Spytaj mnie czego się boje. 
Śmiało, nie krępuj się.

Powiem Ci wtedy, że gdy pomyśle o samotnym spacerze w ciemną noc przechodzą mnie dreszcze strachu a oddech zaczyna się rwać.

Przerażenie biegnie mi po plecach a igiełki paraliżu atakują moje ciało gdy mam przejść niedaleko nietrzeźwych ludzi.

Odczuwam lęk przed życiem z dala od tego co znam.

Nie umiem kupić bułek bo zaczynam się
jąkać i zastanawiać jak ludzie mnie postrzegają.

Gram niedostępna, zawsze pewną siebie i najlepszą.

Ale największym lękiem napawa mnie świadomość, że kiedyś zostanę SAMA.