγιο κατά του Aids. Το θεωρώ σίγουρο πως μετά απο αυτή την καμπάνια θα έχουμε ένα δυνατό χαρτί στα χέρια μας να πλησιάσουμε τον Hugo Boss . Ψάχνει εδώ και καιρό πρόσωπο για την καμπάνια του και το προφίλ σου όπως το χτίζουμε ταιριαζει με την εταιρία του."

Κοιτάω και πάλι τον Δημήτρη. Συνεχίζει να κοιτά έξω. Μου φαινεται θλιμμένος. Τι σκατά έχει πάθει? Πεθαίνω δεν θέλω να τον βλέπω έτσι. Μήπως συνέβη κάτι στον πατέρα του?

"Με ακούς Ντίμι?"

"Ναι" η φωνή του κοφτή . Γυρίζει και κοιτάει προς τον καθρεπτη και με πιάνει να τον κοιτάω.

Σκατά.

Παρόλαυτα τον βλέπω να γέρνει αδιάφορα το κεφάλι του προς τα κάτω. 

Έτσι μου έρχεται να τραβήξω χειρόφρενο και να του πω τι έχει. Και η άλλη δεν τον βλέπει οτι δεν είναι καλά? Μας έχει πρήξει με αυτή την Αμάντα. Τιμή της στην τελική που θα φωτογραφήσει τέτοιο άντρα. Ο Δημήτρης είναι οτι πιο τέλειο. 

"Να είσαι ευγενικός και υπάκουος μαζί της. Έχει ιδιοτροπίες αλλά αν είσαι φρόνιμο αγόρι θα σε εκτοξεύσει. Ο φακός της κάνει θαύματα και οι φωτογραφίες της έχουν μείνει στην ιστορία της παγκόσμιας μόδας"

Θα την βαρέσω..τι εννοεί υπάκουος?

"Μην ανησυχείς. Ξέρω την δουλειά μου θα είμαι συνεργάσιμος"

Δαγκώνει το χείλος του και βγάζει τα γυαλιά του. Κοιτά αφηρημένα προς το δρόμο και μπορώ επιτέλους να δω τις υπέροχες γαλανές ματάρες του. Φαίνεται κουρασμένος. Μήπως είναι άρρωστος?

Η ηλίθια δεν τον βλέπει οτι δεν είναι καλά? Αυτό ήταν . Ρωτάω

"Είσαι καλά?" τον κοιτάω μέσα απο τον καθρέπτη και τα βλέμματα μας διασταυρώνονται.

"Πάντα" μου χαμογελά αμυδρά. Και κατεβάζει το βλέμμα.

Γαμώ ..δεν είναι καλά..δεν θέλω να τον πάω για φωτογράφηση. Κάτι δεν πάει καλά. Μου φαίνεται χλωμός.

"Είσαι χλωμός" του λέω και βλέπω την Σαμάντα να ακουμπά το χέρι της στο πηγούνι του και να τον επιθεωρεί.

"Όντως είσαι. Δεν πειράζει. Η μακιγιέζ της Αμάντα κάνει θαύματα. Σε συνδυασμό με το όμορφο χαμόγελο σου"

Τον βλέπω να τραβιέται και να ξεφυσά. 

Αρχίζω και νιώθω νευρική.

Στο βάθος βλέπω πλήθος απο νεαρά κορίτσια και αγόρια να την έχουν στημμένη έξω απο το κτίριο. Επιβραδύνω το αυτοκίνητο μην πατήσω κανέναν και ήδη έχουν ορμήσει κατά πάνω μας δεκάδες απο αυτούς. Φωνάζουν και ουρλιάζουν το όνομα του.

"Χαμογέλα. Τι έχεις πάθει σήμερα Ντίμη?"

"όλα καλά" τον ακούω να της απαντά για μια ακόμη φορά και αρχίζω και τρελαίνομαι.

"Αν δεν είσαι καλά το ακυρώνεις. Πάμε σπίτι" του λέω επιτακτικά και την ίδια στιγμή η Σαμάντα με διαπέρνα με νευρικό ύφος.

"Εσύ κοίτα την δουλειά σου"

"Ήρεμα" ο Δημήτρης άμεσα της απαντά και εκείνη φαίνεται να θυμώνει περισσότερο. Δεν κατάλαβα? Τι είναι μάνατζερ ή νταβατζης?

"Περίμενε να σου ανοίξω την πόρτα"

Κατεβαινω και σπρώχνω τον κόσμο για να περάσω. Πηγαίνω απο την μεριά της πόρτας του και τον βλέπω να φορά και πάλι τα γυαλιά ηλίου.

Ανοίγω την πόρτα και καθώς βγαίνει δεκάδες κόσμου πέφτουν πάνω μας.

"ΗΡΕΜΑ " με το χέρι μου σπρώχνω και κάνω χώρο να περάσει. Είναι αγέλαστος και σοβαρός. Συνήθως όταν πέφτει κόσμος αυτός χαμογελάει , χουφτώνει και κανα δυο φορές έχει αφήσει να τον φιλήσουν στο στόμα. 

Δεν ξέρω τι έχει πάθει. Φαίνεται πολύ σοβαρός.

Κάτι συμβαίνει.

"Πάμε να φύγουμε γαμώ"του φωνάζω στο αφτί καθώς με σπρώχνουν δεκάδες κορίτσια

"Θα το κάνω Βαγγελιώ. Είναι η δουλειά μου" μου λέει και προχωρά μπροστά μου με αποφασιστικό βήμα. 

Κάτι δεν πάει καλά.