Δυο εβδομάδες μετά
.

"Θα σε γαμήσω κωλόπαιδο...θα σε γαμήσω ..ναι ..γαμώ!"

Λίγο ακόμα θέλω..λίγο ακόμα και τον έφαγα ..λίγο ακόμα και..

"Γαμήσου !"πετάω κάτω το τηλεχειριστήριο και τον βλέπω να με κοιτά με αλαζονικό ύφος.

"Σε άφησα να κερδίσεις" του χώνω και μια μπουνιά.

Δεν ξέρω γιατί αλλά σοβαρεύει.

Σοβαρεύει αλλά τα μάτια του με κοιτάν εύθυμα και με ένα άλλο ύφος..

το  ξέρω αυτό το ύφος!

"Ήρθε η ώρα να μάθεις να σέβεσαι τον άντρα σου"

Τον άντρα σου??? Καρδούλες και λιώνω

"Τι λες ρε μάγκα?" του χώνω ακόμη μια μπουνιά αλλά τελευταία στιγμή μου πιάνει το χέρι και με γυρίζει ανάποδα στα 4

"Ξέρεις τι θέλεις για να στρώσεις?" η φωνή του βραχνή μου γαργαλά το αυτί καθώς τα χέρια του λύνουν την δερμάτινη ζώνη μου.

"Εεε..τι?"

"Ένα καλό χέρι ξύλο"

"Ορίστε?" πάω να γυρίσω να του χώσω αλλη μια μπουνιά αλλά με απίστευτη δεξιοτεχνία μου κατεβάζει ως τα γόνατα το τζην μαζί και το εσώρουχο και πιάνει ξανά την ζώνη μου. Την δένει χαμηλά στα γόνατα μου σφιχτά. Δεν μπορώ να κουνηθώ λέμε.

"Τι κάνεις κωλόπαιδο?"του γρυλίζω

Τον λατρεύω..

"Αυτό που σκεφτόμουν εδώ και μήνες ,κάθε φορά που μου έλεγες οτι θα με γαμήσεις ." 

Και τότε νιώθω το πρώτο χτύπημα στα οπισθιά μου.

"Αχ!" αναφωνω απο έκπληξη καθώς το χέρι του μου ζουλά τον γλουτό και με φόρα που ξαναδίνει μια γερή στο ίδιο σημείο.

"Θα σε γαμήσω " γρυλίζω και πιάνομαι απο τον καναπέ για να βολευτώ καλύτερα

"Θα δούμε παίδαρε ποιός θα γαμήσει ποιόν "μου ξαναδίνει μια γερή στον κώλο και νιώθω τα γόνατα μου να τρέμουν.

Γενικά..ο Δημήτρης στο κρεβάτι είναι βανίλια. Είναι και σοκολάτα..γενικά είναι όλες οι γεύσεις του παγωτού και δεν ξέρω πως θα καταλήξω μαζί του.

Αν μου αρέσει?

Εννοείται..είναι αυτός ένα κωλόπαιδο..

"Πες. Θα σέβομαι .τον .άντρα. μου"

Με χτυπά μια ακόμη στον κώλο ο οποίος σίγουρα θα έχει κοκκινίσει. 

Γυρίζω στο πλάι και τον κοιτάω. Με κοιτά και αυτός σοβαρός και ξαναμμένος. 

"Δεν το λέω"

 του απαντώ με θράσος και μου χαμογελά γοητευτικά.

"Ε τότε..θα φας τιμωρία"

Με ξαναχτυπά δυνατά και τότε..

"ΙΙΙΙΙ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΣΥΓΝΩΜΗ"

"Ρε Σταματία!"

Της φωνάζει θυμωμένος ενώ αυτόματα η πόρτα κλείνει με φόρα.

Ρε τι ξεφτιλίκια τραβάω..

"ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ "

"ΤΙ?" φωνάζουν ο ένας στον αλλο.. και καλά αυτός ντυμένος ήταν. Εγώ??? Πως θα ξανακοιτάξω στα μάτια την νταντά του?

"Το μεσημέρι να κάνω παστίτσιο να φάτε?"

"ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΡΕ ΜΑΝΑΡΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ"

Μανάρι και η νταντά του..

Ακούω τον μεταλλικό ήχο της ζώνης του καθώς την ξεκουμπώνει. Ακάθεκτο το κωλόπαιδο.

"ΔΗΜΗΤΡΗ "

 η Σταματία θα ανοίξει συζήτηση το νιώθω..

Στριφογυρίζω τα μάτια μου

Τον κοιτάω

"Συγνώμη ρε κοριτσάρα..αφου την ξέρεις"

μου ψιθυρίζει και με φιλά στο μάγουλο

"ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΡΕ ΜΑΝΑΡΙ? ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΙΑ "

"ΔΗΜΗΤΡΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ "

Γελάω . Και ντρέπομαι μαζί.

"ΕΦΥΓΕΕΕΕΕΣ"

Τον ακούω να φωνάζει και γελάω περισσότερο

"Και παραβλέποντας αυτή την μικρή διακοπή όπου η νταντά μου έχει βαλθεί να με ξεφτιλίσει.."

Γελάω περισσότερο και μου χώνει μια σφαλιάρα στα οπίσθια μου

"Θα φας και άλλη τιμωρία γιατι γελάς"

"Εγώ τι έκανα?" τον κοιτάω αθώα και βλέπω πως έχει βγάλει τον μητσάρα έξω και τον χαιδεύει πάνω μου. Μου  χώνει ακόμη μια σφαλιάρα..όχι με το χέρι..και βογγάω .

"Θα σέβεσαι τον άντρα σου πες το"

Γελάω.

Μου χώνει ακόμη μια.

Με έχει ανάψει εν τω μεταξύ το αστεράκι μου. Είναι ένα κωλόπαιδο αυτό λέμε..

"Δεν λέω τίποτα"

"Μμμ.." μουγκρίζει απο πίσω μου καθώς νιώθω να μπαίνει μέσα μου κοφτά και πριν πω το οτιδήποτε ξεκινά να με σφυροκοπά δίχως αύριο.

"Αχ..Δημήτρη μου..Δημήτρηηη μου" αναφωνώ ξεψυχισμένα και σταματά. Γέρνει απο πάνω μου και με φιλά στο στόμα.

"Όλα καλά? Σου αρέσει?" η φωνή του τρυφερή όπως και το φιλί του. Με κοιτά μέσα στα μάτια και λιώνω και χάνομαι. 

"Ναι..συνέχισε.." του απαντώ ως αυθεντική γατούλα και μου δαγκώνει το χείλος μου ενώ την ίδια στιγμή βαθαίνει το φιλί του. 

Με αφήνει ξέπνοη.

"Σ'αγαπώ" μου ψιθυρίζει και τον φιλάω πεταχτά στα χείλη

"Εγώ πιο πολύ Δημήτρη μου" 

Μου χαμογελά ευτυχισμένα και μέσα σε δεύτερα σοβαρεύει.

Ανασηκώνεται και παίρνει θέση απο πίσω μου.

"Που είχαμε μείνει?" με ρωτα αυστηρά

"Δεν σε σέβομαι και με τιμωρείς"

"Μμμ.." μουγκρίζει σαγηνευτικά και μου χτυπά τον γλουτό. Μπαίνει μέσα μου και με σφυροκοπά ξανά ανελέητα.

"Θα σε γαμάω μέχρι να πεις σέβομαι τον άντρα μου"

"Δεν θα το πω ποτέ" του φωνάζω και αναφωνώ απο την βίαιη φόρα του

"Ωραία.." τον ακούω να ψιθυρίζει ενώ τα βογγητά μας αρχίζουν να συγχρονίζονται.

Αργά το ίδιο απόγευμα

Η Σταματία κάθεται απέναντι μου στον πάγκο της κουζίνας και βγάζει την ποδιά της.

Με κοιτά σοβαρά.

"Ξέρω..θα γίνει.." της λέω και κάνω στην άκρη το πιάτο με το παστίτσιο.

"Πότε κόρη μου θα γίνει? Έχει περάσει τόσος καιρός και ακόμη δεν του έχεις μιλήσει για την εγχείρηση. Πόσα επεισόδια θα αντέξει πριν.." βουρκώνει και βάζει το χέρι της μπροστά απο το στόμα της.

Της πιάνω το χέρι.

"Όσες φορές ανέφερα το θέμα την άλλη στιγμή με έχει διακόψει και λέει αστεία για να ξεφύγει"

"Βαγγελιώ είσαι η κοπέλα του. Ξέρω πόσο σε αγαπάει. Θα σε ακούσει. Απλά μιλησέ του. Παρακαλεσε τον να κάνει την εγχείρηση"

Ξεφυσάω.

Ειλικρινά δεν μπορώ να του ανοίξω συζήτηση. Σοβαρεύει και μετά μου αλλάζει συζήτηση.

"Σήμερα πήγα στον καρδιοχειρούργο του. Συζητησαμε για ώρα τους κινδύνους"

Έχει πολλούς και μεγάλους κινδύνους η εγχείρηση. Αλλά να μην την κάνει έχει μόνο μια κατάληξη. Αυτή ήταν και η κατάληξη της συζήτησης. Πρέπει να την κάνει. 

"Θα του πω οτι τον επισκέφτηκα και -"

"Τι λένε τα όμορφα κορίτσια μου?"

Χαμογελάμε και οι δυο αμήχανες.

Ο Δημήτρης φοράει το καινούργιο φούτερ που του αγόρασα. Βασικά οτι ρούχο του αγόρασα..το φοράει συνέχεια..αυτό είναι μπλε στο χρώμα των ματιών του.

Ξέρω οτι έχει φράγκα και μπορεί να πάρει οτι θέλει..αλλά τον έχω τρελάνει στα δώρα. Χαίρομαι να ψωνίζω για εκείνον..τον αγαπάω ..πολυ.

Έρχεται και με φιλά στα μαλλιά και κάθεται στο διπλανό σκαμπό.

"Παστίτσιο.." μουρμουρίζει φιλήδονα και σηκώνω το πιρούνι να τον ταίσω. Ανοίγει το στόμα και αρπάζει με την μια την μπουκιά.

"Λοιπόν τι λέγατε?"

Είμαι κότα.

Η Σταματία με κοιτά αυστηρά.

"Για την εγχείρηση. Η Βαγγελιώ επισκέφτηκε σήμερα τον γιατρό σου και-"

Σπρώχνει το πιάτο απο μπροστά του και σηκώνεται πάνω σαν να τον τσίμπησε μέλισσα.

"Γιατί το έκανες αυτό?" κοιτά εμένα και εγώ ξεφυσάω.

"Λέει πως έχεις πιθανότητες Δημήτρη και πως-"

"Σταμάτα" με κόβει και περνά το χέρι του μέσα απο τα μαλλιά του . Κάνει να φύγει και τον αρπάζω απο το μπράτσο.

"Θα με ακούσεις" 

Του λέω σοβαρά και επιστρατεύω όλη μου την δύναμη και το κουράγιο. Δεν είναι εύκολη συζήτηση. Για κανέναν μας.

"Ναι μπορεί να πεθάνεις. Αλλά εγώ πιστεύω οτι θα ζήσεις και θα γίνεις καλά και-"

"Όπως η μητέρα μου Βαγγελιώ?"

Η Σταματία κατεβάζει το κεφάλι.

"Άλλες εποχές εκείνες" λέει χαμηλόφωνα και για πρώτη φορά βλέπω τον Δημήτρη εξαγριωμένο. Χτυπάει την μπουνιά του στο πάγκο και τραντάζεται το πιάτο , εγώ και η Σταματία μαζί.

"Άλλες εποχές? Μου ορκίστηκε..μου είπε πως θα πήγαιναν όλα καλά..και μετά απο δυο ώρες..ΣΚΑΤΑ ΓΑΜΩΤΟ ΟΛΑ" τσιρίζει και χτυπά την μπουνιά του ξανά.

Σηκώνομαι πάνω.

"Ήσουν δέκα ετών και σίγουρα ήταν οδυνηρό για εσένα, αυτό δεν σημαίνει όμως οτι η ιστορία θα επαναληφθεί"

Έρχεται κοντά μου. Η ανάσα του σχεδόν απειλητική μπλέκεται με την δική μου.

"Βαγγελιώ το λέω ΜΙΑ φορά. Μια . Και η συζήτηση αυτή δεν θα ξαναγίνει. "

Τα μάτια του πετάνε σπίθες. Το κορμί του είναι άκαμπτο..και μια φλέβα που δεν ήξερα οτι υπάρχει στο μέτωπο του πάλλεται επικίνδυνα.

"Δική μου ζωή. Δική μου απόφαση. Δεν προκειται να πεθάνω πάνω σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Θα ζήσω όσο μου αναλογεί και αυτό ήταν"

"Αυτό..ήταν?" τα μάτια μου βουρκώνουν με την απάθεια των ματιών του.

"Κι εγώ ?" δεν αντέχω ..το ξεστομίζω. Πως μπορεί να το λέει αυτό? Αν πάθει κάτι θα πεθάνω την ίδια στιγμή.

"Να το κάνεις για μένα..γιατί σε αγαπάω..και δεν θέλω να σε χάσω"

Θυμώνει περισσότερο.

"Σου έταξα κάτι γαμώτο και δεν το ξέρω? Σου ειπα και ζήσαν αυτοί καλά και για πάντα παντρεμένοι με παιδιά?"

Γουρλώνω τα μάτια μου

"Γίνεσαι άδικος. Δεν θέλω να κάνεις την εγχείρηση γι αυτό..πως μπορείς να σκέφτεσαι έτσι? "

"Τότε μην ανακατεύεσαι σε θεματα μου"

Με κοιτά αυστηρά και δάκρυα κυλάνε απο τα μάτια μου αλλά δεν τον βλέπω να συγκινείται.

"Το ήξερα οτι θα φτάναμε εδώ. Το ήξερα πως θα ζητούσες περισσότερα"

Ανοίγω το στόμα μου απο έκπληξη και τον χτυπάω μπουνιά.

"Δεν παρεξηγούμαι γιατί είσαι ένα κακομαθημένο που δεν βλέπει μπροστά του" του τσιρίζω και η απάθεια των ματιών του κυλά στα χείλη του. Μια ίσια αυστηρή γραμμή αυλακώνει το προσωπο του.

Είναι ο πρώτος μας καυγάς. Ποτέ και για κανέναν λόγο δεν μου έχει υψώσει την φωνή και τώρα..απλά δεν το αντέχω να μαλώνω μαζί του.

"Καλύτερα να κοιμηθείς σήμερα σπίτι σου"

Μου λέει κοφτά αποφεύγοντας το βλέμμα μου και μου γυρνά την πλάτη . Τον βλέπω να φεύγει απο την κουζίνα χτυπώντας με δύναμη την πόρτα πίσω του.

Νιώθω το χέρι της Σταματίας πάνω μου.

"Άστον να ηρεμήσει και το ξανασυζητάς"

Κλαίω.

την πουτάνα μου μέσα.

"Είναι άδικος.." ψιθυρίζω και με αγκαλιάζει

"Φοβάται και σηκώνει αμυνες. Σπάσε του την άμυνα Βαγγελιώ. Βρε τον τρόπο"